Delen:
Top 10 bizarre clubs uit het verleden
Wanneer we denken aan clubs en samenlevingen uit het verleden, is het eerste dat in ons opkomt de gedachte aan 'gentlemen's clubs'. Met dat concept komt het idee van mannen uit de hogere klasse die 'saaie' onderwerpen bespreken, zoals politiek en zaken tijdens het winnen , eten en roken van sigaren. Maar als je wat dieper graaft, zijn clubs uit het verleden veel interessanter en bizarder dan dat.
10 De anti-flirtclub
Gevormd in de vroege jaren 1920 in Washington, DC, was de Anti-Flirt Club bedoeld om jonge vrouwen te beschermen tegen ongewenste vooruitgang van mannen in auto's. De regels van de club werden gepubliceerd in The Washington Post in 1923.
Regel nr. 5 zei: "Niet knipogen - een fladder van het ene oog kan een traan in het andere oog veroorzaken." Ondertussen adviseerde regel nr. 8 vrouwen niet te vallen voor "de gladde, verheerlijkte koeketer", het ongepolijste goud van een echte man is meer waard dan de glans van lounge hagedis. "
Al snel verschenen hoofdstukken van de club in Manhattan, Chicago en andere steden. Interessant is dat de Anti-Flirt Club in Manhattan werd geleid door mannen wiens doel het was om ervoor te zorgen dat vrouwen de "mashers" vervolgden die probeerden met hen te flirten.
Een "stamper" was een man die korte relaties had met verschillende vrouwen en zijn amoureuze bedoelingen op een agressieve manier bekend maakte. Een "lounge lizard" was een goed geklede man die veel vrouwen verleidde met zijn bedrieglijke charmes.
De slogan van de Anti-Flirt Club in Manhattan was 'Jail the flirt' en hun embleem was een hagedis doorboord door een hoedenspeld. Ondanks de aanvankelijke aandacht die het trok, verdween de anti-flirtbeweging in de jaren dertig uit de kranten.
9 De No-Nose Club
Terwijl syfilis in de 19e eeuw woedde, verloren veel mensen hun neus als gevolg. Deze misvorming werd zo gewoon dat de No-Nose Club al snel werd geboren.
Op 18 februari 1874, de Ster krant meldde dat een excentrieke heer, bekend onder de veronderstelde naam van "Mr. Crampton, 'was getuige geweest van zoveel niet-zieke mensen in de straten van Londen dat hij alle gekwelden uitnodigde om met hem te dineren op een bepaalde dag in een herberg.
De No-Nose Club kwam elke maand samen tot Mr. Crampton een jaar later stierf. Op dat moment ontbond de club, maar niet voordat een interessante elegie werd gereciteerd tijdens de laatste vergadering.
8 De Ugly Face Club
Tijdens de 18e en 19e eeuw resulteerden fysieke misvormingen in sociale uitsluiting en soms zelfs straatgeweld. De Ugly Face Clubs waren een reactie op dit sociale onrecht - het waren gentlemen's clubs waarvan de leden trots waren op hun excentrieke gezichtsuitdrukkingen.
Ze verwierpen het idee van de fysionomie, die beweerde dat gelaatstrekken iemands karakter onthulden. Leden van deze clubs zijn misschien belachelijk gemaakt op straat vanwege hun fysieke misvormingen en onaantrekkelijkheid, maar het waren juist hun onaangename gelaatstrekken die hen tot supersterren maakten binnen de club.
De Ugly Face Club van Liverpool, Engeland, bestond bijvoorbeeld uit bachelors die hun fysieke misvormingen satiriseerden en een boete kregen als ze gingen trouwen. De leden van deze club waren handelaren, geestelijken, dokters, zeekapiteins en architecten die vertederend naar elkaar verwezen als 'haai', 'varken', 'kabeljauw', enzovoort.
7 The Blizzard Men Of '88 Club
De grote sneeuwstorm van 1888, een van de slechtste in de Amerikaanse geschiedenis, had gevolgen voor de regio tussen Washington, DC en Maine. De sneeuwstorm doodde meer dan 400 mensen en dumpte tot wel 140 centimeter (55 in) sneeuw in sommige gebieden.
Overlevenden uit New York wilden de vreselijke storm die ze hadden overleefd niet vergeten, dus vormden ze vanaf 1929 een exclusieve club van stormoverlevenden. Tot 1933 waren de clubleden exclusief mannelijk en noemden ze zichzelf de "Blizzard Men of '88."
Ze kwamen jaarlijks samen om verhalen te vertellen en de herinnering aan de storm levend te houden. Maar overlevingsverhalen waren niet de enige vorm van entertainment. Voor hun 50-jarig jubileum vermaakten de Blizzard Men Of '88 zich bijvoorbeeld met een mechanische sneeuwstorm.
Leden lieten de wereld er ook graag aan herinneren dat alle stormen na die in 1888 grapzaken waren. In 1969 stierf de laatste leider van de club en de jaarlijkse vergaderingen van de Blizzard Men of '88 kwamen tot een einde.
6 De aardappelvereniging
De Potato Club (ook bekend als de Aardappelvereniging) werd gevormd door Nicolaas II, de laatste keizer van Rusland, en de broers Alexander, Sergei en George Mikhailovich. De Aardappelvereniging is vermoedelijk vernoemd naar een incident op een papieren achtervolging, een racegame die buiten wordt gespeeld waarbij een persoon de "haas" wordt genoemd en de anderen "honden". Bij dit incident werden de achtervolgers verteld door een boer die de "vos" had "in de aardappels geschoten".
Elk lid van de Potato Club had een gouden hanger in de vorm van een aardappel die hij om zijn nek droeg. Toen het lichaam van Sergej Michailovitsj werd blootgelegd in Alapayevsk (waar hij werd verbannen en gedood door de bolsjewieken), werd de gouden aardappelhanger al die jaren later op hem gevonden.
5 The Lying Club
In 1669 zou Harry Blunt de Lying Club hebben gevormd in de Bell Tavern pub in Westminster. Van Harry Blunt werd gezegd dat hij een geestige heer was met een aangeboren talent om op de meest kunstzinnige en overtuigende manieren te misleiden.
De club werd geboren na jacht, verhalen verteld onder reizigers werden steeds fantasierijker en moeilijk te geloven. Maar wat de verhalen ontbraken in betrouwbaarheid, maakten ze in amusaten goed.
Leden van de Lying Club deden precies dat - zij logen en beoordeelden elkaars 'genialiteit' op basis van hun leugens.
4 De pruikenclub
Van de natuur van een Schotse Tory-inrichting, richtte de Wig Club zich sterk op eten en traditionele pruikenvereringstradities. Vereerd in de Wig Club was de beroemde pruik die oorspronkelijk toebehoorde aan de Beggar's Benison club en die vermoedelijk was gemaakt van de schaamharen van de minnares van koning Charles II.
Na een ruzie tussen sommige leden van de Beggar's Benison-club belandde de beroemde pruik in de handen van de Wig Club en werd al snel zijn mascotte. Elk lid van de Wig Club kuste de speciale pruik en droeg een haar bij van zijn meesteres om de vervagende haren in de pruik te vervangen.
De pruik had zijn eigen persoonlijke dienaar en moest met respect worden behandeld. Het opsluiten van de pruik vertegenwoordigde het einde van het formele deel van een bijeenkomst.
3 Not Terribly Good Club of Great Britain
De Not Terribly Good Club of Great Britain werd in 1976 opgericht door journalist Stephen Pile. Om toegelaten te worden tot de club, moest men aan één simpele vereiste voldoen - incompetentie. Bijeenkomsten van de club bestonden uit individuele demonstraties van onbekwaamheid bij verschillende levensvaardigheden, zoals praten of kunst maken.
Een paar jaar later werd een boek over de club geschreven door Stephen Pile genoemd Het onvolledige boek van fouten. Het bevatte verschillende verhalen van zwakzinnigheid, zoals die van 'de slechtste toerist' (over een man die twee dagen in New York doorbracht met het idee dat hij in Rome was) en 'de langzaamste oplossing van een kruiswoordraadsel' (34 jaar).
Het boek kreeg een lidmaatschapsformulier en slechts twee maanden na zijn verschijning ontving de club 20.000 lidmaatschapsaanvragen. Dat was veel te succesvol voor een club op basis van incompetentie en volgens zijn eigen regels moest de club worden ontbonden.
2 De Molly Club
Molly Clubs (ook bekend als Molly Houses) waren openbare huizen in het 18e-eeuwse Engeland die tegemoetkwamen aan een mannelijke homoseksuele klantenkring. De term "Molly" was oorspronkelijk een huisdierenvorm van de naam "Mary" en een jargonterm voor vrouwen van het oudste beroep van de geschiedenis. Na verloop van tijd echter, werd de term geassocieerd met verwijfde mannen.
Tegen het midden van de jaren 1720 hadden de burgerlijke autoriteiten van Londen ten minste 20 van dergelijke clubs en huizen in en rond de stad Westminster geïdentificeerd. Het vreemde aspect van de Molly Clubs was echter de schijngeboorteboeking waarbij een man zich voordeed als een vrouw die een baby baarde. Deze mock-geboorten vonden plaats tijdens Festival Nights tegen het einde van december. Hun doel is echter onbekend.
1 De Fat Men's Club
Tijdens de 19e en 20e eeuw ontstonden er Fat Men's Clubs in heel Amerika. Hun mantra was: "We zijn dik en we maken er het beste van!" Hun motto was: "Ik moet goedmoedig zijn; Ik kan niet vechten, en ik kan niet rennen. "
Om lid te worden, moest men ten minste 90 kilogram wegen, een vergoeding van $ 1 betalen en een geheime handshake en wachtwoord leren. Er werden twee keer per jaar vergaderingen gehouden waarbij veel en veel eten werd gebruikt. Tijdens een bijeenkomst in 1884 bijvoorbeeld, zou de president van de New York Fat Men's Association vermoedelijk 4 kilogram (8 lb) hebben gewonnen net van dat diner.
Fat Men's Clubs bestonden niet alleen in Amerika. Een Franse versie genaamd Les Cents Kilos werd opgericht in 1897, maar is nooit van de grond gekomen. Een Servische versie werd ook in 1932 in Belgrado gemaakt. Ondertussen hadden de Britse versies een interessante wending: als je niet aan de vereiste gewichten voldeed, moest je een boete betalen.