Delen:
Top 10 bizarre diorama's
Motieven voor het maken van diorama's variëren. Sommige zijn geïnspireerd door kunst. Anderen zijn educatieve hulpmiddelen die worden gebruikt om wetenschappelijke of historische feiten over te brengen. Weer anderen zijn het product van hobby's die hun makers hielpen terwijl ze uren weg waren. Veel zijn ongewoon, sommige zijn buitengewoon, en anderen, zoals deze tien, zijn absoluut bizar.
10 El Chapo's Escape
In het Mob Museum in Las Vegas, Nevada, is een diorama te zien met Sinaloa Cartel-chef Joaquin "El Chapo" Guzmans ontsnapping uit de gevangenis. Modelmakers Shawn Bicker en Adam Throgmorton hebben zes weken lang het geschaalde model van de gevangenis gebouwd.
Het diorama omvat wachttorens, de muur, een omheining bedekt met prikkeldraad en een opengewerkt beeld van de douche in de cel van El Chapo en de tunnel eronder, die de gevangene naar een wachtende motorfiets leidde en zijn kortstondige vrijheid. De tunnel van het diorama verbindt de douche van de medicijnheer met een bouwterrein, dat 1,5 kilometer (1,5 mijl) van de gevangenis verwijderd was.
9 Monkey Bar van Henry Ford
Op een podium in een taverne speelt een aap een piano, begeleid door een aap-harpiste en een apenviolist, terwijl andere primaten muziekbladen scannen of aan tafel zitten en van de muziek genieten. Drie koperen apen boven op het deksel van de piano zijn gemaakt in 'zien-geen-kwaad', 'horen-geen-kwaad'- en' spreek geen kwaad'-houding. Een goed gevulde bar, een kast vol met hokjes en een biljarttafel leveren de overvolle taverne op, staande op de hardhouten vloer die de elementen van de vreemde taferelen verenigt.
De apenbar diorama is een van de vele gemaakt door Patrick J. Culhane, die toen een gevangene was in de Massachusetts State Prison in Charlestown. Terwijl hij een zin voor 'diefstal van een vervoermiddel' diende, sneed Culhane gedetailleerde, gedetailleerde diorama's uit verschillende materialen. Hij bedoelde zijn werk om de dwaasheid te illustreren van het bedrijven van ondeugden zoals drinken, opium roken en gokken. Culhane presenteerde zijn apenbar diorama aan Henry Ford, die hem inhuurde nadat hij zijn straf uitzat. Ford heeft mogelijk geholpen de vrijlating van Culhane uit de gevangenis veilig te stellen.
8 De dood en begrafenis van Cock Robin
De Morbid Anatomy Library en het Curiosity Museum in Brooklyn waren ooit een schatkamer van het bizarre. Een van de vele merkwaardige stukken was het macabere diorama van taxidermist Walter Potter, De dood en begrafenis van Cock Robin, dat werd geïnspireerd door een Engels kinderliedje.
Gemaakt rond 1861, toont het display een paar vogeltafereeldragers gekleed in linten die de blauwe kist van Cock Robin dragen, die zichtbaar is door het glazen deksel. Elke kant van de kist is bezaaid met metalen klinknagels en heeft drie handgrepen. Bovenop het deksel vergezellen een bloemensprookje en een ingelijste foto de overledene naar zijn laatste rustplaats.
7 'Die-o-Ramas'
Abigail Goldman, een voormalige misdaadverslaggever en onderzoeker voor de federale openbare verdediger in Las Vegas, maakt series van "Die-o-Ramas" om het verhaal van moord en dood te vertellen. De resultaten zijn afschuwelijk en tonen moord door een grasmaaier, een tijgerklus, een onthoofding en andere lafhartige daden.
Op schaal 1:87 zijn de diorama's ondergebracht in plexiglazen dozen van 26 tot 4 cm lang tot meer dan 1 meter lang. Sommige van de grotere tonen een aanval van een haai, een schietpartij, een moord op het zwembad en een picknick met een uiteengereten lijk als voorgerecht. De kleinere werken omvatten mannen die bier drinken terwijl ze een afgeslacht menselijk lijk barbecuen, de ontdekking van een lichaam in een park en een vrouw die de romp van een moordslachtoffer aan een waslijn hangt, samen met de was van de dag.
6 Apocalyptische tableaux
Lori Nix's kunst neemt een unieke plaats in. Ze werkte samen met maar liefst 20 foto's en bracht maanden door met het maken van uiterst gedetailleerde, realistische diorama's met scènes van een griezelige, post-apocalyptische toekomst zonder enig spoor van menselijke wezens, behalve de artefacten van de beschaving die nog voor de natuur begon terug te winnen de wereld.
In Bibliotheek, een werk uit 2007, bomen dringen door in een verlaten bibliotheek, strekken hun ledematen uit boven omgevallen stoelen, gevallen boeken en puin, terwijl honderden gebonden boeken planken in beslag nemen, in afwachting van lezers die nooit zullen terugkeren. Metro (2012) toont de auto van een trein, het plafond is geroest, de muren zijn gecorrodeerd en de vloer is bedekt met zandverstuivingen waaruit woestijnplanten groeien. Door de ontbrekende deur, voorbij het dorre landschap, stijgt de smog-omhullende skyline van een verlaten stad op, verlaten in de verte.
5 vissenkopfiguren
Je zou kunnen denken dat vissenkoppen nogal onuitsprekelijk zouden zijn, maar dat is niet het geval voor de vissenkoppen die de Franse kunstenaar Anne-Catherine Becker-Echivard gebruikt om de hoofdrolspelers van haar diorama's te creëren, een serie genaamd Les Temps Modernes (Moderne tijden). Het doel van haar diorama's is om de 'absurde realiteit van het moderne leven' te vertegenwoordigen, die ze meeneemt naar 'een komische komedie'.
Ze brengt vaak maanden door om een enkele diorama te maken. Ze koopt vis op een lokale markt, onthoofdt ze, houdt de lichamen voor de maaltijden en zet de hoofden op menselijke figuren. Het contrast tussen de "menselijke" lichamen en de vissenkoppen is verrassend en absurd, precies zoals Becker-Echivard voornemens is.
In een diorama heeft een productielijnarbeider tijdens het verpakken van chocolade per ongeluk een stuk doormidden gesneden en door zijn supervisor berispt.De werker ziet er behoorlijk beschaamd uit, terwijl de woede van de opzichter snel duidelijk wordt als hij zijn ongelukkige werknemer aankijkt. In een ander diorama staat een visman in een blauwe baret voor een expressionistisch olieverfschilderij gemonteerd op een galerijmuur, terwijl zijn kin op zijn hand rust terwijl hij het kunstwerk bestudeert. Zijn naar beneden gekeerde mond suggereert misschien dat hij niet veel van het meesterwerk denkt.
4 foutmeldingen
Entomoloog Daisy Tainton zet haar kennis van insecten goed in voor het maken van haar insectendiorama's. Ze heeft ook lessen in de Morbid Anatomy Library gegeven, waarbij ze studenten liet zien hoe ze hun eigen door insecten geïnfecteerde displays konden maken. Ze geeft een overzicht van de inhoud van de cursus: "We lopen mensen door met stomen, verzachten en herpositioneren, en dan moet je een anker maken om ze vast te pinnen en in de gewenste positie te drogen."
Haar eigen diorama's richten zich op 'huiselijke taferelen'. Een kever breit, zittend in een schommelstoel naast een kast met prullaria. De kamer is comfortabel, een behangen muur met een spiegel en een ingelijste foto van een andere bug (misschien een familielid). De kinderen van de kever helpen haar en houden haar garenklosje vast. Een ander diorama toont een mestkever die een krant leest terwijl deze op een toilet zit en de oproep van de natuur beantwoordt. De badkamer wordt verwarmd door een radiator; een mand met tijdschriften ligt op de vloer en een kat strekt zich uit op een pallet bij de deur.
3 Helikopter-crashlocatie
In 1993, toen hij terugkeerde naar huis in een regenbui van zijn graven aan de oostkant van de Potomac-rivier, bespeurde archeoloog Frank Owens een helikopter. Later op dezelfde ochtend zag hij het vliegtuig, Marine Helicopter Squadron One's vlucht Nighthawk 18, opnieuw. Het was neergestort en zijn piloot, majoor William S. Barkley, Jr., die de presidenten George Bush en Bill Clinton had vervoerd, lag bij zijn vier bemanningsleden, die allemaal dood of stervende waren.
Volgens het Korps Mariniers, onderzocht Barkley het eerdere rapport van een piloot van "over-speeding van de motor tijdens autorotatie" toen het vliegtuig neerstortte, maar Owens zei dat de crashsite verdacht leek, en hij gelooft dat de regering het incident heeft verdoezeld . Volgens Owens werd de helikopter "neergeschoten door een energiestraal van het Star Wars-type, afgevuurd door een geheime militaire installatie die zich bezighield met het testen van elektromagnetische pulsen."
Als gevolg van zijn ervaring heeft Owens een diorama van de plaats van de crash gebouwd, die zich in een hoek van zijn thuiskantoor bevindt, markeringen die de locaties van de lichamen van de piloot en bemanningsleden aangeven.
2 Taxidermische exposities
In het National Museum of Natural History in Washington DC zijn diorama's uitgestorven. Toen de laatste full-time taxidermist met pensioen ging, werd hij niet vervangen en in 2003 besloot het museum de meeste van dergelijke displays te stoppen, te ontmantelen en te verwijderen. Anderen werden aan collecties van andere musea gegeven.
Maar in hun tijd brachten de grote diorama's van het museum scènes naar bezoekers die anders misschien nooit zulke bezienswaardigheden hadden gezien als een trots van Oost-Afrikaanse leeuwen die in het wild "leven", poema's die staan of achterover leunen tegen een achtergrond van besneeuwde bergen, elandwandelingen te midden van de bomen van een bos, een nijlpaard in de Afrikaanse savanne, of een walrus op een ijsberg.
Veel van deze diorama's zijn gemaakt door een team van taxidermisten, dierenverzorgers en assistenten in het laboratorium van de taxidermisten achter het gebouw van het Smithsonian Institution. Een van de taxidermisten, William Temple Hornaday, was ook een grote jager en na een van zijn expedities leverde hij persoonlijk de buffel voor een diorama die hij had gemaakt.
1 Fotografische 'Diorama's'
Als, voor sommigen, diorama's de weg van de dinosauriërs volgen, heeft de Japanse fotograaf Hiroshi Sugimoto zich gewijd aan het bewaren van hun herinneringen. De afgelopen 40 jaar heeft hij zwart-witfoto's gemaakt van de diorama's in natuurhistorische musea. Om hun levensechte uiterlijk te verbeteren, filmt hij de schermen "alsof ze echt zijn, de kadermuur weglaten, schittering en reflecties vermijden", en andere suggesties dat de scènes iets minder dan authentiek zijn, te elimineren.
Hij legt uit wat hem naar zijn obsessie leidde: tijdens een bezoek aan het American Museum of Natural History in New York, viel hem op hoe "nep" de diorama's eruit zagen, maar toen hij "een snelle blik met één oog gesloten" nam, was alle perspectief verdwenen en opeens zagen ze er heel echt uit. [Hij] had een manier gevonden om de wereld te zien zoals een camera. "Sindsdien fotografeert hij realistische" diorama's ", waaronder gieren die zich verzamelen om zich te bekoren van aas, gorilla's in het wild, en een bos met uitzicht op een klif die oprijst uit een mist gehulde zee.