Delen:
10 bizarre manieren De Sovjet-Unie beheerste haar mensen
De Sovjet-Unie hield strakke controle over hun volk. Achter het IJzeren Gordijn waren vrijheden zeldzaam, en de hoofden van de bevolking werden nauwlettend in de gaten gehouden. We horen al tientallen jaren hoe strikt het leven onder de heerschappij van de Communistische Partij was, maar we horen zelden hoe vreemd het was. Sovjet wetten waren niet alleen streng; ze waren krankzinnig - en veel belachelijker dan je je misschien zou voorstellen.
10 'Worstelen voor de waarheid' werd beschouwd als een symptoom van schizofrenie
De Sovjet-Unie was van mening dat het het beste politieke systeem ter wereld had, maar om een of andere vreemde reden leek het volk niet te begrijpen hoe goed ze het hadden. Onverklaarbare verlangens naar nutteloze zaken als 'vrijheid' en 'rechtvaardigheid' liepen ongebreideld voort en niemand kon uitleggen waarom. Eindelijk, in de jaren 1970, berekenden Sovjetpsychologen waarom de mensen zo ongelukkig waren: ze waren krankzinnig. Dissenters, zeiden ze, hadden "trage schizofrenie."
Dit was een vorm van waanzin waarbij mensen volkomen normaal zouden handelen, behalve dat ze ideeën voor hervorming van de samenleving zouden hebben, een duidelijk teken van waanzin. Symptomen die in Sovjetpsychologieboeken worden vermeld, omvatten 'hervormingsdiscrises', de 'strijd om de waarheid' en 'doorzettingsvermogen'. Duizenden mensen werden naar psychiatrische ziekenhuizen gestuurd om te suggereren dat de Sovjetmaatschappij beter zou kunnen zijn, en honderden psychologen werkten aan teams die waren toegewijd aan diagnose van dissidenten met schizofrenie.
9 grappen moesten worden goedgekeurd door het ministerie van moppen
Voor komieken in de Sovjet-Unie moest elke poging tot humor worden gelezen uit een door de overheid goedgekeurde lijst van komisch materiaal. Elk jaar moesten comedians elke grap die ze hadden geschreven voorleggen aan een afdeling van het ministerie van Cultuur, genaamd The Department of Jokes, en ze konden er geen één uithalen voordat het was goedgekeurd.
Grappen tegen de staat waren natuurlijk verboden, net als alles, zelfs op afstand, edgy. Zelfs grappen tegen de Verenigde Staten moesten tam zijn. Toen de lijst terugkwam, bleven comedians gewoonlijk met een handvol tam grappen over hun schoonmoeder.
Voor het volgende jaar konden ze alleen grappen vertellen van hun goedgekeurde lijst. Improvisatie was ten strengste verboden. De enige manier waarop een komiek een act fris kon houden, was het stelen van grappen van de concurrentie. Plagiaat was prima, zolang het materiaal dat je hebt gestolen, is goedgekeurd.
8 Het leiden van een orkest werd gezien als kapitalist
Moskou lanceerde het First Symphonic Orchestra in 1922. Het was een speciaal soort orkest, geprezen als een "revolutionaire stap in de muziek." Het was tenslotte het enige orkest ter wereld zonder dirigent.
Geleiders, zo vonden de Sovjets, waren de bazen van orkesten, en met een groot schot met een knuppel dat iedereen vertelde hoe de tijd te houden leek contrarevolutionair. Ze wilden een orkest dat werd aangedreven door het collectivisme, waar iedereen gelijk was, en niemand stond voorop. Het feest vond het geweldig en schreeuwde om meer zoals het.
In het geheim had het orkest echter een leider: de eerste violist zou heimelijk de groep leiden door zijn hoofd te schudden. Zelfs met zijn hulp kon de groep het tempo echter niet bijhouden. Hoe meer ze oefenden zonder een dirigent, hoe slordiger ze werden en binnen zes jaar hadden ze het opgegeven.
7 Musea van atheïsme leerden mensen het kwaad van religie
Lenin eiste een beleid van 'militant atheïsme' en wilde systematisch religie uitroeien waar het ook te vinden was. Atheïsme werd opgericht als de wetenschappelijke waarheid en kerken werden afgebroken. In hun plaats bouwden de Sovjets gebouwen die zelf kerken genoemd konden worden: Musea van het Atheïsme.
Families in het hele land stroomden toe om tentoonstellingen te zien over de kwaden van religie. Onderwerpen zouden kunnen variëren van de manier waarop de katholieke kerk oorlog heeft gepropageerd tot hoe het Leger des Heils er gewoon in zit voor het geld. Sommigen hadden zelfs religieuze relikwieën gestolen uit kerken die te zien waren, maar met een geheel nieuwe context.
Ten minste één museum had het gemummificeerde lichaam van een heilige tentoongesteld. Er zou een gids naast staan en mensen vertellen dat de reden waarom de lichamen van katholieke heiligen niet raakten, geen goddelijke tussenkomst was. Het was een fraude, zeiden ze tegen hen, georkestreerd door de lichamen in een droge ruimte op te slaan.
6 Ze maakten hun eigen kalender
Religie, vond Lenin, moest elke vorm aannemen. Zelfs de zevendaagse werkweek was een probleem. Lenin hield niet van het idee dat mensen de tijd meten op basis van het Bijbelse scheppingsverhaal of de dag des Heren nemen, dus maakte hij zijn eigen kalender.
Het heette 'De Eeuwige Kalender'. Het had vijf dagen per week, zes weken per maand, twaalf maanden per jaar en vijf bonusdagen verspreid over. De bonusdagen waren vakanties, die allemaal waren gescheurd uit hun religieuze tradities en opnieuw werden gemaakt in vieringen van de opgang van de partij.
Het was lang niet zo eeuwig van een kalender als Lenin had gedroomd. Het duurde niet lang voordat ze een zesde dag toevoegden, en toen een zevende. Al snel waren ze gewoon weer op de goede weg met de rest van de wereld.
5 Werkloosheid Was een misdaad
Het kan moeilijk zijn om mensen aan het werk te krijgen in een socialistisch paradijs, maar de Sovjets vonden een manier om daar voor te zorgen: door iedereen weg te gooien die niet kwam opdagen om in de gevangenis te werken.
De Sovjetwet noemde iedereen die werkloos was als persoon die 'een parasitair bestaan' leidde. Op de dag dat je je baan verloor, werd je een crimineel en kon je voor dwangarbeid worden gedwongen.
Zelfs als je je baan niet bent kwijtgeraakt, kun je nog steeds worden gearresteerd omdat je laat bent komen opdagen. Twintig minuten van traagheid bracht je in het rijk van een kapitaalovertreding.Vroegtijdig stoppen met werken kan leiden tot maximaal vier maanden gevangenisstraf en het missen van een dienst zou leiden tot zes maanden correctieve arbeid.
Proberen om de eindjes aan elkaar te knopen was helemaal uitgesloten. De wet was heel specifiek over de misdaad om te proberen jezelf te voeden. In Sovjet-Rusland waren er specifieke, geschreven bepalingen tegen het verzamelen van wilde vruchten, noten en bessen. Je zou jezelf in een werkkamp kunnen vinden voor het plukken van een kers van een boom.
4 De druiven der gramschap Was verboden voor het tonen van arme mensen met auto's
Toen Stalin voor het eerst hoorde dat ze een film maakten van De druiven der gramschap, hij was verrukt. Dit was volgens hem het perfecte stukje anti-Amerikaanse propaganda. Het verhaal van de benarde situatie van de arme Amerikaanse arbeiders zou de gevaren van het kapitalisme en de ellende die zijn armen treft aantonen.
De film kwam uit in de USSR, getiteld The Road to Wrath omdat ze niets konden laten zinspelen op de Bijbel. In plaats van medelijden te hebben met de Amerikanen, waren de Sovjet-bevolking onder de indruk omdat zelfs de armste mensen in de film nog steeds hun eigen auto's hadden.
Het boek en de film waren kort daarna verboden. De levens van uitgehongerde Okies, zo bleek, waren te glamoureus om in de communistische staat te worden getoond.
3 dweilen Tops werden met geweld afgeschoren
The Beatles verspreidden zich zoals overal naar de Sovjet-Unie en het was een enorm probleem. Hun muziek werd in de Sovjet-Unie verboden als kapitalistische smokkelwaar. Studenten zouden zelfs van school worden gestuurd als ze betrapt werden op het luisteren naar een nummer van de Fab Four.
Niettemin werden de bootlegged-exemplaren van Rock 'n Roll-albums verspreid over het land. Omdat ze niet op vinyl konden worden gedrukt, werden ze geëtst op weggegooide röntgenfilms - vaak met gebroken botten en schedels die nog steeds op de plaat stonden.
Het was genoeg van een gevoel dat mop tops gevangen als een nieuw kapsel in de Sovjet-Unie. De politie heeft die rage echter snel aangepakt. Iedereen die betrapt werd op een sportwedstrijd zou worden vastgehouden en hun haar zou met geweld worden afgehakt.
2 Planten waren vereist om socialistische principes te volgen
Sovjetwetenschapper Trofim Lysenko had vreemde ideeën over plantkunde. Wat je ook deed met een plant, geloofde hij, zou worden doorgegeven aan hun nageslacht. Dat betekende dat je bijvoorbeeld de bladeren van een roos kon plukken, en de nazaten ervan zouden allen bladloos zijn.
Zijn ideeën waren aantoonbaar onwaar, maar de USSR hield toch van hen. Ze passen in het socialistische ideaal dat de menselijke natuur door het socialisme kon worden veranderd, dus namen ze Lysenko's ideeën over en leerden ze die aan kinderen. Elke wetenschapper moest hen steunen en ze waren wettelijk verplicht degenen die dat niet hadden te veroordelen. Afwijkende wetenschappers kunnen worden opgesloten en soms worden geëxecuteerd.
De ideeën van Lysenko verspreidden zich naar China, waar Mao zijn boeren vroeg om hen te volgen. Ze eindigden als een van de grootste oorzaken van de Grote Chinese Hongersnood, waarbij miljoenen werden gedood.
1 Klap of ga naar de gevangenis
Niemand wilde ooit de eerste zijn om te stoppen met klappen in de USSR. Het was ongelooflijk gevaarlijk; het betekende dat je een dissident was. Mensen klapten zo lang dat soms een bel moest worden gebeld om hen te laten weten dat ze konden stoppen.
De gevolgen van onvoldoende klappen waren ernstig. In Moskou, na een eerbetoon aan Stalin werd voorgesteld, een menigte vol met mensen klapperde voor 11 minuten rechtdoor. Niemand in het publiek had de moed om te stoppen, inclusief de persoon die ermee begon, dus mensen klapten tot hun handen rood waren.
Eindelijk kreeg een man, de directeur van een papierfabriek, het beu en ging zitten. Onmiddellijk volgde de hele menigte, wetend dat ze nu veilig waren. Zeker, de fabrieksdirecteur werd die nacht gearresteerd en veroordeeld tot tien jaar in de goelag. Voordat hij werd ingezonden, waarschuwde de politie hem: "Wees nooit de eerste die ophoudt met applaudisseren!"
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.