Delen:
10 verborgen capaciteiten ontdekt in goed onderzochte dieren
Wetenschappers vinden voortdurend nieuwe, verborgen vaardigheden in goed bestudeerde dieren. Het is een herinnering aan hoe weinig we weten en hoe aangenaam verrassend de evolutie kan zijn. Het beste deel is dat de wetenschappelijke realiteit vaak veel vreemder is dan wat dan ook afgebeeld in de wereld van fictie.
10 Brown-Banded Bamboo Sharks Store sperma
De bruingerande bamboehaai heeft zich onlangs gevestigd als de meest verbazingwekkende hoarder van sperma van het dierenrijk. Een vrouwelijke haai beviel in 2012 van een gezonde pup, ondanks dat ze de afgelopen vier jaar niet binnen het bereik van een mannelijke haai was.
Sommige haaien houden ervan om biologen te plagen door onbevruchte eieren uit te werpen, dus hoewel het vrouwtje een tapijt van potentiële haaienjongen legde, werd het behoorlijk verwacht en genegeerd. Bij nadere inspectie waren twee van de vermoedelijk inerte eieren eigenlijk kleine babyhaaien.
Het enige mannetje in de tank was een Javaanse straalneuzenstraal. Zoals misschien wel duidelijk is aan de naam, zijn Javaanse koeienstralen geen bruine bamboehaaien, dus ofwel hadden de onderzoekers een wonder meegemaakt, of een extreem stiekeme mannelijke bruingerande bamboehaai had de schuld. In dit geval is de wetenschap eigenlijk gekker dan de speculatie. Het vrouwtje kwam in contact met een man en werd op de gebruikelijke manier geïmpregneerd. Het rare deel is de 45 maanden tussen bevruchting en geboorte.
Aanvankelijk dachten de onderzoekers dat de baby een kloon van de moeder kon zijn. Sommige dieren, inclusief hagedissen en een paar haaien, kunnen seks overslaan en direct naar de geboorte gaan. Uit DNA-testen bleek echter dat de pup uit twee verschillende haaien was geboren. Wetenschappers wisten eerder dat haaien sperma konden opslaan, maar dat ze dat al zo lang konden verrassen.
9Cone Snail gebruikt insuline als een wapen
De geografische kegel-slak kan er misschien als een runt uitzien, maar hij stuurt zijn vijanden op een meest duivelse manier. De slak valt vis aan met een invaliderend spuitje van gemodificeerde visinsuline, dat snel slachtoffers naar een hypoglycemische stupor stuurt.
Insuline is echter slechts één component in het krachtige toxine van de kegel. De chemische cocktail zit boordevol zenuwmiddelen en haat en heeft een aantal mensenlevens genomen. Er is geen ander antidotum bekend dan tijdreizen.
Meest verontrustend (als je een vis bent), is de giftige wolk een gebied van effectgloed, in staat om een school van kleine vissen om te vormen tot een zwevend buffet. De ogenblikkelijke explosie van insuline zorgt ervoor dat de bloedsuikerspiegel van de prooi omlaag gaat en hen geïmmobiliseerd laat.
De insuline zelf is een evolutionair wonder. Het is een aangepaste, uitgeklede versie die snel kan werken en een ernstige hypoglycemische crash kan veroorzaken. Als dat allemaal niet verschrikkelijk genoeg was, bezit de slak een secundair wapen: een spijkerig, snuitachtig aanhangsel voor gebruik in hand-tot-handgevechten. De angel kan ook direct een dosis gif deponeren in welk ongelukkig wezen dan ook aan het einde ervan.
8 Wespen gebruiken gezichtsherkenning
Een bekende tegenkomen waarvan de naam die je hebt misplaatst een gênante gebeurtenis is die we allemaal hebben meegemaakt, maar niet voor Liostenogaster flavolineata, de tropische zweefwesp. Het gezichtsherkenningssysteem van de wesp maakt het mogelijk om indringers te identificeren voordat ze met geweld uit het terrein worden verwijderd.
Het identificeren van vriend van vijand is grotendeels belangrijk voor sociale insecten, waarvan de grote gemeenschappen een integraal onderdeel zijn van hun overleving - en ook van ons, omdat gemeenschappelijke insecten zoals bijen veel van de planten bestuiven die we uiteindelijk eten. Dus, hoe detecteren bugs ongewenste gasten wanneer al hun vrienden en vijanden er hetzelfde uitzien? Sommige bugs bewijzen hun broederschap met penetrante feromonen, terwijl anderen misschien specifieke geluiden gebruiken, zoals een geheime klop voor mensen. Maar L. flavolineata verhoogt de inzet door gezichtsherkenning toe te voegen aan zijn lijst met vaardigheden.
Wasp-wetenschappers weten niet precies waarom ze deze extra vaardigheid hebben ontwikkeld. Het kan zijn dat Zuidoost-Azië is bezaaid met wespennesten; op sommige plaatsen zijn naburige nesten nauwelijks op een afstand van elkaar. Met zoveel potentiële indringers ontwikkelden de wespen een verbeterd beveiligingssysteem dat gezichtsherkenning combineerde met hun toch al gevoelige reukzintuigen, allemaal om het voortdurende welzijn van de machtige, verheven koningin te verzekeren.
7 duiven categoriseren objecten
We hebben duifintelligentie voor vele, vele jaren lang onderschat. Onderzoek in het verleden heeft laten doorschemeren op de vaardigheid van de vogels, maar een recent experiment laat zien dat duiven een grote verscheidenheid aan objecten, zowel door mensen gemaakt als natuurlijk, kunnen identificeren en groeperen. Bovendien kunnen de mentale strategieën achter het leren van duiven spiegelen aan die bij jonge menselijke kinderen.
Het kleine onderzoek betrof drie duiven en een touchscreen. Afbeeldingen uit een van de 16 brede categorieën, inclusief jeugdfavorieten zoals bloemen, honden, schoenen en hoeden, zouden op het scherm flitsen. Ze werden vergezeld door twee symbolen, waardoor de duiven moesten kiezen of de items tot bepaalde groepen behoren (bijv. Is een Chihuahua een hond?). De vogels presteerden bewonderenswaardig en slaagden er in om de voorwaarden in 65 tot 80 procent van de gevallen overeen te laten komen. De overkoepelende "Bird 45W" scoorde 127 van de 128, wat waarschijnlijk beter is dan een aantal menselijke volwassenen.
Het onderzoek naar duivensemantiek werd niet alleen uitgevoerd om de absolute intelligentie van het dier te testen, maar om eventuele gedeelde leerprocessen tussen ons en de vogels waar te nemen. Co-auteur Ed Wasserman, psycholoog per handel, suggereert dat een vergelijkbare stijl van visuele vallen en opstaan wordt gebruikt door jonge kinderen als ze woorden relateren aan hun fysieke representaties.
6 Luna Moths Gebruik Wing Tails als Bat Jammers
De mooie luna mot, die wordt gekoesterd vanwege zijn levendige vleugelverkleuring, lijkt jammerlijk niet uitgerust om de legioenen vleermuizen die erop jagen, af te weren, maar de onoplettende mot heeft een verborgen truc in petto: kleine kwastjes aan het einde van zijn vleugels. Eerder beschouwd als fantastisch nutteloos, hebben studies bevestigd dat de aanhangsels defensieve aanpassingen zijn die worden gebruikt om de sonar van vleermuizen af te weren.
Om de theorie te testen, verzamelden wetenschappers een stel luna-motten en verdeelden ze in twee groepen. In een groep werden de motten intact gelaten, terwijl de anderen hun vleugeltips hadden geknipt. Als controle werd ook een kleine groep relatief weerloze snuitmotten gerekruteerd. De motten werden massaal vrijgelaten om een groep vleermuizen te verslinden en het daaropvolgende bloedbad werd geregistreerd. Voor de wetenschap.
De overdreven franjes werken door de vleermuizen een verleidelijk, golvend doelwit aan te bieden. Als de hongerige vleermuis toeslaat, is het veel waarschijnlijker dat hij een hap staart krijgt en de sappige, vitale delen van de luna-mot mist als deze aan een vleesloze achterkant klikt.
Terwijl het verwijderen van de vleugelfolies van de luna motten niets deed om hun aerodynamica te bederven, waren de intacte exemplaren meer succesvol in het ontwijken van aanvallen. Vijfenzestig procent van de ongecoupeerde Luna motten overleefde, terwijl slechts 19 procent van hun staartloze tegenhangers vermeden te worden omgezet in guano. De hopeloze snoetmotten, aan de andere kant, waren bijna volledig uitgeroeid.
5 walvissen horen met hun schedels
Met behulp van een CAT-scanner van militaire kwaliteit en een dikke baby-potviskop ontdekten bioloog Ted W. Cranford en ingenieur Petr Krysl hoe baleinwalvissen extreem laagfrequente geluiden horen: met hun gezichten. Meer specifiek vangen hun schedels trillingen op en leiden ze hen naar hun oortjes.
Walvissen behoren tot de meest vocale leden van de voedselketen en zenden basgeruis uit dat grote afstanden over de oceanen kan afleggen. Terwijl wetenschappers nog steeds niet weten wat walvissen zeggen, hebben ze tenminste een mechanisme ontdekt achter de bovennatuurlijke hoorzittingen van de walvisachtigen.
Geluiden zijn trillingen die door mediums zoals lucht of gesloten deuren gaan en druk of verplaatsing veroorzaken. Net als de tastbare golven op het strand, bepalen de onzichtbare eigenschappen van geluidsgolven hun interacties met levende dingen, zoals oren. Laagfrequente golven hebben hun troggen (of heuvels) ver uit elkaar. In het geval van walvis-oproepen, kunnen deze worden uitgerekt tot lengtes van meer dan 75 meter (245 ft). Theoretisch zouden deze geluiden buiten het hoorbare bereik van de walvissen moeten vallen.
Maar de walvissen zijn inderdaad in staat om deze aquatische telegrammen te ontvangen omdat ze hun schedels gebruiken als natuurlijke versterkers. Trillingen resoneren in hun hoofd en worden versterkt voorbij de drempel van waarneming. Het team was in staat om dit fenomeen te modelleren door middel van een computersimulatie en ontdekte dat zonder deze unieke cephalische anatomie walvis spreken zoals wij dat kennen onmogelijk zou zijn.
4 vleermuizen Eavesdrop
Ondanks portretten in horrorfilms en de bijbehorende bloedzuigende propaganda, zijn vleermuizen eigenlijk best schattig. Je weet waarschijnlijk dat heel veel vleermuizen hun gillende oproepen gebruiken om de wereld te verkennen via echolocatie, maar het vermogen is vrij beperkt in bereik. De grotere muizenstaartvleermuizen hebben bijvoorbeeld een effectief bereik van ongeveer 10 meter (30 ft).
Vleermuizen zijn echter sluw, en uit een nieuwe studie is gebleken dat ze zich heel goed bewust zijn van hun beperkingen. Ze jagen vaak in groepen, meeliften elkaars sonar om hun bereik met maximaal 160 meter (525 ft) uit te breiden. Het komt ongeveer overeen met een netwerk van wifi-hotspots. De vleermuizen zijn effectief afluisteren, luisteren naar andere vleermuizen die een maaltijd hebben gevangen en gebruiken ze als gids voor het lokaliseren van heerlijke insecten.
De vleermuizen kunnen echter hun bereik niet oneindig vergroten. De omvang van het jachtgezelschap wordt beperkt door het risico van botsingen tussen de luchtvlagen vanwege de nabij zwermachtige nabijheid. De ontdekking beantwoordt ook een oude vraag, zoals wetenschappers eerder opmerkten dat de vleermuizen de neiging hebben om te jagen binnen 150 meter (490 ft) of zo van hun holebuiten.
3 Chimpansees leren nieuwe dialecten
Een nieuw onderzoek met een groep Europese chimpansees heeft ons van het taalkundig voetstuk geslagen; de apen onthulden dat bepaalde aspecten van taal niet zo uniek zijn als we dachten. Blijkbaar halen onze apenvrienden het niet alleen op in verschillende, regionale talen, maar kunnen ze ook nieuwe aannemen via sociale interactie. Biologen beargumenteren of dit misschien een verandering in dialect is in plaats van taal, maar het is toch verbazingwekkend.
Het begon allemaal met een scherpzinnigheid van in Nederland geheven chimpansees die in 2010 vanuit een ander continent naar Nederland waren overgebracht naar een Schotse dierentuin. Tot grote vreugde van de onderzoekers maakten de expats snel vriendschap met de lokale bevolking. Na een tijdje waren de primatologen verrast dat de Nederlandse chimpansees hun oude telefoontjes hadden gedumpt en die van hun Schotse broeders imiteerden terwijl ze vroegen naar hun favoriete snoep, appels.
Nog belangrijker is dat de spraakmakende chimpansees het onderscheid tussen communicatie tussen mens en dier vervagen. Als we nu pas ontdekken dat apen synoniemen kunnen leren, wie weet hoeveel andere taalkundige nuances er zijn buiten onze kennis en soort. En niet alleen bij de simians, maar ook bij andere dieren, vooral eeuwige smarties zoals dolfijnen, olifanten, octopussen en kraaien.
Wij mensen denken dat we geweldig zijn omdat we het grootste deel van de wereld gelabeld hebben. In het verleden zagen velen chimpansees als simpletons, die alleen communiceerden via horten en stoten van waanzinnige schreeuwen en ontlasting. We leren echter elke dag dat niet-menselijke communicatie veel geavanceerder is dan we aannamen.
2 Vossen jagen met magnetisme
Laat de glanzende jassen en de gezwollen staarten u niet voor de gek houden; vossen zijn natuurlijke huurmoordenaars. Superheld-vaardigheden omvatten nachtzicht, ultieme behendigheid en een acuut gehoor.In de afgelopen jaren hebben onderzoeken bewezen dat rode vossen ook deel uitmaken van Magneto.
De vossen kunnen nauwkeurig toeslaan op een verborgen prooi, zelfs als de prooi zich goed onder de sneeuw bevindt. Met behulp van zijn belachelijke vulpine intuïtie, kan de rode vos met zijn hoofd in de sneeuwbanken of bosjes duiken om kleine dieren te halen die niet eens wisten dat er op gejaagd werd. Dit wordt mousing genoemd en wetenschappers waren erg benieuwd naar het vermogen van de vos om onzichtbare doelen aan te wijzen.
Het was niet duidelijk of ze deze geweldige prestatie konden uitvoeren op basis van hoorbare signalen alleen, dus de Tsjechische vos-fanaticus Jaroslav Cerveny volgde 84 individuele vossen en legde hun muispogingen vast, bijna 600 in totaal.
Onverwachts ontdekte hij dat vossen het meest succesvol waren toen ze in noordoostelijke richting sprongen en 73 procent van hun aanvallen met elkaar in verband brachten. Springen in de tegenovergestelde richting leverde een lager percentage van 60 procent op. Mousing springt in een andere richting, maar was bijna nutteloos met een relatief sombere 18 procent. Het lijkt erop dat de vos gebruik kan maken van een intern kompas.
1 Crocodiles Afspelen
Het blijkt dat krokodillen gewoon verkeerd worden begrepen. Nieuw onderzoek van de University of Tennessee laat zien dat de felle moderne dinosaurus in werkelijkheid een grappige doofus is. Het lijkt misschien moeilijk voor te stellen, maar professor in psychologie Vladimir Dinets heeft het bewijs. Hij nam krokodillen op die deelnamen aan de drie activiteiten die het wetenschappelijke spelcontinuüm vormen: locomotorisch spelen, spelen met voorwerpen en sociaal spel.
Verrassend is dat ze ook bekend zijn om langdurige banden te vormen met mensen en andere dieren. Dinets bood een anekdote aan over een levenslange vriendschap gevormd tussen een geweerschot-gewonde krokodil en zijn menselijke redder. De twee werden interspecies BFFs en romped over streams en rivierbeddingen voor twee decennia tot de krokodil stierf van ouderdom.
Krokodillen houden ervan om plezier te hebben. Allerlei plezier. Ze nemen deel aan elke vorm van spel die wordt beschreven door gedragsspecialisten. Er zijn zelfs jonge krokodillen waargenomen met otters. Crocodilian kappertjes variëren van grillig tot gek en omvatten surfen golven, glijdend van modderige heuvels, en het geven van belangrijke anderen meeliften ritten.