Delen:
10 Vergeten Franse occultisten die de moderne geschiedenis hebben beïnvloed
Frankrijk heeft veel occultisten voortgebracht sinds de Verlichting, maar ze zijn grotendeels vergeten door de geschiedenis. In ons nieuwe tijdperk van rationalisme heeft de academische wereld over het algemeen geweigerd om deze mensen en hun bijdragen zelfs maar te beschouwen als excentriekelingen en gekke opmerkingen. Dat is een schande, want ongeacht wat u misschien persoonlijk over het occulte gelooft, kunnen de verhalen van deze mensen behoorlijk vreemd en interessant zijn. Soms hebben ze de wereld beïnvloed op duurzame en zinvolle manieren die je misschien niet verwacht.
10 Guillaume Postel
Na in het begin van de 16e eeuw naar Parijs verhuisd te zijn, pakte Guillaume Postel een assortiment van Hebreeuwse en Latijnse boeken van een plaatselijke Jood en leerde hij zichzelf al snel Hebreeuws. Aan het College de Sainte Barbe beoefende hij het mystieke, ascetische christendom en hoopte op de hervorming van de beroemde corrupte katholieke kerk van zijn tijd. Ondertussen schreef hij over het onderwerp geografie, zeilde verschillende keren naar het oosten en begon Arabisch te leren. Hij werd een jezuïetenpriester in Rome en studeerde vele geheimzinnige documenten (waar alleen priesters bekend mee waren) terwijl hij daar was.
Begin 1540 had Postel een visioen waarin hem werd opgedragen de Franse koning, Francois I, te waarschuwen dat hij zijn koninkrijk moest hervormen ter voorbereiding op zijn komende rol als de koninklijke initiator van een naderende 'Universele Restauratie'. Francois nam ik aan De boodschap van Postel eerst ernstig, maar een koninklijke adviseur veranderde snel van gedachten. Geruchten begonnen te verspreiden dat Postel krankzinnig was.
Postel's vreemde ideeën over een aankomend Frans wereldrijk en zijn terughoudendheid om de volledige autoriteit van de paus toe te geven, zorgden ervoor dat hij pas een jaar na zijn aantreden uit de jezuïeten werd geschopt. Toen Francois echter Postel's profetische waarschuwingen negeerde door formeel partij te kiezen bij degenen die het pauselijke oppergezag over hervormers in de kerk ondersteunden, stierf hij enkele dagen later. De goddelijke inspiratie achter de visie van Postel leek bevestigd.
Postel verhuisde vervolgens naar Venetië, waar hij diende als aalmoezenier in een ziekenhuis. Hij werd de biechtvader en discipel van een oudere vrouw, een mysticus genaamd Moeder Johanna (Madre Zuana) die zorgde voor de zieken en bekendstond om haar naastenliefde. In Venetië in 1547 kocht hij ook een manuscript van de Zohar (de primaire tekst van de Kabbala). Hij integreerde Kabbalistische en Christelijke ideeën en leek schijnbaar Johanna's beweringen te geloven dat haar ziel doordrenkt was geraakt met Christus en dat zij een vrouwelijke belichaming van goddelijkheid was.
Na de dood van Johanna beweerde Postel dat ze in 1552 door haar geest bezocht was. Deze ervaring maakte hem een 'nieuwe man', opnieuw geboren als de zoon van Christus en de 'Moeder van de Wereld'. Johanna's geest had zijn fysieke lichaam getransmuteerd, zei hij en gaf hem geestelijke kledingstukken, een witte en een rode. Hij zei dat de rode zijn anima en animus had hersteld, de mannelijke en vrouwelijke aspecten van zijn wezen.
Hierna was de nieuwe profetische boodschap van Postel dat Moeder Johanna, de 'Maagd van Venetië', de tweede Eva was geweest, net zoals Christus de tweede Adam was geweest. Ze was in materiële vorm naar de hemel opgestegen en had zich met Christus verenigd in een 'chemisch huwelijk'. Ze zou snel het herstel van alle dingen bewerkstelligen. Hij publiceerde deze ketterse ideeën in twee boeken en accepteerde ze nooit.
Gelukkig voor Postel werd hij krankzinnig verklaard en verontschuldigd van zijn ketterij. Hij zat gevangen in Rome en vermeed te worden verbrand op de brandstapel. In 1559 werden hij en alle gevangenen uit de Inquisitie-gevangenis vrijgelaten bij de dood van paus Paulus IV.
Hoewel de Inquisitie de boeken van Postel over de Maagd van Venetië verbrandde, wordt aangenomen dat kopieën in particuliere handen zijn overgebleven en hun weg hebben gevonden naar Frankrijk, Duitsland en Engeland, waar ze tijdens de Reformatie invloedrijk waren. Zijn beschrijving van zijn spirituele ervaringen lijkt krankzinnig vanuit een letterlijk perspectief, maar op symbolisch niveau hebben ze een griezelige gelijkenis met de leringen van de Europese alchemisten die in zijn kielzog zouden verschijnen. Bovendien is het bekend dat Postel documenten heeft teruggebracht van zijn reizen naar het oosten die te maken hebben met de wetenschap van de astronomie, en er zijn sterke aanwijzingen dat de kennis vervat in deze documenten werd overgedragen aan Copernicus en andere Europese wetenschappers tijdens de Reformatieperiode.
9 De onbekende filosoof
Louis-Claude de Saint-Martin is een intrigerende figuur waarvan het leven en de leer griezelig synchroon liep met de geboorte van de moderniteit. Hoewel zijn geschriften een enorm effect hebben gehad op het westerse occultisme, is hij de meeste mensen tegenwoordig weinig bekend.
Saint-Martin werd geboren in 1743. Hij begon zijn volwassen leven als advocaat, maar stopte met het beroep na slechts zes maanden. Vervolgens vervoegde hij het leger en belandde uiteindelijk in Bordeaux, waar hij Martinez de Pasqually, een joodse mysticus, ontmoette. Hij werd ingewijd in Pasqually's occulte orde, bekend als de Elus-Cohens, in 1768.
Saint-Martin werd in 1770 ingewijd in de hoogste graad van de Elus-Cohens en verliet het leger een jaar later. Hij schreef slechts één boek gedurende deze tijd-Fouten en de waarheid, in 1775. Hoewel hij de meeste leerstellingen van Pasqually accepteerde, was hij het oneens met de methode van de orde van het theurgische ritueel. Saint-Martin gaf de voorkeur aan een eenvoudigere mystieke praktijk die hij 'De weg van het hart' noemde, en na het niet overtuigen van de opdracht om een meer contemplatieve benadering te volgen, liet hij het in 1790 geheel links liggen - precies aan het begin van de Franse revolutie.
Vrij van Pasqually vond Saint-Martin een nieuwe invloed in de geschriften van de mysticus Jakob Boehme.Hij begon veel te schrijven over occulte onderwerpen onder het pseudoniem "The Unknown Philosopher." Zijn werken vulden Frankrijk aan met spirituele ideeën over het bevrijden van de menselijke geest, wat griezelig samenviel met de politieke doelen van de revolutionairen. Volgens bekende occultist A.E. Waite keurde hij echter niet de soorten 'krachten die vrijkomen door een egoïstisch, zelfzuchtig streven naar vrijheid gemotiveerd door buitensporige eigenzinnigheid' goed.
Ondanks het feit dat hij geboren was uit de Franse adel, overleefde Saint-Martin de Franse Revolutie en stierf in 1803. Behalve dat hij invloed had op veel Franse denkers en occultisten, werd hij ook beschouwd als een beoefenaar van de Duitse Romantici, en ook met het anticiperen op het materialisme van de 19e eeuw. Je kunt over de leringen van Saint-Martin lezen in de biografie van A.E. Waite over hem.
8 Jean-Baptiste Willermoz
Jean-Baptiste Willermoz werd in 1750 ingewijd in de Franse vrijmetselarij op slechts 22 jaar oud. Twee jaar later werd hij gekozen tot eerbiedwaardige meester van zijn loge in Lyon. Ondanks dat hij in eerste instantie zo'n prestigieuze status had bereikt, zou hij nog 24 jaar lang de routinematige rituelen van de reguliere vrijmetselarij moeten naspelen voordat hij uiteindelijk iets zou vinden dat zijn ziel echt opwond.
Willermoz werd aanvaard in de mystieke orde van de Elus-Cohens in 1776. Net als zijn vriend Saint-Martin, zag Willermoz de waarde in de leringen van zijn leider (Pasqually's), maar hij vond de rituelen die uitriepen dat ze voor de meeste mensen te esoterisch waren te begrijpen. Willermoz geloofde dat de symbolische betekenis achter de rituelen de echte deal was, maar het was te moeilijk om te extraheren.
Terwijl Saint-Martin Pasqually's rituelen liet varen en in plaats daarvan zijn eigen 'Weg van het Hart' vond, zocht Willermoz een manier om de occulte betekenis achter de rituelen toegankelijker te maken voor iedereen. Hij combineerde de structuren van de vrijmetselarij met de initiatie-rituelen van Pasqually en bedacht wat de "Rectified Scottish Rite" zou worden genoemd. Onder leiding van Willermoz werd de Rectified Scottish Rite een officieel erkend onderdeel van de vrijmetselarij. Hoewel het weinig bekend is, speelde Willermoz een cruciale rol bij het aanlegen van de banden van de vrijmetselarij met het occulte.
7Adolphe Desbarolles
Handlijnkunde (ook bekend als chiromantie) wordt verondersteld te zijn ontstaan met de brahmanen van India. Aristoteles zou in India een manuscript hebben gevonden dat de kunst verklaart, en het werd naar het Westen gebracht en vertaald. Veel westerse occultisten oefenden chiromantie uit, maar de studie werd door de kerk onderdrukt vanwege de banden met de astrologie. De kunst werd meestal geassocieerd met zigeuners in de vroegmoderne tijd. Tegen de 19e eeuw was de kerk echter begonnen de macht te verliezen. Adolphe Desbarolles en anderen brachten de belangstelling voor handlezen opnieuw tot leven.
Desbarolles wordt gecrediteerd met het formuleren van de kunst in een geloofwaardiger systeem, nadat charlatans en kwakzalvers het zogenaamd hadden vervormd. Hij probeerde echter niet alles wetenschappelijk uit te leggen. Hij was een leerling van de meer beroemde occultist Eliphas Levi, en hij wordt vergeleken met een 'Renaissance-mysticus'. Zijn prachtig geïllustreerde eerste werk, Les Mysteres de la Main, bevat secties over Kabbalah, de invloed van de sterren en numerologie. Zijn tweede boek, Openbaring voltooit, is het resultaat van meer dan 20 jaar studie en is meer dan 1.000 pagina's lang.
Desbarolles beoefende handlijnkunde in Parijs, rekende 20 francs per sessie af en gebruikte een microscoop om fijnere lijnen op de hand te bekijken. Hij werd bekend als "de vader van de moderne handlijnkunde".
6 Etteila
De Fransman die bekend werd als Etteila keerde zijn achternaam terug (Aliette) en besloot te publiceren onder het pseudoniem. In 1770 publiceerde hij zijn eerste boek, Etteila, of een manier om jezelf te vermaken met een pak kaarten. Gepubliceerd vóór de komst van tarotkaarten in Frankrijk, gebruikte het systeem van Etteila gewone speelkaarten voor waarzeggerij. Het boek genoot verschillende oplagen.
Hierna verdween Etteila een tijdje uit de geschiedenis voordat hij opnieuw de verkoop van prenten begon. Hij schreef nog een boek over astrologie en beweerde de term 'cartomantie' te hebben uitgevonden (kaarten gebruiken als waarzeggerij). Hij beweerde ook ten onrechte een wiskundige te zijn.
Toen er tarotkaarten in Frankrijk aankwamen, beweerde Etteila dat de foto's en symbolen op de kaarten hun oorsprong vonden in Egyptische magie en probeerden te publiceren Egyptische Cartomania, of Interpretatie van de 78 hiërogliefen die op de kaarten worden geroepen Tarots in 1782. Het boek werd verbannen door koninklijke censoren, maar twee jaar later slaagde hij erin om te publiceren Een manier om jezelf te vermaken met het pak kaarten dat we tarots noemen.
Etteila hielp bij het ontwikkelen en populariseren van de esoterische tarotkaart. Tijdens de gebeurtenissen voorafgaand aan de Franse Revolutie, toen velen begrijpelijkerwijs bezorgd waren over hun toekomst, verdiende hij goed geld als kaartlezer. Er wordt gezegd dat hij nauwkeurig het lot heeft voorspeld van velen die naar de guillotine zijn gegaan. Hij ontwierp ook zijn eigen kaartspel met tarotkaarten, "The Grand Etteila," dat aanzienlijk verschilt van de tarotkaarten die we vandaag herkennen. Tegenwoordig zijn tarotkaarten over de hele wereld populair en het essentiële deel van Etteila in hun ontwikkeling valt niet te ontkennen.
5 Rene Guenon
Rene Guenon (ook bekend als Shaykh 'Abd al-Wahid Yahya) werd in 1886 geboren bij een rijke Franse familie en werd een occultist, vrijmetselaar en metafysicus. Hij was ook een geleerde en denker van grote verdiensten en invloed, hoewel zijn formele opleiding werd ingekort door zijn verlangen om na te speuren naar spirituele waarheden uit elke traditie.
Guenon geloofde de moderne periode om een andere donkere leeftijd te zijn.In zijn studie van religies erkende hij gebieden met een gemeenschappelijke achtergrond tussen Oosterse en Westerse ideeën en probeerde hij de 'eeuwige filosofie' te formuleren, die de eeuwige waarheid is die naar verluidt door het hart van alle religies stroomt. Hij wordt erkend als een grondlegger van wat bekend is geworden als de "traditionalistische" school voor religieuze geleerdheid, die van invloed was op belangrijke academici zoals Houston Smith, die naar verluidt de belangrijkste tekst op het gebied van religieuze studies tot nu toe had geschreven -The World's Religions.
Tegelijkertijd gebruikte Guenon strenge beurzen om de leidende krukken van zijn tijd te ontkrachten. Volgens de beroemde antropoloog Mircea Eliade in zijn boek Het occulte en de moderne wereld:
De meest erudiete en verwoestende kritiek van al deze zogenaamde occulte groepen werd niet door een rationalistische "buiten" waarnemer gepresenteerd, maar door een auteur uit de binnenste cirkel, naar behoren ingewijd in sommige van hun geheime ordes en goed bekend met hun occulte doctrines; bovendien was die kritiek niet gericht vanuit een sceptisch of positivistisch perspectief, maar vanuit wat hij 'traditioneel esoterisme' noemde. Deze geleerde en onbuigzame criticus was Rene Guenon.
Guenon was vooral gecharmeerd van het hindoeïsme en de mystieke islam. Na het publiceren van verschillende boeken bekeerde hij zich tot de islam en verhuisde uiteindelijk permanent naar Egypte, waar hij een praktiserende soefi en een sjeik werd. Hij stierf in 1951, maar zijn werken hebben velen beïnvloed.
4 Francois Jollivet-Castelot
Aan het einde van de 19e eeuw bedacht Francois Jollivet-Castelot "hyperchemie", een soort neo-alchemie. Het was een occulte synchronisatie van wetenschappelijke chemie en alchemie, en Jollivet-Castelot verklaarde zijn theorieën hierover in Reageer op Deviant Alchemiste. Het boek bevat lange discussies over de Kabbala in verband met alchemie en de alchemistische interpretatie van de tarot.
Jollivet-Castelot voegde praktische hints en tips toe voor de aspirant-neo-hermeticus. Deze omvatten ochtendgebeden terwijl je op de rand van je bed zat met een zijden doek over het hoofd, een lauw ochtendbad (vooral geparfumeerd met roos) waarin magische wassingen werden uitgevoerd, en een ontbijt met thee met koekjes of toast. Het grote werk van de moderne alchemist moest vervolgens worden uitgevoerd in een goed geventileerd laboratorium met een verduisterd gebied voor astrale projectie.
De hyperchemicus zou, volgens Jollivet-Castelot, om ongeveer 18.00 uur stoppen met werken en een wandeling maken om de hersenen te ontgrendelen. Poëtische reflectie en artistieke sentimenten zouden worden geïnduceerd door de ondergaande zon en de sterren te bekijken. Eindelijk was een groot avondmaal toegestaan, gevolgd door tabak. 'S Nachts moest esoterische literatuur worden bestudeerd. Het theater en andere wereldse geneugten moesten worden vermeden vanwege het onvermijdelijke gevaar van 'mentale dissipatie', maar het gezelschap van vrouwen (van tijd tot tijd) werd aangemoedigd.
Jollivet-Castelot leidde de Alchemical Society of France in Parijs en genoot een tijdlang geloofwaardigheid nadat Rutherford en Soddy radioactieve "transmutatie" aan het begin van de 20e eeuw hadden gedocumenteerd. Stoffen zoals radium maakten dat mensen zich afvroegen of traditionele alchemisten toch iets op het spoor waren geweest. Attitudes veranderden dramatisch. Wetenschappers uit de 19e eeuw leken iets verbazingwekkends te hebben gemist over de aard van materie.
In 1920 beweerde Joillivet-Castelot dat hij erin geslaagd was goud van zilver te maken. Hij publiceerde ook drie romans (evenals andere boeken), richtte een niet-atheïstische communistische organisatie op, beïnvloedde de Zweedse schrijver August Strindberg, en werd overmatig serieus genomen door reguliere wetenschappers in Groot-Brittannië, Duitsland en Frankrijk.
3 Papus
Gerard Encausse, die het pseudoniem "Papus" gebruikte, sloot zich aanvankelijk aan bij de Franse Theosophical Society, hoewel hij het kort daarna liet varen vanwege een geschil. Encausse was ook lid van de Parijse tak van de Hermetische Orde van de Gouden Dageraad en hielp de Kabbalistische Orde van de Rozenkloof te stichten. Hij richtte ook de Independent Group for Esoteric Studies op. Zijn geschriften werden populair en maakten occulte praktijken gemeen onder de bourgeoisie van zijn tijd.
De invloed van Papus strekte zich uit tot helemaal in Rusland, waar Tsaar Nicolaas II zich zorgen maakte over de opkomst van de bolsjewistische revolutionairen. Hij vroeg om de hulp van Papus, en Papus nam vermoedelijk contact op met de geest van de vader van de tsaar in een seance. De besluiteloze Nicholas zou de raad van zijn vader hebben gepleit voor advies, maar er werd onthuld dat de revolutionairen zouden zegevieren en de aristocratie ten val zouden brengen.
Papus moedigde Nicholas's vrouw Alexandra ook aan om de swastika te gebruiken als een bovennatuurlijke talisman om het kwaad af te weren. Ze liet het symbool in haar dagboek graveren en droeg sieraden die het motief droegen dat uiteindelijk berucht zou worden gemaakt door Hitler en de nazi's. Ze heeft zelfs swastika's in de raamkozijnen van het huis gegraveerd waarin haar en Nicholas en hun hele familie zijn vermoord, jammer genoeg (tenzij je een moorddadige bolsjewiek bent).
Papus stichtte nog een andere orde, de Orde van de Martinisten, gebaseerd op de leer van Louis-Claude de Saint-Martin. Tegen 1900 was het uitgegroeid tot enkele honderden leden onder zijn energieke leiderschap. Echter, nadat Papus stierf aan tuberculose tijdens zijn werk als een dokter in de Eerste Wereldoorlog, vielen de cijfers af. Desondanks zou de order onder meer Pablo Picasso hebben beïnvloed. Degenen die daartoe geneigd zijn, kunnen tot op de dag van vandaag Martinistische ingewijden worden.
2 Alexandre Saint-Yves D'Alveydre
In de 19e eeuw schreef de occultist Alexandre Saint-Yves d'Alveydre een boek genaamd Het koninkrijk van Agarttha: een reis naar de holle aarde. Hij beweerde dat de aarde hol was en dat oude meesters van occulte wijsheid leefden in een stad in het centrum (Agarttha), die heerste over een beschaving van miljoenen. Deze kennis was vermoedelijk aan hem geopenbaard na zijn opleiding in Sanskriet-teksten door een mysterieuze oosterse goeroe. D'Alveydre noemde zichzelf een "spontane ingewijde" die op magische wijze dit onderaardse rijk had bespioneerd. Hij nam zelfs deel aan het boek open brieven aan de hoogwaardigheidsbekleders van zijn tijd (koningin Victoria, keizer Alexander III van Rusland, en paus Leo III), en nodigde hen uit om samen met hem Agarttha te zoeken.
Als toevoeging aan het mysterie, net toen hij op het punt stond zijn boek te publiceren, veranderde d'Alveydre op het laatste moment van gedachten om een onbekende reden en vernietigde hij elke kopie behalve één. Na zijn overlijden kwam deze laatste bestaande kopie in het bezit van Papus, die het in 1910 publiceerde met enige omissies. Tientallen jaren later, zo gaat het verhaal, bleek dat de printer een kopie van het origineel had bewaard. Jean Saunier gebruikte deze versie om het boek van d'Alveydre in 1981 te publiceren, en het is sindsdien in het Engels vertaald door de geleerde Joscelyn Godwin.
Volgens Godwin, Het koninkrijk van Agarttha misschien afgedaan als de fantasie van een of andere zwengel was het niet voor de Poolse schrijver Ferdinand Ossendowski geweest. In 1922 publiceerde Ossendowski een sensationeel verslag van zijn reizen door Centraal-Azië toen hij de Russische revolutie ontvluchtte. Toen hij in Mongolië was, beweerde hij een verhaal te hebben gehoord over een koninkrijk van de onderwereld met 800 miljoen inwoners, genaamd 'Agharti'. Veel details bevestigden het verslag van Agarttha van d'Alveydre. Ossendowski's versie bevatte een voorspelling dat de bewoners van Agharti in 2029 op het aardoppervlak zouden verschijnen en hun wijsheid zouden delen met de mensheid.
Hoewel het geloofwaardiger lijkt dat Ossendowski het verhaal van d'Alveydre over Agarttha is tegengekomen en simpelweg de namen en details heeft gewijzigd om te worden beschuldigd van plagiaat, trok zijn verhaal over Agharti niettemin de aandacht van de geleerde en gerespecteerde Rene Guenon. "Onafhankelijk van het bewijs aangeboden door Ossendowski," zei hij, "we weten uit andere bronnen dat dit soort verhalen wijdverspreid zijn in Mongolië en in heel Centraal-Azië, en we kunnen hieraan toevoegen dat er iets vergelijkbaars is in de tradities van de meeste mensen. ”
Het werk van D'Alveydre wordt tot op zekere hoogte ondersteund door esoterische tradities in het oosten, zoals Guenon ermee eens was. Agarttha trok ook de aandacht van de Oostenrijkse occultist Rudolf Steiner, die hielp de legende in Duitsland populair te maken. Verscheidene andere populariserende schrijvers volgden. Nazi-occultisten zijn wijdverbreid om Steiner te hebben vermoord en daadwerkelijk naar Agarttha te hebben gezocht.
1 Georges Soules
Georges Soules werd geboren in 1907. Hij was een mysterieuze figuur die de complotten van 'macht achter de troon' heeft geïntrigeerd vanwege zijn bekende betrokkenheid bij zowel de occulte wereld als de politiek. Hij maakte een paar krachtige vrienden op de universiteit in Parijs in de late jaren 1920, en ze staan erom bekend dat ze hem zijn hele leven hebben geholpen. Sommige van zijn vrienden zouden hebben geholpen de Franse president François Mitterrand te laten kiezen.
Als jonge man vervoegde Soules de Franse Socialistische Partij in 1932, maar zijn politieke loyaliteit veranderde snel toen hij voor het begin van de Tweede Wereldoorlog overging op het fascisme. Hij werd ingelijfd in militaire dienst bij de oorlog, maar werd kort daarna gearresteerd en gevangengezet. Na zijn vrijlating was hij betrokken bij de geheime wereld van het Franse verzet, die zich verzette tegen de bezettende fascisten. Na de oorlog (ondanks dat hij aan de winnende kant was) dook hij onder in Zwitserland, omdat iemand anders genaamd Georges Soules bij verstek schuldig werd bevonden aan de ondersteuning van het regime van Vichy. Vermoedelijk - hoewel het een vrij groot toeval is - was het niet dezelfde persoon.
Nadat hij in 1951 amnestie kreeg, keerde Soules terug naar Frankrijk onder een nieuwe naam, Raymond Abellio. Bij zijn terugkeer werd Soules slechts 30 uur gevangen gezet voordat hij werd vrijgelaten, zijn connecties smeekten namens hem. Als het onbewezen effect van Soules als een goed verbonden occultist die de wereldpolitiek probeert te beïnvloeden, wordt genegeerd, komt zijn belangrijkste invloed op de moderne wereld via literatuur. Soules, die onder zijn nieuwe naam schreef, won verschillende literaire prijzen en publiceerde verschillende genoteerde surrealistische romans. De laatste jaren van zijn leven waren doorgebracht met het beoefenen van mystiek, en hij stierf in 1986.