Delen:
10 Ziekten die hele soorten uitroeien
Wilde dieren leven opwindende levens. Als ze niet dommelen of foerageren, zijn ze op jacht of worden ze opgejaagd. Met stroperij en verlies van habitat boven hun hoofden, is het gemakkelijk om een veel stillere bedreiging aan de horizon te ontslaan: ziekte. Sommige ziekten kunnen door deze wilde populaties heen eten en massavernietiging achterlaten.
10 Ebola
Dankzij de media en de recente uitbarstingen in Afrika heeft Ebola een beruchte reputatie opgebouwd. Vroeger bekend als hemorragische koorts van het Ebola, werd het in 1976 in de Democratische Republiek Congo ontdekt. Vleermuizen en andere dieren kunnen verantwoordelijk zijn voor het dragen van deze dodelijke ziekte, die gemakkelijk kan worden verspreid van persoon tot persoon door lichaamsvloeistoffen.
Na besmet te zijn, is het eerste dat je voelt koorts en keelpijn. Dan zullen meer onheilspellende symptomen optreden: uitwendige en inwendige bloedingen, het afsluiten van de nieren en de lever, en het ergste van alles, de dood. De ziekte heeft golven van de menselijke bevolking verjaagd, maar het heeft ook een andere soort aangetrokken die vergelijkbaar is met die van ons: de mensapen.
Afrika herbergt een breed scala aan primaten, waaronder een grote populatie van chimpansees in Guinee en westelijke laaglandgorilla's in Centraal-Afrika. In slechts 40 jaar tijd heeft Ebola ongeveer een derde van alle soorten ter wereld overwonnen, waardoor de levens van de gorilla's in gevaar werden gebracht.
Dankzij de vele epidemieën in de afgelopen jaren is de hele bevolking gewoon opgehouden te bestaan. Het is begrijpelijk dat onderzoekers worstelen om licht te werpen op de verwoestende impact die de ziekte op mensen heeft, waardoor de mensapen in het donker verborgen blijven. Het is al moeilijk genoeg om onze eigen soort te redden, maar zullen we nog voldoende uithoudingsvermogen overhouden om onze verre dierenverwanten te helpen? Veel experts hebben de hoop zeker niet opgegeven.
9 Hondenziekte
Hondenbezitters hebben hier zeker van gehoord. Hondenziekte is een zeer ernstige virale ziekte zonder bekende remedie. Ongelooflijk besmettelijk, het wordt verspreid door de lucht of alleen door aanraking, en het virus zal zich aanvankelijk als hoge koorts in het lichaam verbergen voordat het zijn klauwen slijpt en het leven van de hond neemt.
Geïnfecteerde honden hebben bloeddoorlopen ogen, vermoeidheid, hoesten en overgeven. Terwijl de ziekte door het zenuwstelsel kruipt, komen epileptische aanvallen en verlamming voor. Het is gewoon een andere reden om ervoor te zorgen dat uw huisdieren correct worden gevaccineerd.
Ondanks zijn naam is hondenziekte niet kieskeurig en infecteert niet alleen honden. Talloze carnivoren in het wild zijn ten prooi gevallen aan dit ras, waaronder grote katten, wolven en vossen. Siberische tijgers slinken al naar het niets door verlies van leefgebied en stroperij, maar hun uitdoving kan versneld worden als er zoveel ziek worden.
Eén populatie kelderde zelfs van 38 individuen tot slechts negen. Ze zijn ook niet veilig in dierentuinen. Uitbraken vinden plaats overal in de kattenbehuizingen. Bovendien beïnvloedt deze ziekte hun hersenen en maakt ze hen onverschrokken. Als de aanvallen ze niet afmaken, dan zullen de stropers en dorpsbewoners dat doen.
Het virus leidt vaak tot hersenbeschadiging, waardoor de wilde tijgers dichter bij dorpen en wegen rondlopen. Daarnaast worden ook tientallen Afrikaanse wilde honden gereduceerd. Het is gemakkelijk voor het virus om een fokpakket te domineren vanwege het vermogen om snel en effectief te verspreiden.
8 Sylvatische plaag
Het is algemeen bekend dat de builenpest Europa verwoestte in de jaren 1340, waarbij ongeveer 25 miljoen mensen omkwamen. Wat de meesten echter niet weten, is dat recente uitbarstingen van een vergelijkbare ziekte, de sylvatische pest, talloze prairiehonden hebben gedecimeerd op het Fort Belknap-reservaat.
Meer dan 3000 hectare is geïnfecteerd geraakt. Hoewel het slecht genoeg is voor de prairiehonden, heeft het ook een drastische invloed op de roofdieren die ervan afhankelijk zijn. De fretvoetige fret is een van de meest bedreigde zoogdieren. Hun hele leven draait om prairiehonden, ofwel door hun holen te gebruiken als schuilplaatsen of op jacht te gaan om hun hongerige sets te voeden. Als deze knaagdieren ten onder gaan, is de kans groot dat de fretten dat ook zullen doen.
Gelukkig is er misschien een manier om dit probleem te bestrijden. Prairiehonden houden van pindakaas, en het wordt gebruikt als een verrassend arsenaal tegen de pest. Onderzoekers mengen het aas met vaccins en verspreiden het over het hele leefgebied. Samen met het injecteren van de wilde fretten met meer van het vaccin en het spuiten van vlooienmoordende insecticide rond de holen, kunnen we alleen maar over onze vingers gaan en hopen dat het ecosysteem de moeilijkheden zal overwinnen en zal floreren.
7 Chronische verspillende ziekte
Bedreigde populaties van herten en elanden hebben een lange weg afgelegd. Met het oog op uitsterven in 1957 met slechts 27 exemplaren over, zijn Key Deer, een Florida-soort, geleidelijk gegroeid tot ongeveer 800. Echter, soorten zoals de Virginia Witstaarthert zijn nog steeds in gevaar vanwege auto-botsingen, menselijke interacties en een bedreiging bekend als chronische verspillende ziekte (CWD).
Net als zijn relatieve, gekkekoeienziekte, tast CWD de hersenen aan en is uiteindelijk dodelijk. De slachtoffers vertonen een verslechtering van het lichaam en gedragsveranderingen. Ze dragen hun hoofd en oren naar beneden en lopen in repetitieve banen, met overmatig drinken en speekselafscheiding. Helaas is de dood onvermijdelijk, maar methoden kunnen worden gebruikt om de ziekte in te dammen, inclusief quarantaine en ontvolking.
6 Wervelende ziekte
De vissen in rivieren worden bedreigd door een onzichtbaar roofdier - een verlammende ziekte die hen dwingt te zwemmen in duizelingwekkende kringen. Deze ziekte, die vooral de forellen en zalmfamilies treft, vervormt hun kraakbeen en verdraait hun lichamen om het voor hen moeilijk te maken om te foerageren of te ontsnappen aan aanvallers.
Bij zwakkere vissen kan het ronduit hen doden. Myxobolus cerebralis is een parasiet die in de jaren vijftig voor het eerst uit Europa naar Amerika is geslopen en nu in 25 staten op de loer ligt. Zodra het zichzelf in een stroom heeft geworteld, is het onmogelijk om het te verwijderen zonder het ecosysteem ernstig te beschadigen.
Wervelende ziekte heeft bewezen verwoestend te zijn voor de koudwatervisserij in Noord-Amerika. Hoewel deze parasiet veerkrachtig is, kunnen echter maatregelen worden genomen door vissers en watersporters om de verspreiding te verminderen. Levende vissen mogen niet van het ene meer naar het andere worden vervoerd, en het is belangrijk om alle rommel van apparatuur te spoelen voordat u een besmet gebied verlaat. Wervelende ziekte is niet zo ernstig als Ebola of hondenziekte, dus er is een goede kans dat de forel en zalm van Noord-Amerika kunnen worden beschermd.
5 PBFD-virus
PBFD-virus (aka psittacine snavel- en verenziekte) prooien op papegaaien, kaketoes, ara's en tortelduifjes. Afgezien van huisdieren vogels, PBFD ook besluipt de meer bedreigde, tropische soorten vogels, zoals de New Caledonian regenboog vogels, die vliegen op om de ziekte te verspreiden naar naburige soorten.
Het is een wilde ziekte. Jonge vogels overleven het zelden, maar als ze dat doen, kan het virus zich verbergen tussen hun veren en worden doorgegeven aan anderen. Het verspreidt zich als lopend vuurtje. Direct contact, inademing, vervuilde oppervlakken en verenstof kunnen allemaal tot verwoestende gevolgen leiden.
Dit ontsierende virus is moeilijk te missen. Onomkeerbare schade aan veren, rui, verdraaide bekken, laesies en gewichtsverlies zijn allemaal symptomen. Er is geen medicijn. Echter, net als alle ziekten die dieren of mensen treffen, zal er altijd een team zijn dat zich toelegt op zijn onderzoek. Natuurbeschermers vinden manieren om bedreigde wilde vogelsoorten te beschermen. Misschien zijn vaccins niet ver weg.
4 Sarcoptische schurft
Sarcoptische schurft wordt veroorzaakt door mijten die zich in de huid nestelen en die intense jeuk en haarverlies veroorzaken. Vervolgens wordt het gebied vaak geïnfecteerd door bacteriën. Indien onbehandeld, leidt sarcoptische schurft tot de dood na gewichtsverlies en orgaanschade.
De ziekte wordt verspreid door direct contact met geïnfecteerde karkassen en levende dieren. Het kan ook worden gedragen in holen die eerder in contact waren geweest met een besmet dier. Er zijn vossen te zien die de ziekte dragen, wat een gewaagde uitspraak is door een gebarsten, blote huid en schilferige vlekken.
Maar de ziekte wordt ook gezien in wombats, lynxen, wolven en andere dieren. Sarcoptische schurft kan grote schade toebrengen aan kleine, bedreigde natuurpopulaties. Het heeft bijvoorbeeld alle rode vossen op het eiland Bornholm in Denemarken weggevaagd.
3 Herpes
Herpes is al overweldigend voor de menselijke bevolking, maar wat gebeurt er als het een wilde binnenvliegt? De afgelopen jaren is 17 procent van de zeeleeuwen gediagnosticeerd met een kanker die vrouwen in de baarmoederhals trof en mannetjes in de penis en prostaat.
Onverwacht, de schuldige is een ziekte waarvan de meesten van ons hebben gehoord. Deze specifieke herpes veroorzaakt een kanker die op zichzelf al dodelijk is. Het verlamt zeeleeuwen door hun ruggenmerg aan te vallen, waardoor de dieren sterven of zich wassen aan de kust.
Het Marine Mammal Centre in Sausalito heeft al een groot aantal doden gezien, waaronder een mannelijke leeuw met zijn onderlichaam verlamd en achterpoten gezwollen door kanker. "Het is best pijnlijk om te zien," zei Dr. Frances Gulland, de directeur van de veterinaire wetenschap in het centrum.
Zeeleeuwen zijn niet de enige oceaan-levende dieren in gevaar. Er zijn verschillende beluga-walvissen gevonden met darmtumoren die verband houden met industriële verontreinigende stoffen. Verontreinigingen in vis en blubber kunnen worden beschuldigd en kunnen ook worden doorgegeven van moeders tot baby's.
"Dit zijn roofdieren op het hoogste niveau," legde Gulland uit. "Net als wij eten ze ansjovis, inktvis, zalm en mosselen - ze zijn schildwachten voor de menselijke gezondheid omdat ze onze ecosystemen en prooien delen. Mogelijk zien we effecten in zeeleeuwen voor mensen - ze kunnen een vroege waarschuwing zijn. "
2 Bedreigde parasieten
Wanneer u een bedreigde soort noemt, denken mensen zelden aan de parasieten zelf. Ze zijn verre van schattig en knuffelig, en het ergste van alles is dat ze dodelijke ziekten meedragen - of in ieder geval de meesten van hen.
Kakapos, die teruggetrokken, flightless groene vogels uit Nieuw Zeeland, zijn minder dan 200. Met uitgebreide zorg en fokprogramma's beginnen ze terug te keren van de rand van uitsterven. Helaas is het echter te laat om te bewaren Stringopotaenia psittacea, een lintworm, uit de vergetelheid.
Met het afnemen van zijn kakapo-gastheren is het voorgoed verdwenen. Luizen uit Californische condors en parasieten van de nu uitgestorven gevlekte kiwi's hebben ook een ongelukkig lot ontmoet. Maar waarom zorgen maken? Het is immers bekend dat parasieten ziekte, lijden en de dood veroorzaken.
Weinig mensen beseffen echter dat niet alle parasietensoorten schadelijk zijn. Kippen van de Europees-Aziatische scholeksters stierven bijvoorbeeld wanneer ze met minder parasieten waren besmet. Als gevolg hiervan geloven wetenschappers dat een bepaald niveau van parasitaire infectie daadwerkelijk helpt om immuniteit op te bouwen. Bovendien kan blootstelling aan deze parasieten, terwijl ze jong zijn, het dier later meer resistent maken voor ze, terwijl niet-blootstelling kan leiden tot problemen met de voortplanting.
Daarom, als S. psittacea besluit terug te komen, het zou goed kunnen doen om de kakapopopulatie te helpen opbouwen. Tot dusverre, van al die parasietsoorten, is er maar één geslaagd voor de rode lijst van de Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur: de kritisch bedreigde dwergzuiplap. Hoewel ze zeker niet te vergelijken zijn met donzige panda's of schattige zeehonden, hebben onze parasieten misschien echt wat liefde nodig.
1 RHDV
In Australië is er al jaren een ander soort pest, namelijk een plaag van konijnen.In staat om vele kits per jaar te produceren, vernietigen wilde konijnen het natuurlijke ecosysteem van het continent door voedsel te verslinden, andere dieren weg te jagen en flora en fauna te vernietigen.
In 1788 arriveerden konijnen voor het eerst toen vroege kolonisten probeerden Australië zo veel mogelijk op Europa te laten lijken. Tegen de jaren 1920 was het aantal konijnen geëxplodeerd tot 10 miljard. Vuur en gif zijn allemaal gebruikt in een poging om hun populaties te verminderen, maar het konijn hemorrhagic disease virus (RHDV) kan het ultieme wapen blijken te zijn. Het heeft al 60 procent van de bevolking uitgeschakeld.
Dit was absoluut goed nieuws. Inheemse vegetatie stuiterde terug en kangoeroes en muizen begonnen terug te keren, inclusief bedreigde knaagdieren. "Het is duidelijk geworden dat er iets belangrijks is veranderd", verklaarde ecoloog Reece Pedler.
Zonder overbegrazing door konijnen konden planten teruggroeien in het dorre landschap en onderdak bieden aan inheemse dieren. Katten en vossen die op de konijnen hadden gejaagd zijn ook afgenomen, waardoor bedreigde knaagdieren verder konden bloeien. Het lijkt erop dat niet alle virussen schade aanrichten aan dieren in het wild, omdat RHDV zeker nuttig bleek te zijn.