Delen:
10 indrukwekkende voorbeelden van toewijding aan pedanterie
Dit is een bekend scenario: je maakt zorgvuldig een geestige opmerking op internet, plaatst deze en je krijgt meteen een schokje om je grammatica te corrigeren. De meesten van ons haten deze pedanten met een passie en vergelijken ze zelfs met nazi's. Maar niet alle grammatica-fascisten zijn grijnzende weet-ik-en-allemaal met te veel tijd aan hun handen. Sommige zijn eigenlijk best indrukwekkend.
10Wikipedia's meest pedante editor
De onbetaalde editors van Wikipedia zijn een bonte stelletje, bestaande uit kennisexobsessanten, fans van vlammengevechten en ten minste één super-pedant die bloed zou spugen in deze zin. Maak kennis met Bryan Henderson, een man die de uitdrukking 'bestaat' met zoveel passie haat dat hij acht jaar van zijn leven heeft gewijd aan het volledig verwijderen uit de encyclopedie.
Sinds 2007 heeft Henderson elke zondagavond meerdere uren gereserveerd om de 70-80 nieuwe gevallen van "samengesteld uit" die in de voorgaande week zijn verschenen, af te ronden en uit te roeien. Hij heeft geen bot ontworpen om dit te doen. Hij gaat zitten en brengt elke week een hele avond door met het handmatig wijzigen van de aanstootgevende pagina's. Door de jaren heen heeft Henderson's zoektocht zoveel aandacht getrokken dat hij werd gedwongen om een 6.000 woorden tellende pagina te maken om zijn waanzinnige zoektocht te rechtvaardigen.
Hoewel zijn inspanningen hem hebben gezien op de kantoren van Wikipedia om de prestigieuze Barnstar-prijs voor de bewerking van het bedrijf te verzamelen, vindt niet iedereen dat hij de onderscheiding verdient. The Guardian beweert dat de redenering van Henderson gebrekkig is en dat "samengesteld uit" niet noodzakelijkerwijs onjuist is. Die bewering kan echter een beetje rijk zijn, afkomstig van een krant die bekend staat om zijn spelfouten.
9 Eenmans-kruistocht tegen de mens
Jeff Deck, een voormalig schoolspelling bijenkampioen, groeide op tot wat hij noemde "een editor zonder schakelaar." Geconfronteerd met typefouten op billboards en andere borden die zich een weg baanden in zijn leven, besloot hij er iets aan te doen. Hij schakelde een paar vrienden in voor hulp en ging op pad om elke typfout die hij kon vinden, te elimineren. Zijn reis duurde 73 dagen.
Beginnend in Deck's thuisstaat New Hampshire, stak het team 33 staten over en corrigeerde honderden typefouten. Ze hadden zelfs een aanloop naar de wet. Na het toevoegen van een ontbrekende apostrof aan een bord in de Grand Canyon, werd het team beschuldigd van vandalisme, een boete van $ 3.000, en een jaar lang verboden om het nationale park in te gaan.
Hoewel er niets was dat perfect overeenkwam met hun eerste reis, bleef het team tot 2012 typografische correcties uitvoeren.
8De Sneak Peak
Mensen die de woorden "sneak peak" gebruiken, bedoelen meestal een sneak preview ("peek"), maar ze praten per abuis over stiekeme mountaintops ("pieken"). Voer Twitter-gebruiker Stealth Mountain in.
Hardlopen sinds begin 2012, kamt Stealth Mountain automatisch Twitter voor iedereen die "sneak peak" zegt en antwoordt met "Ik denk dat je 'sneak peek' bedoelt. "Hoewel we geen idee hebben wie de bot heeft geprogrammeerd, houden ze zeker van irritante mensen. Verschillende websites hebben de antwoorden van de Twittersphere verzameld toen ze te horen kregen dat ze hun grammatica verkeerd hadden, en de resultaten slingerden tussen hilarisch en enigszins eng.
Hoewel iedereen zo'n bot kan programmeren en vervolgens iets productiever met zijn tijd kan doen, heeft Stealth Mountain iemand achter de schermen die routinematig de beste reacties biedt. Ze letten nog steeds op, ongetwijfeld koesteren ze zich in de warme gloed van de chaos die hun lef heeft veroorzaakt.
7The Society Obsessed with Apostrophes
In 2001 besloot gepensioneerde redacteur John Richards dat genoeg genoeg was. Hij was ziek van verkeerd gebruikte apostrofen en richtte de Apostrophe Protection Society op om ervoor te zorgen dat niemand de 'rotzooi van de hond' en 'honden puinhoop' nog eens door elkaar haalt. Dit was geen eenvoudige grap. John Richards was dodelijk serieus.
Sinds haar oprichting heeft de Apostrophe Protection Society zich getransformeerd in een lobbygroep die bijna overal opduikt. Dankzij de goede journalistieke contacten van Richards, verschijnt de Society regelmatig in de Britse pers en is ze zelfs op de BBC te zien geweest, een verkooppunt dat meestal alleen is gereserveerd voor de grootste, meest nieuwswaardige organisaties die er bestaan. Volgens de New York Timesde Society heeft zelfs een 'militante vleugel' ontwikkeld, waarbij leden borden hebben vernield om apostrofs toe te voegen of te vernietigen.
Tot dusverre zijn de successen van de groep er maar weinig geweest. Maar dat heeft Richards er niet van weerhouden herkend te worden door het Ig Nobel-comité "voor zijn inspanningen om de verschillen tussen meervoud en bezittelijk te beschermen, te promoten en te verdedigen".
6The Pedant die bijna een voorzitterschap heeft vernietigd
Sinds zijn zetel in 2005 is Chief Justice Roberts de opperpriester van het Hooggerechtshof geworden. Hij staat bekend als een goede grammatica en heeft zelfs de liedjes van Bob Dylan gecorrigeerd in uitspraken. Maar het hoogtepunt van zijn carrière kwam in januari 2009 tijdens de inauguratie van president Barack Obama. In plaats van het reguliere 'Ik zweer plechtig dat ik het ambt van president van de Verenigde Staten getrouw zal uitvoeren', had opperrechter Roberts Obama laten zweren 'het ambt van president naar de Verenigde Staten trouw te laten uitvoeren'.
De oorspronkelijke zin bevatte een gesplitst werkwoord, een constructie die lijkt op een gesplitste infinitief, die door velen is getheoretiseerd en de pedante gerechtigheid automatisch is gecorrigeerd. Hoewel het technisch de zin grammaticaal correct maakte, riep het ook serieuze vragen op over de legitimiteit van de overdracht van macht.In plaats van de schaamte van een door een miskende eed vernietigd voorzitterschap onder ogen te zien, liet de functionaris Obama die middag opnieuw beëdigen - deze keer met de juiste woorden.
5 Anti-Bad Grammar Poetry van Ogden Nash
Advertenties kiezen voor taglines die pakken en niet grammaticaal zijn. Een van de beroemdste voorbeelden kwam van Winston-sigaretten. Vanaf 1954 adverteerde het merk met de slogan: "Winston smaakt goed zoals een sigaret hoort te doen." Omdat "like" geen conjunctie is en niet door een clausule moet worden gevolgd, zou de slogan technisch moeten lezen: "Winston smaakt goed , zoals een sigaret zou moeten. "
Terwijl veel pedanten Winston voor de fout bespotten, schreef Ogden Nash er een gedicht over en slaagde er zelfs in om het in de New Yorker. Genaamd "Like, Unlike," dat het gedicht precies omschreef hoe Nash zich voelde over misbruik van het woord. Zijn pittige antwoord luidt volledig:
"Zoals het hert panteth voor de waterstromen ik pant voor een revival
van Shakespeare's Like You Like It.
Ik zie gespannen drafieten ontspannen en spinnen
Wanneer de brigadier blaft, 'Like you were.'
- En probeer niet te vertellen dat onze bron verontreinigd is door immigratie;
Graag gaat Madison Avenue, zoals zo gaat de natie. "
Tot op de dag van vandaag wordt het door professionele pedanten goedkeurend aangehaald als de perfecte reactie op een imperfecte commercial.
4De man die probeerde "letterlijk" terug te vorderen
"Letterlijk" betekent officieel dat we geen metaforen gebruiken. Onofficieel is het voor bijna iedereen de intensiver van de keuze geworden. Sportpresentatoren vertellen over Noren die "letterlijk op ski's worden geboren" of zeggen dat spelers "letterlijk (niet) een rechtervoet hebben." Voor Paul Parry was het allemaal te veel.
Een komiek met een punt om te bewijzen (en de financiering om niet failliet te gaan), en Parry wilde letterlijk dingen doen die mensen gewoonlijk zeggen over figuurlijk doen. In 2004 kocht hij een fiets en fietste hij letterlijk van A (een klein stadje in Noorwegen) naar B (een nog kleiner stadje in Nebraska) - een afstand van 9.000 kilometer (5.600 mijl). Vervolgens ging hij letterlijk naar de hel (een ander klein stadje in Noorwegen) en terug, waarbij hij zorgde voor het ontmoeten van de letterlijke buren uit de hel. Iets minder indrukwekkend, maar toont nog steeds toewijding, hij leerde ook letterlijk een oude hond nieuwe trucs en verloor letterlijk zijn knikkers.
Hoewel zijn website niet langer wordt geüpdatet, slaagde Parry er uiteindelijk in om zijn pedanterie op peil te houden tot 2013 - bijna een decennium nadat hij was begonnen.
3De fictieve pedant die een generatie beïnvloedde
Opgericht in het 18e-eeuwse Groot-Brittannië, was de Scriblerus Club mogelijk het dichtst bij onze voorouders ooit in een supergroep. Tot de leden behoorden Alexander Pope, John Gay, Thomas Parnell, John Arbuthnot en Johnathan Swift, enkele van de beste schrijvers die toen leefden. Vanaf de eerste ontmoeting in 1713 was de Club helemaal gewijd aan één ding en één ding: het bespotten van pedanterie. Met dit doel creëerden de leden een fictieve pedant genaamd Martinus Scriblerus en begonnen ze een autobiografie voor hem te schrijven. Het was een onderneming die bijna 30 jaar zou duren.
Hoewel hij geschapen was om 'het misbruik van leren' te bespotten, belandde Scriblerus met een direct effect op het verloop van de Engelse literatuur. Op een gegeven moment in zijn autobiografie maakt Scriblerus een lange reis naar het 'land van reuzen' - een sectie die direct leidde tot het schrijven van Gulliver's Travels. Een ander deel heeft ook geleid tot de oprichting van The Beggar's Opera. Sterker nog, de denkbeeldige pedant van de Club werd zo invloedrijk dat Pope zelfs zijn vertaling van Homer afschafte in plaats van de avonturen van Scriblerus te schrijven. Toen het boek uiteindelijk werd gepubliceerd in 1741, vertegenwoordigde dit het leven van misschien wel de meest invloedrijke pedant om nooit te hebben geleefd.
2De gesplitste Infinitieven die bijna een verdrag hebben verzwolgen
In 1871 kwamen Britse en Amerikaanse diplomaten bijeen om een bindend akkoord te sluiten over de betrekkingen tussen de landen. De VS hadden bezwaar gemaakt tegen de bouw van Britse schepen voor de Zuidelijken tijdens de Burgeroorlog, terwijl de Britten het zat waren om Amerika binnen te vallen, de hele tijd. Beide partijen deden aanzienlijke concessies, totdat de Britten een onoverkomelijk obstakel ontmoetten: een gespleten infinitief.
Toen het Verdrag van Washington werd opgesteld, telegrafeerde de Britse regering met een dringende boodschap. Volgens biograaf Andrew Lang verklaarden ze dat ze "onder geen enkele omstandigheid" een verdrag zouden ondertekenen dat een enkele gesplitste infinitief bevatte. Als de vertegenwoordigers van de VS een bijwoord wilden houden tussen het 'en' en het werkwoord (om dezelfde reden dat Chief Justice Roberts 'trouw' uit 'trouwe uitvoering' verwijderde), konden ze iemand anders vinden om een verdrag mee te sluiten.
Gelukkig voor toekomstige generaties, de Amerikaanse delegatie stemde toe en het verdrag werd ondertekend. Als een direct gevolg hiervan werd de Canadese grens gedemilitariseerd, het noorden geïndustrialiseerd en de VS en het VK gingen van on-again, off-again vijanden naar nieuwe beste vrienden.
1Grammar-kosten David Wynn Miller Zijn geestelijke gezondheid
Een lid van de Sovereign Citizens-beweging - een groep die beweert dat je boven federale wetgeving kunt handelen zolang je de juiste woorden zegt - David Wynn Miller is geobsedeerd door grammatica tot waanzin. Volgens hem worden onze zinsstructuren gebruikt om onze geest tot slaaf te maken.
Als tegengif voor onze door de regering gemandateerde mind-controlerende grammatica, heeft Miller zijn eigen 'waarheidstaal' uitgevonden. Hoewel een deel ervan nog steeds is gekoppeld aan de Sovereign Citizens-beweging, zoals de bewering dat het toevoegen van afbreekstreepjes aan je naam je uit de problemen haalt belasting betalen, het meeste is niet gekoppeld aan iets op aarde. Hier is een voorbeeld:
VOOR DEZE FEDERALE RECHTS: David-Wynn: Miller's-KENNIS VAN DEZE CORRECTE ZINSTRUCTUREN-COMMUNICATIE-PARSE-SYNTAX-GRAMMAR = (C.-S.-S.-C.-P.-S.-G. ) IS MET DE CLAIMS DOOR DE QUANTUM-PARSE-SYNTAX-GRAMMAR-NU-TIJD-GESCHREVEN-COMMUNICATIE-FEITEN
Zoals de Commissie voor Sceptisch Onderzoek heeft opgemerkt, bevat Miller's Correct Language "de grammaticale termen van het Engels, maar het past niet dezelfde grammatica toe." Het is een weloverwogen poging om een Engels te maken zonder enige grammaticale regels.Op zijn eigen gekke manier, dat is bijna net zo indrukwekkend als elke vertoning van de juiste pedanterie.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.