10 manieren waarop apen meer op ons lijken dan we denken

Onderzoek naar de capaciteiten van de mensapen heeft aangetoond dat onze meest nabije voorouders in veel opzichten opmerkelijk menselijk kunnen zijn. Hoewel de capaciteit van de grote aap voor taal vaak sterk wordt overdreven door de media, hebben deze dieren nog steeds opmerkelijke vaardigheden getoond om de basiselementen van de taal te begrijpen. De sociale overeenkomsten tussen ons en de mensapen zijn ook een onderzoekslijn die een gestage stroom van nieuwe ontdekkingen oplevert.

Hoe zit het met onze meer verre verwanten - apen? Zeker, als we het spoor volgen naar onze minder ontwikkelde neven, zullen we merken dat ze minder eigenschappen delen met onszelf? Dit is tot op zekere hoogte waar, maar recente ontdekkingen laten zien dat apen veel meer op ons lijken dan we ooit geloofden.

10Monkeys kunnen worden geleerd zichzelf te herkennen in spiegels

Mensen en de mensapen hebben het aangeboren vermogen om zichzelf te herkennen in spiegels - een eigenschap die maar een paar andere dieren delen. Apen horen niet in staat te zijn tot deze vorm van zelfherkenning.

Dit begon te veranderen in 2015, toen onderzoekers van de Chinese Academie van Wetenschappen zich realiseerden dat, terwijl rhesusapen zichzelf misschien niet eerst zien, ze zouden kunnen worden geleerd zichzelf te herkennen. Ze ontwikkelden trainingstechnieken die een variatie op de standaardtest voor zelfherkenning van de spiegel inhielden (waarbij het gezicht van een aap wordt gemarkeerd en wordt bekeken of ze het in de spiegel kunnen vinden).

Terwijl ze de apen voor een spiegel hielden, schenen de onderzoekers een laserlicht op hen. Een voedselbeloning werd gegeven als de apen de laserpunten op hun eigen gezicht raakten door ze in de spiegel te zien. Na twee tot vijf weken begonnen ze dit regelmatig te doen.

Hun resultaten werden gepubliceerd in het tijdschrift Cellenbiologie. De studie merkt op dat, zelfs nadat de experimenten voorbij waren, de meeste apen nog steeds door spiegels geïnduceerd gedrag vertoonden. De auteurs zijn van mening dat de studie aantoont dat, hoewel apen de neurologische "software" voor zelfherkenning missen, ze de capaciteit of "hardware" hebben om dat in zich te doen.

Deze 'kloof' tussen aangeboren zelfherkenning en een onontwikkeld, maar aanwezig vermogen ervoor, kan ons veel leren over hoe de neurale mechanismen voor spiegelzelfbewustzijn (en bewustzijn in het algemeen) oorspronkelijk evolueerden in primaten, inclusief onszelf.

9Monkeys and Humces Perceive Faces op dezelfde manier

We bewaren ontzettend veel informatie over mensen - bewust en onbewust - vooral wanneer die gezichten tot soortgenoten behoren (variërend van directe familieleden tot mede kerkgangers, enzovoort).

Een experiment van 2010 aan het Max Planck Instituut voor Biologische Cybernetica in Tübingen, Duitsland, heeft aangetoond dat zowel mensen als apen soortgelijke fysieke mechanismen gebruiken voor de verwerking van gezichtsinformatie. Ze gebruikten een bekende illusie, de "Thatcher-illusie", om hen te helpen.

De illusie van Thatcher toont aan dat het brein moeite heeft het beeld van een gezicht te verwerken als het ondersteboven ligt. Je zult denken dat de foto er goed uitziet, terwijl hij in werkelijkheid is vervormd voordat hij wordt omgedraaid en aan je wordt getoond.

De wetenschappers in Duitsland, die hun resultaten publiceerden in Proceedings B van de Royal Society, hadden mensen en makaken naar twee foto's van een gezicht naast elkaar gekeken - één normaal, één vervormd. Er werden nog twee dezelfde foto's onder geplaatst, maar deze waren ondersteboven geplaatst. Ze werden vervolgens met dezelfde lay-out getoond met de gezichten van de tegenovergestelde soort.

Voor de mensen die naar zichzelf keken, was het duidelijk welke foto werd vervormd toen ze met de goede kant naar boven stond, maar de foto's ondersteboven produceerden de Thatcher-illusie als normaal. Maar toen ze naar de foto van de makaken keken, was de illusie van Thatcher aanwezig met alle sets foto's. De vervormingen waren bijna onzichtbaar.

De apen werden getraind en voorbereid op de taak door een periode van gewenning aan het milieu en vervolgens geïmplanteerd met een zendspoel die hun oogbewegingen zou volgen. Wat de onderzoekers ontdekten was dat de apen precies hetzelfde presteerden, gemakkelijk de verstoringen in hun eigen soort herkennen (maar alleen wanneer ze met de goede kant naar boven), maar niet die bij de mens.

Zowel mensen als apen verwerken gezichten holistisch, en het feit dat beide soorten een tegenhanger van de Thatcher-illusie hebben, als ze wordt geverifieerd, toont de vergelijkbare manieren waarop beide hersenen zich ontwikkelden om gelaatstrekken te herkennen.

8Monkeys kunnen meerderheidsbevoegdheden hebben die lijken op de onze

Als je een herinnering uit je kindertijd herinnert wanneer een foto van iemand voor je wordt gezet, wordt dit 'herkenning' genoemd. Als je dat geheugen kunt tekenen of beschrijven wanneer er geen afbeelding aanwezig is om je te vragen, wordt dit 'terugroepen' genoemd, een meer geavanceerd proces. Een studie uit 2011 gepubliceerd in Huidige biologie aangetoond dat, net als mensen, apen ook het vermogen hebben voor beide soorten geheugen, en dat het op manieren werkt die meer gelijk zijn dan eerder werd gedacht.

Studie auteurs Benjamin M. Basile en Robert R. Hampton trainden rhesusapen om eenvoudige vormen te zien en te reproduceren op een computer met touchscreen. Ze ontdekten dat herinneren aan mensen en primaten een adaptieve eigenschap kan zijn geweest voordat menselijke en rhesus-afstammelingen zich splitsten van een gemeenschappelijke voorouder, en dat aapherinnering evenwijdig was aan dat van mensen.

De eerste test die moest worden ontwikkeld voor apen om onderscheid te maken tussen herkenning en recall waren vijf rhesusapen die werden gepresenteerd met drie dozen op een raster. Na een vertraging kregen ze het raster te zien met slechts één gemarkeerd vak en de apen moesten de resterende vakken "tekenen" door de juiste coördinaten in het raster aan te raken, waardoor de afbeelding werd voltooid.Net als mensen hadden de apen het moeilijker om vormen te onthouden in recall-tests dan in herkenningstests. Net als mensen verslechterde deze recall (eenmaal vastgesteld) in de loop van de tijd langzamer dan herkenning. Het was ook niet alleen rote leren; de apen konden ook nieuwe vormen herinneren waarop ze niet getraind waren.

7Monkeys kunnen niveaus van perifere perceptie bezitten die lijken op de onze

De meeste mensen hebben het vermogen om soms prikkels waar te nemen en te verwerken voordat onze bewuste hersenen dat doen. Deze perifere visie stelt ons in staat obstakels te omzeilen en gevaren te vermijden voordat we ons er zelfs van bewust zijn.

Een studie uitgevoerd bij vijf rhesusapen werd in 2013 in het tijdschrift gepubliceerd Animal Cognition en suggereert dat apen ook perifere perceptie bezitten.

De apen werden getraind om een ​​computer met touchscreen te gebruiken om een ​​van de vier locaties aan te raken die kort op het scherm worden weergegeven. Vervolgens kregen ze een tweede test waarbij ze de aanwezigheid of afwezigheid van een object aanduidden door op een van de twee knoppen te drukken. Met behulp van een methode genaamd 'visuele maskering' hadden de onderzoekers controle over hoe gemakkelijk een zichtbaar doelwit kon worden verwerkt.

Zeker, hoewel de nauwkeurigheid daalde toen visuele maskering werd gebruikt, ontdekten de wetenschappers dat de apen, zelfs als ze visueel werden gemaskeerd, de doelen nog steeds konden vinden toen werd gemeld dat ze het niet konden waarnemen. Dezezelfde test wordt gebruikt bij mensen en het werkt precies hetzelfde. Dit geeft bewijs dat de dissociatie van het bewustzijn en het onbewuste (perifere) gezichtsvermogen bij apen parallel loopt met die van mensen.

Dr. Lau Andersen was hoofdauteur van de studie en zei: "Weten of vergelijkbare onafhankelijke hersensystemen aanwezig zijn in mensen en non-verbale soorten is van cruciaal belang voor ons begrip van de vergelijkende psychologie en de evolutie van de hersenen."

6Monkeys kunnen sommige 'irrationele' keuzes maken op dezelfde manier als wij

Mensen hebben de neiging waardebeslissingen te nemen op basis van benaderingen. Wanneer we een assortiment verschillende objecten voor ons hebben, schatten we een gemiddelde totale waarde voor die objecten. Hoewel dit een handige eigenschap is, kan dit ons in de problemen brengen. Zou je liever een lekker stukje fruit of een lekker stuk fruit en een neutrale wortel hebben? Verrassend genoeg is voor veel mensen de eerste keuze het antwoord. De perceptie van lagere waarde in de groente maakt dat sommige mensen verkeerd kiezen. Dit komt doordat onze hersenen zijn geëvolueerd om de complexiteit van bepaalde besluitvormingsprocessen te verminderen, en dit kan irrationele beslissingen opleveren.

Om te begrijpen waarom, en om te zien of apen deze neiging ook hebben, hebben Jerald D. Kralik en zijn collega's een onderzoek opgezet in PLOS One in 2012.

De onderzoekers ontdekten dat rhesusapen voedsel van hoge waarde prefereerden boven hetzelfde voedsel dat gepaard ging met een positief, maar minder waardevol voedsel, net als mensen. Onder de juiste omstandigheden zullen de apen geneigd zijn om deze keuzes te ontwikkelen tot een 'affect heuristic', waardoor ze de aanhoudende irrationele keuze maken om minder voedsel te geven. Volgens de studie: "Het behoud van deze affectheuristiek kan vergelijkbare 'irrationele' vooroordelen bij mensen verklaren en kan een meer algemene strategie voor complexiteitsvermindering weerspiegelen waarin gemiddelden, prototypen of stereotypen een set of groep vertegenwoordigen."

5Monkeys en mensen kunnen op vergelijkbare manieren andere beslissingen nemen

In 2014 boekten onderzoekers van de New York University en Stanford University vooruitgang bij het volgen van de onderliggende processen die betrokken zijn bij besluitvorming en hoe zowel mensen als apen van gedachten veranderen. Door veel neuronen tegelijk op te nemen, in plaats van één neuron tegelijk te analyseren, waren wetenschappers beter in staat om de complexiteit en dynamiek van besluitvorming te zien zonder de 'ruis' die eerdere methoden hebben geïntroduceerd.

In een studie gepubliceerd in Huidige biologie, hoofdauteur Roozbeh Kiani en collega's werkten met makaakapen en voerden hen door een reeks tests en bewaakten neurale activiteit. Bij de tests waren de apen betrokken bij het bekijken van willekeurig bewegende puntenpunten op een scherm. De onderzoekers stuurden dan een "go" -signaal en de apen "rapporteerden" de richting van de patches via bijgehouden oogbewegingen. De wetenschappers probeerden te voorspellen welke bewegingen de apen zouden maken op basis van neurologische activiteit net voor het "go" -signaal.

De onderzoekers gebruikten het model vervolgens om de dynamiek van de beslissingen van de aap op verschillende tijdstippen te bestuderen voordat het "go" -signaal werd gegeven. Ze vonden dat de besluitvorming niet altijd stabiel was en dat heimelijke veranderingen van geest plaatsvonden terwijl de apen van de ene keuze naar de andere schommelden. De manier waarop de apen van gedachten veranderden, komt sterk overeen met de manier waarop mensen vergelijkbare neurologische taken uitvoeren met betrekking tot besluitvorming, zoals blijkt uit een onderzoek uit 2009.

4Monkeys delen veel van onze economische vooroordelen

Als het gaat om het gutsen van merknamen, tolereren lagere primaten dat soort apenzaken? Niet volgens Laurie Santos (een psycholoog aan de Yale University) en Yale student Rhia Catapano. De twee zijn de hoofdauteurs van een studie uit december 2014 over de economische waarden van apen.

Het is bekend dat de sociale primaten enig begrip van markten hebben en dat ze zelfs enkele van dezelfde economische vooroordelen delen. Het vorige werk van de auteur heeft bijvoorbeeld aangetoond dat apen niet graag verliezen (verliesaversie), irrationeel zijn in het omgaan met risico's en zelfs geneigd zijn om beslissingen te rationaliseren, net als mensen.

Maar er is een gebied waar onze neven van primaten anders zijn; ze worden niet misleid door merknamen en soortgelijke trucs.Het is een bekend feit dat veel mensen geneigd zijn een duurder artikel te kopen voor een goedkoper (maar in wezen identiek) artikel. Wijnprijzen zijn hiervan een bekend voorbeeld.

De auteurs en hun collega's wilden een licht werpen op de oorsprong van dit gedrag, en namen een populatie van bruine kapucijnaapjes die waren getraind om gebruik te maken van een tokenmarkt (tokens werden gebruikt om voedselproducten te kopen) en getest om te zien of ze waarschijnlijk gebruik prijs als een indicator van waarde. Ondanks het aantonen van inzicht in welke goederen welke prijzen en waardebegrip hadden door over te schakelen naar goedkopere artikelen wanneer prijzen ergens anders werden opgehaald, vonden de onderzoekers geen bewijs dat de apen voor de gek werden gehouden toen de prijzen werden gemanipuleerd.

Het lijkt misschien alsof wij mensen dunce zijn wat betreft prijs, maar het onderstreept feitelijk onze meer geavanceerde kennis van de sociale aspecten van markten. We erkennen hoge prijskaartjes (ook al kunnen ze ons op een dwaalspoor brengen), omdat ze een signaal zijn dat aangeeft dat onze sociale peers de items waarderen. Apen hebben dit sociale element niet in deze markten.

3Oxytocin beïnvloedt sociale vaardigheden en hechting

Oxytocine is een hormoon dat in de menselijke hypofyse wordt aangemaakt en vanaf de geboorte een rol speelt bij de ontwikkeling van de moedermelk. Studies hebben aangetoond dat het een rol speelt bij ouderlijke binding, sociale dynamiek en zelfs paring. Vanwege zijn rol in de sociale ontwikkeling zijn onderzoekers al lang geïnteresseerd in zijn potentieel als medicijn. Tot voor kort leek oxytocine deze rol niet te spelen voor de lagere primaten.

Nu zijn onderzoekers van de National Institutes of Health, de University of Parma in Italië en de University of Massachusetts Amherst begonnen dat idee te veranderen met nieuw bewijs dat oxytocine inderdaad het sociale gedrag van pasgeboren makaakapen verhoogt. Hun studie werd gepubliceerd in de Proceedings van de National Academy of Sciences in de Verenigde Staten van Amerika in 2014.

Door baby-aapjes inhalatie doses oxytocine te geven, observeerden onderzoekers verhoogde hoeveelheden positief sociaal gedrag, zoals verhoogde communicatieve gebaren met de moeder, en een grotere maatschappelijke interesse. Indien gevalideerd, zou dit onderzoek kunnen aantonen dat oxytocine een krachtige manier kan zijn om vroege interventionele behandeling te bieden voor menselijke kinderen die het risico lopen op abnormale sociale functies en ontwikkelingsstoornissen.

2regio's van onze hersenen eens uniek geacht Deel veel gelijkenissen met apen

De editie van januari 2014 van het Cell Press-tijdschrift, neuron, publiceerde een artikel dat onthulde dat structuren in hersenen van zowel mens als aap meer vergelijkbaar zijn dan eerder werd gedacht.

Specifiek waren onderzoekers geïnteresseerd in de regio's van de ventrolaterale frontale cortex, verantwoordelijk voor zaken als het beheersen van taal en complexe denkprocessen bij beide soorten. Sommige wetenschappers hadden eerder betoogd dat, om zulke processen te ontwikkelen, de mens een geheel nieuwe reeks neurale apparaten moest ontwikkelen, maar anderen geloofden dat evolutionaire voorlopers gevonden konden worden bij de lagere primaten.

Hoofdauteur Franz-Xaver Neubert en collega's gebruikten MRI-technieken in een groep van 25 personen en 25 makaakapen om de neurale verbindingen en de hersenarchitectuur van beide groepen te vergelijken. Hoewel ze opvallende verschillen vonden, waren de onderzoekers ook verbaasd om ook veel overeenkomsten te vinden (ze vonden 11 ventrolaterale frontale cortexcomponenten die op vergelijkbare manieren interacteerden en met een vergelijkbare verdeling van hersenkringen, bijvoorbeeld).

De verschillen kunnen helpen verklaren waarom apen het slechter (of gewoon anders) doen bij het uitvoeren van auditieve taken en op gebieden zoals strategische planning, multitasking en besluitvorming, terwijl de overeenkomsten kunnen aantonen dat veel menselijke neurale vermogens evolueerden van evolutionair geconserveerde neurale apparaten. en dat latere wijzigingen in die verbindingen verschillende functies teweegbrachten.

1Monkey 'Language' is geavanceerder dan eerder werd gedacht

Wetenschappers beginnen te begrijpen dat taalgebruik door apen veel geavanceerder is dan eerder werd gedacht en dat sommige apen van dezelfde soort zelfs verschillende 'dialecten' hebben over geografische gebieden, net zoals mensen dat doen.

Philippe Schlenker (Senior onderzoeker bij Institut Jean-Nicod in het Franse centrum voor wetenschappelijk onderzoek (CNRS) en een Global Distinguished Professor aan New York University), zegt: "Onze bevindingen tonen aan dat de apen van Campbell een onderscheid maken tussen wortels en achtervoegsels, en dat hun combinatie de apen toestaat om zowel de aard van een dreiging als de mate van gevaar te beschrijven. "

In een paper gepubliceerd in 2014, bestudeerde een team van linguïsten en primatologen de alarmoproepen van Campbell's apen en stelde vast dat de apen twee basiswoorden hadden: "krak" voor luipaard en "hok" voor arend. Ze hebben ook een reeks modulerende geluiden, zoals "-oo" (die het gevaar generaliseert of aangeeft dat het niet zichtbaar is) en "boom-hausse", wat aangeeft dat de oproep niet over roofdieren gaat en kan betekenen "kom hier" of "hierheen". De wetenschappers beweren dat ze in totaal zes verschillende oproepen hebben gevonden, die kunnen worden gemengd om een ​​andere betekenis te geven. Bijvoorbeeld: "boem boem krak-oo krak-oo krak-oo," betekent "pas op voor vallende bomen", en het apenequivalent van "kijk uit voor de adelaar" zou "hok hok hok!"

De eerste keer dat wetenschappers de betekenis van apenvocalisaties uitwerkten, was met fluwelen apen, die drie verschillende roepingen voor roofdieren hadden, maar geen enkel bewijs lieten zien van het kunnen manipuleren van de betekenis van hun woorden.

De onderzoekers werkten met twee groepen apen uit het Tai-woud en het eiland Tiwai. Ze ontdekten dat de oproepen verschillende of gewijzigde betekenissen hadden in verschillende regio's. De auteurs beweren dat dit het resultaat is van een vorm van linguïstische "competitie" die ze baseren op een bekend menselijk fenomeen dat "implicaturen" wordt genoemd (een woord kan van betekenis veranderen wanneer het concurreert met een meer informerend alternatief woord).