10 paar dieren waarvan je niet zult geloven zijn gerelateerd

Elk levend organisme op aarde is op de een of andere manier gerelateerd aan iets anders. Dit genetische web wordt groter en vreemder naarmate meer wetenschappers ernaar kijken. Het vinden van nieuwe relaties is een fascinerende genetische puzzel waarbij de meest onverwachte wezens neven en nichten kunnen blijken te zijn. Het is ook het ultieme hulpmiddel om over evolutie te leren. Hoe meer wezens met elkaar verbonden zijn, hoe meer ze onthullen over de geschiedenis van henzelf als individuele soort, hun familiegroep en de voortgang van het leven op aarde.

10 schorpioenen en teken

Veel mensen geloven dat teken insecten zijn, maar dat zijn ze niet. Het zijn echte spinachtigen, nauw verwant aan schorpioenen en spinnen. Het is een oude afstamming; één genstudie suggereerde voorlopig dat deze wezens hier vóór de dinosaurussen waren, al 400-450 miljoen jaar geleden rond het oppervlak van de Aarde kruipen.

Voor zowel teken als schorpioenen wordt de volgende maaltijd voornamelijk gevonden door hun uitstekende reukvermogen, en ze kunnen alleen overleven op vloeibaar voedsel. Teken leven op een dieet van bloed, terwijl schorpioenen een multipurpose gif hebben dat zowel de binnenkant van hun prooi verlamt en vloeibaar maakt, die ze vervolgens gaan drinken. Van de twee is de schorpioen beter aangepast om het gebrek aan voeding te overleven en kan het een jaar lang zonder eten blijven door het zuurstofverbruik aan te passen en het metabolisme te verlagen. Vanwege een gebrek aan bruikbare fossiele gegevens over de geschiedenis van deze spinachtigen, gebruikte dezelfde genetische studie die hen in de oertijden plaatste ook hun testresultaten om een ​​theorie te ondersteunen die ze terugvoeren naar een gemeenschappelijke, voor de oceaan levende voorouder.

9 Kwallen en koraal

De een zwemt als een vis en de ander groeit als een plant, maar beide zijn feitelijk eigenlijk dieren. Kwallen en koraal behoren tot de familiegroep cnidariërs genaamd: bell- of buisvormige dieren die een brandende angel kunnen afgeven met hun tentakels. Desondanks lijken ze zeker niet gerelateerd te zijn. Kwallen steken zwemmers en pulseren zich door het water, terwijl koralen lijken op twijgachtige bonsais die niets doen.

Het komt echter neer op lichaamsbouw. Cnidariërs zijn zakachtige wezens met een centrale opening waarrond de tentakels groeien. Dit is meer voor de hand liggend bij kwallen. De koraalframes die vaak in nieuwswinkels te vinden zijn, zijn niet het dier zelf maar een kalksteencoating die door hen is gebouwd voor bescherming en verankering aan een rif. De kleine individuele koralen zijn simplistisch qua ontwerp. Ze zijn bekervormige zakjes en hebben een opening die tevens als middel voor zowel eten als uitscheiding fungeert. Ze zuigen calciumcarbonaat uit de oceaan om de takken te bouwen die de meeste mensen ten onrechte als koraal zien. Duizenden kleine koraaldieren verblijven rond hun kalkstenen boom en gebruiken hun tentakels om naar voedsel te zoeken.

8 Horseshoe krabben en spinnen

Horseshoe krabben werden honderden jaren geleden ten onrechte geïdentificeerd als krabben. Toegegeven, ze brengen het grootste deel van hun tijd door met kruipen over de zeebodem en hebben een krabachtige schelp die ruwweg lijkt op een hoefijzer. Ze zijn echter gegroepeerd met spinachtigen.

Horseshoe crabs dateren van 500 miljoen jaar als soort. Deze prehistorische overlevenden, die misschien nooit zijn geëvolueerd om op het land te bloeien zoals de rest van hun neven en nichten, kunnen maximaal 0,6 meter breed worden en hun lange staarten gebruiken als een hulpmiddel om te graven naar voedsel of zichzelf te herstellen wanneer ze ondersteboven liggen. Nog opmerkelijker is dat de hoefkrab 10 ogen heeft op de rug en de zijkanten, verloren lichaamsdelen kan vervangen en blauw bloed heeft. Het bloed is medisch waardevol en wordt gebruikt voor het opsporen van bacteriën, kankeronderzoek en het diagnosticeren van leukemie en vitamine B12-tekort. Helaas wordt een groot aantal hoefijzerkrabben gevangen voor hun bloed en ook door de aasindustrie.

7 Komodo draken en Allosaurus

Niets komt overeen met de coole factor als het gaat om de grootste hagedis die op dit moment de planeet laat schrikken. De Komodovaraan ziet er intimiderend uit, heeft een giftig gif en jaagt op een prooi die groter is dan hijzelf. Breng nu dit 3-meter (10 ft) reptiel op zijn achterpoten omhoog, geef het hoorns, maak het dinosaurus-groot en zeg hallo tegen zijn neef, de allosaurus.

Een gedeelde familietrek is nogal verrassend: deze twee super-roofdieren hebben verrassend zwakke kaken vanwege hun grootte. De kauwende kracht van de Komodo valt in het bereik van de huiskat, en de woeste allosaurus moest waarschijnlijk vlees van zijn levende slachtoffers hakken en onttrekken in plaats van verpletterende happen te bezorgen. Echter, sierlijke kaken waren geen nadeel tijdens de jacht, omdat evolutie hen gespecialiseerde schedels, sterke nekspieren en moordende tanden gaf. Kortom, ze werden dodelijke slagers.

De prooi doodt door grote wonden en bloedverlies wordt inertia-eten genoemd, en de Komodo gebruikt deze tactiek ook, samen met het vergiftigen van zijn prooi tijdens beten. De Komodo, die recentelijk door onderzoekers werd ontdekt, is ontstaan ​​in Australië in tegenstelling tot het Indonesische eiland Komodo, en heeft zelfs een mond met slangachtige flexibiliteit, waardoor het traumatische schade aan een groter gebied kan toebrengen. Jammer genoeg voor de extreme huisdiereneigenaar, is geen van beiden voor regelmatige goedkeuring op. De gevaren van het houden van een Komodo zorgen ervoor dat honden niet snel zullen worden vervangen en neef Al is 150 miljoen jaar geleden uit de scene verdwenen.

6 Meerkatten en Civet Cats

Ze hebben vergelijkbare namen en uitstekende, katachtige wendbaarheid, maar noch stokstaartjes noch civetkatten zijn op afstand verwant aan katten. Deze Afrikaanse carnivoren hebben te maken met mangoesten en wezels, die bekend staan ​​om hun lange, elastische lichamen.

Meerkat en civet moeders bevallen allebei in ondergrondse holen, maar hun overeenkomsten eindigen daar. Meerkatten geloven dat het een dorp nodig heeft om een ​​pup groot te brengen, maar civetten zijn alleenstaande moeders die alleen tijdens het paarseizoen met anderen samenkomen. Civet-baby's worden ruw geboren en klaar voor de wereld, volledig behaard en in staat zich te verplaatsen. Meerkats worden naakt en zonder hun zintuigen geboren.

Meerkatten, die bekend staan ​​om het scannen van hun omgeving terwijl ze op hun achterpoten staan, evenals een mate van immuniteit tegen schorpioenengif, zijn kleiner en dof van kleur. De nachtelijke civet groeit meer dan drie keer meerkat's lengte op ongeveer 1,4 meter (4.6 ft) en is een prachtig dierenpatroon met een masker met bandieten en een jaguar-achtige huid, waardoor het helaas een gewoon jachtdoelwit is. Meerkatten kunnen maximaal 13 jaar oud zijn en civetten kunnen maximaal 20 jaar oud zijn.

5 mieren en bijen

Als bijen een soort van taxonomische gezinshereniging zouden bijwonen, zouden ze niet met wespen rondhangen, maar eerder mieren. De familie werd opnieuw ingedeeld toen wetenschappers het genetisch materiaal van de insecten volgden om een ​​oude vraag te beantwoorden over hoe ze zich als een groep ontwikkelden. Deze groep, de aculeate (brandende) Hymenoptera clade, houdt bijen, mieren en stekende wespen vast. De resultaten weerlegden de overtuiging dat mieren nauwer verwant waren aan bepaalde wespen en slechts een verre neef voor bijen; het omgekeerde bleek waar te zijn, met uitzondering van graafwespen en modderklonters.

Met deze nieuwe stamboom kunnen insectenwetenschappers nu nauwkeuriger bestuderen hoe voortplanting, voeding en sociaal gedrag zich binnen deze stekende groep hebben ontwikkeld, evenals hun verschillen als afzonderlijke soorten. De ontdekking verduidelijkte ook een fossiel dat moeilijk te plaatsen was en, zoals later bleek, ten onrechte was ingedeeld. Het Krijt Cariridris bipetiolata werd beschouwd als 's werelds oudste gefossiliseerde mier, maar met een nieuw en beter begrip van de familieplaatsing van deze insecten, werd het opnieuw toegewezen als een soort van voorouderlijke wesp.

4 Garnalen en pissebedden

Pissebedden zijn kleine, gordeldierachtige insecten die soms als huisdier worden gehouden. Alleen, het zijn helemaal geen fouten. Ze zijn de landgebonden neven van garnalen en krabben. Ongeveer 3.500 verschillende soorten pissebedden schuiven rond de planeet, waardoor ze bijna letterlijk een vis uit het water zijn - een succesvolle schaaldier op het land. Alles wat ze gemeen hebben met insecten is een moeilijk exoskelet en dat hun veertien ledematen worden verbonden.

Deze "penny-varkens" hebben nog steeds constant vocht nodig om te overleven, misschien vanwege hun aquatische oorsprong. Dat is waarom ze zo vaak worden aangetroffen in rottende planten. De meeste soorten zijn planteneters, maar soms snacken ze op hun eigen huid en uitwerpselen, of die van andere afwerpende pissebedden. Zoals de meeste schaaldieren, zijn pissebedden eetbaar en levend geconsumeerd door mensen die geloven dat ze helpen met leverziekten. Ze bevatten ook een vrij grote hoeveelheid calciumcarbonaat, waardoor ze een grove vorm van antacidum zijn als de apotheek gesloten is en je echt wat nodig hebt.

3 dingo's en Indiase wolven

De band tussen dingo's en wolven komt misschien niet als een verbazingwekkende verrassing. Het zijn toch honden, toch? Fout. Een baanbrekende - en langverwachte - studie begroef uiteindelijk de overtuiging dat de dingo een product is van wilde huishonden. Opgesomd als een bedreigde soort in 2008, droeg dingoes het label van het zijn van de eigen inheemse hond van Australië voor meer dan twee eeuwen, maar het kan juister zijn om ze Australische wolven te noemen.

De Sydney-studie ontdekte dat dingoes geen sluitende tekenen vertoonden van afstammelingen van honden, geen ondersoorten waren en volledig los van honden. Dingo's waren nooit honden, periode. Ze zijn echter verwant aan die van de kleinste wolfensoort ter wereld, de roodachtige, 1 meter lange (3 voet) Indiase wolf. Door tot 5000 jaar in isolatie te blijven, werd de dingo genetisch als een aparte en ware canidensoort aangemaakt. Met wolven delen ze de roedeldynamiek van het hebben van pups één keer per jaar, die worden opgeworpen door de hele familiegroep, evenals territoriaal gehuil. Maar het is interessant om op te merken dat de Indiase wolf bijna nooit huilt, ook al is hij in staat, en onderzoekers begrijpen nog steeds niet waarom.

2 Gibel karpers en koivissen

Koivissen zijn iconisch; ze staan ​​voor gratie, schoonheid en elitarisme. Deze felgekleurde vis heeft een familieverbinding met de wilde gibel-karper. De gibel is een eenvoudige, gebochelde vis met een genetische verrassing. Het is hoe de goudvis eruit zou zien zonder menselijke tussenkomst. Elke goudvis vandaag, ondanks hun gevarieerde uiterlijk, is afstammeling van de wilde gibel-karper, en kruisen zal resulteren in vruchtbare jongen omdat ze genetisch identiek zijn. De goudvis van vandaag is niets meer dan een gemodificeerde gibel-karper; ze blijven dezelfde soort, en de koi is een verwant.

Hun verre band, beiden leden van de familie cyprinidae, vormt ook geen barrière voor romantiek. Goudvissen en koi kunnen gekruist worden, maar net als paarden en ezels zal het geproduceerde nageslacht steriel zijn. Zulke nakomelingen zijn ook saai in vergelijking met hun kleurrijke ouders en missen de mondhazelaars van echte koi, maar zullen harder zijn dan beide soorten en in slechtere wateromstandigheden kunnen leven.

Onderzoekers hebben onlangs ook bewezen dat het drie seconden durende geheugen dat aan goudvis wordt toegeschreven, een grap is. Ze hebben een geheugen van ten minste drie maanden en kunnen verschillende kleuren en geluiden herkennen. In staat om een ​​paar decennia te leven, ze zijn ook slim genoeg om eenvoudige trucs te leren.

1 Mensen en Kangoeroes

Een verkleinzame hopper genaamd Matilda, een Tammar-wallabie, werd de eerste kangoeroe om haar genetische code in kaart te brengen. De Australische onderzoekers hadden een schok toen ze haar code vergeleken met die van een mens. Ze hadden verwacht dat de vergelijking een complete mismatch zou zijn, maar het bleek dat de genomen van de twee soorten meer waren dan alleen vergelijkbaar. Afgezien van een paar verschillen, waren de genen identiek en veel ervan waren in dezelfde volgorde gerangschikt. Beide soorten bevatten grote stukken genetische informatie over de andere.

Het was logischer toen de onderzoekers ontdekten dat mensen en deze springerige buideldieren een gemeenschappelijke voorouder hadden die minstens 150 miljoen jaar geleden leefde. Muizen gescheiden van mensen slechts 70 miljoen jaar geleden, maar wetenschappers zijn van mening dat kangoeroes meer antwoorden over de menselijke evolutie kunnen geven als het gaat om de reden waarom sommige DNA voor eonen hetzelfde bleef terwijl ander DNA veranderde. Door verschillende genomen van soorten te vergelijken, kunnen onbekende genen worden geïdentificeerd en Matilda onthulde 14 nieuwe genen die nog nooit eerder in kangoeroes zijn waargenomen, die mogelijk ook bij de mens aanwezig kunnen zijn, in afwachting van meer informatie over onszelf.