Top 10 vermeende veldslagen tussen mensen en buitenaardse wezens

Er zijn veel UFO-waarnemingen in de wereld, maar slechts weinigen hebben betrekking op militaire ontmoetingen of politie-achtervolgingen. Dit zijn enkele van de meest opwindende vermeende afspraken tussen menselijke krachten en buitenaardse bezoekers.

10 Tehran UFO-incident

Iraanse luchtmachtcommandanten die op 19 september 1976 in Teheran werkten, kregen telefoontjes van burgers die rare lichten in de lucht over de stad meldden. Er was op dat moment geen Iraans vliegtuig in de lucht. In het begin dacht de bevelhebber dat het object een ster was, maar toen hij buiten zijn commandopost stapte om het te zien, beval hij prompt dat jagers werden gelanceerd om te onderscheppen.

Twee F-4 Phantom-jagers klauteren. De tweede, bestuurd door luitenant Parviz Jafari, sloot binnen visuele afstand van het object, dat een bol van knipperend licht was. Toen Jafari dichterbij kwam, maakte een tweede voorwerp zich los van het eerste. In de veronderstelling dat hij werd aangevallen, probeerde Jafari een Sidewinder-raket te lanceren, maar zodra hij de raket activeerde, verloor zijn vliegtuig alle elektrische stroom en zijn de systemen kortgesloten. Hij dook weg en herwon elektrische stroom zodra hij van het voorwerp viel. Jafari bleef het object van een veilige afstand bekijken. Opnieuw ontkoppelde een object zich van de eerste, naar de grond duikend en op het oppervlak van de woestijn.

De volgende dag ging de Iraanse luchtmacht op onderzoek naar de plek waar het object was geland, maar ze vonden niets. Ze namen een piepende transmissie op, volgden de bron naar een nabijgelegen huis en vonden een pieptoonstransponder. Sceptici van het verhaal wijzen erop dat het licht misschien de planeet Jupiter is geweest, die extreem helder aan de nachtelijke hemel verschijnt. De F-4 die Jafari aan het vliegen was, was bekend om mechanische en elektrische storingen, en een van de onderzoekers geloofde dat de pieper afkomstig was van een C-141 uit de Verenigde Staten. Het kan zijn verjaagd door turbulentie tijdens een overvlucht van de nabijgelegen bergen.

9 Fukuoka-incident

1948 was een groot jaar in termen van militaire ontmoetingen met UFO's. Luchtradar was net begonnen te verschijnen op gevechtsvliegtuigen, dus niet elke jager in de luchtmacht van de Verenigde Staten had het. Dat is de reden waarom het incident in Fukuoka zo interessant is, omdat het een F-61 Black Widow-nachtjager betrof, die radar had. Het vliegtuig in kwestie was 's nachts patrouille boven Japan toen de radaroperator een niet-geïdentificeerd object in de buurt oppikte. De F-61 piloot besloot om te proberen het mysterieuze object te onderscheppen.

Toen de bemanning binnen pistoolbereik sloot, versnelde het object plotseling van 320 kilometer per uur (200 mph) naar 1.900 kilometer per uur (1.200 mph). Het ging langzamer, waardoor de F-61 weer inhaalde, maar deze keer maakte het object een scherpe bocht en dook onder het vliegtuig. De F-61 piloot probeerde de bocht te volgen om het object in zicht te houden, maar hij was snel uit de weg gelopen. Nog vier keer haalde de bemanning het voorwerp bijna uit, maar elke keer rende het weg vlak voordat het binnen het bereik van het kanon viel. De laatste keer kon de bemanning hun doelwit zien, dat ze omschreven als een stomend vaartuig, 6 tot 9 meter lang, zonder zichtbare ontwerpkenmerken, afgezien van de kogelvormige romp.

Dit was waarschijnlijk de eerste keer dat piloten airborne-radar gebruikten om een ​​UFO te volgen. Vreemd genoeg haalden de grondradars in de buurt het object niet op tijdens het 10 minuten durende hondengevecht. Hoewel het vreemde uiterlijk van het object een bewijs is geworden voor UFO-gelovigen, is het ook interessant om op te merken dat een van de bemanningsleden zei dat het object erg op de Duitse Me-163-raketjager leek. In die tijd bezat de US Air Force gevangen genomen voorbeelden van de jager.

8 Gorman Dogfight

Ook in 1948 vocht een andere US Air Force piloot met een UFO over Fargo, North Dakota. Op 1 oktober lanceerde de ervaren piloot George Gorman om een ​​mysterieus radarcontact te onderscheppen. Vliegend in zijn P-51 naderde Gorman snel zijn doelwit. Toen hij binnen visueel bereik kwam, kon hij zien dat het een periodiek knipperende lichtbol was. Gorman begon zijn geweren gereed te maken en begon het doelwit achterna te rennen.

De flitsende lichtbol bewoog sneller dan Gorman, maar hij draaide ook, dus Gorman realiseerde zich dat hij kon proberen het gevecht aan te gaan met het object, door de manoeuvreerbaarheid van zijn P-51 te gebruiken om het af te snijden. Plotseling maakte het voorwerp een scherpe bocht en ging recht op Gorman af, slechts enkele honderden meters boven hem uit. Geschokt door de bijna-botsing probeerde Gorman snel zijn doelwit terug te winnen, maar hij ontdekte dat het te hoog boven hem was om de P-51 te vangen. In de buurt waren de mannen in de Fargo-verkeerstoren met een verrekijker naar de gebeurtenis aan het kijken en de piloot van een vliegende pijpprik die ook in de buurt was, keek ook naar het luchtgevecht.

In die tijd was het Gorman Dogfight een van de beste voorbeelden van UFO-waarnemingen en het blijft een klassieke waarneming waar UFO-onderzoekers graag op wijzen. De luchtmacht zette echter snel een vochtige deken over de affaire. Ze kondigden aan dat enkele minuten voordat Gorman vertrok, ze een weerballon hadden gelanceerd maar verzuimden om hierover te communiceren met de Fargo-controllers. Zelfs UFO-onderzoekers zijn verdeeld over deze zaak, waarbij sommigen beweren dat de verklaring van de luchtmacht waarschijnlijk de juiste is. Omdat minstens drie verschillende ooggetuigen de gebeurtenissen bevestigden, geloven anderen dat het luchtgevecht nog steeds openstaat voor uitleg.

7 Mantell-incident

Terwijl George Gorman het geluk had om zijn vermeende UFO-ontmoeting te overleven, had P-51 piloot Thomas Mantell datzelfde jaar minder geluk. Op Fort Knox ontvingen militaire luchtverkeersleiders meldingen van een helder, wit en rood gekleurd object dat stationair in de lucht hing. Ze lanceerden snel vier P-51's om het object naar beneden te jagen. Men moest teruggaan voordat de piloten het doelwit zagen.De overgebleven piloten konden een voorwerp in de lucht zien, maar het was te onduidelijk om er iets van te maken. Mantell trok zijn vliegtuig in een steile klim, terwijl de andere twee piloten wegtrokken. Het laatste dat ze van Mantell's jager zagen, was dat het in de grond vloog en neerstortte.

De Amerikaanse luchtmacht heeft het incident snel onderzocht. Terwijl UFO-enthousiasten snel het idee opvatten dat een UFO Mantell vermoordde, vond de luchtmacht een reeks verklaringen voor de crash: voor één had Mantell tijdens de missie geen zuurstofmasker, wat had kunnen leiden tot het uitsterven van een hoogte van ongeveer 8000 meter (25.000 voet). Het vliegtuig uit de hand gelopen en gedesintegreerd in de lucht. Transcripties van communicatie tussen de piloten toonden ook aan dat de andere twee piloten niet in staat waren om het doelwit te zien dat Mantell achtervolgde, waarbij iemand zelfs vroeg: "Waar zoeken we in hemelsnaam naar?" Het doelwit zelf werd uitgelegd als Venus. Voor de luchtmacht was er geen reden. Mantell joeg Venus achterna, en door zijn onervarenheid met de P-51 verloor hij het bewustzijn en stortte neer.

UFO-gelovigen waren echter volhardend. Mensen op de grond kwamen naar voren en zeiden dat ze de UFO zagen, niet alleen het licht van Venus. Astronomen die geïnteresseerd waren in de zaak verklaarden dat Venus op dat moment slechts 33 graden boven de horizon was, niet waar Mantell aan het vliegen was. De luchtmacht veranderde vervolgens zijn verhaal om te stellen dat het object eigenlijk een weerballon was. Maar er waren geen opgenomen lanceringen van weerballonnen in dat tijdsbestek. Dus, UFO-gelovigen denken nog steeds dat een buitenaardse bezoeker de jonge piloot heeft gedood.

6 Torres UFO-ontmoeting

https://www.youtube.com/watch?v=yGXuDv78zJ0
De UFO-ontmoeting van Milton Torres in 1957 valt op, omdat controllers duidelijk piloten opdracht geven om een ​​UFO neer te schieten. Torres diende in Engeland en vloog met de F-86D, een radargeschikte versie van de beroemde F-86 Sabre-jager, die een salvo raketten gebruikte als zijn belangrijkste wapen. De F-86D was een van de eerste straalonderscheppers die radar gebruikte.

Op 20 mei 1957 koos luchtcontroleurs een UFO op de radar en klauterde Torres om te onderscheppen, en zei hem om naar de volledige naverbrander te gaan. Nadat hij naar de hoogte was gekomen, vroeg Torres of hij zijn naverbrander mocht uitschakelen, maar de controllers bevalen hem om zijn naverbrander op volle kracht te houden toen hij het doel naderde. Dat was een rare volgorde, omdat de F-86D al op topsnelheid was. Terwijl Torres naar het doel snelde, raapte hij het op zijn radar op.

Plots gaf grondbediening Torres de opdracht om raketten op het doelwit te lanceren wanneer hij het kon zien. De bestelling schokte Torres, maar het was authentiek. Toen hij het doelwit sloot, kon hij het als een onduidelijke cirkel zien. Toen hij binnen 10 seconden was na het onderscheppen, snelde de UFO plotseling weg en verdween van zijn bereik. Grondcontrole verloor ook het slot van het doel en gaf Torres opdracht zijn raketten te beveiligen en terug te keren naar de basis.

De waarneming en bijna zijn raketten moeten lanceren, trof Torres. Na de landing van een patrouille de volgende dag, sprak een man in een blauwe trenchcoat Torres aan en bracht hem naar een nabijgelegen kantoor voor verhoor. Na het verhoor zei Torres commandant van het squadron dat hij nooit over het incident met iemand zou spreken, omdat het een belangrijke kwestie van nationale veiligheid was. In 1988 kwam Torres eindelijk met zijn verhaal, hoewel hij onduidelijk was waarom het plotseling OK was om over het incident te praten toen hem specifiek werd gezegd dat niet te doen.

5 Portage County UFO-achtervolging

In 1966 zagen officieren in Portage County, Ohio, een UFO uit de lucht neerdalen en zweefden over hun rechtsgebied. Het schijfvormige object was buitengewoon helder en werd oorspronkelijk waargenomen door twee officieren, plaatsvervangend sheriff Dale Spaur en plaatsvervangend Wilbur "Barney" Neff, die net hun squadeauto had verlaten om een ​​verlaten voertuig te onderzoeken. Terwijl ze aan het onderzoeken waren, zagen ze het voorwerp over de boomtoppen komen en gingen ze recht op hen af. De twee officieren, verstijfd van schrik, keken toe terwijl de UFO boven haar hoofd vloog en een paar honderd meter verder begon te zweven.

De officieren stapten haastig op de radio en belden de dispatcher. Tegen die tijd begon de UFO opnieuw te bewegen. De coördinator gaf de officieren toestemming om het mysterieuze object te achtervolgen. Terwijl de officieren achtervolgden, bleef de UFO vlak voor hen. Uiteindelijk staken ze de staatsgrens over naar het nabijgelegen Pennsylvania. Officieren uit Pennsylvania deden mee aan de achtervolging. Na 30 minuten keek de achtervolgende politie op om jagervliegtuigen boven het object te zien vliegen. Toen de gevechtsvliegtuigen in de buurt kwamen, stopte de UFO plotseling en schoot recht omhoog de lucht in met verblindende snelheid.

Ambtenaren van de luchtmacht legden de zaak uit, terwijl twee astronomische verschijnselen achter elkaar gebeurden. Volgens de officials hadden Spaur en Neff een extreem heldere satellietvlieg boven zich gezien en daarna Venus helemaal naar Pennsylvania achtervolgd. Ambtenaren van de luchtmacht ontkenden ook dat ze alle jets versleuteld hebben om de UFO te onderscheppen. Terwijl de zaak in de vergetelheid raakte, is een vreemd aspect waar UFO-onderzoekers aan vasthouden, het feit dat Neff na de zaak PTSS leek te ervaren, wat vreemd lijkt voor iemand die net Venus achterna zat.

4 De verdwijning van Felix Moncla en Robert Wilson

Op 23 november 1953 werden Luitenants Felix Moncla en Robert Wilson uit de Kinross Luchtmachtbasis gegooid om een ​​mysterieus radarcontact bij de grens tussen Wisconsin en Canada te onderscheppen. De twee vliegeniers vlogen een F-89 Scorpion, speciaal ontworpen voor onderscheppingsmissies en uitgerust met radar in de lucht. Toen ze het doelwit naderden, had Wilson (de radaroperator) problemen met het volgen van het contact met zijn radar, zodat grondcontrole de interceptie leidde.

De radaroperators keken toe hoe Moncla het object insloot. Plotseling zijn het mysterieuze object en de F-89 samengevoegd tot één contact op de radarschermen.Bijna onmiddellijk bewoog het voorwerp zich in dezelfde richting, maar Moncla en Wilson waren verdwenen. Zoek- en reddingsteams werden gelanceerd om de neergestorte vliegeniers te vinden, maar slecht weer maakte hun inspanningen nutteloos. Na een paar dagen werden Moncla en Wilson officieel dood verklaard. Luchtmachtonderzoekers sprongen op het incident en brachten snel een rapport uit dat het mysterieuze doelwit een Canadees vliegtuig was dat van koers was gegaan. Alle Canadese luchtvaartmaatschappijen hebben echter ontkend dat ze in de buurt van de nacht van de verdwijning een vliegtuig in de buurt hadden.

Officieel stond de verklaring. Moncla had achtervolgd naar een Canadees verkeersvliegtuig, werd duizelig in de nachtelijke omstandigheden en verpletterde zijn jager in een nabijgelegen meer. Met het verdwijnen van lokaal nieuws, theoretiseerden UFO-gelovigen dat Moncla in een UFO was gecrasht of dat hij mogelijk was ontvoerd. Het feit dat er nooit een wrak van de F-89 is gevonden, heeft de complottheorieën alleen maar versterkt.

Het verhaal nam een ​​vreemde wending in 2006, toen een duikbedrijf genaamd de Great Lakes Diving Company kondigde dat ze de F-89 in een meer hadden gevonden. Niet alleen beweerden ze het wrak van de jager gevonden te hebben, maar ze gaven ook afbeeldingen vrij van het object waarmee het botste, dat ook op het meerbed lag. Toen experts erachter kwamen dat de afbeeldingen vals waren, verdween het Grote Meren Duiken Bedrijf.

3 Rajasthan UFO Downing

Niet elke confrontatie tussen UFO's en straaljagers gebeurde tientallen jaren geleden. Op 26 januari 2016 identificeerden radarcontrollers van de Indian Air Force (IAF) een ballonvormig object nabij de grens van India en Pakistan. Een IAF Su-30 jager vertrok om het object te onderscheppen, dat langzaam langs de grens leek te reizen. De Su-30 piloot nam contact op en schoot het object neer. Het wrak van de UFO viel in de buurt en IAF-functionarissen waren snel verhuisd om de onderdelen te herstellen.

De IAF is behoorlijk stil geweest over het incident en heeft alleen onthuld dat ze vijf driehoekige stukken metaal hebben gevonden die verder worden onderzocht. De officiële verklaring is dat het object een weerballon was die afkomstig was uit Pakistan.

Dorpsbewoners in het gebied bieden echter meer details aan dit interessante verhaal: volgens hen, voor en tijdens de tijd dat de Su-30 het object onderschepte, hoorden ze serieuze luide explosies. In totaal vijf weergalmen weergalmden door het gebied, gehoord vanaf 5 kilometer (3 mijl). De weerkaatsingen waren sterk genoeg dat sommige gebouwen daardoor geringe schade leden. Vreemd genoeg was dit niet de eerste keer dat dorpelingen in het gebied zulke luide explosies hadden gehoord.

Het verhaal van de weerballon lijkt onwaarschijnlijk en verschillende andere verklaringen komen naar boven: sommigen geloven dat het object een geheim Pakistaans spionvliegtuig was. Anderen houden vast aan de UFO-verklaring en wijzen erop dat de zaak spookachtige parallellen heeft met het beroemde Roswell-incident uit 1947 in de Verenigde Staten. Wat de echte verklaring ook is, "India Roswell" zal UFO-onderzoekers jarenlang bezig houden.

2 Dulce Wars

Dulce, New Mexico, is een klein stadje waar je waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord, tenzij je een paranormaal liefhebber bent. Voor de meesten is daar niet veel te doen, maar samenzweringstheoretici hebben net zoveel belangstelling voor Dulce als voor Area 51. Volgens hen is Dulce de thuisbasis van een geheime ondergrondse basis waar buitenaardse wezens en mensen in nauw contact staan ​​met creëer human-alien hybride technologie. Relaties waren echter niet altijd zo hartelijk tussen de twee soorten.

Een man genaamd Philip Schneider is naar voren gekomen en heeft verklaard dat hij in 1979 aan de bouw van de geheime basis werkte. Schneider was een ingenieur van het project. Al vroeg voelde hij zich ongemakkelijk toen soldaten van speciale troepen tijdens de bouw ook aanwezig waren. Op een dag, tijdens het graven, kwamen Schneider en zijn bemanning plotseling oog in oog te staan ​​met een groep van 2,1 meter hoge buitenaardse wezens. Er ontstond een vuurgevecht tussen de mens en de aliens. Tijdens het gevecht raakte een energiestraal Schneider, sloeg hem neer en verbrandde enkele van zijn vingers. De strijd woedde tot 60 mensen dood lagen en de aliens zich terugtrokken.

Schneider en andere gelovigen in Dulce Base wijzen er snel op dat er in de Verenigde Staten veel ondergrondse bases zijn die zich bezighouden met operaties om te strijden tegen onvriendelijke buitenaardse wezens. Uiteraard is dit vrij vergezocht. Politicoloog Michael Barkun heeft erop gewezen dat deze geruchten enige waarheid bevatten. Tijdens de Koude Oorlog bouwden de Verenigde Staten een groot netwerk van ondergrondse ICBM-bases, wat waarschijnlijk leidde tot geruchten over grote ondergrondse onderzoeksbases. Combineer de kennis van ICBM-bases met buitenaardse samenzweringstheorieën en het is gemakkelijk om te komen tot verhalen zoals de Dulce Wars.

1 Battle Of Los Angeles

Kort na de aanval op Pearl Harbor greep de hysterie in oorlogstijd Los Angeles. Op 23 februari 1942 dook er een Japanse onderzeeër op uit de kust van Californië en voerde daar een razzia uit tegen olieraffinaderijen. Toen het nieuws over de aanval van de onderzeeër Los Angeles bereikte, geloofden de burgers en het leger dat er een aanslag dreigde. De volgende nacht zagen militaire spotters vreemde, knipperende lichten boven een defensiefabriek in Los Angeles. De bemanningen van het luchtafweer (AA) gingen alert te werk, maar een paar uur later waren de lichten verdwenen en de bemanning ging staan.

De volgende nacht zagen spotters opnieuw iets vreemds aan de hemel in Los Angeles. Deze keer was het zogenaamd een groot, gloeiend voorwerp. Terwijl de vorige spot op een vreedzame manier eindigde, begon dit keer elke AA-revolver in Los Angeles aan de hemel te schieten. Aardwaarnemers bleven vreemd licht aan de hemel melden terwijl de kanonnen om hen heen vuurden. Zonder overtuigend bewijs dat de AA iets had bereikt, bleven de bemanningen staan.

Onmiddellijk begonnen complotten te verschijnen.De volgende dag verklaarde de secretaris van de marine Frank Knox dat het incident slechts een vals alarm was. Er waren geen vliegtuigen in de lucht. Maar mensen op de grond kwamen naar voren en zeiden dat ze zeker iets aan de nachtelijke hemel hadden gezien. Een opgedoken foto met een heldere schijf verlicht door zoeklichten. Officiële rapporten stelden dat er niets in de lucht was en dat de bemanning aan het schieten was op de explosies van luchtafweerschelpen die de lucht in stormden. Na de oorlog verklaarde Japan dat ze nog nooit een luchtaanval hadden uitgevoerd op Los Angeles. De zaak leek opgelost.

Verschillende eigenaardigheden over het incident hebben echter UFO-onderzoekers en complottheoretici aan het praten gehouden. UFO-onderzoekers citeren ooggetuigenverslagen van het zien van ruitvormige vaartuigen in de lucht, ook al was dit jaren voordat de UFO-rage begon in de Verenigde Staten. Verslagen van de afdeling Oorlog die na de oorlog werden gevonden, zorgden ook voor meer verwarring: volgens het ministerie van Oorlog waren er die nacht tussen één en vijf niet-geïdentificeerde vliegtuigen boven Los Angeles, wat rechtstreeks in tegenspraak was met het rapport van de marine. Deze feiten geven UFO-gelovigen reden om te geloven dat de Slag om Los Angeles de grootste strijd was tussen mensen en buitenaardse wezens die onze wereld heeft gezien.