Delen:
Top 10 ongelooflijke verhalen verteld door geloofwaardige mensen
Een van de vele redenen waarom sceptici fantastische verhalen over het bovennatuurlijke en surrealistische afwijzen is vanwege de mensen die die verhalen vertelden. Bigfoot waarnemingen, UFO-ontvoeringen en spookachtige ontmoetingen worden beschouwd als de provincie van yokels, ongeschoolde mensen of gekken. "Overweeg de bron" is het refrein van een scepticus als het gaat om het evalueren van de waarheid van ongelooflijke claims.
Er zijn echter enkele voorbeelden van ongelooflijke verhalen verteld door geloofwaardige mensen - opmerkelijke mensen, mensen die grote bijdragen hebben geleverd aan de wereld en die over het algemeen niet als goed, gek worden beschouwd.
Geloofwaardig is natuurlijk enigszins subjectief en een aantal van deze verhalen kan zeker worden toegeschreven aan de tijd of de cultuur waarin de verhalenvertellers leefden. Maar als je jezelf als een scepticus of een gelovige beschouwt, hoop dan dat je zult genieten van deze intrigerende lijst van ongelooflijke verhalen verteld door geloofwaardige mensen.
10 Charles Lindbergh en The Gremlins
Fans van De schemerzone zijn bekend met de gremlin, een mythologisch wezen met een ondeugende aard en een affiniteit voor vliegtuigen. Verhalen over gremlins zijn ontstaan met Britse Royal Air Force piloten die aangaven kleine wezens te zien in de cockpits of op de vleugels van hun vliegtuigen tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Verslagen voortgezet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Sommigen beschreven gremlins als welwillend en zelfs behulpzaam, en bieden begeleiding om piloten te helpen crashen te voorkomen. Anderen beschreef ze als destructief en gevaarlijk, brandstof drinken, bijten door kabels en gaten in de vleugels van het vliegtuig scheuren - zoals de gremlin op De schemerzone die William Shatner (en later John Lithgow) zo erg dwarszat.
Voor Shatner en Lithgow was er de wereldberoemde vlieger Charles Lindbergh, die schreef over zijn ervaringen met gremlins in zijn boek De geest van St. Louis (1953). Hij beschreef ze als 'vaag geschetste vormen, transparant, bewegend, gewichtloos rijden met mij in het vliegtuig'.
Lindbergh zei dat hij zich gerustgesteld voelde, niet gealarmeerd. "Deze fantomen spreken met menselijke stemmen vriendelijke, dampachtige vormen, zonder substantie, in staat om te verdwijnen of naar believen te verschijnen, om in en uit te gaan door de wanden van de romp alsof er geen muren waren."
Hun stemmen, zei hij, waren "converseren en adviseren op mijn vlucht, problemen van mijn navigatie bespreken, me geruststellen, me berichten van belang geven die niet haalbaar waren in het gewone leven."
Hoewel het verhaal van Lindbergh gemakkelijk kan worden gekalkt tot vermoeidheid na uren vliegen, vertelt hij het verhaal ernstig als een spirituele ervaring die hem ertoe bracht de aard van zijn bestaan in twijfel te trekken.
9 Robert Stacy-Judd And The Hermit Of Loltun
Robert Stacy-Judd was een architect wiens bekendste gebouw was en is nog steeds het Aztec Hotel in Monrovia, Californië. Het werk van Stacy-Judd, geboren en getraind in Engeland, werd beïnvloed door de pre-Columbiaanse architectuur van Mexico en Midden-Amerika.
Zijn Azteekse Hotel begon in de jaren 1920 met de korte maar razend populaire Maya-opwekking in de Verenigde Staten. (Opgemerkt moet worden dat het hotel eigenlijk grotendeels Maya is in stijl, maar Stacy-Judd geloofde dat Amerikanen meer bekend waren met Azteken dan met de Maya's.)
Het vreemde verhaal van Stacy-Judd werd door de man zelf opgenomen in een manuscript dat hij een titel gaf De heremiet van Loltun. Tijdens het verkennen van de ondergrondse grotten van Loltun in Yucatan raakten Stacy-Judd en zijn partij hopeloos verloren. Terwijl ze probeerden hun passen te volgen, schreef hij dat ze een oude man tegenkwamen die hij schatte dat hij 'meer dan honderd jaar oud' was.
Stacy-Judd merkte op dat het "ondenkbaar" was voor een persoon om te leven "op zijn minst [30 meter (100 voet)] onder de vloer van de jungle en op een onbepaalde afstand van de ingang van de grotten, verder dan enig persoon eerder doorgedrongen.”
Maar toch is dit precies waar de kluizenaar beweerde te wonen, bewaken Maya schat. De vriendelijke kluizenaar leidde Stacy-Judd en zijn gezelschap de grotten uit voordat ze afscheid namen en weer naar binnen verdwenen.
8 Teddy Roosevelt en Bigfoot
Theodore Roosevelt, de 26e president van de Verenigde Staten van Amerika, staat bekend als een jager en liefhebber van het buitenleven. In een boek met de titel The Wilderness Hunter, Vertelde Roosevelt een verhaal dat hem werd verteld door een "grisled, weather-bearded old mountain hunter" die de naam Bauman droeg.
Roosevelt zei dat het verhaal van Bauman 'indruk op hem' maakte en hoewel Roosevelt sceptisch was, concludeerde hij dat 'niemand kan zeggen' of Bauman's verhaal waar is of niet. (Hij stelt ook dat grensarbeiders "te hard en praktisch zijn, en te weinig fantasie hebben" om dergelijke verhalen te verzinnen.)
Dit is het verhaal dat Roosevelt heeft doorgegeven: Bauman en een naamloze metgezel vingen de bever op in een "wilde en eenzame pas", waar een solo-jager het voorgaande jaar blijkbaar was vermoord en half opgegeten door een of ander beest. Na wat lichtonderzoek, keerden Bauman en zijn partner terug naar hun kamp om te ontdekken dat het door een beer was bezocht. Of dat dachten ze. Toen merkten ze dat de afdrukken bij een tweevoetig wezen leken te horen.
Die nacht werd Bauman gewekt door een geluid en zag hij "het weefgetouw van een groot lichaam in de duisternis" voordat hij het met een schot uit zijn geweer wegjoeg. De twee mannen scheidden de volgende dag helemaal niet. Toen ze die avond terugkwamen in het kamp, ontdekten ze dat het alweer was bezocht.
Die nacht maakten ze een groot vuur en deden hun best om om de beurt te slapen.Rond middernacht observeerden ze het gekreun en keken ze bijna een uur lang over een beek. 'S Morgens besloten de twee mannen eindelijk te vertrekken nadat ze alle valstrikken hadden verzameld. Ze hebben nog een laatste keer van elkaar gescheiden.
Uren later vond Bauman het nog warme lichaam van zijn partner met een gebroken nek en bijtwonden op zijn keel. Bauman vluchtte meteen en liet alles achter behalve zijn geweer.
7 Deke Slayton And The Unidentified Flying Object
Donald Kent Slayton vloog 56 gevechtsmissies in Europa en zeven over Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog voordat hij een luchtvaartingenieur en, uiteindelijk, een astronaut werd.
In 1975 diende Slayton als piloot van de Apollo-dokmodule voor een missie die zowel de eerste geslaagde test van een universeel docking-systeem als de eerste ontmoeting in de ruimte tussen Amerikaanse astronauten en Sovjetkosmonauten markeerde.
Voor deze en andere bijdragen verdiende Slayton een aantal medailles en onderscheidingen, waaronder de NASA Exceptional Service Medal, de NASA Outstanding Leadership Medal en de Wright Brothers International Manned Space Flight Award.
Slayton verschijnt ook in enkele gevonden beelden die een ontmoeting beschrijven die hij tijdens een testvlucht uit 1951 had met wat hij zei dat het voor het eerst leek op een weerballon. Toen Slayton terugdeinsde om er een foutje aan te maken, zei hij dat het object er niet meer uitzag als een ballon, maar als 'een schotel die op een rand zit'.
Slayton zegt dat het object vervolgens "opstijgt, in een hoek van ongeveer 45 graden klimt en net versneld en verdwenen is. [...] Ik kon het duidelijk niet volgen met een oude vechter met zuigermotor, dus ik draaide me om en ging naar huis. "Slayton schreef over de ervaring in zijn boek Deke!
6 Rene Descartes en de drie visies
Rene Descartes werd geboren in 1596 en was de Franse wiskundige, wetenschapper en filosoof die zei: "Ik denk, daarom ben ik dat."
Hoewel de methode van Descartes om filosofie, wiskunde en logica te gebruiken om de fysieke wereld te begrijpen, hem tot enkele verkeerde conclusies leidde (bijvoorbeeld dat het hart bloed door het lichaam beweegt door het te verwarmen), wordt hij ook gecrediteerd voor het uitvinden van methodologisch scepticisme en analytische meetkunde. . Hij wordt ook wel de vader van de moderne filosofie genoemd vanwege zijn nadruk op twijfel, observatie en experiment.
Misschien maakt dit het daarom interessanter dat Descartes drie dromen of 'visioenen' heeft gecrediteerd door hem enkele van zijn belangrijkste ideeën te onthullen. Toen hij in 1619 Neuburg in Duitsland bezocht, zei Descartes dat hij drie visioenen had van flitsen en donderen. Hij werd bezocht door een goddelijke geest, zei hij, en kwam uit de ervaring met de concepten van analytische meetkunde volledig gevormd in zijn geest.
5 Charlie Chaplin en de menselijke kikker
Charlie Chaplin wordt algemeen beschouwd als een van de belangrijkste figuren in de geschiedenis van de film. Hij was een producent, schrijver, regisseur, componist, acteur en komiek die aanvankelijk beroemd werd vanwege zijn personage, The Little Tramp. Hoewel Chaplin naar verluidt was bang voor de overgang naar "talkies" na jaren van beheersing van de kunst van de pantomime, bleef hij een groot succes genieten na het stille filmtijdperk, waardoor zijn status als een legende van het witte doek werd versterkt.
In zijn autobiografie vertelde Chaplin over een verontrustende ervaring die hij als tiener had tijdens het toeren met een theatergroep. Tijdens zijn verblijf in het huis van een mijnwerker in Ebbw Vale in Wales, zei Chaplin dat zijn gastheer hem wilde aanbieden om een "menselijke kikker" genaamd Gilbert te laten zien.
Chaplin beschreef Gilbert als 'een halve man zonder benen, een te grote, blonde, platte kop, een misselijkmakend wit gezicht, een ingevallen neus, een grote mond en krachtige gespierde schouders en armen [die] van onder' een dressoir kroop '. wanneer opgeroepen door de gastheer van Chaplin. Hoewel hij geen benen had, had de man "tien dikke, stompe tenen" die uitstaken uit een of ander afgesneden flanellen ondergoed.
Gilbert glimlachte naar Chaplin met "een set gele, ver uit elkaar geplaatste tanden" voordat hij zichzelf met zijn armen in de lucht liet springen "bijna tot de hoogte van mijn hoofd", zei Chaplin. Het verhaal van Chaplin is niet per definitie ongelofelijk, maar het is behoorlijk ongelooflijk en ook eng en verdrietig. Nog verontrustender is de beruchte X-Files aflevering, 'Home', geïnspireerd op het verhaal.
4 King George V en The Flying Dutchman
George V, koning van het Verenigd Koninkrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog, wordt herinnerd voor zijn steun aan de middenklasse en zijn toewijding aan Groot-Brittannië als geheel.
In 1881 waren koning George V (toen Prins George) en zijn oudere broer, Prins Albert, op de HMS wispelturig voor de kust van Australië. Hun persoonlijke geschriften van de reis werden later gepubliceerd en ofwel George of Albert schreef het volgende:
11 juli. Om 4 uur stak de Flying Dutchman onze bogen over. Een vreemd rood licht als van een spookschip gloeide allemaal, in het midden waarvan licht de masten, rondhouten en zeilen van een brig 200 meter ver uit staken in sterk reliëf toen ze op de havenboog kwamen. De uitkijkman op het voorschip meldde haar zo dicht mogelijk bij de havenboog, waar ook de officier van het horloge vanaf de brug haar duidelijk zag, evenals ook de achterklap van het achterdek, die meteen naar voren werd gezonden; maar bij aankomst was er geen overblijfsel noch enig teken, wat ook van een materieel schip te zien was, dichtbij of meteen aan de horizon, de nacht helder en de zee kalm.
George of Albert voegde daaraan toe dat, uren later, een van de zeelieden die het schip ook zag "uit de voorste top van de crosstrees naar de topgallant-bak viel en tegen atomen" werd ingeslagen en vervolgens "in de zee begraven".
3 Abraham Lincoln en de twee gezichten in de spiegel
Het ongelooflijke verhaal van Abraham Lincoln is verwant in het boek Herinneringen aan Abraham Lincoln, 1847-1865 geschreven door zijn goede vriend en bodyguard, Ward Hill Lamon. Volgens Lamon vertrouwde Lincoln hem toe over een huiveringwekkende ervaring die hij had op de avond dat hij tot zestiende president van de Verenigde Staten werd gekozen.
Alleen in zijn kamer wierp Lincoln een spiegel in en zag twee versies van zijn eigen gezicht, één 'die de volle gloed van gezondheid en hoopvol leven reflecteerde' en de andere 'een spookachtige bleekheid vertoonde'. Naar verluidt, toen hij in 1864 werd hernomineerd, Lincoln herinnerde zich deze ervaring en concludeerde dat het spookachtige gezicht dat hij die avond had gezien betekende "hij zou zeker de noodlottige oproep van de stille oever horen" vóór het einde van zijn tweede ambtstermijn.
In memoiresHet onvermogen van Lincoln om dit fenomeen in een andere spiegel te reproduceren, werd als mysterieus aangeprezen. Nu, dat onvermogen wordt opgehouden als bewijs dat deze gebeurtenis eenvoudig het resultaat was van een gebrekkige spiegel. Niettemin, als een van de goede vrienden van Lincoln moet worden geloofd, had de aanblik een diepgaand en spookachtig effect op Lincoln in de laatste jaren van zijn leven.
2 Sir Edmund Hillary And The Yeti
In 1953 werden Edmund Hillary en Tenzing Norgay de eerste mensen die naar de top van de Mount Everest klommen, de hoogste berg boven de zeespiegel ter wereld. Natuurlijk was Hillary een ervaren klimmer voorafgaand aan deze onderneming, nadat hij de hoogste berg in Nieuw-Zeeland (zijn thuisland) in 1948 had geschaald.
In zijn boek Hoog avontuur, Schreef Hillary over zijn ervaring op meer dan 5800 meter (19.000 voet) hoog in de Himalaya in 1952, een jaar vóór zijn meest historische klim:
We waren behoorlijk steil aan het klimmen toen Pemba [een sherpa] stopte en iets van de rots plukte. Kennelijk erg opgewonden, liet hij het aan Angpemba zien. Ik voelde me enigszins nieuwsgierig en vroeg hen waar het allemaal over ging. Ze plaatsten een bosje lange, zwarte haren in mijn hand - dik en grof, ze leken meer op borstelharen dan op iets anders. "Yeti, Sahib! Yeti! "Ik kon niet anders dan onder de indruk zijn van hun overtuiging en het leek een vreemde plek om wat haar te vinden.
Hillary begon te praten met ontdekkingsreiziger George Lowe over de vondst, maar "terwijl hij onze bedoelingen scoorde, leunde Pemba naar voren en zijn knoestige oude hand rukte het bosje weg en gooide het ver over de klif."
In feite maakte de ervaring zo'n indruk op Hillary dat hij later op zoek ging naar het bestaan van de yeti. Het moet echter gezegd worden dat Hillary uiteindelijk concludeerde dat er geen dergelijk wezen bestaat.
Hij deelde zijn bevindingen in 1961 LEVEN tijdschriftartikel dat uit yeti-gerelateerde bevindingen verklaarde. Het eindigde met de opmerking dat "het ongetwijfeld op het gebied van de mythologie behoort dat de yeti terecht hoort."
1 William Lyon Mackenzie King and The Spirits
William Lyon Mackenzie King was meer dan 20 jaar premier van Canada, waaronder een groot deel van de Grote Depressie en de hele Tweede Wereldoorlog. Zijn leiderschap, hoewel beroemd behoedzaam en compromisloos, is gecrediteerd met het creëren van een sterkere en meer onafhankelijke stem in de wereld voor Canada.
Ondanks zijn reputatie om een sukkel te zijn, bezat King feitelijk een aantal bizarre overtuigingen die hem op de hoogte brachten van zijn beslissingen. Regelmatig keek hij naar dode mensen, theebladeren en zelfs de formaties van zijn scheerschuim voor begeleiding.
King hield gedetailleerde handgeschreven logs bij van zijn ervaringen en gesprekken met geesten op seances en in dromen. Hij schreef verslagen van het spreken tegen iedereen van zijn overleden moeder tot voormalig premier Wilfrid Laurier.
Zo vreemd en omvangrijk waren zijn verhalen dat zelfs een van zijn biografen, Allan Levine, schreef dat "het onmogelijk is om te begrijpen hoe iemand, laat staan de zestig jaar oude leider van een politieke partij, zoveel van zijn kostbare tijd kon besteden om deze onzin te krabbelen. Maar krabbel het toch. "