8 vampiermythen uitgelegd

Vampiers hebben sinds het begin van de mensheid literatuur, kunst en folklore achtervolgd. Verhalen over vampirisme zijn terug te voeren tot bijbelse tijden, met Lilith de eerste geruchtenvampier. De term vampier werd geen dagelijks bijgeloof en angst, tot de 17e en 18e eeuw in Europa. Werd het geloof in vampiers beschouwd als een vorm van massahysterie, omdat talloze landen allemaal hun eigen vorm van bloedzuigers hadden, van de Russische Vurdalak tot de Roemeense Strigoi? Of zijn er andere verklaringen voor de mythen?

Inzetten door het hart

Een vampier uitzetten door het hart is de meest populaire methode van uitroeiing geweest. Veel verschillende landen tonen verwijzingen naar het besturen van een staak door het hart en het gebruik van specifieke houtsoorten om de klus te klaren. Bepaalde houtsoorten hebben symboliek verbonden met het christendom, zoals Ash, Blackthorne, Maple, Hawthrone, Buckthorne en Aspen. Een staak werd door de borstholte gedreven om te zorgen voor deflatie van een opgeblazen lijk, dus het zou worden gedefleerd voordat de transformatie naar een revenant voltooid was. Groans werden gerapporteerd om te ontsnappen uit de mond van de 'vampier' toen de kist werd aangeduwd of op de borst werd gezet. Gassen die vastzitten in de maag, darmen en slokdarm ontsnapten en drukten tegen de stembanden toen de druk van het uitzetten werd toegepast.

In de Roemeense folklore werd gedacht dat een vleermuis, insect of ander vliegend wezen dat een lijk passeerde, er een wreker van kon maken (een lijk dat terugkeert uit het graf). In feite lijken vleermuizen veel op vampiers. Ze zijn nachtdieren, sommige soorten drinken bloed en ze hebben een acuut gevoel voor horen en ruiken. De ontdekking van bloeddrinkende vleermuizen heeft de vampier-mythe alleen maar verergerd.

Fresh Corpses

Toen de verdenking van vampirisme door een gebied vluchtte, was het niet ongewoon voor de steden mensen om de lijken van hun geliefden op te sporen om te controleren op de verklikkers van een vampier in het graf. Normaal gezien leek het lijk van een vampier vers (niet ver in ontbinding), de wangen waren vol en rooskleurig, de lippen en mond waren rood, van wat vers bloed leek te zijn, en het haar en de vingernagels van het lijk leken ze waren blijven groeien. Met een basiskennis van ontbinding kunnen deze tekens worden verklaard. Het gebrek aan frisse lucht en een aanzienlijk lagere temperatuur van de aarde beneden kunnen bij gebrek aan een beter woord een lijk koelen en daardoor de uiterlijke tekenen van ontbinding vertragen.

In het geval van opgeblazen lichamen, zou bloed naar de oppervlakte van de huid worden gedrukt, waardoor roze wangen, rode lippen en zelfs bloed in de mond zouden ontstaan. Wanneer zuurstof bloed raakt, bindt het zichzelf aan het hemoglobine, waardoor de vorm en het uiterlijk van het bloed veranderen. Vanwege de constante temperatuur en ondergrondse omstandigheden zou het langer duren voordat het bloed opdroogt en geen helderrood uiterlijk meer heeft.

Haar en vingernagels hebben de indruk van groei na de dood, maar dat is slechts op het eerste gezicht. Wanneer het lichaam afloopt, zorgt het verlies van vocht in de huid ervoor dat het afneemt, waardoor de nagels en het haar de schijn van groei krijgen.

Van degenen die vampieren waren, werd gedacht dat ze langer hadden dan gewoonlijk oogtanden. Porphyria, ook wel de ziekte van Vampire genoemd, is een recessieve genetische ziekte die wordt gekenmerkt door het feit dat er te weinig hemoglobine in het bloed wordt geproduceerd. Van deze ziekte is gezegd dat ze is gebeurd als gevolg van het trouwen tussen Europese adel. Huidcomplicaties van Porphyria omvatten, maar zijn niet beperkt tot, lichtgevoeligheid, blaren op de huid, jeuk, zwelling van de huid, haargroei-afwijkingen (die mythen van lycanthropie kunnen verklaren), huidpigmentveranderingen, verslechtering van de lippen en neus en terugwijkende weefsels van het tandvlees en de lippen. Het uiterlijk van iemand wiens lippen en tandvlees zijn teruggetrokken zou een gruwelijk en angstaanjagend gezicht zijn, inderdaad, waardoor de oogtanden opvallen. In de meeste Europese landen als een kind met tanden werd geboren, werd het als een vampier beschouwd.

Vampire's reflectie

Een ander veelbetekenend teken van een vampier was een gebrek aan reflectie in spiegels. Spiegels hebben altijd relevantie in de folklore gehouden wanneer ze geassocieerd zijn met de dood. Het was gewoon bijgeloof in Bulgarije, dat als de reflectie van een lijk in een spiegel werd getoond, of als spiegels niet werden bedekt in de aanwezigheid van een lijk, er een verhoogde waarschijnlijkheid was dat een andere dood zou plaatsvinden. Het was ook gebruikelijk dat een lijk uit een huis door een raam werd verwijderd, en nooit door een voordeur, om het lijk van een geliefde te ontmoedigen om naar huis terug te keren om een ​​ander familielid te claimen. Er werd ook gedacht dat degenen die leed aan Porphyria in de steek gelaten spiegels waren van hun leven omdat ze hun afgrijselijke en griezelige uiterlijk niet wilden zien.

Porphyria lijkt de voorafgaande ontbrekende das te zijn in de mythe van vampiers die blazen en branden in het zonlicht. De lichamen van mensen met Porphyria hebben niet de functie om hun huidcellen effectief te kunnen herstellen van UV-straalschade.

Afkeer van knoflook

Knoflook heeft klassieke symboliek in vampire folklore. Maar waarom knoflook? Nogmaals, Porphyria is de schuldige van deze eeuwenoude mythe. Knoflook bevat chemicaliën die de symptomen van de ziekte verergeren en ervoor zorgt dat degenen die het dragen het ten koste van alles vermijden. Stel je voor dat je ernstige allergieën hebt en in een veld van stof, bloemen en onkruid loopt.

Waarom bloed? Als een vampier al dood is, wat zou dan het innemen van bloed op een lijk zijn? Hoewel dat deel van de mythe wordt overgelaten aan de verbeelding, is bloedgebruik niettemin het ultieme verklikkerlichtje van een vampier. Porphyria steekt zijn lelijke kop weer op.Omdat een symptoom van de ziekte een tekort aan hemoglobine in het bloed is, was het voor mensen met de ziekte gebruikelijk om grote hoeveelheden vers bloed te drinken in de hoop dat het drinken ervan hetzelfde effect zou hebben als iemand die een supplement neemt om te voldoen aan hun dagelijkse behoefte aan een vitamine. Hoewel de getroffen mensen in die tijd hoogstwaarschijnlijk niet de details van hun ziekte kenden, maar eerder veronderstelden dat hun ziekte bij wijze van spreken uit 'slecht bloed' kwam.