10 fascinerende gevallen van Mind Control

Het beheersen van de geest van andere levende wezens is gewoon het spul van science fiction toch? Welnu, voor sommige wezens wordt een echte levende zombie een dagelijks gevaar. Hier zijn 10 voorbeelden van echte parasitaire gedragsmodificaties. Deze zijn in willekeurige volgorde.

10

Phorid vliegt Pseudacteon

[Youtube = http: //www.youtube.com/watch v = 6UThaL-D6U8 & hl = nl & fs = 1 &]

Het geslacht Pseudacteon, waarvan 110 soorten zijn gedocumenteerd, is een parasitoïde van de mier in Zuid-Amerika. Leden van Pseudacteon planten zich voort door eieren in de thorax van de mier te leggen. De eerste instar larven migreren naar het hoofd. De larven ontwikkelen zich door zich te voeden met de hemolymfe, spierweefsel en zenuwweefsel in het hoofd. Uiteindelijk verslinden de larven de mieren volledig, waardoor ze niets anders doen dan doelloos rondzwerven voor ongeveer twee weken. Na ongeveer twee tot vier weken, veroorzaken ze dat het mierhoofd eraf valt door een enzym af te geven dat het membraan oplost en het hoofd van de mier aan het lichaam bevestigt. De vlieg verpopt zich in de losse capsule.

9

Toxoplasma gondii

Toxoplasma gondii is een veel voorkomende parasiet waarvan de definitieve gastheer de kat is, maar de parasiet kan worden gedragen door alle bekende zoogdieren, inclusief de mens. T. gondii-infecties hebben het vermogen om het gedrag van ratten en muizen te veranderen, waardoor ze worden aangetrokken in plaats van bang voor de geur van katten. Dit effect is voordelig voor de parasiet, die zich seksueel kan voortplanten als de gastheer door een kat wordt gegeten. De infectie is bijna chirurgisch in zijn precisie, omdat het geen invloed heeft op de andere angsten van een rat, zoals de angst voor open ruimtes of voor onbekend ruikend voedsel.

8

Euhaplorchis Californiensis

Deze parasiet leeft in de darmen van kustvogels en produceert eieren die vrijkomen in de kruk van de vogel, die zich uitstrekken over de zoutwatermoerassen en vijvers van Zuid-Californië. Sommige van deze eieren worden opgeslokt door slakken en komen in larven uit. Zodra deze larven volwassen genoeg zijn verlaten ze de slak en zwemmen ze de moerassen in. Uiteindelijk vinden ze een dodifish, komen ze door de kieuwen en banen ze zich een weg langs een zenuw in de hersenholte. Eenmaal in de hersenholte zal de parasiet ervoor zorgen dat de vis naar de oppervlakte komt, in cirkels rondzwemt, rondtrekt en zijn zilverachtige onderkant toont in een poging om de aandacht van een vogel te trekken. Dit gedrag zorgt ervoor dat de geïnfecteerde vis 30 keer meer kans maakt om te worden gevangen en geconsumeerd door een vogel. Zodra de vis is geconsumeerd, leeft de parasiet in de darm van de vogel en kan het proces opnieuw beginnen.

7

Jewel Wasp Ampulex Compressa

[Youtube = http: //www.youtube.com/watch v = qN2XMyxAs5o & hl = nl & fs = 1 &]

Wanneer een vrouwelijke sierwesp klaar is om zijn ei te leggen, vindt hij een kakkerlak en beheert hij twee steken. De eerste steek is de borstkas van de kakkerlak die tijdelijk zijn voorpoten verlamt. De tweede steek is rechtstreeks in het brein van de kakkerlak. Deze steek zorgt ervoor dat de kakkerlak zijn ontsnappingsreflex verliest. Zonder zijn ontsnappingsreflex kan de wesp, die veel te klein is om de kakkerlak te dragen, een van de kevers van de kakkerlak pakken en deze als een hond aan de leiband rondvoeren. De wesp neemt haar nieuwe huisdier mee naar haar nest, legt een ei op haar buik en dicht het binnen. Uiteindelijk zal de larve uitkomen en de nog levende kakkerlak consumeren, die daar gelukkig ligt totdat hij sterft.

6

Haarworm Spinochordodes Tellinii

[Youtube = http: //www.youtube.com/watch v = D7r1S6-op8E & hl = nl & fs = 1 &]

De larve van deze worm ontwikkelt zich en groeit binnen orthopteran insecten (sprinkhanen, krekels, enz.). Naarmate het groeit, zal de worm de interne organen van zijn gastheer verteren tot er niets meer over is behalve het hoofd, de benen en de buitenste schil. Zodra de parasiet is gegroeid (meestal 3-4 keer groter dan zijn gastheer), manipuleert het zijn gastheer om daadwerkelijk op zoek te gaan naar een grote hoeveelheid water. Eenmaal in het water komt de worm tevoorschijn en zwemt weg om de rest van zijn leven te leven, waardoor de gastheer verdrinkt.

5

Costa Ricaanse Parasitoid Wasp Hymenoepimecis Argyraphaga

Hymenoepimecis argyraphaga is een Costa Ricaanse sluipwesp met als gastheer de spin Plesiometa argyra. De volwassen vrouwelijke wesp verlamt tijdelijk de spin en legt een ei op zijn buik. Het ei komt uit in een larve die het bloed van de spin door kleine gaatjes zuigt, terwijl de spin de komende één tot twee weken bezig blijft met zijn normale webvorming en insectenvangend gedrag. Wanneer de larve klaar is om te verpoppen, injecteert hij een chemische stof in de spin, waardoor deze een web bouwt waarvan het ontwerp compleet anders is dan ooit gemaakt, en vervolgens onbeweeglijk in het midden van dit web zit. Zelfs als de larve wordt verwijderd voorafgaand aan het proces van het bouwen van een web, grijpt de spin nog steeds in afwijkende rotaties van het web. De wesplarve grilt dan, doodt de spin met een gif en zuigt zijn lichaam droog voordat het wordt weggegooid en een cocon bouwt die aan het midden hangt van het web dat de spin net heeft gebouwd. De larve verpopt zich in de cocon en komt dan tevoorschijn om te paren en de cyclus opnieuw te beginnen.

4

Cordyceps Unilateralis

[Youtube = http: //www.youtube.com/watch v = CCOQ0VU24xw & hl = nl & fs = 1 &]

C. unilateralis is een soort entomopathogene schimmel die het gedrag van mieren infecteert en verandert, om de verspreiding van de sporen op grote schaal te waarborgen. De sporen komen het lichaam van het insect binnen via de spiracles, waar ze de niet-vitale zachte weefsels beginnen te consumeren. Wanneer de schimmel klaar is om te speuren, komen zijn mycelia in de hersenen van de mier terecht en veranderen ze hoe het feromonen waarneemt, waardoor het insect naar de top van een plant klimt en zijn kaken gebruikt om zich aan de stengel te binden. De schimmel doodt vervolgens de mier en de vruchtlichamen van C. unilateralis groeien van het hoofd en exploderen, waardoor de sporen vrijkomen.

3

Glyptapanteles

[Youtube = http: //www.youtube.com/watch v = 7UkDMrG6tog & hl = nl & fs = 1 &]

Glyptapanteles is een geslacht van sluipwespen die worden aangetroffen in Midden- en Noord-Amerika. Een vrouwelijke Glyptapanteles legt haar eieren (ongeveer 80 per keer) in een jonge rupsgastheer. Na het uitkomen voeden de larven zich aan de sappige binnenkant van de rups totdat ze volledig zijn ontwikkeld. Ze komen dan uit het lichaam, hechten zich aan een tak of blad en vormen een cocon. Een of twee larven blijven echter achter en manipuleren de rups om een ​​positie in de buurt van de cocons in te nemen, de achterkant van de cocon te omarmen en te stoppen met bewegen of voeden. Wanneer de cocons echter worden gestoord, zal de rups met geweld doorgaan. De poppen hebben effectief een zombie-rups bodyguard. De rups blijft zo totdat de cocons uitkomen op welk punt het sterft.

2

Lancetlever Fluke Dicrocoelium Dendriticum

[Youtube = http: //www.youtube.com/watch v = lGSUU3E9ZoM & hl = nl & fs = 1 &]

D. dendriticum brengt zijn volwassen leven door in de lever van zijn gastheer. Na het paren worden de eieren uitgescheiden via de ontlasting. De eerste tussengastheer, de terrestrische slak, eet de ontlasting en wordt besmet door de larvale parasieten. De larven (of cercariae) boren door de darmwand en nestelen zich in het spijsverteringskanaal, waar ze zich ontwikkelen tot een juveniel stadium. De slak probeert zichzelf te verdedigen door de parasieten af ​​te schermen in cysten, die ze vervolgens afscheiden en achterlaten in het gras. De tweede tussengastheer, een mier, gebruikt het spoor van slijm als een bron van vocht. De mier slikt vervolgens een cyste vol met honderden juveniele lancetbotten. De parasieten komen in de darmen en drijven dan door het lichaam. Het merendeel van de cercariae encyst in de haemocoel van de mier en uitgegroeid tot metacercariae, maar men gaat naar de sub-oesofageale ganglion (een cluster van zenuwcellen onder de slokdarm). Daar neemt de toevalstreffer de acties van de mier over door deze zenuwen te manipuleren. Als de avond nadert en de lucht afkoelt, wordt de aangetaste mier weggetrokken van andere leden van de kolonie en omhoog naar de top van een grassprietje. Eenmaal daar klemt hij zijn kaken op de bovenkant van het blad en blijft daar tot het ochtendgloren. Daarna gaat het terug naar zijn normale activiteit in de mierenkolonie. Als de gastheermier zou worden onderworpen aan de hitte van de directe zon, zou deze samen met de parasiet sterven. Nacht na nacht gaat de mier terug naar de top van een grassprietje tot een grazend dier langskomt en het blad opeet, de mier samen met de mieren opeet, waardoor de lancetvinnen terug in hun favoriete gastheer worden gebracht.

1

Sacculina

Sacculina is een soort zeepokken die krabben parasiteren. Bij het vinden van een gastheer krab, loopt de vrouwelijke Sacculina larve erop totdat hij een gewricht vindt. Het vervuilt dan en injecteert zijn zachte lichaam in de krab terwijl de schaal eraf valt. De Sacculina groeit in de krab en komt tevoorschijn als een zak aan de onderkant van de achterste thorax van de krab, waar de eieren van de krab worden geïncubeerd. Wanneer een vrouwelijke Sacculina wordt geïmplanteerd in een mannelijke krab, zal dit de hormonale balans van de krab verstoren. Dit steriliseert het en verandert de lichamelijke lay-out van de krab om te lijken op die van een vrouwelijke krab door onder andere zijn buik te verbreden en af ​​te vlakken. Van de vrouwelijke Sacculina is zelfs bekend dat de mannelijke krabben paringsgebaren uitvoeren die typisch zijn voor vrouwelijke krabben. De man Sacculina zoekt naar een vrouwelijke Sacculina-volwassene aan de onderkant van een krab. Hij komt dan binnen en bevrucht haar eieren. De krab (mannelijk of vrouwelijk) zorgt vervolgens voor de eieren alsof deze de zijne waren, onvruchtbaar gemaakt door de parasiet. Het natuurlijke broedproces van een krab bestaat uit het vrouwelijke vinden van een hoog gesteente en het verzorgen van het broedzakje op zijn buik en het bevrijden van de bevruchte eieren in het water door een dobberende beweging. De vrouwelijke krab beweegt het water met haar klauw om de stroming van het water te bevorderen. Wanneer de eieren van de uitbroedende parasiet van de Sacculina klaar zijn om uit de broedzak van Sacculina te komen, voert de krab een soortgelijk proces uit. De krab schiet ze uit door middel van pulsen en creëert een grote wolk van parasieten. De krab gebruikt dan de vertrouwde techniek van het roeren van het water om te helpen bij de doorstroming.

Bonus

Leucochloridium Paradoxum

[Youtube = http: //www.youtube.com/watch v = EWB_COSUXMw & hl = nl & fs = 1 &]

Leucochloridium Paradoxum is een parasitaire platworm die gastropoden (slakken en slakken) als een tussengastheer gebruikt. De worm in zijn larvale stadium, reist in het spijsverteringsstelsel van een slak om zich te ontwikkelen tot de volgende fase, sporocyst. De sporocyst groeit uit tot lange buisjes om gezwollen "broedplaten" te vormen gevuld met tientallen tot honderden larven. Deze broedsets vallen de tentakel van de slak binnen (verkiest het midden, indien beschikbaar), waardoor een briljante transformatie van de tentakels ontstaat in een gezwollen, pulserende, kleurrijke weergave die het uiterlijk van een rups nabootst. De infectie van de tentakels van de ogen lijkt de perceptie van de lichtintensiteit te remmen. Terwijl niet-geïnfecteerde slakken donkere gebieden zoeken om predatie te voorkomen, hebben geïnfecteerde slakken meer kans om te worden blootgesteld aan roofdieren zoals vogels. Het resulterende gedrag van de platworm is een geval van agressieve mimiek, waarbij de parasiet vaag op het voedsel van de gastheer lijkt. Dit geeft de parasiet toegang tot het lichaam van de gastheer; dit is in tegenstelling tot de meeste andere gevallen van agressieve mimiek, waarbij slechts een deel van de gastheer op de prooi van het doel lijkt en de nabootser zelf dan het gedupeerde dier opeet.

Dit artikel is gelicentieerd onder de GFDL omdat het citaten bevat van Wikipedia.

Listverse Staff

Listverse is een plek voor ontdekkingsreizigers. Samen zoeken we naar de meest fascinerende en zeldzame pareltjes van menselijke kennis. Drie of meer lijsten vol met feiten per dag.