Delen:
10 Ongelooflijk bizarre manieren Mensen stierven in het oude Griekenland
Bijna niemand stierf in het oude Griekenland met waardigheid. Verhalen van grote Griekse helden die stilletjes in hun slaap sterven, zijn er maar weinig van - of worden op zijn minst overschaduwd door verhalen van mensen die door strijdwagens worden gesleept en in hun pezen worden gestoken.
Deze rare sterfgevallen zijn niet alleen iets uit de oudheid; ze troffen de Grieken meer dan wie dan ook. Misschien was het omdat ze dingen probeerden die anderen niet durfden proberen, of misschien wisten ze eenvoudigweg niet dat ze een goed verhaal met feiten bedekten. We zullen nooit zeker weten wat er aan de hand is, maar op basis van de verhalen die de oude Grieken achterlieten, was Griekenland in zijn bloei een land dat overspoeld werd met een epidemie van absurd, Looney Tunes-achtige sterfgevallen.
10 Bupalus was zo slecht beledigd dat hij zelfmoord pleegde
Hipponax was een dichter, althans dat is wat de Grieken hem noemden, bij gebrek aan een beter woord. Hij schreef niet precies over bloemen en libellen. In zijn gedichten was het zeldzaam om meer dan een paar woorden te doorgronden zonder een verwijzing naar menselijk afval of fellatio.
Hij was ook een van de lelijkste mannen in de geschiedenis, dus het was misschien niet verrassend dat toen hij zijn enige ware liefde voorstelde, ze hem afkeurde. Na dat soort liefdesverdriet zouden de meesten verder gaan en een ander vinden, maar Hipponax was niet het type persoon dat de hogere weg insloeg. In plaats daarvan schreef hij een reeks gedichten die haar vader, Bupalus, beledigde, die hard genoeg sloeg dat Bupalus zichzelf ophing.
De meeste beledigingen van Hipponax zijn verloren gegaan, maar de weinige resterende fragmenten hebben genoeg van een thema om de lege plekken in te vullen. Eén regel noemt Bupalus een "godfried-stakker, die de zeeanemoon van zijn slapende moeder prikte." Een ander zegt dat Bupalus graag fellatio kreeg van zijn eigen moeder. In een andere komt Hipponax gewoon ter zake en noemt hem een 'moeder-f-er'.
9 Chrysippus stierf van het lachen om zijn eigen grapje
Chrysippus was een van de toonaangevende stoïcijnse filosofen, maar hij voldeed niet precies aan de naam. De Grieken noemden hem 'een man van buitengewone arrogantie', dus misschien is het passend dat hij stierf lachend om zijn eigen grap.
Chrysippus was belachelijk productief en hij had een behoorlijk verwrongen gevoel voor humor. In de loop van zijn leven schreef hij 705 afzonderlijke boeken. De meesten zijn verloren gegaan, maar er is ons verteld dat zijn beroemdste werk er één was over de godin Juno die een prostituee is, wat volgens de Grieken "niemand zou kunnen herhalen zonder zijn mond te vervuilen".
Chrysippus ontmoette zijn einde op een dag toen hij een ezel vijgen zag eten en besloot dat het dier, worstelend met de plakkerige vrucht, het grappigste was dat hij ooit in zijn leven had gezien. Dus hij kreeg de ezel dronken en blijkbaar maakte dat de dingen zo hilarisch dat hij zichzelf uitlachte.
8 Draco werd gesmoord tot de dood door giften
De man wiens strenge wetten het woord 'draconisch' inspireerden stierf op de absoluut laatste manier die je zou verwachten. Draco was een man die vond dat het stelen van kool door de dood strafbaar moest zijn - toch was hij zo geliefd dat hij uiteindelijk verpletterd werd onder het gewicht van zijn eigen populariteit.
Draco, zo gaat de legende, was in het theater in Aegina toen zijn aanhangers besloten hem te laten weten hoeveel ze van hem hielden. Dus begonnen ze hun hoeden, hemden en mantels naar hem te gooien. Dit was hoe oude Grieken waardering toonden: door de kleren van hun lichaam te scheuren en ze naar je toe te gooien.
Draco's fans werden een beetje meegesleept en hij werd uiteindelijk volledig gesmoord onder hun gevleugelde tunieken. Hij stikte dood onder het gewicht van de kleding van honderden bezwete Griekse mannen.
7 Heraclitus behandelde zichzelf in poep en werd door honden opgegeten
De dood van de filosoof Heraclitus klinkt misschien een beetje raar, maar er was een reden dat hij bedekt was met poep en rond vraatzuchtige honden hing. Het was geen goede reden, maar het was een reden.
Heraclitus had waterzucht (oedeem / zwelling) en hoewel de artsen hem vertelden dat er geen genezing was, dacht hij dat hij ze allemaal te slim af kon zijn. "Door de darmen leeg te maken," vertelde hij hen, kon men "het vocht afvoeren". De artsen wisten niet waar hij het over had, maar blijkbaar was "het vocht aftrekken" zijn manier van zeggen, "Ik ga mijn hele lichaam in koeienmest bedekken."
Het is niet helemaal duidelijk waarom Heraclitus dacht dat het bedekken van zichzelf in koeienmest hem zou genezen of waarom hij alle artsen negeerde die hem anders hadden verteld. Hoe dan ook, hij bracht de dag door in de zon die bedekt was met mest. Toen hij wakker werd, was de mest zo dik dat hij zich niet kon bewegen. Hij lag daar, bedekt met verharde mest, proberend op te staan - totdat wilde honden langskwamen en hem levend opaten.
6 Thucydides stierf in middenzin
Thucydides schreef het Geschiedenis van de Peloponnesische oorlogen het is een van de meest betrouwbare bronnen over de oorlog die we hebben. Hij wordt ook beschouwd als een van de meest betrouwbare bronnen voor de oude Griekse geschiedenis. Thucydides was een van de weinigen die zijn verhalen niet verpulverde met geruchten en mythologische wezens, waardoor het een schande is dat iemand hem precies heeft vermoord terwijl hij bezig was met het schrijven van de Geschiedenis.
Thucydides had daadwerkelijk gevochten in de Peloponnesische oorlog maar werd uit Griekenland getrapt omdat hij er niet in was geslaagd de stad Amphipolis te verdedigen. Jarenlang leefde hij in ballingschap, zijn geschiedenis samenstellend tot op een dag werd bepaald dat hij terug kon komen. De Grieken stuurden hem een bericht en een enthousiaste Thucydides snelde terug om zijn geboorteland weer te zien.
En toen werd hij vermoord.We kennen de details niet precies, behalve dat iemand hem tijdens de reis heeft vermoord en dat hij midden in het schrijven van een zin zat toen het gebeurde. Zijn boek eindigt tot op de dag van vandaag in het midden van een gedachte die hij nooit heeft voltooid.
5 Pyrrhus stierf toen een oude vrouw een vloertegel op zijn hoofd liet vallen
De legendarische Griekse generaal Pyrrhus was geen man die aan de zijlijn stond terwijl zijn mannen de gevechten deden. Hij rende de strijd aan in de frontlinie en riskeerde zijn eigen leven met zijn mannen. Daarom, toen hij zijn leger door de straten van Argos liet vliegen, was hij klaar om de dood van een krijger te sterven.
Hij was waarschijnlijk een beetje minder klaar om gedood te worden door een oudere vrouw, maar je krijgt niet altijd wat je wilt.
De oude vrouw keek vanaf de daken toen het leger van Pyrrhus naar binnen marcheerde. Haar zoon slaagde erin Pyrrhus met zijn speer in het borstschild te raken, en dat landde hem in de omgeving van Pyrrhus. Hij ging naar binnen voor de moord, maar hij had geen idee dat de moeder van deze man naar hem keek en dat ze niet van plan was om iemand haar jongetje pijn te doen.
De oude vrouw liet een vloertegel vallen en raakte Pyrrhus-vierkant in het hoofd. Het verpletterde zijn wervels en stuurde hem van zijn paard. Hij leefde echter nog - voorlopig nog.
Een andere soldaat sleepte Pyrrhus de trap in om hem een snelle, schone dood te geven door onthoofding. Echter, Pyrrhus staarde naar de soldaat en werd nerveus. Hij miste en raakte Pyrrhus square in de kaak, in plaats daarvan. Hij moest een paar extra schommelingen nemen om Pyrrhus uit zijn lijden te verlossen.
4 Philitas uitgehongerd tot dood Corrigeren van andermans fouten
Philitas is in de verkeerde leeftijd geboren. In het tijdperk van internetcommentatoren zou hij koning zijn geweest - of tenminste een fatsoenlijke verzameling zeldzame pepers hebben. Maar in het Griekse tijdperk werd hij niets meer dan een waarschuwend verhaal.
Hij besteedde zijn tijd aan het corrigeren van fouten van mensen. Telkens als iemand het verkeerde woord gebruikte of een logische fout maakte, zou hij papier opschrijven na het papier waarin hij uitlegde wat ze verkeerd hadden gedaan. Hij is zo ingehaald dat hij ze heeft geschreven, volgens de legende. Hij is uitgehongerd terwijl hij pedant wijst op een slechte woordkeuze.
Het werd zijn erfenis. Zijn graf was gegraveerd met de woorden: "Vreemdeling, Philetas is mijn naam. Ik lig gedood door misleidende argumenten, en de zorgen zijn van de avond door de nacht verlengd. '
3 Arrichion was het eerste lijk om een Olympische wedstrijd te winnen
Arrichion was een pankratiast. Pankration was een oude Griekse no-holds-barred vechtwedstrijd. Het was een groot evenement op de Olympische Spelen en een van de weinige sporten die we vandaag niet volgen - waarschijnlijk vanwege het aantal keren dat deze wedstrijden eindigden met iemand die doodging.
Arrichion zat in de laatste wedstrijd van de competitie, strijdend voor de Olympische krans, toen zijn tegenstander hem een verstikkende greep bezorgde. Hij wurgde het leven uit Arrichion en vermaalde zijn benen ook in de lies van Arrichion, gewoon voor een goede maatregel. Arrichion was klaar om op te geven, maar zijn trainer zou het niet hebben. Hij riep: "Wat een prachtige begrafenis toespraak als je kunt zeggen: hij gaf niet op in Olympia!"
Dat heeft blijkbaar Arrichion geïnspireerd, dus hij bleef vechten. Hij slaagde erin zijn tegenstander in een beengrendel te krijgen en wrikte zijn enkel uit de kom. Het bracht de man door zoveel pijn heen dat hij het opgaf. Maar tegen de tijd dat hij tikte, was Arrichion al dood.
Arrichion won de unieke eer om de geschiedenis in te gaan als de eerste dode persoon die de Olympische krans won.
2 Aeschylus stierf toen een adelaar een schildpad op zijn hoofd liet vallen
Aeschylus was de eerste grote tragedie en hij leefde zijn hele leven met de dreigende dreiging van zijn eigen tragische einde. Een orakel had hem verteld dat hij zou sterven door een slag uit de hemel, dus hij leefde in afwachting van een dramatisch lot: een god sloeg hem neer van boven of voor de muren van een huis dat op hem instortte.
In plaats daarvan viel er een schildpad op zijn hoofd.
Terwijl Aeschylus op Sicilië was, vloog een arend boven haar en droeg een schildpad in zijn klauwen. Dit type adelaar hield ervan zijn prooi op rotsen te laten vallen om hun schelpen te breken. Toen hij de glimmende kale kop van Aeschylus zag, dacht hij dat hij een rots was en liet de schildpad vallen. Aeschylus 'hoofd brak open in plaats van de schildpad van de schildpad.
1 Empedocles wierp zich in een vulkaan om onsterfelijk te worden
"In sommige passages," schreef Diogenes over Empedocles, "kan je zien dat hij opschepperig is." Het lijkt erop dat Diogenes zijn woorden zorgvuldig koos, alsof hij zich zorgen maakte over het uiten van een mening over zijn lezers. Dus om zijn lezers voor zichzelf te laten beslissen, schreef hij: "In ieder geval zijn dit zijn woorden", en vervolgens gaf hij een citaat uit de gedichten van één Empedocles:
Heil! Ik ga om je heen een onsterfelijke god!
We veronderstellen dat dit als een beetje opschepperig kan worden beschouwd.
Empedocles ontmoette zijn einde nadat hij een vrouw had genezen die geen andere arts kon genezen. Dit, besloot hij, was een duidelijk bewijs dat hij een god was. Dus verzamelde hij 80 mensen, klom naar de top van een vulkaan, kondigde aan dat hij nu onsterfelijk was en sprong toen naar binnen.
Hij trok het springende deel van de slag niet helemaal uit, dus de meeste schreven hem af als een andere gek persoon. Aan de andere kant schrijven we vandaag over hem, 2500 jaar na zijn dood. Misschien, op een bepaalde manier, vond elk van de mannen op deze lijst echt een manier om voor altijd te leven.
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.