Delen:
10 buitengewone wezens van Antarctica
Wanneer mensen aan Antarctica denken, komen de beelden van prachtige ijsbergen, gletsjers en veel sneeuw waarschijnlijk in hun gedachten. Bovendien, wanneer ze zich het leven van Antarctica voorstellen, bevat het waarschijnlijk foto's van pinguïns, zeehonden, jagers en krill die te vinden zijn in de Zuidelijke Oceaan.
Er zijn echter in de loop van de decennia veel andere fascinerende ontdekkingen gedaan op Antarctica. Wetenschappers ontrafelen langzaam één mysterie tegelijk in een land vol met buitengewone wezens.
10 Antarctische veerster
Deze Antarctische veerster (aka Promachocrinus kerguelensis) maakt deel uit van de Crinoid-familie. Deze dieren leven op de bodem van de Zuidelijke Oceaan nabij de kust van het continent. Deze bepaalde veerster verkiest bij voorkeur in koud water te leven. Dat is echter niet het enige kenmerk dat dit wezen anders maakt dan veel andere soorten verensterren.
Promachocrinus kerguelensis lijkt dichter en veerachtiger dan het in werkelijkheid is. De 20 armen filteren het voedsel uit het water en helpen het zwemmen als het zich in een ander gebied wil vestigen. Ze zwemmen vrij gracieus omdat ze goed gecoördineerd zijn wanneer ze in beweging zijn.
9 De kam Jelly
Kamelellies (aka ctenophores) zijn zachte, transparante dieren die acht platen gebruiken of rijen trilhaartjes roeien om door de wateren langs de kust van Antarctica te peddelen. Ze zijn het grootste wezen waarvan bekend is dat ze op deze manier zwemmen. Kamelgelijen zijn er in verschillende soorten en maten. Sommige zijn klokvormig, andere zijn bolvormig.
Wanneer licht hun peddels raakt, stoten ze verschillende kleuren uit, waardoor ze een unieke uitstraling hebben. Ze zijn ook bioluminescerend en produceren een blauwgroen licht. Kamelellies leven meestal op het oceaanoppervlak, waar het zuurrijk en warmer is door hogere niveaus van kooldioxide, en daar gedijen ze goed in.
Net als kwallen zijn ctenophores roofdieren. In plaats van cellen te steken, gebruiken kamgelei hun plakkerige afscheiding om kleine dieren te vangen. Eerlijke waarschuwing: pak ze niet op, hoe aantrekkelijk ze er ook uitzien. Je zult er spijt van krijgen.
8 De Hoff-krab
De Hoff-krab, een harig wezen dat op de zeebodem leeft, krijgt zijn naam te danken aan de harige borst van David Hasselhoff. Het is gemakkelijk om je af te vragen wat Hasselhoff (de 'Hoff') daarover dacht. Vermoedelijk was hij nogal vereerd dat een schepsel de bijnaam kreeg van zijn harige borst. Later kreeg de krab de wetenschappelijke naam van Kiwa tyleri.
Het dier werd gevonden op de oostelijke rand van Scotia in de Zuidelijke Oceaan, waar het water ongeveer 0 graden Celsius (32 ° F) is. Dat is te koud voor de krab om aan te pakken, dus huppelt het rond de zogenaamde hydrothermale ventilatieopeningen op de oceaanbodem. De vulkanisch gesteentesystemen verwarmen het gebied.
De Hoff-krab heeft een harig uiterlijk omdat het dier is bedekt met bacteriën. De krab gebruikt zijn comblike mondstukken om de bacteriën af te schrapen en op te eten voor het avondeten (of ontbijt of lunch).
7 De zeespin
Als je een arachnofoob bent, wil je misschien dit deel overslaan omdat een van de wezens die in de ijskoude Antarctische wateren leeft, de gigantische zeespin is, wat waarschijnlijk je ergste nachtmerrie is. Nogmaals, het zijn geen echte spinnen. Ondanks hun naam en uiterlijk zijn ze mariene geleedpotigen.
Deze wezens kunnen zo groot zijn als 35 centimeter (14 in) in diameter. Hoewel het onbekend is waarom gigantische zeespinnen zo groot zijn, wordt het fenomeen 'polair gigantisme' genoemd. In polaire omgevingen zijn veel soorten geëvolueerd tot veel groter dan hun tegenhangers in gematigde klimaten.
Volgens een theorie zijn deze zeespinnen gigantisch omdat de ijskoude temperaturen in hun omgeving hun metabolisme zo vertraagd hebben dat ze weinig zuurstof nodig hebben om te overleven. Vanwege het overaanbod van zuurstof in het gebied, geloven wetenschappers dat de zeespinnen met de tijd grotere lichaamsmaten ontwikkelden.
Reusachtige zeespinnen zijn ook te vinden in de Arctische wateren.
6 Antarcturus sp.
Een slecht bekende soort, Antarcturus sp. leeft diep in de Antarctische wateren. In feite is de Zuidelijke Oceaan vol met deze dingen. Het zijn isopoden, een orde van kreeftachtigen, en behoren tot de familie Antarcturidae.
De ledematen van het wezen bieden bescherming tegen roofdieren. Antarcturus sp. leeft op sponzen en koraaltakken. Wanneer het voedsel wil, breidt het eenvoudig zijn lange frontale aanhangsels uit en haakt een smakelijke planktonische prooi.
5 De schaalworm
Andere soorten die voor de kust van Antarctica leven, kunnen ook je ergste nachtmerrie zijn, zoals de bizarre zeeworm, bekend als de worm van de Antarctische schaal, die wordt gevonden op de zeebodem van de Zuidelijke Oceaan. Het is heel beangstigend om naar te kijken.
De worm van de Antarctische schaal (aka Eulagisca gigantea) is ongeveer 20 centimeter lang en 10 centimeter breed. Deze vlakke, korte wormen bevinden zich in de familie Polynoidae. De schubben die hun lichaam bedekken, worden elytra genoemd.
Vreemd genoeg lijkt het hoofd van de worm eigenlijk een intrekbaar mondstuk dat binnenstebuiten kan worden gekeerd en in het lichaam van het wezen kan worden gevouwen. Wanneer hij wil gaan chillen, ontspant het eenvoudig zijn lange proboscis en scheurt zijn prooi aan flarden.
4 De Sandhopper
De sandhopper is een amphipod, wat een schaaldier is. Ze leven in de ijskoude Antarctische wateren, maar zijn ook landwezens. Zoals veel van de andere dieren die in de poolgebieden leven, zijn ze ongelooflijk groot. De sandhopper heeft die naam verdiend omdat hij ver weg springt als hij gestoord is. Dit dier springt door eerst zijn staart in te stoppen en het er vervolgens uit te klappen.
Ze zijn echter minder griezelig dan sommige andere wezens die in deze regio wonen. Als u houdt van het eten van zeevruchten zoals kreeft, krab en garnalen, dan is er geen reden voor sandhoppers om u bang te maken. Al deze dieren zijn verwant.
3 Het zee varken
Zeevarkens (ook bekend als zeekomkommers) zijn ongeveer 10-15 centimeter (4-6 in) lang. Ze zijn vrij overvloedig voor de kust van Antarctica en hebben de neiging om bij elkaar te blijven in grote bijeenkomsten. Het is echter onwaarschijnlijk dat u ze zult zien omdat ze in het diepste deel van de Zuidelijke Oceaan wonen.
Ze dienen een belangrijk doel in het water. Net als bij regenwormen op het land zijn zeevarkens nodig om uitschot, modder en rottende plantenstoffen op de bodem van de oceaan te eten. Het is onbekend hoe ze paren, en hun levensduur is ook een mysterie.
Trouwens, laat je niet misleiden door het feit dat ze varkens in de zee zijn. Ze smaken niets als spek, maar ze zitten vol met gifstoffen.
2 De springstaart
Springstaarten zijn een ander interessant Antarctisch wezen. Het zijn hexapoden en hebben overeenkomsten met insecten. Ze zijn ook bekend als "de olifanten van Antarctica" omdat ze daar het grootste uitsluitend landdier zijn. Meestal zijn ze minder dan 1 millimeter (0.04 in) lang. (Natuurlijk zijn er grotere dieren - zoals pinguïns - die op het land leven, maar ze leven ook af en toe in het water.)
In tegenstelling tot insecten hebben springstaarten interne mondorganen. Maar ze zien eruit als oorwurmen. Hun dieet bestaat uit schimmels en bacteriën.
Hun levensduur is kort, ze leven gemiddeld ongeveer een tot twee jaar. Wetenschappers hebben echter ontdekt dat Antarctische springstaarten langer leven dan hun tegenhangers in gematigde delen van de wereld. De Antarctische springstaarten zijn alleen gevonden op delen van het continent die geen gletsjers hebben, maar ook in Victoria Land en het Antarctisch Schiereiland.
Hun vaardigheid om te overleven in zo'n hard land is dat ze hun metabolisme kunnen vertragen om energie te besparen. Ze zijn ook in staat om glycerol te produceren dat hun vriespunt verlaagt. Als de omstandigheden echter te streng zijn, zullen ze sterven. Hun superkrachten kunnen ze alleen tot nu toe nemen.
1 glazen sponsen
Antarctische glazen sponzen zien er niet uit als het soort sponsen dat wordt gebruikt om vaat te reinigen, en ze zijn niet gemaakt van glas. Hun skeletten zijn echter gemaakt van silica, dat een onderdeel van glas is.
Hun dieet bestaat uit organisch afval en ze zijn niet bepaald kieskeurige eters. Ze zullen verslinden wat de oceaan hen dient. Eens werd geloofd dat deze glazen sponzen helemaal niet groeiden. Wetenschappers weten nu echter dat deze wezens inderdaad snel groeien. Deze ontdekking werd gedaan door mariene biologen in 2013.
Sterker nog, er is een glazen spuitgiek geweest sinds ijsplaten verdwenen zijn. Dit heeft de omstandigheden op het continent en in de Zuidelijke Oceaan veranderd. Wetenschappers zoeken naar de oorzaak hiervan om twee redenen: ze willen de ecologie van de spons beter begrijpen, en deze zeedieren hebben het potentieel om koolstof op te slaan.
Dit is een enorme motiverende factor voor wetenschappers om het mysterie achter de groei van glazen sponzen te ontrafelen. Dit kan onderzoekers helpen sommige van de redenen achter klimaatverandering te begrijpen, waarvan we allemaal weten dat het belangrijk is om erachter te komen.