10 baanbrekende ideeën om Afrikaans stroperij te bestrijden

Vorig jaar lazen we over dingen die je moest weten over Afrikaanse stroperij. Helaas is Afrikaanse stroperij nog steeds een groot probleem. Elk jaar komen we steeds dichter bij het verlies van twee van de meest geliefde dieren van de aarde: de neushoorn en de olifant. Maar terwijl de dingen er zeker grimmig uitzien, is er ook veel hoop dankzij Rangers en onderzoekers die vechten voor Moeder Aarde.

Dus vandaag bekijken we andere problemen, zoals hoe 3D-printers een eind kunnen maken aan het neushoornstropen, hoe wetenschappers een soort bedreigde olifant volledig negeren en waarom een ​​miljonair jager vindt dat we neushoorns moeten redden door te schieten hen.

10Het droevige lot van de noordelijke witte neushoorn

Fotocrediet: Sheep81 / Wikimedia

Het is moeilijk je een wereld zonder neushoorns voor te stellen. Helaas verdwijnen deze prachtige dieren snel van onze planeet. In 2012 stierf de Javaanse neushoorn in Vietnam. In augustus 2015 verklaarden ambtenaren dat er geen Sumatran-neushoorns meer over waren in het wild. En in 2011 was de westerse zwarte neushoorn voor altijd verloren. Helaas, de noordelijke witte neushoorn gaat in dezelfde sombere richting.

In juli 2015 stierf een noordelijke witte neushoorn met de naam Nabire aan een gescheurde cyste in de dierentuin van Tsjechië. En in november 2015 werd een zieke vrouw genaamd Nola geëuthanaseerd in de dierentuin van San Diego. Na Nola's dood is er nu een totaal van drie noordelijke witte neushoorns in de hele wereld. Er zijn Najin en Fatu-twee vrouwen - en Sudan, het allerlaatste mannetje dat er bestaat. Het trio leeft in de Ol Pejeta Conservancy, een natuurreservaat in Kenia. Ze worden omringd door gewapende bewakers en hun hoorns worden voortdurend bijgesneden om stropers op afstand te houden.

Het is tragisch dat geen van de neushoorns zich kan reproduceren als gevolg van leeftijd en ziekte. Dus de beste hoop van de soort ligt waarschijnlijk bij de onderzoekers van de San Diego Zoo en de Ol Pejeta Conservancy. In San Diego hebben wetenschappers verschillende monsters van neushoorneieren en sperma, die ze kunnen implanteren in zuidelijke witte neushoornsurrogaten. Als al het andere faalt, hebben onderzoekers van Ol Pejeta gesproken over het insemineren van witte neushoornvrouwtjes met noordelijk witneushoornsperma, waardoor een geheel nieuwe ondersoort ontstaat.

Gelukkig heeft de San Diego Zoo een redelijk goede staat van dienst als het gaat om het redden van bedreigde diersoorten. Zij zijn de wetenschappers die verantwoordelijk zijn voor het redden van de zuidelijke witte neushoorn en de Californische condor voor uitsterven. Deze taak zal echter veel tijd en geld kosten en op dit moment is niemand echt zeker of in-vitrofertilisatie überhaupt zal werken.

9 Olifanten redden met uitwerpselen

Samuel Wasser is het hoofd van het Center for Conservation Biology aan de Universiteit van Washington. Natuurlijk is hij behoorlijk bezorgd over het lot van Afrikaanse olifanten. Daarom heeft Wasser een unieke manier bedacht om deze wezens te beschermen. Om de soort te redden, besteedt Wasser zijn tijd aan het analyseren van hun uitwerpselen.

De afgelopen 15 jaar hebben parkwachters en natuurbeschermers in Afrika olifantenpoep opgesmukt en gemaild naar het laboratorium van Samuel Wasser. Wanneer de pakketten met poep voor de deur verschijnen, analyseren Wasser en zijn team de genotypen die in de ontlasting worden aangetroffen. Ze gebruiken een kaart om de oorsprong van elk monster aan te wijzen. Vervolgens analyseren Wasser en zijn bemanning ivoor dat is geconfisqueerd door smokkelaars overal ter wereld.

Veel van deze zendingen komen uit plaatsen zoals Taiwan, Thailand, Maleisië en Hong Kong. Aangezien dit gepocheerde ivoor opduikt in plaatsen zoals Sri Lanka en de Filippijnen, weten agenten niet zeker waar de olifanten oorspronkelijk werden gedood. Als ze wisten waar dit ivoor vandaan kwam, zouden ze een betere kans hebben om olifanten te beschermen voordat ze werden neergeschoten.

En dat is waar het plan van Wasser in het spel komt. Na het in beslag genomen ivoor te hebben onderzocht, vergelijkt hij het ivoor-DNA met de mest van de olifant totdat hij een lucifer krijgt. Dankzij de uitwerpselen kan hij vervolgens bepalen waar de vermoorde olifant oorspronkelijk vandaan kwam. De methoden van Wasser zijn accuraat en hij is meestal in staat om een ​​gepocheerde olifant te lokaliseren binnen 300 kilometer (200 mijl) van waar hij stierf.

Wasser heeft verschillende belangrijke hotspots geïdentificeerd in plaatsen als Tanzania, Mozambique en het Congobekken. Met dit DNA-bewijs in de hand kunnen rangers zich specifiek richten op deze probleemgebieden in een poging om stropers te vangen op heterdaad. En het is allemaal te danken aan Samuel Wasser ... plus wat een stel olifanten eten voor het avondeten.

8WildLeaks

We hebben allemaal gehoord van WikiLeaks, de organisatie die is opgericht door Julian Assange en die geheime documenten online publiceert. De sleutel tot het succes van WikiLeaks is anonimiteit. Bronnen publiceren hun documenten in volledige geheimhouding en beschermen hen tegen represailles. Nu, terwijl we de voor- en nadelen van WikiLeaks kunnen bespreken, kunnen we waarschijnlijk allemaal achter WildLeaks komen, de notoire natuurbeschermings neef van het geheim.

WildLeaks is opgericht door Andrea Costa, een man die behoorlijk veel succes had bij het beschermen van bedreigde dieren. Hij ontdekte dat Al-Shabbab, de terroristische groep in Somalië, zijn operaties ondersteunde door illegaal ivoor te smokkelen. Hij richtte ook de Elephant Action League op, een Californische non-profitorganisatie die misdaad tegen dieren in het wild strijdt.

Maar zijn meest fascinerende bijdrage aan de oorlog tegen stropers is WildLeaks, een site waar iedereen illegale activiteiten kan melden terwijl hij anoniem blijft. Met behulp van Tor-technologie hebben gebruikers alles gemeld, van illegaal olifantenivoor in Hong Kong tot tijgersjacht op Sumatra. Mensen hebben de site gebruikt om de aandacht te vestigen op chimpanseesmokkel, papegaaiensmokkel en wolvenmoord bij het Yellowstone National Park.

Sinds de start in februari 2014 heeft WildLeaks meer dan 70 tips ontvangen. Elk anoniem lek wordt door een groep experts geanalyseerd en zodra de informatie is geverifieerd, neemt de groep contact op met de betreffende autoriteiten.Bij drie gelegenheden lanceerden ze zelfs hun eigen onderzoeken. De site is echt een wereldwijd fenomeen omdat het 16 verschillende talen ondersteunt, waardoor bezorgde burgers over de hele wereld een kans krijgen om dieren in het wild te beschermen en de rijke misdaadheren achter de zwarte markten te verlagen.

73-D-bedrukte neushoornhoorns

Rhino-stroperij is vooral tragisch omdat deze prachtige dieren stervende zijn zonder enige reden. In China en Vietnam worden neushoornhoorns vermalen tot een poeder en gebruikt voor allerlei gekke doeleinden, van feestmiddelen tot kankercellen. Maar neushoornhoorns zijn gemaakt van keratine - hetzelfde spul dat onze vingernagels maakt - en hebben helemaal geen medicinale waarde. Desondanks kan neushoornhoorn voor wel $ 100.000 per kilogram verkopen.

Maar de mensen bij Pembient hebben een plan om de prijzen te verlagen. Pembient, een in Seattle gevestigd bedrijf, wil de markt overspoelen met nep-neushoornhoorns, gemaakt met gesynthetiseerde keratine en 3-D-printers. Met truckladingen van deze 3-D-gedrukte hoorns, is Pembient van plan om Vietnam en China te overladen, waardoor de zwarte marktprijzen dalen. Deze nephoorns zijn ook perfect eetbaar, zodat mensen ze zonder enige nadelige gevolgen kunnen consumeren. Ze zijn zelfs van plan om bier te maken met behulp van deze hoorns, omdat veel mensen (ten onrechte) denken dat neushoornhoornbier werkt als een kater.

Sommige mensen zijn echter niet wild over het plan van Pembient. Terwijl voorstanders beweren dat deze hoorns DNA-testen doorstaan, weten critici niet zo zeker. Ze maken zich zorgen dat als Aziatische kopers ontdekken dat de markt vol zit met nep-neushoornhoorns, de echte dingen nog waardevoller zullen worden.

6De Rhino Horn-camera

https://www.youtube.com/watch?v=_axCYfNFfyQ
Ben je van plan een reis naar Afrika te maken? Misschien wilt u opletten voor neushoorns met grote leren halsbanden. Als stropers een neushoorn met een kraag herkennen, trekken ze misschien niet de trekker over, anders komen ze terecht op Conservationist Candid Camera.

Het realtime anti- stroperij-intelligentieapparaat, ook bekend als RAPID, is een nogal uitgebreid systeem dat is ontworpen door een Britse non-profitorganisatie genaamd Protect. Hoewel het een beetje invasief en ingewikkeld is, is RAPID een ingenieus plan om stropers te verjagen, terwijl de neushoorn er ongelooflijk chic uitziet.

Die leren halsband is uitgerust met een GPS-apparaat dat natuurbeschermers op de hoogte houdt van de verblijfplaats van de neushoorn. RAPID omvat ook het planten van hartmonitoren onder de huid van het dier, evenals het boren van een gat in de hoorn van de neushoorn. Het gat is natuurlijk voor de miniatuurcamera.

Laten we zeggen dat een stroper een neushoorn neerschiet. Plotsklapt de hartslag van het dier naar beneden of schiet omhoog. De monitor onder de huid detecteert onmiddellijk de verandering en activeert de camera in de hoorn van de neushoorn. De camera registreert vervolgens alles wat de neushoorn ziet, inclusief eventuele jagers die hun prooi kunnen naderen. Tegelijkertijd laat de GPS-halsband de autoriteiten weten waar de neushoorn is neergeschoten, zodat een noodhulpteam naar de plaats delict kan rennen. Zelfs als de stroper wegkomt, hebben ze zijn gezicht op video.

Vanzelfsprekend heeft de hartmonitor elektriciteit nodig om te kunnen werken, maar de mensen bij Protect hebben een batterij gemonteerd die maar een paar keer hoeft te worden vervangen tijdens de levensduur van de neushoorn. Ze werken momenteel ook aan een apparaat dat wordt aangedreven door zonne- of kinetische energie. RAPID wordt momenteel in het veld getest en als het lukt, kan het worden gebruikt om alle soorten met uitsterven bedreigde dieren te beschermen, van tijgers tot walvissen.

5De vergeten olifanten die uitgestorven zijn

Oké, het is tijd voor een popquiz. Hoeveel verschillende soorten olifanten zijn er? Slechts twee, toch? Dat is wat ons allemaal is geleerd. Daar is de Afrikaanse olifant en de Aziatische olifant, en je kunt de twee van elkaar onderscheiden door hun grootte en hun oren. Maar het is een beetje complexer dan dat. Volgens een groeiend aantal bewijzen is de Afrikaanse olifant eigenlijk twee verschillende soorten: de savanneolifant en de weinig bekende bosolifanten.

Sinds 1900 is er over deze twee soorten gesproken, maar het idee kreeg pas echt ingang in 2006. Britse dierkundige Peter Grubb onderzocht bijna 300 Afrikaanse olifantenschedels en vond een aantal vrij duidelijke verschillen tussen de twee groepen. Bosolifanten leven ook in kleinere groepen en bezitten kleinere oren, langere slagtanden en hun eigen unieke geluiden. Nog steeds niet overtuigd? Volgens de Amerikaanse bioloog Alfred Roca zijn bosolifanten en savanneolifanten zo genetisch verschillend dat het lijkt op het vergelijken van chimpansee-DNA met menselijk DNA.

Dus waarom worden we niet onderwezen over de twee verschillende soorten? Grote natuurbeschermingsgroepen zoals de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) en de Conventie over de internationale handel in bedreigde diersoorten (CITES) weigeren het bestaan ​​van meer dan één soort te erkennen. En volgens sommige onderzoekers vormt dit een serieus probleem voor de toekomst van bosolifanten.

De IUCN en CITES zullen de afzonderlijke soort om twee redenen niet herkennen. Ten eerste beweren deze organisaties dat de twee olifantsgroepen geen echt verschillende soorten zijn, omdat bosolifanten en savanneolifanten kunnen kruisen.

Ten tweede, als ze twee afzonderlijke soorten zouden erkennen, wat zou er dan worden van bosensavanne-hybriden? Als er alleen wettelijke beschermingen zouden zijn voor savanne en bosolifanten, hoe zou u dan hun nageslacht kunnen beschermen? Dus in plaats van twee verschillende soorten te herkennen, groeperen deze organisaties ze samen als de "Afrikaanse olifant", en bieden ze dus juridische bescherming voor hybrides met bos savannen.

Veel wetenschappers smeken echter om verschillen met deze natuurbeschermingsgroepen, wijzend op voorbeelden van soorten die onderling kruisen, zoals wolven en coyotes. Plus, ze beweren dat er een groter probleem is dan hybrides met bosavanna.Door slechts één soort te herkennen, kunnen de IUCN en CITES zeggen dat hoewel er grote stropers zijn in sommige delen van Afrika, olifantenpopulaties veel stabieler zijn in andere regio's. Natuurlijk, Afrikaanse olifanten in het bos gaan dood, maar het komt overeen, omdat degenen in de savanne het beter doen.

Dat kan logisch zijn als er maar één soort is. Maar als er twee zijn, dan vormt dat een probleem. Ongeveer 60 bosolifanten stierven elke dag tussen 2002 en 2013, waardoor er nog maar 100.000 overbleven. Maar omdat ze niet als een afzonderlijke soort worden beschouwd, zweven bosolifanten op de rand van uitsterven.

4 Neushoorns maken naar Texas

Ze zeggen dat alles groter is in Texas, en als de Exotic Wildlife Association (EWA) zijn zin krijgt, inclusief de dieren in het wild. In mei 2015 heeft de EWA samengewerkt met Group Elephant om een ​​nogal eigenaardig voorstel te presenteren. De EWA wil een stel neushoorns in vliegtuigen laden, ze over de Atlantische Oceaan vliegen en ze los laten op de Lone Star State. En we hebben het niet alleen over een paar neushoorns. We hebben het over 6 procent van de hele bevolking van Zuid-Afrika.

Echt, het is een vrij eenvoudig idee. De EWA en Group Elephant willen een deal sluiten met de particuliere ranchers die duizenden neushoorns in Zuid-Afrika bezitten. Als de ranchers ermee instemmen om hun neushoorns naar de staten te laten vliegen, zullen ze gedeeltelijk eigenaar zijn van kalveren die door hun stam worden verwekt. En zodra de neushoorns verschijnen, worden ze voor het leven beschermd en dat geldt ook voor hun nageslacht.

Dit plan levert een aantal problemen op. Ten eerste moeten voldoende Texas ranchers instemmen met de zorg voor de ongeveer 1.000 neushoorns. Ten tweede zal vliegen met deze vierpotige tanks niet gemakkelijk of goedkoop zijn. Je typische vliegtuig kan ongeveer vijf neushoorns tegelijk bevatten, en het kost ongeveer $ 50.000 om slechts één van deze kolossale zoogdieren over de oceaan te verplaatsen. Maar als het Amerikaanse ministerie van landbouw het goedkeurt, plant de EWA zoveel mogelijk neushoorns te transporteren naar Texas, waar ze in relatieve rust opnieuw kunnen bevolken.

3De zwarte Mambas

Je wilt niet rotzooien met een Black Mamba. En nee, we hebben het niet over de dodelijke Afrikaanse slang (of de katana-zwaaiende, jumpsuit-dragende huurmoordenaar). We hebben het over het volledig vrouwelijke team van Zuid-Afrikaanse rangers die patrouilleren in het Balule Nature Preserve. Ze zijn ongelooflijk effectief, ook al dragen ze geen wapens, en in de laatste paar jaar hebben ze lokale stropers een grote wurggreep bezorgd.

Balule is een privé-natuurreservaat in het Greater Kruger National Park. De hoofdwachter is een man met de naam Craig Spencer en in 2013 huurde hij 26 werkloze vrouwen in en trainde ze om de Black Mambas te worden als een manier om dieren in het wild te beschermen en lokale, verarmde gemeenschappen te overwinnen.

Deze vrouwen dragen militaire uniformen en hebben als taak het reservaat van 40.000 hectare te beschermen tegen gewapende jagers. Ze brengen hun dag door met patrouilleren in het park, op en neer lopen langs de omheining rondom het reservaat. Ze letten op ongewenste activiteiten en zetten luisterposten op om te spioneren voor verdachte geluiden. En als ze een illegale activiteit vinden, maken ze een radio voor back-up en verschijnen de gewapende bewakers.

Dit is allemaal behoorlijk riskant omdat de Black Mambas hun eigen wapens niet dragen. Maar deze vrouwen zijn effectief. In 2015 reikte het Milieuprogramma van de Verenigde Naties de Mambas uit met de Champions of the Earth Award, een van de hoogste milieuprijzen ter wereld. In de afgelopen paar jaar hebben ze minstens zes jagers gevangen en hebben ze snared stroperij met maar liefst 76 procent verlaagd. Dus als je een stroper bent, wil je misschien liever buiten Balule blijven. Het is Black Mamba-territorium.

2 Het Controversiële Plan van John Hume

Het is eerlijk om te zeggen dat John Hume een controversiële kerel is. Een Zuid-Afrikaanse rancher, John verhoogt momenteel meer dan 1.000 zwarte en witte neushoorns. Volgens het online tijdschrift Guernica heeft hij mogelijk de grootste particuliere neushoornstapel ter wereld en is hij van plan honderden extra exemplaren te fokken.

Zonder twijfel maakt Hume zich zorgen over de toekomst van deze prachtige dieren. Dat is de reden waarom hij ex-militair personeel in dienst heeft om zijn kudde tegen stropers te beschermen. John houdt ook zijn neushoorns veilig door hun hoorns af te snijden. Het is een pijnloos proces en de hoorns groeien constant terug, net als een gigantische vingernagel. Als de neushoorns geen enorme hoorns hebben, zijn ze minder een doelwit voor jagers. Maar dit is waar dingen een beetje controversieel worden.

Toegegeven, Hume wil de neushoorn beschermen, maar hij zou het niet erg vinden om een ​​beetje geld aan de kant te leggen. Dus wanneer het tijd is om een ​​van zijn dieren te dehorneren, voegt John de hoorn toe aan zijn immer groeiende voorraad. Op dit moment bezit de man vier ton van het spul, dat ongeveer $ 235 miljoen waard is. Maar hij kan geen van zijn hoorns verkopen omdat Zuid-Afrika het kopen en verkopen van neushoornhoorn in 2009 verbood. John heeft een fortuin in zijn achtertuin, en hij kan het niet uitgeven.

Dat is waarom Hume vecht om het verbod te vernietigen. Dit gaat niet alleen om geld. Het gaat ook over het beschermen van neushoorns tegen uitsterving. John gelooft dat als de regering de neushoornhoornhandel legaliseert, dit mensen zou stimuleren om de dieren te fokken en te beschermen. Het zou ook de prijs van neushoornhoorn verlagen, het als een waardesymbool devalueren en stropers minder redenen geven om een ​​trekker over te halen.

Hume heeft veel kritiek gekregen voor zijn standpunt over dit onderwerp. Groepen als Stop Rhino Stroper zijn fel gekant tegen boeren die neushoornhoorns in voorraad hebben. Veel critici zeggen dat het legaliseren van de verkoop van neushoornhoorn mensen in staat zou stellen de hoorn van gepocheerde neushoorns te kopen, en dat stropen plus gelegaliseerde veeteelt de neushoorn uitsterving zou versnellen. Hume zou antwoorden dat in 2007 - vóór het verbod - slechts 13 neushoorns stierven in Zuid-Afrika. In 2014 was het aantal meer 1.200.

Het duurde echter een interessante wending in november 2015 toen een rechter het verbod op neushoornhoorns omver gooide. Het ministerie van Milieu in Zuid-Afrika daagt de beslissing uit, wat betekent dat het verbod voorlopig op zijn plaats zal blijven.

En terwijl Zuid-Afrika deze lastige situatie overspoelt, overweegt de Conventie van Internationale Handel in Bedreigde Soorten Fauna en Flora (CITES) in feite het internationale verbod op neushoornhoorn in 2016 op te heffen. De kansen zijn goed John Hume ziet op dit moment dollartekens , maar wat er daarna ook gebeurt, laten we hopen dat het allemaal goed afloopt voor de neushoorns.

1Corey Knowlton, The Rhino Hunter

https://www.youtube.com/watch?v=IQlHqrOSs7M
Als het gaat om controverse, laat Corey Knowlton John Hume eruit zien als de meest populaire man op aarde. Knowlton is een miljonair in Texas, de erfgenaam van een oliefortuin, en van januari 2014 tot mei 2015 was hij een van de meest gehate mannen ter wereld. Knowlton betaalde een grote hoeveelheid geld om een ​​zwarte neushoorn te doden. Maar als je hem vroeg waarom hij het deed, zou het antwoord je kunnen verrassen.

Het verhaal begint in januari 2014, toen de Dallas Safari Club de kans bood om naar Namibië te vliegen en een zwarte neushoorn te vangen. Het geheel was volkomen legaal aangezien de Namibische overheid een label gaf voor een gelukkige jager om de ultieme safari te maken. Hoewel Knowlton niet van plan was de tag te kopen, bood hij $ 350.000 aan om het bieden te starten. Niemand anders bood geld aan - mogelijk bang voor de potentiële brandstapel van de media - en Knowlton was al snel van plan zijn jachtreis naar Namibië te maken.

Dit paste niet bij het diervriendelijke publiek. Knowlton werd aangevallen door beroemdheden als Mia Farrow en Ricky Gervais, en de Amerikaanse Fish and Wildlife Service duurde ruim een ​​jaar om het verzoek van Knowlton goed te keuren om zijn trofee terug te brengen naar de Verenigde Staten. Erger nog, de man ontving een spervuur ​​van doodsbedreigingen. Mensen dreigden met het martelen van zijn kinderen, zetten zijn huis in brand en verkrachten zijn vrouw ter dood.

Ondanks de kritiek vloog Knowlton in mei 2015 naar Afrika en schoot een zwarte neushoorn neer, die opnieuw de krantenkoppen over de hele wereld maakte. Maar dit is waar dingen lastig worden. Het is gemakkelijk om Knowlton te schilderen als een monster met bloeddorst, maar de waarheid is een stuk gecompliceerder. Volgens Knowlton zijn jagers de enige mensen die echt om uitstervende dieren geven, en als er geen jagers waren, zouden neushoorns lang geleden zijn uitgestorven.

Ten eerste kon Knowlton niet zomaar elke neushoorn schieten die hij tegenkwam. Hij mocht slechts één dier doden en het moest voldoen aan zeer specifieke criteria die door de Namibische overheid waren vastgesteld. Knowlton kon alleen een bejaarde neushoorn doden die zich niet langer kon voortplanten. Ook moest zijn prooi een 'probleemneushoorn' zijn, een agressieve man die jongere, viriele neushoorns doodde.

Ten tweede beschiette Knowlton $ 350.000 voor het recht om op een neushoorn te jagen. Volgens Knowlton neemt de Namibische overheid dat geld en gebruikt het om jongere dieren te beschermen met reproductieve vermogens. Dit geld wordt gebruikt om Rangers en onderzoekers in te huren en om de conserven ongerept en beschermd te houden.

Knowlton is niet de enige jager die bereid is om duizenden dollars te betalen voor het recht om te jagen. Dit soort dingen gebeuren over de hele wereld met allerlei soorten, en het geld gaat meteen terug naar instandhoudingsprogramma's. Al dit geld telt op in miljoenen dollars om deze dieren in leven te houden.

Door oudere neushoorns een prijs te geven, gelooft Knowlton dat jagers een economische prikkel creëren om de soort in leven te houden en de mensen die deze wezens willen beschermen tegen stropers te financieren. Nadat hij zijn zwarte neushoorn had neergeschoten, gaf Knowlton het grootste deel van het vlees aan een lokaal, verarmd dorp.

Uiteraard beweren milieubeschermers zoals Richard Leakey dat deze praktijken afschuwelijk zijn. Neushoorns doden - ongeacht de reden - stuurt de verkeerde boodschap. En als National Geographic wijst erop dat het geld soms op de verkeerde plaatsen terechtkomt als gevolg van corruptie bij de overheid. Maar voordat je een smerige brief aan Mr. Knowlton stuurt, onthoud dan alle redenen waarom hij die trigger overhaalt en overweeg of het de moeite waard is om een ​​paar neushoorns te offeren voor de toekomst van een hele soort.