10 Creepy Japanese Urban Legends

Japan. Thuisbasis van Nintendo, sushi en een festival dat de penis viert. Het is zeker een land in de buurt van de top van ieders must-visit lijst, en terecht. Japan is een land met een boeiend verleden en een fascinerende toekomst.

Het is ook een land met engere verhalen en fantastische verhalen dan waar je een stokje voor kunt schudden: J-Horror, manga, monsterfilms - de lijst is eindeloos. Maar de echte freakfactor van Japan ligt in zijn stedelijke legendes. Hier zijn enkele van de beste.

10Okiku Doll

Er is geen twijfel over dat poppen griezelig zijn. Die grote, insectachtige ogen zijn genoeg om de maag te draaien. Maar hoe zit het met een pop die bezeten is door de geest van een meisje? Introductie van de Okiku-pop, genoemd naar de eerste eigenaar van de pop. De pop is vrij groot - 40 centimeter (1'3 ") hoog - draagt ​​een kimono en heeft haar dat groeit. Ja, haar dat groeit.

De Okiku-pop is te vinden bij de Mannenji-tempel in Iwamizawa, in de prefectuur Hokkaido. Toen de pop voor het eerst in de tempel verscheen, had hij haar geknipt, maar in de loop der jaren is het haar gegroeid als van een hippie - tot maar liefst 25 centimeter (10 in). Volgens sommigen wordt het haar jaarlijks getrimd.

De legende gaat dat een tiener de pop kocht voor zijn twee jaar oude zus, Okiku. Okiku hield van de pop; ze speelde er elke dag mee, kleedde het aan en sprak erover. Tragisch genoeg was hun vriendschap van korte duur: het meisje stierf. Haar familie weigerde zich van de pop te ontdoen. Na een tijdje merkten ze dat het haar groeide, dus concludeerden ze dat de geest van hun dochter in de pop zat. In 1938 namen ze de beslissing om de pop aan de tempel te geven, waar het tot op de dag van vandaag blijft.

9The Red Room Curse

Pop-ups zijn vervelend in de beste tijden. Nou, wat dacht je van degenen die je bedreigen met een dreigende dood? Wij zijn praten over Japanse urban legendes, dus als de game-handschoen past ...

De "Red Room Curse" is eenvoudig. Een pop-up verschijnt op uw computer met een rode deur en de vraag "Houd u van de rode kamer?" In Japans schrift. Nadat u door een reeks vragen in het rudimentaire Flash-ontwerp hebt geklikt, verschijnt uw naam onder aan een lijst met andere namen. Je kunt sommige ervan zelfs als je vrienden herkennen. Dit is het laatste wat je doet. De volgende dag word je dood in je kamer gevonden; je hebt zelfmoord gepleegd en je muren zijn beschilderd met je eigen bloed. Zoals internet memes gaan, is het veilig om te zeggen dat Grumpy Cat veel leuker is.

Zoals met zoveel stedelijke legendes, is er een kern van waarheid in het verhaal. In 2004 vermoordde een 14-jarige student die bekend staat als "Girl A" haar beste vriend in een beruchte misdaad die de "Sasebo-snippers" wordt genoemd. Toen de politie haar computer onderzocht, controleerden ze de browsergeschiedenis. De nummer één bladwijzer? De video "Rode kamer".

8The Curse Of The Kleenex Commercial

"Geef me een zakdoekje. Bedankt. Hou vol - het is toch geen Kleenex? "Dit is het soort praatje dat je in de jaren tachtig in Japan hebt gehoord. In dat decennium lanceerde Kleenex een indrukwekkende advertentiecampagne. De hoofdpersonen in de advertentie waren een vrouw in het wit en een jonge jongen, verkleed als een kleine boeman. De muziek voor de advertentie was "It's a Fine Day" van Jane en Barton.

Alles was echter niet goed. Misschien omdat het lied in een vreemde taal was, staarden geruchten dat het lied een Duits volkslied was met de tekst: "Die, sterf, iedereen is vervloekt en zal worden gedood." Waarschijnlijk niet helemaal waar Kleenex voor ging.

Als gevolg daarvan vonden veel kijkers de advertentie storend en werden verschillende klachten ingediend. De advertentie werd uiteindelijk getrokken, maar zodra het zover was, kwamen de legendes dik en snel. De actrice in de advertentie - Keiko Matsuzaka - zou gek zijn geworden of zwanger zijn geworden van het kind van de duivel, afhankelijk van naar wie je hebt geluisterd. Het jonge kind dat de ogre-slash-pumpkin-human hybrid speelde, stierf op mysterieuze wijze. Elk lid van de bemanning dat aan de advertentie werkte, stierf ook.

Met al die dood en vernietiging, zou je zeker een paar doekjes nodig hebben om de tranen op afstand te houden.

7Jinmenken
(Human-Faced Dogs)

Heb je ooit gewenst dat je hond met je kon praten? Waarom ga je niet jezelf halen? Jinmenken? Het zijn honden met het gezicht van een mens. Ze zijn gemeld in Japanse steden, of langs snelwegen langs supersonische snelheden.

In tegenstelling tot andere, griezelige Japanse wezens, de Jinmenken zijn onschadelijk genoeg. Als je ze met rust laat, zullen ze je waarschijnlijk negeren. Als ze met je praten, zal het over het algemeen zijn om je te beledigen. Maar wat zijn ze? Wetenschappelijke experimenten zijn fout gegaan en zijn ontsnapt uit een geheim ondergronds lab? Gevangen zielen van slachtoffers van auto-ongelukken?

De minst freaky theorie is waarschijnlijk de beste. Volgens deze theorie, Jinmenken zijn eigenlijk Japanse makaken, die hondachtige vacht en mensachtige gezichten hebben. Het is niet moeilijk je voor te stellen dat, als iemand een makaak ziet na een zware nacht in de stad, ze het kunnen verwarren met een hond met een menselijk gezicht. ("Giet nog een sake, barman, ik zie honden met menselijke gezichten!")

6Fan Death

Hoewel fan-death het meest wordt geassocieerd met Zuid-Korea, is het ook een Japanse stedelijke legende - en een die zich over Azië als geheel verspreidt. Het uitgangspunt is simpel: als je een elektrische ventilator over laat in de kamer waar je slaapt, sterf je.

Het idee van moordenaarsfans is terug te voeren tot de jaren 1920, toen mensen werden gewaarschuwd voor fans die misselijkheid, hypothermie, ademhalingsproblemen en zelfs gezichtsverlamming veroorzaakten. Godzijdank voor airconditioning.

Anderen suggereren dat de Zuid-Koreaanse regering de legende introduceerde in de jaren 1970 om het energieverbruik van het land te verminderen, maar dat lijkt uiterst vergezocht. Hoewel, misschien niet zo vergezocht als een moordenaar die je het leven ontglipt.Er is zelfs een website gewijd aan fan death, voor degenen die fan zijn van dergelijke dingen.

5 De Inokashira-parkvloek

Boottochten zijn behoorlijk romantisch. Al die sereniteit en kalme lucht. Het geluid van vogels die op het water landen. Wind snelt door je haar. De vloek die het einde van je relatie veroorzaakt. Wat zeg je?

In het beroemde Inokashira-park in Tokio, pas op voor al die liefhebbers die een roeiboot meenemen op het meer. De stedelijke legende gaat dat elk paar dat een ritje op het water maakt snel uit liefde zal vallen, hun relatie voor altijd zal worden verbroken.

Het mysterie van de legende is te vinden aan de rand van het meer. Hier, een schrijn voor Benzaiten-godin van water, schoonheid en woorden - overziet de romantische setting. Als jaloerse godin vervloekt ze alle paren die hun liefde voor elkaar op haar meer durven tonen. Mocht u ooit op uw huwelijksreis naar Japan komen, geef Inokashira dan misschien een ruime ligplaats.

4De Sony-timer

Laten we eerlijk zijn: Japan is de baas als het gaat om elektronicabedrijven. Als u een geweldige gadget met hoge specificaties wilt, kunt u deze uit de Oriënt halen. Sony moet een van de grootste namen in de kast zijn. Er zijn echter geruchten dat Sony niet zo scherp is als het lijkt. In de jaren tachtig begonnen mensen te klagen dat hun Sony-apparaten pas maanden na het verstrijken van de garantie zouden sluiten.

Uiteindelijk viel er verdenking op Sony. Word verspreidde dat het bedrijf een timer installeerde in hun elektronische producten, waardoor ze na een bepaalde tijd kapot gingen. Dit gaf klanten geen andere keuze dan vervangende onderdelen te kopen, te betalen voor reparaties of in plaats daarvan het nieuwste Sony-model te kopen.

Het gerucht kwam onlangs opnieuw naar voren. In 2006 werd een reeks laptops teruggeroepen nadat hun lithium-ionbatterijen, gefabriceerd door Sony, waren ingepakt. Online forums leefden met opmerkingen over 'Sony-timers'. Sony weerlegt de claim, hoewel vice-voorzitter Ryoji Chubachi in juni 2007 heeft toegegeven de frase te kennen.

Het grootste argument tegen het bestaan ​​van de "Sony-timer" is het feit dat er in meer dan 30 jaar nog nooit iemand een heeft gevonden. Dat omvat merkconcurrenten en computerzwezerikers. En dus behoudt de "Sony-timer" de status van de urban legend.

3The Lost Ark

Indiana Jones is verantwoordelijk voor het opleiden van een hele generatie op de mysterieuze verloren Ark van het Verbond. De ark was volgens de Bijbel de oude bakermat van de tien geboden. Er zijn veel geruchten over de verblijfplaats van de ark. Een van de meest verrassende plekken moet op de top van de berg Tsurugi zijn, op het eiland Shikoku.

De Ark, zoals gebouwd door Mozes, bezit blijkbaar superkrachten, vandaar dat het een fel begeerd item is. De ark was oorspronkelijk gehuisvest in een tempel gebouwd door koning Salomo, tot ongeveer 1000 voor Christus, toen de Babyloniërs de tempel vernielden. Hierna zijn de verblijfplaatsen van de ark vaag. In de loop der jaren is de ark geroddeld in Jordanië, Egypte, Ethiopië, Zuid-Afrika, Frankrijk, het VK en Ierland.

Japan is echter zeker het vreemdste land op die lijst, vanwege het ontbreken van een sterke geschiedenis van het christendom of jodendom. Mount Tsurugi is zelfs een mijlpaal in verband met shintoïsme en boeddhisme. Dus waarom daar? Deze suggestie werd gedaan door een geleerde uit de jaren dertig, Masanori Takane. Na jarenlang de verblijfplaats van de ark te hebben bestudeerd, concludeerde hij dat het boven op de berg Tsurugi te vinden was.

In 1964, toen de Japanse regering het Tsurugi-san Quasi-Nationaal Park vestigde, werd alle verdere opgravingen om milieuredenen verboden en het mysterie van de ark in Japan werd voor altijd begraven.

2 Menselijke zuilen

Het concept van de menselijke pijler is behoorlijk raar. Stel je voor, als je wilt, een gebouw waar je van houdt. Misschien je kindertijd thuis? De bar waar je je eerste zoen had? Misschien het appartement waar je deze lijst aan het lezen bent? Stel je nu je lichaam voor dat is ingepakt in de muren om je heen. Dat is wat een menselijke pijler is.

Deze nogal vreemde vorm van "opoffering" kan worden teruggevoerd tot het feodale Japan, wanneer samoerai of andere belangrijke mensen zouden kiezen om te worden hitobashira. Dit betekende zelfmoord plegen en hun lichamen ingepakt in een gebouw, of in de fundering plaatsen. Men geloofde dat de geesten van de hitobashira werd bewakers van het gebouw, wapende tegen alle boze geesten.

Het meest bekende geval van hitobashira heeft betrekking op het kasteel van Matsue in de prefectuur Shimane. Het kasteel werd gebouwd in de 17e eeuw, maar de constructie bleek lastig, met verschillende muren naar beneden vallen. Als gevolg hiervan werd een menselijk offer gezocht om de structuur te stabiliseren.

In die tijd vond een lokaal festival plaats, het Bon Festival genaamd. De bewakers van het kasteel daalden af ​​naar de stad, veroverden de mooiste danser en keerden terug naar het kasteel. Hier hebben ze hun gevangene gedood en haar lijk in de muren ingesloten. Het bouwwerk ging zonder problemen verder.

Maar er is natuurlijk meer. Zodra het kasteel was gebouwd, zou het hele kasteel schudden wanneer een jong meisje in de straten van Matsue zou dansen. Dientengevolge, werd het dansen ronduit verboden in de straten van Matsue. De volgende keer dat een doe-het-project je kant op gaat, overweeg dan om een ​​danser te vinden om te offeren.

1Shirokiya Department Store Sterfgevallen

In december 1932 ging het warenhuis Shirokiya in Tokio in vlammen op. Het vuur veroorzaakte tragisch het leven van 14 mensen. Maar de vlam wordt het best herinnerd voor de bizarre stedelijke legende die de tragedie omringt.

In de rook en verwarring hadden verschillende vrouwelijke winkelassistenten hun weg naar het dak van het gebouw gevonden - acht verdiepingen hoger. Brandweerlieden riepen hen op om langs de veiligheidstouwen te klimmen. De vrouwen begonnen aan hun afdaling naar veiligheid, maar halverwege stoorde een sterke windvlaag hen.Alle vrouwen droegen kimono's en, zoals traditie is bij het dragen van een kimono, geen ondergoed. De vrouwen, uit angst dat de wind zou blootstellen en schaamden hen voor het groeiende publiek hieronder, laten het touw los om zichzelf te bedekken. Ze stortten zich daarbij in hun dood.

Vreemd genoeg heeft het bestuur van het warenhuis Shirokiya al zijn vrouwelijke werknemers gevraagd om ondergoed te dragen. De verkoop van slipjes in westerse stijl steeg.

Niemand betwist dat het vuur echt was. Maar zijn de doden een stedelijke legende of een echte tragedie?

Laten we een paar feiten bekijken. Kimono's zijn stevig gebonden, waardoor het bekijken van bepaalde delen van de vrouwelijke anatomie van onderaf bijna onmogelijk is. Ook gemengd geslacht onsen- bronnen waar mannen en vrouwen naakt naast elkaar zaten - waren al jarenlang razernij in Japan voor de tragedie. Dat suggereert dat het idee van vrouwen die zich zo schaamden vrij onwaarschijnlijk was.

Vreemd genoeg beschrijven de Japanse handboeken en handboeken over brandbestrijding de doden. Wat moeten we hiervan leren? De volgende keer dat u in een brand terechtkomt, moet u ervoor zorgen dat u uw ondergoed draagt.