Delen:
10 Tumultuous Tidbits rondom Hitler's One Testicle
Had Hitler maar één zaadbal? Deze legende is al lang voer voor de psychoanalyse van de fauteuil en ondeugende kinderliederen. Maar wat zijn de feiten achter Hitlers veronderstelde enkelvoudige gonade?
Nu blijkt dat het mysterie is opgelost, dankzij recent ontdekt bewijsmateriaal. Maar voordat we het mysterie ontdekken, is het de moeite waard om de geschiedenis achter Hitlers testikel te verkennen. Op het oppervlak lijkt het een tragikomisch spektakel te zijn. Maar bij nadere beschouwing is het net zo intrigerend als de beste politieke thriller.
Ons verhaal over Hitlers testikel is lang en legendarisch, en we beginnen met een lied.
Featured image credit: Duitse federale archieven10 Het Britse militaire lied
https://www.youtube.com/watch?v=PNl51wW01ZE?start=18&end=224
In de Tweede Wereldoorlog was er een akelige volkslied gezongen door Britse soldaten:
Hitler, hij heeft maar één bal.
GÖRING, hij heeft er twee, maar klein,
Himmler heeft iets simmler,
Maar de arme oude Goebbels heeft helemaal geen ballen.
(Whistle Chorus)
Hitler heeft maar één bal,
De andere is in de Albert Hall.
Zijn moeder, de vuile bugger,
Snijd het af toen hij klein was.
Deze songtekst werd op de melodie gezet van de "kolonel Bogey March", geschreven in 1914 door Frederick Joseph Ricketts onder de pseudoniem Kenneth J. Alford. Hij was een Britse legerbeambte en zijn bladmuziek voor de mars werd een grote verkoper.
Toen het lied zijn vulgaire teksten verdiende in de Tweede Wereldoorlog, werd het een Britse klassieker. Veel variaties op de balachtige ballad ontwikkelden zich: "slechts één grote bal", "slechts één linker bal" en "slechts één gehaktbal".
De instrumentale versie werd in de film gespeeld De brug over de rivier de Kwai, geregisseerd door David Lean in 1957. Lean gebruikte het deuntje omdat hij uit zijn jeugd "Hitler Has Only Got One Ball" heeft teruggeroepen. Hij wilde dat de soldaten in de film de teksten zongen terwijl ze marcheerden. Producer Sam Spiegel zou daar niets van hebben omdat hij de teksten aanstootgevend vond.
Later werd de weduwe van Alford ook beledigd door de teksten die op het deuntje van haar man werden toegevoegd. Ze verleende toestemming om alleen de melodie te gebruiken zonder de songtekst. Naar verluidt vertelde zij de producenten van De brug over de rivier de Kwai"Er zijn heel wat onbeschofte woorden verzonnen rond dat nummer, en ik wil niet dat mijn man een spotternij maakt."
9 Vroege verhalen uit de Eerste Wereldoorlog
De legende van de eenzame zaadbal is terug te voeren tot de Eerste Wereldoorlog toen Hitler in het Duitse leger diende. In 1971 beweerde Hitler's compagniecommandant van de Eerste Wereldoorlog dat een VD-examen onthulde dat Hitler één testikel had.
In 2008 haalde een andere rekening uit de Eerste Wereldoorlog het nieuws. Blijkbaar gaf een voormalige legermedicijn genaamd Johan Jambor in de jaren zestig een Poolse priester een verbluffende bekentenis. Hij beweerde dat hij Hitlers leven in 1916 had gered!
Het gebeurde tijdens de bloedige slag van de Somme. Jambor zei dat hij en zijn vriend urenlang naar gewonde soldaten hadden gezocht. Dat is toen ze Hitler tegenkwamen, zijn onderbuik en benen bedekt met bloed.
Hitler schreeuwde steeds: "Help, help!" Hij was zo luid dat hij de bijnaam "de schreeuwer" kreeg. Jambor beweerde dat Hitler hem vroeg: "Kan ik nog steeds kinderen krijgen?" Jambor merkte op dat Hitler gewond was geraakt in de buik en zijn testikel verloren.
8 Hanfstaengl's Account
Ernst Hanfstaengl was een afgestudeerde van Harvard die de buitenlandse perschef van de nazi-partij werd. Hij bracht veel tijd door met Hitler in 1922-1937. Toen viel hij uit de gunst bij de dictator. In tegenstelling tot de meeste mensen in Hitlers omgeving, had Hanfstaengl een goed gevoel voor humor.
Hanfstaengl herinnerde zich een verhaal verteld in München in de vroege jaren 1920. Het betrof Hitler's oude legermaatjes, die hem in een washuis zagen. Ze merkten dat zijn geslachtsdelen "grillig onderontwikkeld" waren. Hanfstaengl zei dat dit Hitler vol schaamte had en hij compenseerde met zijn agressieve politiek.
Hanfstaengl beschuldigde Hitlers persoonlijkheidsproblemen ook van impotentie. Hij zei ooit: "Vanaf het moment dat ik hem kende, had hij volgens mij geen orthodoxe seksuele relaties met welke vrouw dan ook." Hij dacht dat dit Hitler in een sadomasochist veranderde met een neiging tot drama.
Hanfstaengl was ook een ervaren pianist. Hij maakte plezier in Hitler terwijl hij zich de Wagner-transcripties herinnerde die hij eens voor hem speelde. Hanfstaengl zei: "Weet je, hij kon alleen de zwarte tonen spelen, nooit de witte."
7 De Sovjet-autopsie
Na de dood van Hitler in 1945 waren er velen die geloofden dat hij nog leefde. Om het mysterie op te lossen, stuurde Engeland de gerespecteerde historicus Hugh Trevor-Roper naar Berlijn. Hij interviewde bewakers, soldaten en hooggeplaatste nazi's die wisten van de gebeurtenissen rond Hitlers dood.
Trevor-Roper publiceerde uiteindelijk een boek getiteld De laatste dagen van Hitler, die concludeerde dat Hitler zelfmoord had gepleegd. Hoewel het boek een deel van het scepticisme kalmeerde, bleven er geruchten dat de dictator nog leefde.
Toen in 1968 elektriseerden de leiders van het Kremlin de pers. Ze gaven toe dat ze de lijken van Hitler en zijn vrouw, Eva Braun, vijf dagen na hun dood hadden ontvangen. Nog verrassender was dat er een autopsie op hun lichaam was uitgevoerd.
De autopsie vond stukjes van een dunwandige capsule in elk van hun monden, en overtuigde de forensische specialisten ervan dat het paar vergif nam. Omdat de lichamen werden verkoold, vertrouwden de specialisten op gebitsgegevens om de lichamen positief te identificeren. Maar er was nog een andere verrassende openbaring: Hitlers lijk had slechts één zaadbal!
Volgens de Sovjet-specialisten kon Hitler's "linker testikel noch in het scrotum, noch op het spermatische koord in het kanaal van lies of in het kleine bekken worden gevonden."
6 Hitler's Doctors ontkende de beschuldiging
De artsen van Hitler zouden geen van deze één testikels hebben. Theodor Morell, de belangrijkste arts van Hitler, beweerde zijn genitaliën meer dan eens te hebben onderzocht. Hij vertelde de Amerikaanse Commissie: "De geslachtsorganen vertoonden geen tekenen van abnormaliteit of pathologie, en de secundaire geslachtskenmerken werden normaal ontwikkeld."
De laatste arts die Hitler een volledig lichamelijk onderzoek moest geven, was Erwin Giesing. Hij gaf dit onderzoek na een bomplot die bijna het leven van Hitler duurde. Giesing ontkende volledig de beschuldiging dat Hitler slechts één zaadbal had.
Maar Morell en Giesing waren niet de meest overtuigende getuigen. Vooraanstaande Nazi Hermann Göring noemde ooit Morell "Herr Reich Injection Master." De arts had Hitler geïnjecteerd met meth en vaccins die waren afgenomen van de testikels en darmen van dieren.
De geloofwaardigheid van Giesing stond ook op het punt snel te vervagen. Hij verwierp de autopsie als een fraude en drong erop aan dat de Sovjets het verkeerde lichaam hadden. Met behulp van zijn eigen röntgenfoto's van Hitlers hoofd probeerde hij te bewijzen dat hun gebitsgegevens onjuist waren.
Maar een baanbrekende Amerikaanse forensisch specialist stond op het punt om te bewijzen dat hij ongelijk had.
5 Hitlers tanden waren een aanwijzing voor zijn testikel
Dr. Reidar Sognnaes was professor in anatomie en orale biologie. Hij stapte naar binnen om de verwarring over Hitler's gebitsregisters op te ruimen.
Hij was transcripten tegengekomen van het verhoor van dr. Hugo Blaschke, de tandarts van Hitler. Blaschke had Hitlers tanden uit zijn hoofd beschreven. Hij zei dat zijn röntgenfoto's van Hitlers hoofd waren omgekomen bij een vurige vliegtuigcrash.
Sognnaes bleef onverschrokken staan en vervolgde zijn onderzoek. Dit leidde hem naar het Amerikaanse archiefgebouw in Suitland, Maryland. Daar vond hij het dossier van Theodor Morell. De inhoudsopgave vermeld: "Bijlage II: Vijf X-stralen van Hitler's Head." Maar het ontbrak in het document.
Sognnaes raakte ten slotte beloond vuil toen hij een versleten roze envelop buiten het document zag. Deze bevatten vijf röntgenplaten uit 1944. Na het vergelijken van de platen met de postmortale foto's concludeerde hij dat het lichaam van Hitler was. Hij presenteerde zijn resultaten in 1972.
Giesing bleef bij zijn bewering dat het het verkeerde lichaam was. Maar in tegenstelling tot Sognnaes was hij geen expert in forensische tandheelkunde. Giesing was een arts in oog, oor, neus en keel.
Hitler's tanden kwamen overeen met het lijk, dus hieruit volgt dat de rest van de Sovjet-autopsie klopte. Dat betekent dat er iets mis was met zijn linkertestikel. Maar er zou meer bewijs komen.
4 Hitlers oneven gedrag
Historici hebben Hitler's rare maniertjes opgemerkt. Zonder context zouden dit alleen maar eigenaardigheden kunnen zijn. Maar samen met de rekeningen van zijn ontbrekende teelbal, beginnen dergelijke eigenaardigheden logisch te worden.
Een voorbeeld is hoe Hitler een levenslange gewoonte had om herhaaldelijk zijn handen over zijn kruis te bewegen. Dit is te zien in thuisfilms die Eva Braun maakte van Hitler. Hij bedekte ook zijn kruis als hij werd geconfronteerd met andere mensen. Toen fladderde hij zijn handen omhoog naar zijn gezicht om zijn ogen te bedekken en vouwde ze terug naar zijn bekkengebied.
In toespraken vertoonde Hitler hetzelfde gedrag. Hij gebaarde heel veel en toen keerden zijn handen terug naar dezelfde positie voor zijn kruis. Hij toonde deze houding ook op foto's.
Veel mensen die dicht bij Hitler stonden, zeiden dat hij nooit iemand had toegestaan hem te laten ontsluieren. Arts Hanskarl von Hasselbach zei: "Hitler was buitengewoon terughoudend in het tonen van zijn lichaam."
3 De historicus die een freudiaanse velddag had
Van onderdrukte homoseksualiteit tot syfilis, de mogelijke motivaties voor Hitler's gedrag zijn eindeloos. Maar geschiedenisprofessor Robert Waite had een Freudiaanse velddag met het onderwerp. Hij schreef zelfs een boek getiteld De psychopathische god: Adolf Hitler.
Waite concludeerde dat Hitler ofwel monorchidisme had - de afwezigheid van een zaadbal - ofwel een niet-ingedaalde zaadbal. Geen slechte schatting. Maar toen gebruikte hij de psychologie om een paar sensationele beweringen te doen. Een daarvan was dat de nazi-gewapende begroeting een compensatie was voor Hitlers 'gebrekkige genitaliën'.
Waite gaf toe dat een ontbrekende of niet-ingedaalde zaadbal op zich niet 'pathogeen' was. Maar in combinatie met een disfunctionele ouder-kindrelatie, geloofde hij dat het tot wangedrag kon leiden.
Hij rapporteerde over jonge patiënten die dachten dat ze "magische personen" waren op een ongewone missie. Hij speculeerde dat de jonge Adolf een angst had voor zindelijkheidstraining en slaan. Naar verluidt herinnerden beiden Hitler aan de ontbrekende teelbal.
Waite stelde ook voor dat jongens met één testikel de voorkeur gaven aan symbolische substituten voor de zaadbal. Deze omvatten borsten en ogen. Hij merkte op dat Hitlers ogen belangrijk voor hem waren en dat hij zijn moeder graag met zich mee wilde laten schrikken.
Hitler beoefende ook 'doordringende blikken' in de spiegel. Hij kruiste langzaam zijn ogen toen hij mensen naar beneden staarde. Om Waite te bereiken, communiceerde Hitler: "Zie, ik heb twee krachtige [krachtige] testikels, en ik kan anderen doordringen en domineren."
2 De Landsberg-documenten
Na de mislukte couppoging van de nazi's in 1923, diende Hitler tijd in de gevangenis van Landsberg. Daar begon hij te schrijven Vier en een half jaar strijd tegen leugens, domheid en lafheid: rekening verrekend. Zijn uitgever heeft het later verkort tot het snappier mijn kamp ("Mijn strijd").
In 2010 doken er historische documenten uit de Landsberg-gevangenis op, waaronder 300 kaarten van Hitlers bezoekers. Nog intrigerend was een 'intake-boek'. Dit document bevatte details van Hitler's medisch onderzoek.
De eigenaar van een taxibedrijf heeft de documenten verkocht. Zijn vader had ze eind jaren zeventig gekocht op een vlooienmarkt in Neurenberg. Ze zijn misschien gestolen toen Landsberg een gevangenis voor oorlogsmisdadigers werd of tijdens het Derde Rijk werd weggerukt toen Hitlers fans hun gevangeniscel in een schrijn veranderden.
In ieder geval vonden de documenten hun weg naar een veiling. De Beierse overheid nam hen in beslag en kort daarna maakte een professor een verrassende ontdekking.
1 Hitlers toestand onthuld
Professor Peter Fleischmann van de universiteit Erlangen-Neurenberg analyseerde de documenten van het medische onderzoek van Hitler. Toen bevestigde Fleischmann dat Hitler een medische aandoening had.
Dr. Josef Brinsteiner had het medische onderzoek van 1923 in de gevangenis van Landsberg uitgevoerd. Hij schreef: "Adolf Hitler, kunstenaar, recentelijk schrijver," die anders "gezond en sterk" was, had last van "cryptorchidisme aan de rechterkant".
Cryptorchidisme is een veel voorkomende genitale aandoening waarbij een zaadbal niet afdaalt. Dit kan leiden tot een verborgen of obscure testikel. Als het onbehandeld is, kan dit na verloop van tijd een meer destructief effect hebben op de teelbal. Dit had een mogelijkheid met Hitler kunnen zijn.
Dit is in tegenspraak met het verhaal van Johan Jambor dat Hitler zijn testikel verloor tijdens de Eerste Wereldoorlog. Dat zou een geval van monorchidisme zijn geweest, een afwezige zaadbal veroorzaakt door een verwonding. Hitler's cryptorchidisme was een niet-ingedaalde zaadbal vanwege een aangeboren afwijking. Jambor heeft mogelijk Hitlers toestand gezien en verward met een oorlogsverwonding.
Maar het is ook in tegenspraak met de rapporten van Hitlers artsen, Giesing en Morell. Beiden beweerden dat er niets ongewoons was met de testikels van der Führer. Ze hadden ongelijk.
Uiteindelijk leek het erop dat de Britten iets met die oude deuntjes deden.