Delen:
10 Eenhoorns over de wereld waarvan je misschien niet weet
Wanneer iemand het woord 'eenhoorn' zegt, roepen de meeste mensen een afbeelding op van een wit paard met een gouden hoorn die in het midden van zijn voorhoofd groeit. Misschien zien ze het spelen in een middeleeuwse tuin of zitten ze in de schoot van een haar met een vlasharige huid. Dit mythische beest werd echter niet altijd afgebeeld als een vredig, paardenachtig wezen.
10 Ki'lin of Kirin
Ki'lin in China en Kirin in Japan en Korea zijn nauw verwant. Kirin was een angstaanjagend beest dat de bozen strafte en naar verluidt verscheen bij de geboorte van een grote heerser of een wijze, zoals Confucius. Lijkend op een draak, werd hij vaak getekend met schubben en met wolken om hem heen.
Ki'lin is de gecombineerde naam van een mannelijke eenhoorn (ki) en een vrouwelijke eenhoorn (lin). Hij wordt vaak beschreven als een dier met het lichaam van een hert, de staart van een koe en de hoeven van een paard, hoewel beschrijvingen lijken te variëren.
Hij wordt soms geassocieerd met Zhi, een eenhoornige geit die leefde in de tijd van keizer Shun (2255-2205 vGT), die de eerste wet schreef. Gao Yao, de adviseur van de keizer, had een wijze geit (Zhi) die hebben geassisteerd in gerechtelijke procedures.
9 Karkadann
De karkadann (ook bekend als de "Lord of the Desert") is een Perzische of Arabische eenhoorn met sterke banden met de neushoorn. De karkadann werd beschreven door de geleerde Al-Biruni, die geboren was in Oezbekistan, als een gevaarlijk, sterk dier met de bouw van een buffel en een hoorn die naar boven boog, hoewel de beschrijvingen van de hoorn en zijn vorm variëren.
De Perzische arts en geleerde Al-Qazwini beweerde dat de karkadannDe hoorn kon kreupelheid en epilepsie, naast andere kwalen, genezen en werd gebruikt bij de vervaardiging van handgrepen. Latere islamitische schrijvers beweerden ook dat de hoorn van het dier zou zweten in de aanwezigheid van een gif, hoewel Al-Biruni dit nooit had gezegd.
Op een interessante nota, de karkadannDe grootste vijand was de olifant, en het enige dat het kon kalmeren karkadannHet vreselijke humeur was het gezang van een ringdoof.
8 One-Horned Wild Ass
Een van de vroegste mensen om de eenhoorn te beschrijven was Ctesias, een Griekse arts die in 416 v. Chr. Naar Perzië reisde om als hofarts te dienen voor Darius II. Tijdens zijn reizen in Perzië en India beschreef Ctesias een dier met een wit lichaam, een bruine kop en donkerblauwe ogen. De enkele hoorn was puur wit met een zwart midden en een levendige karmozijnrode punt.
Vermoedelijk had een beker gemaakt van zo'n hoorn het vermogen om alle vergiften af te weren, en fijngemalen poeder van deze hoorn kon helpen met stuiptrekkingen of epilepsie. Volgens Ctesias was dit dier zo snel dat niets hem kon overvallen.
De Griekse ontdekkingsreiziger Megasthenes, die in India was als gezant voor Seleucus I, schreef ook over de eenhoorn. Hoewel Megasthenes het beest niet heeft gezien, heeft hij er ook verslagen in opgenomen. Het is echter duidelijk een tweedehands beschrijving van een neushoorn.
7 Amaltheia
In de Griekse legenden was Amaltheia de voedstergeit van de kleine Zeus, hoewel sommige verhalen ook beweren dat ze een nimf was. Toen Zeus werd geboren, verstopte zijn moeder, Rhea, hem in een grot op de berg Ida, zodat zijn vader, Cronus, hem niet kon vinden en verslinden. Blijkbaar wilde Cronus geen vader zijn omdat hij al zijn andere kinderen at.
Amaltheia verzorgde het kind Zeus. Volgens één legende speelden ze op een dag toen Zeus per ongeluk een van haar hoorns brak, waardoor Amaltheia een eenhoorn werd. Zeus voelde zich slecht, dus zegende hij haar hoorn en het werd geassocieerd met de hoorn des overvloeds, of hoorn des overvloeds. Deze hoorn kan worden gevuld met alles wat een persoon verlangt.
Voor haar diensten aan Zeus werd Amaltheia onder de sterren geplaatst als het sterrenbeeld Capra (de 'geit') toen ze stierf.
6 Orongo
Deze kleine, snelle antilopen zijn ontstaan in Mongolië en Tibet en worden beschreven met twee hoorns of één. Odell Shepard, een bekende autoriteit op het gebied van eenhoorns, beschreef het Orongo in zijn boek The Lore of the Unicorn.
Major Latter, die in Tibet was gestationeerd en geciteerd Quarterly Magazine in 1820, genaamd de Orongo een "eenhoornige tso'poEn was er zeker van dat de eenhoorn eindelijk in Tibet was gevonden.
Kolonel Nikolay Mikhaylovich Przhevalsky, een Russische geograaf en een bekende ontdekkingsreiziger van Midden- en Oost-Azië, beschreef deze dieren in zijn boek Mongolië. Hij beweerde dat ze heilig waren voor de Mongolen en dat de lama's hun vlees niet zouden eten.
Vermoedelijk kunnen de hoorns van de dieren de toekomst voorspellen. Stukken hoorns werden tegen hoge prijzen verkocht en door reizigers naar andere delen van de wereld vervoerd, waardoor de mythologie van de eenhoorn verder werd verspreid.
5 Bijbelse Europese Eenhoorn
Een schepsel van God geassocieerd met de zuiverheid van Christus, de essentiële eenhoorn zoals we hem kennen is een puur wit paard met een gouden spiraalhoorn die de kracht heeft om water te zuiveren en vergiften te detecteren. Gewoonlijk werd de slagtand van een narwal verkocht als een alicorn (hoorn van eenhoorn) aan nietsvermoedende kopers in het middeleeuwse Europa, die vaak veel geld betaalden voor een nephoorn.
In de King James-versie van de Bijbel wordt de eenhoorn meerdere keren genoemd. In Jesaja 34: 7 is de passage bijvoorbeeld bijzonder cryptisch: "En de eenhoorns zullen met hen meegaan, en de ossen met de stieren; en hun land zal doorweekt zijn met bloed, en hun stof wordt dik van de vetheid. "Geleerden beschouwen het woord dat eerder werd vertaald als" eenhoorn "om te verwijzen naar een soort wilde os, maar de verkeerde vertaling heeft de legende waarschijnlijk helpen groeien.
Een middeleeuws verhaal vertelt ons dat toen Adam en Eva werden verdreven, de eenhoorn besloot om hen in de wereld te volgen in plaats van te blijven waar hij zich comfortabel voelde. Om deze reden leken eenhoorns geïnteresseerd in menselijke aangelegenheden.
4 Elasmotherium
Een "echte" eenhoorn kwam van het geslacht Elasmotherium, hoewel het nu uitgestorven is. Het was een rhinolike zoogdier dat leefde tijdens de late Pleistoceen periode.Ongeveer 5 meter lang was hij een herbivoor die gebieden bezocht in wat nu Rusland, Oekraïne en Oezbekistan is.
Ondanks het bestaan van vele schedelresten, kunnen wetenschappers het niet eens worden over de grootte en vorm van zijn hoorn. De hoorns waren gemaakt van keratine, dat niet zo goed als bot behoudt. Op het bot van de schedel van het dier was een ronde koepel waar de hoorn zich bevond op de best bewaarde overblijfselen.
Elasmotheriumzijn voorpoten waren groter dan de achterste. De grotere voeten zouden de gronddruk hebben verminderd en het dier helpen omgaan met sneeuwcondities.
Er waren drie soorten van dit voorhistorische wezen, met de eerste in het late Plioceen. Hij wordt soms geassocieerd met de karkadann.
3 Camphur
Van alle eenhoorns is de kamfer waarschijnlijk de meest verbazingwekkende. Er is niet veel materiaal te vinden op deze amfibische eenhoorn, die werd beschreven als het hebben van een paardenmanen, geheven voeten aan de voorkant, achterste voeten met zwemvliezen en een enkele hoorn.
Pierre Pomet, een Franse arts en apotheker van Lodewijk XIV, toonde een tekening van een kamfer in zijn boek Histoire generale des drogues ("Algemene geschiedenis van geneesmiddelen"). Pomet citeerde ook een andere auteur, Ambroise Pare, een chirurg die verschillende koningen van Frankrijk diende. Pare beweerde dat deze eenhoorn in de Arabische woestijn woonde en dat de hoorn een vergiftiging kon genezen.
Later in zijn teksten merkte Pomet op dat veel van wat werd verkocht als een eenhoornshoorn (alicorn) echt de slagtand was van een narwal, een dier dat voor de kust van Groenland werd gevonden. Toch geloofde hij nog steeds in eenhoorns.
2 Khutu
Er is veel verwarring rondom het khutu. Om te beginnen, de spelling voor khutu kan zijn ku-tu-si (Chinese), hutuof chutww. De geleerde Al-Biruni beweerde dat de khutu's hoorn zweette in de aanwezigheid van een gif.
De beschrijving van deze eenhoorn varieerde van een stier tot een vogel. Sommige Chinese schrijvers hebben zelfs gepostuleerd dat het khutu was een duizend jaar oude slang.
Om de zaken nog ingewikkelder te maken, had de hoorn verschillende kleuren, zoals wit en zwart, en de gebogen variëteit had de voorkeur boven de rechte variëteit. Deze dure hoorns werden vaak in kleine stukjes gesneden om te worden verkocht en waren mogelijk de slagtanden van walrus en narwallen, zoals Chris Lavers in zijn boek stelde De natuurlijke geschiedenis van eenhoorns. Deze stukken kunnen ook afkomstig zijn van een vogel, zoals een neushoornvogel, die een hoornachtige kam boven zijn snavel had.
1 Eenhoornvis
De eenhoornvis, Naso unicornis, heeft een enkel, hoornachtig uitsteeksel in het midden van zijn voorhoofd tussen zijn ogen, waardoor het eruit ziet alsof het een grappig klein gezicht heeft.
Ze zijn te vinden in de Indische en Stille Oceaan en in de Rode Zee. Ze leven meestal in koraalriffen en tropische delen van de oceaan, hoewel sommige ook in de buurt van Japan en Hawaï te vinden zijn. Deze vissen zijn voornamelijk overdag actief.
De hoorn is iets groter bij mannen dan bij vrouwen. De wetenschappelijke gemeenschap is niet duidelijk over de functie van de hoorn, maar eenhoornvis gebruikt het niet om te vechten. Ze zijn gerelateerd aan tangs en surgeonfish. Ze kunnen goed overweg met de meeste andere vissen en zoals algen.