10 Verrassende vormverschuivende organismen

Shape-shifting is een kracht die meestal beperkt is tot de pagina's van een sciencefictionboek of een horrormonster met een groot scherm. Hoewel de meesten van ons nooit een organisme zullen tegenkomen dat zijn vorm in het echte leven radicaal kan veranderen, heeft evolutie sommige organismen zo'n vermogen gegeven.

Of ze nu lijken te groeien in grootte, hun lichaamsvorm te verwonden, of de illusie van verandering te creëren, er zijn organismen over de hele aarde die onze unieke lichaamsvorm saai vinden. Hier zijn 10 verrassende vormveranderende organismen.

10 slijmvorm

Een gele massa gel die naar je toe pulseert, is het spul van nachtmerries. Deze klodder heeft honger en zoekt naar voedsel. Helder licht maakt het bang en stuurt het weg, om duisternis te vinden om zich te verbergen. Het jaagt op voedsel door over een oppervlak te tippen en voortdurend van vorm te veranderen totdat het iets te eten vindt. Het is geen monster. Het is een slijmzwam.

Slijm schimmel is de naam gegeven aan vele niet-verwante organismen die zo leven. Ze kunnen bestaan ​​als eencellige organismen die gescheiden leven. Maar als de omstandigheden goed zijn, kunnen deze individuen zich verenigen om een ​​enorme cel (plasmodium genaamd) te vormen met veel kernen.

Het is echter niet de vormverandering tussen eencellige individuen en plasmodium die het meest van belang is voor wetenschappers. Integendeel, ze bestuderen nauwkeurig hoe het plasmodium van vorm verandert om puzzels op te lossen.

Physarum polycephalum, de meest bestudeerde slijmvorm, kan de meest efficiënte manier vinden door doolhoven. In één experiment werd het op een model van de stad Tokio geplaatst. Wetenschappers hadden haver geplaatst om zich op strategische plaatsen te voeden.

Het netwerk dat de slijmvorm tussen de voedselbronnen vormde, kwam nauw overeen met het spoorwegnet van de echte stad. Een slijmzwam was net zo goed in de stadsplanning als een comité van mensen.

9 inktvis

Inktvissen zijn fantastische wezens. Gerelateerd aan inktvis en octopussen, delen inktvissen een vergelijkbare lichaamsvorm, maar hebben unieke vaardigheden. Om te communiceren flitsen inktvissen complexe patronen over hun huid met behulp van speciale gekleurde cellen die ze naar believen kunnen samentrekken of uitbreiden. Dit vermogen stelt hen in staat om zich te integreren in hun achtergrond of zelfs andere dieren na te bootsen.

In de video hierboven worden inktvissen gezien die de vorm, kleuren en manieren aannemen van heremietkreeften. Hoewel uitzonderlijk manoeuvreerbare zwemmers, kruipen ze langs de bodem net als een heremietkreeft.

Zodra een van de vissen die ze voeden zich te dicht bij deze schijnbaar niet-bedreigende krab bevindt, schiet hij twee uitstekende tentakels uit en pakt de vis. Inktvissen gebruiken ook mimicry van krabben met harde schalen om roofdieren af ​​te schrikken die normaal het zachte vlees van de inktvis zouden eten.

Andere inktvissen hebben hun vorm en kleuren zien veranderen in algen, takken van koraal, drijvend zeewier en andere zeedieren.

8 Kogelvis

De kogelvis (aka kogelvis) is een van de leukste bewoners van de oceaan. In hun ontspannen vorm lijken ze enigszins lomp en lijken ze de wereld in te turen met uitingen van volledige onverschilligheid. Ze hoeven niet bang te zijn voor de meeste roofdieren omdat ze een eenvoudige vormveranderende truc hebben waardoor ze uit de meeste bedreigingen komen.

Wanneer aangevallen, slikt de kogelvis zijn eigen gewicht vaak in water en blaast hij op tot een enorme en onhandelbare bol, vaak bedekt met scherpe punten. Dit bederft de meeste roofdieren in het opgeven van de poging om de kogelvis te eten.

Het wezen bereikt deze transformatie in vorm en grootte dankzij verschillende aanpassingen. De huid is bijzonder flexibel zodat deze niet scheurt wanneer deze uitgerekt is. De huid bevat sterke eiwitten die het rigide maken wanneer strak, waardoor het moeilijker wordt voor aanvallers om te prikken.

De maag, waarin het water wordt ingeslikt, is groot maar op zichzelf ingeklapt als het niet wordt gebruikt ter verdediging. Terwijl water wordt opgenomen, ontvouwt zich de maag. Als een roofdier er in slaagt om een ​​kogelvis te vangen en opeten, dan zijn ze in voor een vervelende verrassing. Veel kogelvissen hebben interne organen vol met krachtige gifstoffen.

7 Octopus vulgaris

Octopus vulgaris (ook bekend als de gewone octopus) heeft een aantal zeer ongebruikelijke vaardigheden. Als het gaat om camouflage op de zeebodem, maken deze wezens het moeilijk voor prooien of roofdieren om ze te spotten. Deze octopussen kunnen zich bijna volledig verbergen in het volle zicht door hun lange tentakels in te trekken, de vorm en textuur van hun lichaam te veranderen en hun vermogen om van kleur te veranderen te gebruiken.

De voorouders van octopussen hadden schelpen om hen te beschermen. Zonder deze toevlucht op hun rug moesten ze andere verdedigingen ontwikkelen. Mocht een roofdier ondanks zijn vermomming de octopus ontdekken, dan kan de octopus van vorm veranderen op andere manieren om te ontsnappen.

Het kan uit zijn tentakels scheuren om groter te lijken of hen naar het roofdier te duwen om het af te schrikken. Als die tactiek faalt, kan de octopus dankzij zijn flexibele vorm ontsnappen door de kleinste gaten in de rotsen.

6 Deepstaria enigmatica

Stel je voor dat je zwemt in de bodemloze duisternis van de oceaan op een diepte van 1.525 meter (5.000 voet). Geen zonlicht kan daar komen, en je hebt maar een kleine fakkel die je directe omgeving verlicht. Uit de duisternis bloeit een veranderend gordijn van vlees dat je dreigt te omhullen.

Gelukkig kunnen mensen niet op die diepte zwemmen. Maar degenen die onderzeeërs besturen, hebben met deze situatie te maken gehad.

Deepstaria enigmatica is een soort kwallen die niet de strak gevormde belvorm van vele kwallen heeft. De wanden van zijn bel zijn erg dun en rimpelen langzaam als het beweegt.

Op een bepaald moment kan het in zichzelf vastzitten. De volgende, het wezen gebruikt zijn enorme oppervlak om naar je toe te drijven. De vorm van de kwal wordt bepaald door een netwerk van spieren ingebed in de muren.

De kwal vangt zijn prooi wanneer ze in de parachute van zijn lichaam blunderen.Eenmaal binnen trekken de wanden zich samen en stellen de ongelukkige gevangene bloot aan stekende cellen die het verlammen, waardoor de kwallen kunnen beginnen met het verteren van het slachtoffer.

5 zeekomkommers

Zoals veel ongewervelde dieren zonder exoskeletten, verplaatsen zeekomkommers zich door hun vorm passend te veranderen. Dat is niet zo indrukwekkend. Zoals de video hierboven laat zien, heeft de eenvoudige zeekomkommer een paar andere vormveranderende vermogens die hem apart zetten.

Sommige zeekomkommers kunnen een groot aantal slanke tentakels verspreiden om passerende deeltjes voedsel of zelfs grotere schepsels te grijpen. Misschien is de meest schokkende manier waarop een zeekomkommer van vorm kan veranderen, te vinden aan de andere kant van de mond. Wanneer ze worden bedreigd, kunnen ze hun ingewanden uit hun anus verdrijven. De filamenten van de ingewanden zijn giftig en kunnen de aanvaller doden.

Het geheim van het vermogen van de zeekomkommer om van vorm te veranderen is pas onlangs ontdekt. Deze wezens kunnen snel veranderen van een keiharde structuur naar een gelige flexibiliteit.

Hun weefsels zitten vol stug eiwitcollageen. In tegenstelling tot de meeste organismen staat het echter onder controle van het zenuwstelsel. Of het weefsel hard of zacht is, wordt bepaald door het eenvoudige neurale netwerk van de zeekomkommer.

4 Tentacled Caterpillar

Toen entomoloog Aaron Pomerantz de top van de boomkoepel in de Peruviaanse oerwouden onderzocht, merkte hij iets vreemds op. Terwijl hij naar zijn collega's schreeuwde, zag hij iets bewegen op een blad in de buurt.

De oerwouden van de wereld krioelen van griezelige kruipertjes, dus dat is niet zo ongewoon. Wat vreemd was, was dat deze specifieke bug duidelijk reageerde op het geluid van zijn stem. Telkens als hij schreeuwde, schoot de kleine rups vier tentakels uit. Door vloeistof in de aanhangsels op hun rug te pompen, kunnen deze wezens hun lengte verdubbelen.

Deze rupsen, ook gehoornde spanwormen of filamentdragers genoemd, hebben vreemde vormveranderende vermogens die nog niet door de wetenschap zijn verklaard. Volgens een theorie bootst de verandering in vorm de beweging van een vallende bruine bloem na.

Anderen denken dat deze rupsen de tentakels uitsteken, zodat een roofdier eerder de tentakel in plaats van de rups zelf grijpt. Het kan ook zijn dat de tentakels trillingen kunnen waarnemen en de rups van de aanval kunnen waarschuwen.

3 Veranderlijke Rainfrog

Hoewel we ongewervelden de textuur van hun huid hebben zien veranderen, werd in 2006 de eerste gewervelde ontdekt in Ecuador. De veranderlijke regenvink kan snel van een kikker met zachte huid naar een met stekels gaan.

De ontdekkers merkten het ongebruikelijke vermogen onmiddellijk op en wisten dat ze naar iets nieuws keken. Door de kikkers in het wild te bestuderen, zagen ze hoe het wezen in staat was om te reageren op bedreigingen door stekelig te worden. Naarmate de waargenomen dreiging afneemt, kan de kikker de huid veranderen in zachtheid zodat deze normaal kan bewegen en zwemmen.

Toen het dier werd bestudeerd, bleek het een nieuwe soort te zijn. Kijkend naar nauw verwante kikkers, ontdekten de onderzoekers dat verschillende andere soorten ook de textuur van hun huid konden veranderen, hoewel niemand het eerder had opgemerkt.

Vanwege zijn stekelige uiterlijk is de veranderlijke regenvink onofficieel de "punk rocker frog" genoemd door het team dat het heeft ontdekt.

2 Noordelijke wit-onder ogen gezien uil

Jezelf opblazen om roofdieren af ​​te schrikken is een algemene tactiek in het dierenrijk. Zelfs mensen zullen het gebruiken in confrontaties. De noordelijke uil met witte gezichten kan beide kanten op.

Afhankelijk van de dreiging, zal de uil zichzelf groter of kleiner maken. Als het roofdier dicht bij zijn eigen grootte is, spreidt de uil zijn vleugels uit en vlakt de veren rond zijn gezicht af zodat het veel groter lijkt dan zijn relatief kleine lichaamslengte.

Als de dreiging te groot is om op die manier te misleiden, trekt de uil zijn vleugels over zijn borst, gooit de veren erin en verlengt zijn lichaam in een poging zich terug te trekken naar de achtergrond. In het wild, als het gevangen is op een boomtak wanneer een groter roofdier verschijnt, kan een noordelijke uil met witte gezichten deze truc trekken en naar de zijkant leunen om op een kleinere tak op de boom te lijken.

1 Mimic Octopus

Hoewel ze niet zeldzaam zijn, werd de mimische octopus pas in 1998 ontdekt. ​​Dat zou enig idee moeten geven van de buitengewone krachten van deze koppotige. Met zijn capaciteiten om de kleur, vorm en het gedrag te veranderen, heeft de mimische octopus een scala aan vermommingen die bij elke eventualiteit passen.

De octopus is relatief kwetsbaar voor aanvallen. Om te overleven, imiteert het dieren waar andere wezens geen zin in hebben. Om langs de zeebodem te sluipen, bootst het een giftige bot na en golft tegen het zand.

Wanneer het nodig is om boven de zeebodem te zwemmen, zal de naakte octopus zijn tentakels uitbreiden om de vorm van de giftige weerhaken van de koraalduivel te kopiëren. In het nauw gedreven toont deze octopus de kleuren van een giftige zeeslang en gebruikt hij zijn tentakels alsof hij klaar is om aan te vallen.

Andere vermommingen in het repertoire zijn pijlstaartroggen, mantisgarnalen, anemonen en kwallen. De mimische octopus is de koning van de vormveranderende wereld.