10 beroemde olifanten en hun bizarre doden

Het is verleidelijk om de titel van 's werelds meest intrigerende dier aan een van de mensapen te geven. Maar een chimpansee heeft meer gemeen met ons dan niet; bij gebrek aan een enkel chromosoom zou hij zijn bananen voor een ligbox kunnen weggooien. Laten we dan een soort een beetje moeilijker te antropomorfiseren soort onderzoeken (maar nauwelijks onmogelijk, gezien de glorieuze doe-eyed, onmogelijk luchtopwaartse draai van Dumbo) maar elk beetje zo bewust, als zelfbewust, als de apen. De olifant is het grootste landbeestenbeest op aarde. Het meest massieve exemplaar ooit opgenomen was een gigantische 26.000 pond monster stier in Angola. De onderstaande lijst onderzoekt de levens en bizarre eindes van enkele van de grootste beesten die ooit de aarde hebben bewandeld.

Abul Abbas

In 797 na Christus presenteerde Harun al-Rashid, de kalief van Bagdad, Karel de Grote, koning van de Franken en keizer van de Romeinen, een klok met een mechanische vogel erin om uit te komen en op het uur te tjilpen. Hij gaf hem ook een Aziatische olifant. Terwijl men moet aannemen dat Karel de Grote betoverd was met de koekoeksklok (dit was ruim duizend jaar voordat men zulke heerlijke items bij Pier One kon oppikken), maakte de dikhuid duidelijk veel indruk op hem. Aangezien er opmerkelijk weinig betrouwbare geschiedenis is over Karel de Grote, zijn ook de geschiedenisboeken relatief vrij van verwijzingen als het gaat om Abul Abbas. We weten bijvoorbeeld dat hij werd ingezet in de strijd tegen de Deen. In 810, toen hij veertig was, stierf hij aan longontsteking (Abul, niet aan Karel de Grote). Dit werd waarschijnlijk verergerd door een van zijn reguliere dalen in de Rijn en het begrijpelijke gebrek aan exotische dierenartsen binnen de geschreeuw.

Op 13 april 1796 arriveerde op het Private Armed Ship America de tweede olifant die het Amerikaanse continent ooit genas. Vreemd genoeg werd het verslag van de passage van de olifant bewaard in het logboek van één Nathaniel Hathorne (vader van literair icoon Nathaniel Hawthorne, die de "w" later invoegde). De olifant, Old Bet genaamd, was in het begin van de 19e eeuw te zien aan de oostkust. Op de een of andere manier werd ze gekocht door een boer genaamd Hachaliah Bailey (wiens voorouderlijke naamgenoot later zou worden gepast op het einde van het beroemdste circus ter wereld, de beroemde Ringling Bros. en Barnum & Bailey Circus) voor gebruik als trekdier van last. Maar hij besefte al snel dat hij veel meer geld kon verdienen door de olifant door het hele land te laten zien dan hij ooit een ploeg om zijn boerderij kon laten trekken. Hij vestigde een reizende menagerie met Bet als middelpunt. De toelating voor een gezin tot deze rudimentaire show was een munt of een kruik rum van twee gallon. Bailey beweerde dat Old Bet werd gedood op 24 juli 1816, terwijl ze op tournee waren bij Alfred, Maine, door een boer die het als zondig beschouwde voor de armsten om hun beperkte geld weg te jagen op zo frivole dingen als circussen.

Castor en Pollux

Parijs, ondanks zijn cultureel diepgaande erfgoed, heeft in de loop van de jaren een gruwelijke strijd gezien en het jaar 1870 bracht een van de donkerste periodes uit zijn geschiedenis. Duitse troepen omringden de hoofdstad van Frankrijk, een blokkade die de belegering van Parijs wordt genoemd. Toen de aanvoerlijnen opengingen, wendden de Fransen zich tot het slachten van alle dieren die voorhanden waren. De menu's omvatten dergelijke gastronomische gerechten waren Epaules et filets de Chien braises (hond in tomatensaus) en Civet de Chat aux Champignons (kat met champignons). De dieren van de dierentuin waren de volgende. Ga naar Castor en Pollux, een paar olifanten. Genoemd naar de Tweelingen-tweeling, ze werden klaargemaakt met sum sum-kogels en verkocht aan lokale slagers per pond (waarbij de stammen een premie haalden). Henry Du Pre Labouchere (een rijke Engelse politicus en schrijver) proefde een deel van dit tarief en had de volgende kritiek: "Gisteren had ik een stukje Pollux voor het avondeten. Pollux en zijn broer Castor zijn twee olifanten die zijn gedood. Het was taai, grof en vettig en ik raad geen Engelse gezinnen aan olifanten te eten zolang ze rundvlees of schapenvlees kunnen krijgen. ".

Ongetwijfeld de beroemdste olifant ooit was Jumbo, een grote Afrikaanse stier die in 1869 in Ethiopië werd gevangen. Hij bracht enkele jaren door in Engeland in de dierentuin van Londen om attracties te geven, maar werd uiteindelijk in 1882 verkocht aan showman P.T. Barnum voor $ 10.000. Jumbo, wiens naam een ​​van de belangrijkste synoniemen voor 'groot' is geworden, kreeg zijn naam van een verbasterd Swahili-woord; ofwel jambo (wat "hallo" betekent) of jumbo ("hoofd"). Hij was inderdaad een uitzonderlijk groot exemplaar, waarschijnlijk minstens twaalf voet lang. Op 15 september 1885 werd het circus op hun trein geladen in St. Thomas, Ontario, Canada. Jumbo en een babyolifant genaamd Tom Thumb waren op weg naar hun auto toen een ongeplande goederentrein het station binnenreed. De kleine olifant ving een kijkende slag op die zijn been brak; Jumbo werd vol geraakt, zijn schedel verpletterd. In zijn laatste momenten zakte zijn trainer op zijn knieën en huilde als een baby, terwijl hij de koffer van Jumbo vasthield tot hij stierf. Jumbo's maag bleek bezaaid met Engelse munten, sleutels, klinknagels, zelfs een bobbies fluitje. Zijn skelet werd geschonken aan het Natural History Museum in New York en zijn hart werd verkocht aan de Cornell University. Barnum had de huid gevuld en enkele jaren op tournee gezet. In 1889 verliet hij uiteindelijk het laatste stuk Jumbo en doneerde zijn opgezette olifant aan de Tufts University, waar hij vervolgens de mascotte werd.

Topsy

Elke studie van Coney Island in Brooklyn moet het treurige verhaal van Topsy bevatten, gedoemd om de zelfingenomen toorn van niemand minder dan de Wizard of Menlo Park, Thomas Edison, tegen te komen. Topsy was een attractie in het Forepaugh Circus en deelde eerder permanente gerechtigheid uit aan ten minste drie beledigende trainers. De laatste maakte de fout om haar een aangestoken sigaret te geven. Topsy werd al snel veroordeeld om te sterven voor haar moorddadige manieren.Ga Thomas Edison binnen. De grote uitvinder was in de strijd van zijn leven en probeerde te bewijzen dat zijn model van gelijkstroom elektriciteit veiliger en efficiënter was dan wisselstroom. Edison, een slimme, enigszins meedogenloze zakenman, besloot dat de beste manier om AC-technologie te ontmaskeren was om weerloze dieren ermee te elektrocuteren. Zeker, als hij het Amerikaanse publiek kon laten zien dat wisselstroom voldoende was om zo'n enorm beest te laten zappen, dan zou geen redelijke man de veiligheid van zijn huishouden riskeren om het te gebruiken. Ze voerden Topsy's executie uit door haar wortels te voeden met 460 gram (iets meer dan een vast pond) kaliumcyanide. Daarna bonden ze metalen schoenen aan en raakten haar met 6.600 volt pure dood. Dit spektakel werd gezien door ongeveer 1500 mensen (blijkbaar was er niet veel te doen in de loop van de dag) en was door alle accounts nogal onspectaculair. Topsy stierf binnen enkele seconden. En terwijl Edison uiteindelijk de War of Currents zou verliezen, was het incident allesbehalve een mislukking voor hem. Zijn film over Topsy's ondergang, de nogal duidelijk getitelde 'Electrocuting an Elephant', werd bekeken in theaters over de hele wereld.

Mary was een Aziatische olifant van vijf ton die optrad voor het Sparks World Famous Show-circus. Ze werd aangeklampt door een nieuwe assistent-handler genaamd Walter "Red" Eldridge in september 1916 in Kingsport, TN. Als reactie pakte ze hem op met haar slurf, gooide hem in een snackkraam en verpletterde zijn hoofd. Op zoek naar gerechtigheid besloot een lokale smid Mary te capen, maar tenzij je een groot wapen en een uitstekend doel hebt, is het schieten op een olifant een nogal slecht idee. Mary's huid absorbeerde een paar dozijn kogels met weinig moeite; er werd besloten dat ze zou moeten worden opgehangen. Een menigte van 2.500 mensen had zich verzameld, velen van hen kinderen, om iets te bekijken dat het geen mens leek voor of na te zien. Een boortoren ketting was gelust rond haar nek en een op een railwagen gemonteerde industriële kraan tilde haar van haar voeten. Maar iemand was vergeten de enkelband los te maken die haar aan het spoor bond. Voor een vreselijk moment hing ze opgeschort in pijniging. Getuigen geven aan dat het geluid van het scheuren van haar enkelpezen behoorlijk hoorbaar was. De ketting om haar hals brak, haar heup verbrijzelde toen ze tegen de grond botste. Een volgende poging was meer succesvol. Verschillende korrelige, sepia-getinte foto's van Maria hangende hangend in de lucht hebben de decennia overleefd, en hoewel een vluchtige blik Photoshop tomfoolery suggereert, ze zijn heel reëel.

Zwarte diamant

Een enorme Indische olifant met een gewicht van zo'n 18.000 pond. Black Diamond was in handen van het Al G. Barnes Circus. In het verleden was hij een stoute jongen geweest, dus hielden ze hem geketend aan een paar vrouwelijke olifanten om hem te kalmeren toen hij in het openbaar werd getoond. Op 12 oktober 1929 in Corsicana, Texas, ging hij op een andere traan, verwondt een voormalige trainer en het doden van een vrouw. Toen zijn woede eindelijk werd onderdrukt, besloot het circus dat hij te gevaarlijk was om door te gaan met de show. Ze probeerden hem te vergiftigen, maar de olifant was te slim voor deze truc. Black Diamond werd doodgeschoten door Hans Nagel, de keeper van de dierentuin van Houston. Hij nam minstens 60 kogels voordat hij viel.

Paus Leo X (van de smerige Medici-clan) ontving Hanno als een geschenk bij zijn kroning van koning Manuel I van Portugal. De paus hield van zijn huisdier en toonde hem vaak. Net als Abul Ammas was Hanno een witte olifant (eigenlijk een roze kleur), een dier dat tot op de dag van vandaag door de culturen in Zuidoost-Azië als heilig wordt beschouwd. Twee jaar later werd Hanno plotseling ziek. Wederom vanwege het verouderde begrip van de geneeskunde in deze tijd, kreeg hij een laxeermiddel dat was getemperd met goud en stierf op 8 juni 1516 met de diepbedroefde paus naast hem.

hofhond

Tegen 1994 waren de technologische media die beschikbaar waren om dergelijke gebeurtenissen vast te leggen zoals het slaan van olifanten voor het nageslacht aanzienlijk verbeterd. Inderdaad, er waren verschillende camcorders ter plaatse voor het Hawthorn Circus van 20 augustus in het Neal S. Blaisdell Center in Honolulu in Hawaï. Tijdens de show had een 20-jarige dame met de naam Tyke, die in het verleden een duidelijke neiging tot ondeugend gedrag had getoond, haar laatste driftbui. Vóór honderden angstige getuigen vermoordde ze haar trainer Allen Campbell en droeg bruidegom Beckwith bij zich voordat ze naar de straten van de stad vluchtte. In hun afgrijzen verspreidde de menigte zich vrij spontaan, wat resulteerde in verschillende kleine verwondingen. Ongebonden door kettingen, met een fel rood hoofdtooi, stormde Tyke door de straten. Een heer met de naam Steve Hirano, de publicist van het evenement, probeerde dapper de muiterij in te perken en probeerde haar naar een parkeerplaats te leiden. Maar een kettingschakel is niet veel meer dan een informele suggestie voor een furieuze olifant. Steve's leven werd gespaard door de snel denkende politie, die de lucht in schoot en haar afschrikte. Politieagenten schoten Tyke in de schaduw en lieten hun diensterpistolen in haar huid glijden. Meer dan tachtig kogels later gaf Tyke zich uiteindelijk over. Ze ging op straat liggen en stierf van enorme zenuwbeschadiging en bloedingen van de hersenen. Het is meer dan waarschijnlijk dat je een aantal van de beelden van die noodlottige dag hebt gezien, een opgeschoonde clip op When Animals Attack! of zijn slecht gebudgetteerde shockumentary ilk.