10 Extreme Animal Mating Practices

Bij Listverse hebben we een groot aantal lijsten gewijd aan de rare seksuele neigingen van dieren, maar hoe meer we graven, hoe meer we beseffen dat we niet eens de oppervlakte van de gekte (en soms romantische kant) van de scène met het dierlijke geslacht hebben gekrast .

10 schorpioenen

Schorpioenen delen de flamingo's liefde voor precoital dansen, zelfs als ze niet dezelfde waardering voor showmanship hebben, omdat ze de gebeurtenis beperken tot een enkel stel. De zogenaamde promenade een deux gebeurt meestal op een maanloze nacht nadat een mannelijke schorpioen al 20 minuten of zo bezig is met het rondhangen van een vrouw die wacht om zijn zet te doen. Wanneer de tijd rijp is, reikt hij naar haar uit en pakt ze haar tang in de zijne, en het duo schuifelt rond in een soort geleedpotige tango, die een hele dag kan duren. Tijdens de dans laat het mannetje een spermapakket (een spermatofoor) op de grond liggen en manoeuvreert het vrouwtje eroverheen zodat ze het in haar lichaam kan trekken.

Hoewel uren dansen misschien romantisch lijkt, is het vasthouden van de tang niet zozeer een liefdevolle omhelzing als wel de poging van de mannelijke schorpioen om te voorkomen dat de seksueel kannibalistische vrouw zijn hoofd eraf trekt.

9 Bowerbird

In de wereld van de bowerbirds hangen de kansen van een man om geluk te hebben allemaal af van de stijl van zijn bachelor-pad. Dus in plaats van een rommelig appartement bezaaid met oude pizzadozen, zitzakken en naaktfoto's, bouwt de mannelijke prieel nauwgezet een huis van schoonheid en volledige uniformiteit. Als een vrouwelijk nest het nest goedkeurt, gaat ze paren met de ontwerper van het huis.

Deze Australische vogels bouwen hun liefdesnesten, of bowers, op de grond met behulp van takjes, rotsen, botten, insecten, bladeren en kleurrijke doodadjes die ze toevallig vinden. Het grootste deel van het nest is gebouwd in een boog of tunnel met een loopbrug gemaakt van kleine objecten die in en uit de tunnel voeren. Blijkbaar is uniformiteit van het grootste belang in de oordelende ogen van de vrouwtjes, dus zetten de mannetjes opzettelijk kleinere items in de loopbrug en grotere objecten verder weg, wat ervoor zorgt dat wanneer een vrouw in het midden staat, elk item dezelfde maat heeft. Deze optische illusie staat bekend als gedwongen perspectief en roept de vraag op of vogels al lang kunst maakten vóór de mens.

Hoewel mannelijke bowerbirds een groot deel van hun dagen spenderen aan het perfectioneren van hun bowers, duurt het een tijdje om hun nesten op snuif te krijgen en velen worden nooit door een vrouw bezocht. De oudere mannetjes hebben het meeste geluk, en de meest ervaren mannetjes houden constant wijfjes bezig en paren met tientallen elk broedseizoen.

8 Flamingo's

Hoewel veel dieren tijdens het paarritueel op een soort van display willen spelen, nemen flamingo's de dingen naar een hoger niveau door een show te geven die zelfs de beste choruslijnen kan rivaliseren. Voor de fokkerij komt de hele gemeenschap van flamingo's samen en struts rond in een schijnbaar gechoreografeerde dans. Ze strekken hun nek uit, marcheren, blazen hun veren uit en draaien hun hoofden heen en weer in een synchroon voorspring.

Behalve dat het ongelooflijk vermakelijk is voor toeschouwers, laat de dans de vogels elkaar goed beoordelen en, geloven wetenschappers, kiest de partner die het beste hun eigen bewegingen weerspiegelt.

Net als elke goede artiest begrijpen flamingo's de kracht van make-up. Dus tijdens het broedseizoen laten ze olie over hun hele lichaam glijden om zichzelf er rooskleuriger en aantrekkelijker te maken voor potentiële partners. De olie komt uit een klier in de buurt van de staart van de vogel, en hoewel ze de olie regelmatig gebruiken om hun veren te beschermen en waterdicht te maken, nemen ze tijdens het broedseizoen de verenvastheid een tandje hoger. Flamingo's blijven natuurlijk roze door het eten van schaaldieren, maar de olie bevat een hoog gehalte aan carotenoïden, waardoor hun kleur nog sterker wordt.

7 Quoll

Quolls zijn kleine buideldieren afkomstig uit Australië, Nieuw-Guinea en Tasmanië, en ondanks hun schattige, schijnbaar onschuldige verschijningen, deze dieren zijn brutaal als het gaat om paring. Het ritueel begint gewoonlijk genoeg: een mannelijke quoll vindt een vrouw door het volgen van de aanlokkelijke geur van haar urine en stalkt haar tot ze zich realiseert dat hij in de stemming is. Van haar kant tilt het vrouwtje soms haar been op en laat het mannetje snel snuiven, wat blijkbaar ook de reden is dat ze klaar is om de daad ook te doen.

Vanaf daar worden de zaken beslist gewelddadiger. Tijdens de copulatie springt het mannetje op de rug van de vrouw en zet zich schrap door haar nek vast te houden. Hij doet dat met zoveel kracht dat het normaal is dat het vrouwtje een gezwollen nek krijgt en helemaal over haar rug snijdt. De beproeving kan een volledige 24 uur duren, en al die tijd blijft het vrouwtje stil, laat haar hoofd zakken en sluit haar ogen halfweg alsof ze naar haar "gelukkige plaats" gaat. Helaas gaat het mannetje soms overboord met de agressie en doodt zijn partner. Om nog maar te zwijgen over het feit dat als het vrouwtje niet meteen toegeeft aan zijn vooruitgang, hij haar vaak meteen vermoordt.

Toch hebben de vrouwtjes de laatste lach, omdat veel van de mannen zichzelf uitputten in de verwoede achtervolging om zo vaak mogelijk te paren. Ze brengen het hele paarseizoen door met het oppompen van testosteron, vechten met andere mannen en nemen weinig tijd om te eten of te slapen. Aan het einde van het jaar is het niet ongewoon dat een quoll-populatie alleen uit vrouwelijke quolls en hun jongen bestaat.

6 Kogelvis

Terwijl quolls geweld gebruiken om te krijgen wat ze willen, weet de mannelijke kogelvis nog steeds hoe ze een vrouw moet benaderen. Sommige soorten puffers doen er zelfs alles aan om een ​​vrouw aan te trekken, waaronder het ontwerpen van gedetailleerde, cirkelvormige patronen in het zand van de oceaanbodem.Deze vissen zijn slechts ongeveer 12 centimeter lang, maar sommige van hun zandontwerpen zijn meer dan twee meter breed en verrassend artistiek (de vissen decoreren ze zelfs met stukjes schelp en koraal).

Het mannetje heeft ongeveer 10 dagen nodig om het uitgebreide nest te bouwen en als een vrouwelijke kogelvis de creatie waardig vindt, legt ze haar eieren in de gladde, middelste cirkel van het ontwerp. Wetenschappers weten niet zeker waarom een ​​vrouw het ene nest boven het andere zal kiezen, hoewel ze denken dat een groot, sierlijk ontwerp aangeeft dat het mannetje sterk en fit is (het type kogelvis dat een vrouw haar eieren zou willen bevruchten).

Interessant is dat mensen al tientallen jaren over deze zandpatronen bekend zijn, maar niet wisten wie of wat hen heeft gemaakt. Eindelijk, in 2012, ving een Japanse onderwaterfotograaf een visachtige artiest op heterdaad.

5 Prairie Vole

Aangezien de meeste knaagdieren notoir promiscu zijn, is de gewoonte van de prairiewolven om zich te binden en grotendeels monogaam te blijven echt uniek. Hoewel ze zich nog steeds vaak voortplanten (vrouwtjes hebben twee tot vier nesten per jaar), planten ze zich meestal alleen voort met hun partner, en het mannelijke en vrouwelijke paar delen een levenslange band. Toch zijn prairie woelmuizen niet immuun voor verleiding (of hormonen), en een partner zal af en toe een seksuele dalliance hebben met een andere woelmuis. Maar ondanks sporadische ontrouw blijven de veldmuizen bij elkaar, delen een nest en heffen samen hun jongen op.

Blijkbaar komt de neiging van de prairiemuis om paarbanden te vormen neer op neurochemicaliën (een legitieme chemische romance). In tegenstelling tot andere soorten woelmuizen hebben prairie woelmuizen een groter aantal receptoren voor de hormonen oxytocine en vasopressine (hormonen die aantrekking en binding versterken), wat betekent dat ze de neiging hebben om een ​​natuurlijke high te krijgen door bij een bepaalde partner te blijven (dit kan een soort van verslaving aan een bepaalde partner). Wetenschappers bestuderen de prairiemuis en zijn hormonen om de binding tussen mensen beter te begrijpen en om te leren waarom sommige partners afdwalen en anderen niet.

4 zeepaardjes

Net als veel mensen, willen zeepaardjes het paringsproces beginnen door op meerdere, uitgesponnen 'dates' te gaan voordat ze zich committeren aan seks. Een paar geïnteresseerde zeepaardjes zullen elkaar elke ochtend ontmoeten voor een intieme dans waarbij ze naast elkaar zullen zwemmen, hun staarten in elkaar zullen grijpen en op een elegante manier synchroon kunnen bewegen. In tegenstelling tot schorpioenen lijkt de zeepaarddans echt een vleugje romantiek te hebben, en getuige te zijn dat zelfs de meest door liefde geharde persoon een beetje bloost.

Uiteindelijk zullen de zeepaardjes de dans naar een hoger niveau brengen en het vrouwtje legt haar eieren in de buidel van de man (ja, het mannetje wordt zwanger). Nadat de man is bevallen, verlaat hij zijn jongen om voor zichzelf te zorgen terwijl hij zich klaarmaakt om een ​​nieuwe dame te ontmoeten.

3 Albatros

Het liefdesleven van de albatros is uniek op meerdere niveaus. Om te beginnen zijn ze monogaam en zowel de mannelijke als vrouwelijke zorg voor de jongeren (een zeldzaamheid in het dierenrijk). Ten tweede hebben ze een goofy ogend paringsritueel dat biologen beschrijven als een dans, maar voor ons lijkt het er meer op dat de vogels zwaardvechten met hun rekeningen.

Albatrossen hebben een lange levensduur van ongeveer 50 jaar, en elk jaar na rijpheid verzamelen ze zich op het land om zich te herenigen met hun gekozen partners en te broeden. Wanneer een albatrossenpaar bij elkaar komt, zullen ze 'bill-fence' maken, hun rekeningen luidruchtig dichtknippen, sjerp van links naar rechts en verschillende klikgeluiden maken. Hoewel de interactie ver van gepassioneerd lijkt, lijkt het goed te werken voor de albatrossen, en een paar zal zelfs hun dans en vocalisaties perfectioneren totdat ze een "taal" hebben gecreëerd die kenmerkend is voor het paar.

Het paringsritueel wordt echter minder of niet-bestaand, des te langer zijn de twee albatrossen bij elkaar geweest - een onvermijdbaarheid waar veel mensen zich mee kunnen identificeren.

2 Water Strider

Water striders zijn beestjes die het unieke vermogen hebben om over water te lopen. Als het gaat om paring, maken de mannetjes zich geen zorgen over enige vorm van traditionele vrijage en storten ze zich eenvoudig op het vrouwtje en eisen dat ze het opgeeft of sterft. Als het vrouwtje zich niet aan zijn vooruitgang houdt, zal het mannetje rimpelingen op het water maken om roofdieren aan te trekken. Als ze bezwijkt, zal hij de roofdier-aantrekkende rimpelingen stoppen, zodat ze hun werk in vrede kunnen doen (nou ja, zo vredig mogelijk terwijl ze openlijk boven een meer met hongerige vissen zweven).

Helaas zijn de vrouwelijke waterbeschermers niet zo in paring, omdat ze een leven lang aanbod van eieren uit een enkele sessie kunnen bevruchten. Maar als ze een al gevaarlijke situatie niet nog dodelijker willen maken, moeten ze toegeven aan de omkoping van het mannetje.

1 inktvis

Inktvissen zijn squidtachtige weekdieren die bekend staan ​​om hun camouflagecapaciteiten. Terwijl het veranderen van kleuren in een fractie van een seconde erg handig is om je voor vijanden te verbergen, vinden mannelijke zeekatten ook de vaardigheid handig om een ​​partner te winnen.

In de meeste inktvispopulaties zijn de mannetjes grotendeels groter dan de vrouwtjes (soms 10 tegen 1), wat betekent dat de mannen constant strijden om het recht om een ​​vrouw te claimen. Met dergelijke concurrentie lijkt het erop dat de kleinere, zwakkere mannetjes geen schijn van kans zouden maken om te paren. In deze strijd echter, slagen hersens vaak uit de grillen. Het blijkt dat slimme inktvissen zichzelf kunnen maskeren als vrouwtjes door hun kleuring te veranderen, hun extra arm te verbergen (mannetjes hebben een extra arm voor het uitgeven van sperma) en doen alsof ze een eicocon vasthouden. Met hun complete vermomming sluipen deze travestieten eenvoudig langs alle vechtende mannetjes en wezels die dicht bij de felbegeerde vrouw komen.

In sommige gevallen splitsten de tricksters hun vermomming zelfs in tweeën door ervoor te zorgen dat de zijkant van hun lichaam tegenover een potentiële partner normaal leek, terwijl de zijde die zich naar de concurrentie wendde, eruit zag als een vrouw. Op die manier, als een rivaal kijkt, ziet hij alleen een groep meisjes.