Delen:
Top 10 echt belachelijke regelingen voor de Koude Oorlog
In de geopolitieke race om elkaar op te heffen tijdens de Koude Oorlog stonden de Verenigde Staten en haar bondgenoten tegenover de Sovjet-Unie en haar bondgenoten tegenover elkaar. Hoewel een groot deel van dit ras de vorm aannam van een conventionele en nucleaire militaire opbouw, degenereerden dingen soms tot volledig serieuze maar nogal gekke schema's.
10 Spionnen in de Sovjet-Unie brengen via ballon
De Warschaupact-landen hadden tijdens de Koude Oorlog buitengewoon effectieve grensbeveiliging, dus het was een hele uitdaging om sluipende Amerikaanse spionnen binnen te sluipen. Ondertussen had de Amerikaanse marine gigantische plastic ballonnen gebruikt voor astronomische observatie en weermonitoring. Om de ballonnen te maken, wendde de marine zich tot de beroemde General Mills (het bedrijf dat Betty Crocker en Cheerios maakt, in tegenstelling tot een militaire officier). De marine produceerde zelfs een film die het gebruik van de ballonnen voor bemande vluchten demonstreerde. Dit vond zijn weg naar een onderzoeks- en ontwikkelingsteam van de CIA, die werden getroffen door het idee om spionnenballonvaarten ongemerkt over de grens te sturen.
Oorspronkelijk moesten de ballonnen helium gebruiken, maar de marine weigerde nog meer helium te autoriseren voor bemande ballononderzoeken nadat een crash in Wisconsin een aanzienlijke berichtgeving in de pers had gekregen. Dit was slecht nieuws voor het CIA-team, dat niet in staat was om zelf helium te bemachtigen (het ballonproject was klaarblijkelijk geen topprioriteit voor het bureau). Dus CIA-officier Walter H. Gioumau besloot om in plaats daarvan een testvlucht uit te voeren met in de handel verkrijgbare waterstof.
De eerste test werd uitgevoerd in oktober 1951, met Gioumau met behulp van ballast en een parachute om zijn ballon te richten. Het liep meteen in de problemen, waaronder een gaslek en een plotselinge regenbui. Waarschijnlijk het meest angstaanjagende moment kwam toen Gioumau dacht dat hij een naderend vliegtuig op zich af hoorde komen. Gelukkig bleek het een trein te zijn die onder hem passeerde. De tweede testvlucht twee weken later was veel succesvoller, maar zou de laatste blijken te zijn, aangezien Giomau naar Europa werd ingezet en de CIA blijkbaar zijn ontluikende ballondivisie had verlaten.
9 Amerikaans onderzoek naar paranormaal begaafden
Aan het einde van de jaren zestig en het begin van de jaren 70 raakte de CIA bezorgd dat de Sovjets psychische verschijnselen zouden onderzoeken. De RAND Corporation produceerde zelfs een studie-waarschuwing uit 1973 dat de Sovjets babykonijntjes op hun onderzeeërs vermoordden, in een poging om te zien of het moederkonijn hun pijn van de oppervlakte kon detecteren. Tegen het midden van de jaren zeventig schatte de CIA dat de Sovjets honderden miljoenen dollars per jaar aan dergelijk onderzoek schonken. En de Sovjets zouden zeker niet zoveel geld uitgeven, tenzij ze enig succes hadden bereikt? De CIA moest reageren met hun eigen psychische onderzoek.
Het eerste programma, gestart in 1970, werd geleid door een scientoloog en veel van de paranormaal begaafden die door het programma werden getest, waren ook scientologen. Het project ging in verschillende incarnaties door tot 1995, toen het ongeorganiseerd raakte en zijn politieke steun verloor. Een laatste CIA-rapport concludeerde dat het programma in zijn verschillende incarnaties als 'Inscom Center Lane', 'Sun Streak' en 'Stargate' nooit nuttige informatie had opgeleverd, ondanks dat het in de afgelopen decennia bijna $ 20 miljoen kostte.
Het Amerikaanse leger begon zijn eigen paranormale project in 1973, maar trok de steun in 1985 terug, nadat de National Academy of Sciences hun werk had herzien en een vernietigende beoordeling had opgesteld.
8Soviet Research Into Psychics
Om eerlijk te zijn tegenover de CIA, hadden ze gelijk dat de Sovjets psychische krachten aan het onderzoeken waren. Sterker nog, Sovjetpsychisch onderzoek was al in 1920 begonnen. De focus lag oorspronkelijk op telepathie, waarvan de Sovjets dachten dat het een perfecte methode zou kunnen zijn om stiekem over lange afstanden te communiceren. Ze vertrokken later uit in psychokinese, in de overtuiging dat zelfs milde psychokinetische vermogens voldoende zouden zijn om gevoelige Amerikaanse raketgeleidingssystemen te vernietigen.
Terwijl Amerikaans psychisch onderzoek meestal bestond uit ongerichte pogingen om het potentieel van de geest te verkennen, probeerden Sovjetparanormale onderzoekers een coherente theorie te bedenken over hoe psychische krachten zouden kunnen werken. Hun voorlopige conclusie was gebaseerd op 'bio-energetica' - de energie geproduceerd als een bijproduct van het metabolisme in levende organismen. De wetenschappers dachten dat dit zou kunnen resulteren in het uitzenden van een energieveld dat bekend staat als 'bioplasma'. Psychische individuen werden verondersteld in staat te zijn een geladen uitbarsting van deze energie uit te zenden, waardoor ze objecten of andere mensen konden bewerken.
Hoewel de Sovjet en Amerikaanse paranormale programma's even ineffectief waren, beschouwde de CIA het Sovjetwerk als meer georganiseerd dan Amerikaanse inspanningen. Dit was een enorme stimulans voor de CIA om zijn eigen paranormale programma's te financieren, en uiteindelijk was het zoiets als een paranormale race tussen de twee superkrachten uit de Koude Oorlog.
7 Vrachtvliegtuigen aangedreven door raketten voor een reddingsmissie
Na het falen om de Amerikaanse gijzelaars die in 1980 in Teheran werden vastgehouden te redden, gingen de VS terug naar de tekentafel. Een van de belangrijkste problemen met de oorspronkelijke reddingspoging waren de gebruikte helikopters, die waren neergestort en de missie hadden verdoemd. De focus richtte zich op vliegtuigen met vaste vleugels, die bedoeld waren om te landen in een voetbalstadion tegenover de Amerikaanse ambassade en vervolgens weer opstonden en landen op een vliegdekschip in de Perzische Golf. De vraag was of een vrachtvliegtuig kon worden aangepast om te landen en dan op te stijgen in een voetbalstadion. Lockheed is door de overheid gecontracteerd om het probleem te onderzoeken.
C-130-vliegtuigen konden JATO-raketten gebruiken voor een geassisteerde korte-afstandstart, maar te veel JATO-raketten zouden nodig zijn, dus in de plaats daarvan moesten raketten van raketten worden gebruikt. Uiteindelijk werden 30 raketten op verschillende posities rond het vliegtuig gemonteerd, sommige om het te vertragen, andere om het te versnellen en andere om de daling te vertragen.Het werk verliep koortsachtig en de gemodificeerde C-130's pas drie weken na de start van het project in de lucht. Maar een testvlucht eindigde in een ramp toen de bemanning het geautomatiseerde systeem dat werd gebruikt om de raketten af te vuren, uitschakelde, waardoor een botsing ontstond wanneer een bemanningslid de afstand tot de grond verkeerd inschatte. Een paar dagen later werden de gijzelaars vrijgelaten en werd het door raketten aangedreven reddingsplan verlaten.
6Project Acoustic Kitty
Project Acoustic Kitty was precies hoe het klinkt: de CIA zou katten gaan gebruiken om buitenlandse functionarissen te bespioneren. In 1967 liet de CIA door dierenartsen chirurgisch een microfoon in de gehoorgang van een kat implanteren en een radiozender aan de basis van de schedel van de kat, die het in een biologische spionmachine veranderde. In de eerste test werd de kat in een park losgelaten om twee mannen te bespieden die op een bank zaten te praten, maar liep in plaats daarvan weg en werd onmiddellijk overreden door een auto. Verdere pogingen waren even niet succesvol als de eerste.
Meer CIA-onderzoek naar spionage op basis van katten gaf aan dat het voldoende was om de katten voldoende te trainen om hen over een korte afstand te sturen, maar dat andere "veiligheids- en omgevingsfactoren" die in een CIA-rapport over de kwestie werden genoemd, erop wezen dat het concept niet bruikbaar was in de echte wereld. Het project werd verlaten en de CIA had slechts een schamele $ 20 miljoen dollar gekost.
5Noord Noord-Vietnam
Toen Nixon in 1969 president werd, erfde hij het kleine probleem van de oorlog in Vietnam. Natuurlijk probeerde hij het probleem te laten verdwijnen en serieus overwogen om kernwapens te gebruiken om dit te doen. In juli 1969 waren topfunctionarissen in de Amerikaanse regering begonnen aan de planning voor operatie Duck Hook, een zware nucleaire aanslag die in november tegen de Noord-Vietnamezen zou worden losgelaten als ze niet akkoord gingen om aan de onderhandelingstafel te komen om de oorlog te beëindigen. De campagne zou een invasie van Noord-Vietnam, de ontginning van Vietnamese havens en massale bombardementen op Noord-Vietnamese steden omvatten.
Het offensief zou mogelijk het gebruik van een nucleair wapen omvatten, hetzij om een sleutelpas te vernietigen die van China naar Vietnam leidt, of het uitgebreide dijksysteem van Noord-Vietnam. Nixon leek aanvankelijk in het voordeel van de regeling, maar de oppositie van zijn topadviseurs dwong hem snel om plannen voor het gebruik van kernwapens op te schorten.
4Operation Barmaid
De onderzeeër van de Royal Navy HMS Veroveraar is het meest beroemd voor zinken
een Argentijnse kruiser tijdens de Falklandoorlog in 1982. Slechts een paar maanden later, de Veroveraar was betrokken bij een geheime missie in de Sovjet-wateren met als doel het stelen van geheime toptechnologie uit de Sovjet-Unie.
Het doelwit was een Pools spionageschip dat een hoogtechnologisch koord van hydrofoons trok, ontworpen om te luisteren op onderzeeërs. HMS VeroveraarHet was zijn taak om de snaar door te snijden met een speciale tang en de hydrofoons terug naar het Verenigd Koninkrijk te slepen, waardoor het leek alsof de snaar per ongeluk was afgebroken. Om dit te doen moesten de submariners onder een bepaalde hoek achter het schip sluipen om te voorkomen dat ze door de hydrofoon werden gedetecteerd. Verbazingwekkend genoeg, HMS Veroveraar erin geslaagd om het succesvol af te ronden, en het is heel goed mogelijk dat de Sovjets zich nooit realiseerden wat er met hun gewaardeerde spionage-instrument was gebeurd.
3Project Rainbow
Nadat het U-2 spionagevliegtuig (foto) zijn eerste paar vluchten over de Sovjet-Unie maakte, werd het de CIA duidelijk dat de Sovjet-luchtverdediging eigenlijk volledig in staat was om de U-2 te volgen. Met dat in gedachten lanceerde de CIA Project Rainbow in 1957, met als doel de radarretour van het vliegtuig te verminderen, met andere woorden, de CIA probeerde het te verbergen. Er waren twee hoofdpogingen, beide even bizar.
De eerste benadering betrof het gebruik van bamboepalen om een draad van ijzeren kralen rond het vliegtuig te rijgen. Dit werd het Trapeze-systeem genoemd en was gebaseerd op de theorie dat binnenkomende radargolven door de draad zouden worden opgesloten en niet in staat zouden zijn terug te keren naar het meetstation dat ze had uitgezonden. In de praktijk werkte dit niet bijzonder goed. De tweede benadering werd het Behangsysteem genoemd en betrof het lijmen van speciale kunststoffen aan de hele buitenkant van het vliegtuig. De theorie was dat de plastics de binnenkomende radargolven zouden absorberen. Dit was slechts iets effectiever, en het nadeel was dat het vliegtuig zo zwaar en onstabiel werd dat het snel crashte.
De systemen werden slechts een jaar gebruikt voordat ze werden teruggetrokken in 1958
2Project UPWARD
Om de maanlandingen succesvol te laten zijn, moesten de Apollo-landingsplaatsen in kaart worden gebracht met een hoge resolutie. NASA's baanbanen in de maan waren ontwikkeld met behulp van geclassificeerde National Reconnaissance Office (NRO) -technologie, maar er was een kans dat ze zouden falen. Als dat gebeurde, was de NRO bereid NASA aangepaste spionagesatellieten te geven die de NASA in de baan van de maan kon lanceren, compleet met astronauten om ze te bedienen en de foto's die ze zouden maken op te halen.
De overeenkomst werd in 1963 schriftelijk vastgelegd en de eerste van vijf aangepaste spionagesatellieten nadert de voltooiing in 1967, wanneer het project wordt geannuleerd omdat het niet meer nodig was. Terwijl de NASA ook de gemodificeerde spionagesatellieten wilde gebruiken voor het in kaart brengen van de aarde of een gedetailleerdere afbeelding van de maan, waren de Amerikaanse militairen erg bezorgd dat het bestaan van de geclassificeerde spionagesatellietprogramma's aan het publiek zou worden onthuld en het idee zou blokkeren.
1 Op kikkerlanden gestationeerde kernmijnen
Met overweldigende Sovjet-troepengetallen klaar om over het IJzeren Gordijn te gieten toen de Koude Oorlog eenmaal warm werd, wisten de VS en het VK dat ze een aantal niet-conventionele wapens nodig hadden om elke aanval te vertragen. Het VK dacht dat nucleaire landmijnen een interessante manier kunnen zijn om de Sovjets te vertragen.Deze zouden ondergronds worden begraven en vervolgens op afstand worden ontploft zodra het Rode Leger het gebied had overschreden. Helaas was het mechanisme gevoelig voor storingen in koud weer. Om dit tegen te gaan, hebben Britse wetenschappers zich tot de klassieke mechanische verwarmingsoplossing gewend: levende kippen.
De theorie was dat de hitte van de kippen de nucleaire landmijn warm genoeg zou houden om te werken. Een kip zou in de landmijn zelf worden gekooid en voedsel krijgen, hoewel het na een week nog zou sterven, waardoor de bom inactief zou worden. Het project, dat bekend staat als "Blue Peacock", werd in 1957 goedgekeurd, maar annuleerde een jaar later, toen men zich realiseerde dat het begraven van onstabiele kernwapens in het geallieerde West-Duitsland misschien geen internationaal applaus is.