10 Meer recente gevallen van vreemd gedrag

Vreemde en bizarre nieuwsverhalen zijn leuk om te lezen. Elk jaar worden honderden rapporten gemaakt die ongebruikelijke experimenten, uitvindingen, strafrechtelijk onderzoek, historische gebeurtenissen en medische ontdekkingen documenteren. Tientallen populaire internetsites zijn gewijd aan het publiceren van vreemde en bizarre nieuwsberichten. Deze lijst zal tien recentere gevallen van ongewoon gedrag onderzoeken. Het is het tweede artikel in een serie die dit onderwerp heeft onderzocht.

10

Rape-axe

Een anti-verkrachtingsapparaat is een product dat wordt gebruikt voor het voorkomen of afschrikken van verkrachting. In de 15e eeuw werden kuisheidsgordels ontworpen voor dit doel. In de afgelopen tien jaar is er een verzameling anti-verkrachtingstoestellen op de markt gebracht in gebieden in de wereld met hoge percentages seksueel misbruik, zoals Zuid-Afrika. Een voorbeeld van zo'n apparaat is het verkrachting-bijl of het condoom tegen verkrachting. De verkrachtingsbijl is uitgevonden door een Zuid-Afrikaanse vrouw genaamd Sonnet Ehlers. Ze werd geïnspireerd om het product te maken nadat ze met een patiënt had gewerkt die een traumatiserende gebeurtenis had meegemaakt. De vrouw zei tegen Ehlers: "Had ik maar tanden daar beneden", verwijzend naar de mythe van de vagina-dentata (of getande vagina).

De koolzaadbijl is een latexschede ingebed met schachten van scherpe, naar binnen gerichte weerhaken. Het is ontworpen om als een vrouwencondoom door een vrouw in haar vagina te worden gedragen. Als een aanvaller vaginale verkrachting zou proberen, zou zijn penis de latexschede binnendringen en door de weerhaken worden vastgegespt, waardoor de persoon ondraaglijke pijn zou veroorzaken tijdens de ontwenning en hopelijk het slachtoffer tijd zou geven om te ontsnappen. Het condoom zou verbonden blijven met het lichaam van de man en kon alleen worden verwijderd door een arts, wat het ziekenhuispersoneel en de politie zou waarschuwen. Zodra het apparaat is gebruikt, zou de dader niet kunnen lopen of plassen.

Het apparaat werd in 2005 aan het publiek onthuld, maar werd pas in 2010 gedistribueerd, toen 30.000 condooms voor het wereldkampioenschap in Zuid-Afrika werden uitgegeven. Sommige critici van het product hebben bezwaar gemaakt tegen de uitvinding van Ehlers, die het "wraakzuchtig, afschuwelijk en walgelijk" noemt en zijn gekant tegen de verkoop ervan in drogisterijen. Andere critici vrezen dat het apparaat mogelijk een aanvaller kwaad kan doen en het slachtoffer verder in gevaar kan brengen. Ehlers beweert dat ze het product in geleidelijke stappen heeft gemaakt. "Ik heb ingenieurs, gynaecologen en psychologen geraadpleegd om te helpen bij het ontwerp en ervoor te zorgen dat het veilig was." Ehlers heeft er ook op gewezen dat sommige vrouwen in Zuid-Afrika extreme maatregelen nemen om verkrachting te voorkomen, zoals het plaatsen van scheermesjes in hun onderwereld.

9

Aliens en opwarming van de aarde

Gezien de ouderdom van het universum en het enorme aantal sterren, tenzij de aarde erg atypisch is, zou buitenaards leven gebruikelijk moeten zijn. De tegenstrijdigheid tussen de waarschijnlijkheid voor het bestaan ​​van buitenaardse beschavingen en het gebrek aan bewijs voor hen, is bestempeld als de Fermi-paradox. Op 18 augustus 2011 publiceerde The Guardian een artikel getiteld "Aliens May Destroy Humanity to Protect Other Civilizations, Say Scientists." Het artikel onderzoekt het idee dat het verminderen van broeikasgassen op aarde noodzakelijk is om de kans te verkleinen dat een buitenaardse beschaving aanval op de mensheid. Het verklaart dat buitenaardse wezens recente veranderingen in de atmosfeer van de aarde kunnen zien als een bedreiging en een oncontroleerbare civilisatie.

Het zeer speculatieve scenario is een van de vele beschreven door een NASA-gelieerde wetenschapper en collega's aan de Pennsylvania State University. Er wordt beweerd dat mensen actie moeten ondernemen om de mogelijkheid te verkleinen dat aliens in de toekomst vijandig worden. Shawn Domagal-Goldman van de Planetaire Wetenschapsdivisie van NASA stelde een rapport samen met de titel: "Zou contact met buitenaardsen de mensheid baten of schaden?" In de publicatie verdelen onderzoekers buitenaardse contacten in drie brede categorieën: heilzaam, neutraal of schadelijk.

Het rapport waarschuwt mensen bij het sturen van signalen de ruimte in en waarschuwt in het bijzonder voor het uitzenden van informatie over onze biologische samenstelling, die zou kunnen worden gebruikt om wapens te vervaardigen die mensen raken. Het suggereert dat elk contact met een uitheemse soort moet worden gedaan met de taal van de wiskunde, totdat hun intenties duidelijk zijn gemaakt. De auteurs waarschuwen dat buitenaardse wezens op hun hoede zijn voor beschavingen die snel groeien omdat het hun bestaan ​​kan bedreigen. Andere buitenaardse wezens kunnen bezwaar maken tegen de schade die mensen hebben toegebracht aan de omgeving van de aarde. In het meest extreme scenario zouden buitenaardse wezens ervoor kunnen kiezen om de mensheid te vernietigen. Het rapport stelt dat het overwegen van deze mogelijkheden kan bijdragen aan het overleven op de lange termijn.

8

Siberië en Yeti

De Siberische toendra bevat een verzameling onnoemelijke mysteries, waaronder geheime militaire installaties en gerapporteerde UFO-waarnemingen. De toendra is ook een hotspot voor vermeende Yeti-activiteit. In 1953 breidde de belangstelling voor de Yeti uit toen beroemde bergbeklimmer Sir Edmund Hillary beweerde grote menselijke voetafdrukken te hebben gevonden bij zijn beklimming van de Mount Everest. In oktober 2011 bracht een team van Russische wetenschappers een openbare verklaring uit waarin ze zeiden dat ze "95%" zeker wisten dat Siberië de thuisbasis is van de mythische Yeti of afschuwelijke sneeuwman. Als reactie op het nieuws zijn meer dan een dozijn wetenschappers en Bigfoot-enthousiastelingen uit Canada, Estland, Zweden en de Verenigde Staten gereisd om hun bevindingen met de Russische groep uit te wisselen.

De wetenschappers voerden een conferentie van een dag in de stad Tashtagol, ongeveer 2.000 mijl ten oosten van Moskou in de regio Kemerovo. Het gebied heeft een lange geschiedenis van Yeti-ontmoetingen en de lokale bevolking heeft een toename van waarnemingen gemeld. De Russische onderzoekers verzamelden bewijs na het uitvoeren van een tweedaagse expeditie in de Azassky-grot en de Karatag-piek in de regio. De groep detecteerde tracks, haartjes, slaapverblijven en verschillende andere markeringen voor de Yeti.Nadat de informatie op de conferentie was gepresenteerd, waren de deelnemers het erover eens dat de artefacten sterk bewijs leverden voor het bestaan ​​van een groot wezen in de regio Kemerovo. Men heeft lang gedacht dat Siberië een goed leefgebied is voor Yeti. Het verhaal is gerapporteerd door verschillende media, maar helaas zonder foto's, video, een lichaam of strikt DNA-bewijs, zal het mysterie van de Yeti onbewezen blijven.

7

Gezicht ontdekt in Testicular Tumor

In 2011 waren de Canadese artsen aan de Queen's University geschokt toen ze een bizarre echografie ontdekten die de teelbal van een man liet zien die klaagde over hevige pijn. Na onderzoek van het beeld, werd het duidelijk dat een menselijk gezicht kan worden geïdentificeerd nabij de testikel van de man. Je ziet een grote mond, geluid en twee ogen in het beeld. Het gezicht lijkt in nood te zijn. Dr. Naji Touma, een professor aan de Queen's University Medical School, citeerde: "Het beeld was erg griezelig, als een man die schreeuwde van de pijn. Zijn mond was open en het leek alsof er een oog uit was gegooid. '

De echografie schokte medische professionals en er volgde een kort debat over de vraag of het beeld een teken van een godheid zou kunnen zijn (misschien Min, de Egyptische God van mannelijke mannelijkheid). De consensus oordeelde echter dat de vorm slechts een toevallig gebeuren was in plaats van een goddelijke proclamatie. De casus is geïdentificeerd als een voorbeeld van pareidolia, een psychologisch fenomeen dat optreedt wanneer mensen een vage en willekeurige stimulus (vaak een gezicht) als significant ervaren. De echografie werd naar het tijdschrift Urology gestuurd en in 2011 werd een artikel gepubliceerd onder de tongue-in-cheek headline: "Het gezicht van testiculaire pijn: een verrassende echografie." Wat betreft de patiënt, de 2-inch (5,1 cm ) groei werd gediagnosticeerd als een goedaardige tumor, het resultaat van een infectie, en de zaadbal werd verwijderd.

6

Amina Abdallah Arraf al Omari

In 2006 besloot een in Edinburgh wonende Amerikaanse man, Tom MacMaster genaamd, een fictief internetpersonage te creëren met de naam Amina Abdallah Arraf al Omari. De identiteit van Amina werd gepresenteerd als een Syrisch-Amerikaanse blogger. Ze werd lesbisch gemaakt en in 2011 startte MacMaster onder de naam een ​​populaire blog genaamd A Gay Girl in Damascus. MacMaster heeft in zijn berichten gepredikt ter ondersteuning van de verhoogde burgerrechten en politieke rechten in Syrië. Hij zei dat hij het Amina-personage heeft gemaakt om deel te nemen aan discussies over het Midden-Oosten. MacMaster geloofde dat als hij zijn echte naam zou gebruiken, mensen zouden hebben verondersteld dat hij te nauw verbonden was met de Verenigde Staten.

Tom MacMaster ontwikkelde een uitgebreide achtergrond voor het personage en begon met het schrijven van een roman op basis van haar nepleven. Hij maakte verschillende profielen voor Amina op sociale netwerksites en begon deel te nemen aan gesprekken over de politiek in het Midden-Oosten. Op 19 februari 2011, nadat de Syrische opstand was begonnen, creëerde MacMaster de A Gay Girl in Damascus-blog. De publicatie stond bekend om zijn geestige commentaar op politiek, gender, seksualiteit en de Syrische cultuur. In de woorden van Nidaa Hassan van The Guardian: "de site werd steeds populairder na het vastleggen van de verbeeldingskracht van de Syrische oppositie toen de protestbeweging worstelde in het gezicht van het harde optreden van de regering."

Op 6 juni 2011 plaatste de blog van MacMaster een verklaring van de neef van 'Amina's' die beweerde dat ze was ontvoerd. De informatie leidde tot een sterke terugslag op internet en het verhaal werd breed uitgemeten in de reguliere media. In de nasleep van de rapporten begonnen vragen te rijzen met betrekking tot de mogelijkheid dat Arraf al Omari een uitgebreide hoax was. Al snel werd bewezen dat de foto's van Amina echt een vrouw waren die in Groot-Brittannië woonde en geen relatie had met Syrië. Op 12 juni 2011 plaatste Tom MacMaster een verklaring op de blog die aangaf dat het personage een uitgebreide hoax was. De gebeurtenis liet zien hoe gemakkelijk het is voor een persoon om een ​​valse identiteit op het internet te creëren en politieke bewegingen over de hele wereld te beïnvloeden.

5

The Trial of John Demjanjuk

In 1920 werd John Demjanjuk geboren in Dubovi Makharyntsi, Oekraïne. Toen hij 21 jaar oud was, voegde Demjanjuk zich bij het Rode Leger nadat Duitsland de Sovjet-Unie was binnengevallen. Midden in de Tweede Wereldoorlog werd Demjanjuk een Duitse krijgsgevangene en nam hij deel aan een nazi-propagandaprogramma. Hij werd naar het concentratiekamp Trawniki gestuurd, waar hij bewakers trainde die waren gerekruteerd uit Sovjet krijgsgevangenen. Demjanjuk werd een hoge Duitse wacht en diende in de vernietigingskampen Majdanek, Sobibor en Flossenbürg Nazi. In 1952 immigreerden Demjanjuk, zijn vrouw en hun kind naar de Verenigde Staten. Op 14 november 1958 werd Demjanjuk een genaturaliseerd staatsburger van de V.S.

In augustus 1977 diende het Amerikaanse ministerie van Justitie een verzoek in om het burgerschap van John Demjanjuk in te trekken, op basis van het feit dat hij zijn betrokkenheid bij de nazi-vernietigingskampen had verborgen voor zijn immigratieaanvraag. Een onderzoek volgde en Demjanjuk werd geïdentificeerd in een foto verspreid door vijf overlevenden van de Holocaust als een nazi-bewaker. In oktober 1983 diende Israël een uitleveringsverzoek in voor Demjanjuk. Na een langdurig beroep werd hij op 28 februari 1986 naar Israël gedeporteerd. Demjanjuk werd berecht voor een speciaal tribunaal. De belangrijkste bewering was dat drie voormalige gevangenen hem identificeerden als Ivan Grozny van Treblinka, die Russisch is voor "Ivan de Verschrikkelijke", van wie wordt gezegd dat hij de dieselmotoren heeft gebruikt die gas naar de dodekamer stuurden.

Op 18 april 1988 vond de rechtbank Demjanjuk schuldig aan alle aanklachten. Een week later werd hij ter dood veroordeeld door op te hangen. Op 29 juli 1993 hebben vijf rechters van het Israëlische Hooggerechtshof het schuldig vonnis vernietigd.De uitspraak was gebaseerd op de schriftelijke verklaringen van 37 voormalige bewakers in Treblinka die Ivan de Verschrikkelijke identificeerde als Ivan Marchenko. Het Israëlische Hooggerechtshof oordeelde dat de KGB mogelijk een complot had gevormd om Demjanjuk uit te beelden als Ivan de Verschrikkelijke, om vergelding voor zijn verraad te krijgen. In 1993 werd Demjanjuk vrijgelaten en keerde terug naar de Verenigde Staten. Op 19 mei 1999 diende het Amerikaanse ministerie van Justitie een nieuwe civiele klacht in tegen Demjanjuk.

De klacht beweerde dat Demjanjuk diende als bewaker in de vernietigingskampen Sobibór en Majdanek in Polen onder Duitse bezetting. Op 28 december 2005 beval een Amerikaanse immigratie rechter Demjanjuk gedeporteerd naar Duitsland, Polen of Oekraïne. Hij diende een reeks oproepen in op basis van het feit dat hij, gedeporteerd naar Oekraïne, bang was voor foltering. Op 19 juni 2008 kondigde Duitsland aan dat het de uitlevering van John Demjanjuk naar Duitsland zou gaan zoeken. Ze brachten een verklaring uit: "Voor de eerste keer hebben we lijsten met namen gevonden van de mensen die Demjanjuk persoonlijk naar de gaskamers heeft geleid. We twijfelen er niet aan dat hij verantwoordelijk is voor de dood van meer dan 29.000 Joden in het vernietigingskamp Sobibor van de nazi's. "Op 12 mei 2011 werd John Demjanjuk veroordeeld als een accessoire bij de moord op 27.900 Joden en veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf . Hij werd vrijgelaten in afwachting van beroep en woont nu in een Duits verpleeghuis.

4

Lost Michelangelo Paintings

Michelangelo was een Italiaanse Renaissance-schilder, beeldhouwer, architect, dichter en ingenieur die een grote invloed had op de ontwikkeling van de westerse kunst. Tijdens zijn leven voltooide Michelangelo tientallen sculpturen die het leven van Jezus, Maria en thema's van het christendom onderzoeken. Ongeveer 40 van zijn sculpturen bestaan ​​nog steeds in musea over de hele wereld. De schilderijen van Michelangelo zijn echter minder gebruikelijk, met slechts 8 resterende voorbeelden. Zoals met elke grote kunstenaar, zijn internationale verzamelaars altijd op zoek naar verloren en zoekgeraakte schilderijen. Sinds 2010 zijn er twee verschillende gevallen geweest waarin mogelijk een Michelangelo-schilderij is ontdekt.

De eerste betreft een gezin uit Buffalo, New York, die beweren een verloren Michelangelo-schilderij te hebben. In 2003 nam de Amerikaanse luchtmacht luitenant-kolonel Martin Kober contact op met museumdirecteuren in Italië om te proberen een schilderij te verifiëren dat in zijn familie is doorgegeven. De informatie trok de aandacht van kunstrestaurateur en historicus Antonio Forcellino, die ervan overtuigd raakte dat het schilderij een echte Michelangelo was. Het schilderij heet "Pieta brood" en toont een portret van het lichaam van Jezus aan de voeten van Maria. Het thema van het werk is vergelijkbaar met het beroemde Michelangelo-beeld met de naam Pieta, dat het lichaam van Jezus op de schoot van zijn moeder laat zien. Er is vastgesteld dat Michelangelo het beeld in 1545 schilderde voor zijn vriend Vittoria Colonna.

Een wetenschappelijke analyse van het schilderij, inclusief een infrarood- en röntgenonderzoek, toonde aan dat de kunstenaar een aantal wijzigingen aanbracht in deze kopie van Pieta-brood. Het gedeelte rechtsonder van het been van de vrouw ontbreekt en het kunstwerk is onvolledig. Het bewijsmateriaal laat zien dat het schilderij geen kopie kon zijn. Als het is geverifieerd, wordt het Pieta-brood op $ 300 miljoen geschat. In 2011 kwam er een ander mogelijk Michelangelo-schilderij tevoorschijn in Campion Hall, aan de universiteit van Oxford. Het kunstwerk is getiteld "Kruisiging met de Madonna, St. John en twee rouwengelen." Het schilderij werd eerder aangenomen door Marcello Venusti, een maniëristische schilder die soms werkte vanuit de ontwerpen van Michelangelo.

In 2011 raakte de historicus Antonio Forcellino (dezelfde man die betrokken was bij de vorige zaak) ervan overtuigd dat de Oxford-schilderij een authentieke Michelangelo was. Forcellino onderzocht de kunst wetenschappelijk met behulp van infraroodfotografie en ontdekte dat het schilderij was gebaseerd op een cartoon die Michelangelo had gemaakt. Forcellino was in staat om het schilderij te associëren met een goede vriend van de beroemde kunstenaar, Tommaso Cavalieri, door de aanwezigheid van 18 zegels van het familiewapen van de Cavalieri die nog steeds op de rand van het paneel aanwezig zijn. Het kunstwerk in Oxford is eigendom van de Britse Provincie van de Sociëteit van Jezus, die van het nieuws gebruik wil maken en het op een veiling wil verkopen. Er wordt geschat dat het schilderij minstens $ 100 miljoen ophaalt.

3

Colony Collapse Disorder

Sinds 1972 is er een dramatische vermindering van het aantal wilde honingbijen in de Verenigde Staten, die nu bijna zijn uitgestorven. Het is duidelijk geworden dat een onbekende factor het bestaan ​​van bijen over de hele wereld bedreigt. Het fenomeen is bekend geworden als de colony collapse disorder. Tegen februari 2007 hadden grote commerciële migrerende imkers in verschillende Amerikaanse staten zware verliezen gemeld in verband met CCD. Kolonie-verliezen werden ook gemeld in vijf Canadese provincies, verschillende Europese landen en in Zuid-Amerika, Midden-Amerika en Azië. De mechanismen van CCD zijn onbekend, maar er zijn veel veroorzakende factoren voorgesteld, waaronder ondervoeding, pathogenen, immunodeficiënties, mijten, schimmels, pesticiden en elektromagnetische straling (EMR).

In oktober 2011 publiceerde het Ministerie van Milieu en Bossen van de Indiase overheid een reviewstudie waarin 919 collegiaal getoetste wetenschappelijke onderzoeken werden onderzocht die de invloed van elektromotorische kracht (EMF) op vogels, bijen, mensen, dieren / dieren in het wild en planten hebben onderzocht. Zes artikelen over bijen beweerden bewijs te vinden voor negatieve bijwerkingen gerelateerd aan de blootstelling aan EMF-straling. Eén experiment merkte op dat wanneer een mobiele telefoon in een bijenkorf werd bewaard, de werkbijen na tien dagen niet meer naar de korf kwamen. Dezelfde studie vond een drastische afname van de eiproductie van koninginnen bij een mobiele telefoon.De auteurs concludeerden dat "Bestaande literatuur aantoont dat EMR's op meer dan één manier interfereren met de biologische systemen." Ze adviseerden om EMF als een vervuiler te herkennen.

Begin oktober 2011 stierven miljoenen honingbijen in de omgeving van Brevard County, Florida. De zaak heeft experts in de war gebracht omdat de bijen vergiftigd lijken te zijn. De lichamen lijken niet op enige geregistreerde voorbeelden van colony collapse disorder. Er kan niet precies worden vastgesteld wat de kolonies heeft gedood, maar wel 12 miljoen bijen van 800 korven in Brevard County, aan de Atlantische kust van Midden Florida stierven tijdens een periode van zeven dagen. De karkassen van de bijen vertonen tekenen van pesticidenveroudering en de zaak wordt onderzocht als een mogelijke misdaad. In een interessant toeval hebben ambtenaren van de provincie in de week voorafgaand aan de doden muggenmoordend pesticide uit de lucht gespoten. Ze zeiden dat het gif snel verdween en de bijen geen schade zou hebben berokkend. De koloniën worden getest om de exacte doodsoorzaak te bepalen, maar er is geen officiële informatie vrijgegeven.

2

Muskingum County Animal Farm Incident

Muskingum County Animal Farm was een privé-dierentuin in Zanesville, Ohio, Verenigde Staten, die eigendom was van en beheerd werd door een man genaamd Terry Thompson. Op 19 oktober 2011 bevrijdde Thompson tientallen van zijn exotische dieren en pleegde daarna zelfmoord. Zijn eigendom huisvestte ongeveer 60 gevaarlijke dieren, waaronder een grote verzameling Bengaalse tijgers, beren, leeuwen, wolven, apen, bavianen en bergleeuwen. Na het beoordelen van het directe gevaar van de situatie, besloten lokale officieren de dieren te doden in plaats van ze met kalmeermiddelen neer te halen, uit angst dat die slag zou ontsnappen in de duisternis.

In de uren na de ontsnapping werden 49 van de 56 dieren gedood, waaronder 18 Bengaalse tijgers, 9 mannelijke leeuwen, 8 vrouwelijke leeuwen, 6 zwarte beren, 3 bergleeuwen, 3 grizzlyberen, 2 wolven en een baviaan. Zes dieren werden levend gevangen en meegenomen naar de Columbus Zoo en Aquarium, inclusief een grizzlybeer, drie luipaarden en twee apen. Het laatste missende dier was een aap waarvan wordt gedacht dat hij door een van de grote katten is opgegeten. Toen de jacht was voltooid, ging een foto die de overblijfselen van tijgers, beren en leeuwen in een open veld verspreidde, viraal en inspireerde sterke reacties van woede en verdriet op het internet.

In de nasleep van het evenement bekritiseerde The Humane Society of the United States de gouverneur van Ohio, John Kasich, omdat een over de gehele staat geldende verbod op het kopen en verkopen van exotische huisdieren in april 2011 afliep. Terry Thompson, 62, had eerder ontving talrijke klachten over dieren die op het terrein van zijn buren ontsnapten. Het kantoor van de sheriff zei dat Thompson beschuldigd was van dierenmishandeling, dierenverwaarlozing en het laten rondlopen van dieren. In juni 2008 heeft het Bureau voor Alcohol, Tabak, Vuurwapens en Explosieven een inval gedaan op het eigendom van Thompson en meer dan 100 wapens ingenomen. De tragische gebeurtenis heeft geleid tot bezorgdheid over wetten die exotisch dierenbezit beheren in de Verenigde Staten.

1

Phantom of Heilbronn

De Phantom of Heilbronn, of de vrouw zonder gezicht, is een veronderstelde onbekende vrouwelijke seriemoordenaar wiens bestaan ​​werd afgeleid uit DNA-bewijs gevonden op talrijke plaatsen in de misdaad in Oostenrijk, Frankrijk en Duitsland, van 1993 tot 2009. De DNA-sequentie van de vrouw was ontdekt op meer dan 40 verschillende plaatsen delict, waaronder zes moorden en verschillende inbraken. In 2009 raakte de Duitse overheid in de war door het voorval en bracht een beloning van $ 400.000 op het hoofd van de vrouw. Profilers uit heel Europa kwamen om het onderzoek te helpen en een verzameling kranten noemde het 'de meest mysterieuze seriemisdaad van de afgelopen eeuw'.

Terwijl het DNA van de vrouw bleef verschijnen, ontstonden tegenstrijdigheden. De handlangers van het fantoom vertoonden geen identificeerbare patronen en het gebied van de criminelen strekte zich uit over heel Duitsland en naar Oostenrijk en Frankrijk. De vrouw was nooit op de camera vastgelegd of beschreven door een getuige. In 2009, om onbekende redenen, raakte de politie geïnteresseerd in het lijk van een brandende man die in 2002 werd ontdekt. ​​Terwijl ze probeerden de identiteit van het lichaam vast te stellen, haalden onderzoekers het fantoom-DNA uit de vingerafdrukken van de man. De gebeurtenis was een anomalie omdat de sequentie van het fantoom-DNA die van een vrouw was en het slachtoffer een man was. De gebeurtenis veroorzaakte onderzoekers om de test met een verschillend katoenen zwabber te herhalen en deze keer vonden zij geen spoor van het phantom DNA. In Oostenrijk verscheen de DNA-sequentie van het fantoom op de test van een ongeïdentificeerde mannelijke donor.

De twee zaken wekten de verdenking op dat het DNA dat op alle plaatsen van de misdaad werd aangetroffen, zou kunnen worden herleid tot een enkele fabrieksarbeider, waarschijnlijk gebruikt om de swabs in te pakken. Volgens rapporten is het aangetaste materiaal terug te voeren op het Oostenrijkse bedrijf Greiner Bio-One International AG. De Oostenrijkse fabrikant haastte zich om te verklaren dat de Greiner Bio-One wattenstaafjes niet zijn gecertificeerd voor DNA-analyse en niet voor dat doel mogen worden gebruikt. Eind maart 2009 concludeerden onderzoekers dat het spook van Heilbronn niet bestond en dat het DNA dat op de plaats delict was teruggevonden al aanwezig was op de wattenstaafjes die werden gebruikt voor het verzamelen van DNA-monsters.

Het was een schokkend besef, en Stefan König van de Berlijnse Vereniging van Advocaten zei dat het geval van het fantoom de risico's illustreert van het baseren van een onderzoek uitsluitend op DNA-bewijs. De verklaring heeft geleid tot een grote verzameling samenzweringstheorieën, omdat de wiskundige waarschijnlijkheid dat slechts één werknemer wordt geïdentificeerd als de besmette donor voor de swabs, bizar is. De regeringen van Duitsland, Oostenrijk en Frankrijk gaven toe dat ze van 1993-2009 op grote schaal bedorven DNA-swabs gebruikten.Op basis van de gedetailleerde tijdlijn zou je denken dat de werknemer die verantwoordelijk is voor de besmetting zou zijn opgespoord, maar het individu is nooit ontdekt. De zaak blijft open en ambtenaren blijven DNA-swabs controleren.