10 voorgestelde Airliners van de toekomst

Vliegreizen is een veel voorkomend verschijnsel in onze moderne samenleving. Wanneer de meeste mensen commerciële vliegtuigen voorstellen, stellen ze zich de standaard buis-en-vleugelconfiguratie voor. Lucht- en ruimtevaarttechnici over de hele wereld ontwikkelen echter concepten voor toekomstige vliegtuigen die het vliegverkeer radicaal zouden veranderen.

10 Aether Airship

Luchtschepen waren een groot deel van de commerciële luchtvaart voordat ze langzaam stierven in het midden van de 20e eeuw. Sommige onverschrokken aerospace-ontwerpers ontwikkelen nu echter ontwerpen om luchtschepen weer in gebruik te nemen.

Een van de interessantere ideeën is het luchtschip Aether. Ontwerper Mac Byers besefte dat zijn luchtschip er anders moest uitzien dan oude luchtschepen, zodat mensen het niet associeerden met rampen zoals de Hindenburg-explosie. Zodoende heeft het Aether luchtschip een lang, haaiachtig uiterlijk dat zowel veiligheid als futurisme communiceert.

Dit luchtschip lijkt meer op een cruiseschip dan een normaal passagiersvliegtuig. Conceptueel zou het Aether-luchtschip naar verschillende locaties reizen terwijl het genoeg voorzieningen biedt zodat passagiers het luchtschip niet zouden hoeven verlaten als ze dat niet wilden.

Passagiers hebben toegang tot een grote verscheidenheid aan eetgelegenheden en comfortabele kamers om in te verblijven. Byers ontwerp maakt gebruik van de schilderachtige hemel met grote ramen voor de passagiers.

Hoewel het ontwerp slechts een concept is, biedt het een blik in de toekomst. Andere bedrijven onderzoeken ook luchtschipconcepten. Ze zijn zuiniger, hebben een groot laadvermogen en bieden een geheel nieuwe reiservaring voor moderne toeristen. Binnen een paar jaar konden luchtschepen terugkeren.

9 Boeing Blended-Wing Airliners

Hoewel Boeing onlangs begonnen is met de productie van zijn 787-vliegtuig, werken zijn technici al aan hun volgende vliegtuig. Deze keer is Boeing van plan iets radicaal anders te doen dan zijn standaardontwerpen.

In plaats van hetzelfde ontwerp van de romp en vleugel, kijken de technici van Boeing naar het creëren van een blended vleugelvliegtuig. In gemengde vleugelontwerpen stromen de vleugels en de romp in elkaar over, waardoor het onderscheid tussen de twee delen wordt weggenomen.

Zowel NASA als Boeing experimenteren momenteel met gemengde vleugels voor zowel commerciële als militaire doeleinden. Om de aërodynamische mogelijkheden te verkennen, werkten de twee groepen samen aan de bouw van de X-48, een onbemand vliegtuig gebouwd met een gemengd vleugelontwerp.

De X-48 tests waren succesvol, wat aantoont dat het vliegtuig een hoog laadvermogen had, stiller was dan verwacht en een extreem goed brandstofverbruik had. Op basis hiervan is het duidelijk dat blended wing bodies de toekomst zijn van lucht- en ruimtevaart.

NASA overweegt civiele toepassingen van het concept, in de hoop prototypes te ontwikkelen voor vliegtuigen binnen 20 jaar. Aan de andere kant kijkt Boeing naar militaire toepassingen voor het ontwerp, meestal voor luchtbrug- en luchtbijvuldoeleinden.

Lockheed Martin kijkt ook naar een toekomstig luchtbrugontwerp met behulp van blended wingtechnologie. Het bedrijf hoopt een vliegtuig te ontwerpen met een enorme nuttige lading.

Aangezien deze bedrijven investeren in blended vleugels, is het zeer waarschijnlijk dat de volgende generatie lijnvliegtuigen de door de X-48 gepioniseerde concepten zullen gebruiken.

8 Reactie-motoren A2

Een ander groot duwtje in de lucht- en ruimtevaart is hypersonische lijnvliegtuigen. Terwijl de Concorde en de TU-144 geschiedenis hebben geschreven als de eerste commercieel bediende supersonische vliegtuigen, zijn moderne ingenieurs nu op zoek naar het ontwerpen van vliegtuigen die snelheden kunnen halen die de Mach 5 overschrijden.

Op het scherpst van de snede is het Britse bedrijf Reaction Engines Limited, dat een concept ontwierp voor een passagiersvliegtuig dat de A2 wordt genoemd. Dit futuristisch uitziende vliegtuig zou met hypersone snelheden reizen en milieuvriendelijk zijn.

De A2 gebruikt de Scimitar-engine, een ander ontwerp van Reaction Engines. De Scimitar maakt gebruik van technologie die is afgeleid van de SABRE-engine. Beide motoren zijn hybride motoren. Maar terwijl de SABRE raketmotoren gebruikt, maakt de Scimitar gebruik van een hybride ramjet en een normaal ontwerp voor luchtademstralende straalmotoren.

Wanneer de Scimitar met hoge snelheid vliegt, gebruikt hij de ramjet. Maar tijdens het opstijgen en landen maakt hij gebruik van een hoge bypass-modus die werkt als een normale straalmotor. De Scimitar gebruikt vloeibare waterstof als brandstof, die ook vóór de ontsteking de motor afkoelt. Dit type motor staat bekend als een voorgekoelde motor en wordt gebruikt voor uithoudingsvermogen op lange afstand bij hypersonische snelheden.

Vanwege zorgen over sonische giekgeluiden zou de A2 alleen hypersynamisch over de oceaan of onbewoonde gebieden vliegen. Wanneer je over bevolkte gebieden vliegt, vliegt het net onder de snelheid van het geluid.

Op topsnelheid vliegt de A2 in slechts vijf uur van Australië naar Noord-Europa. Een groot probleem met de A2 is het comfort van de passagiers. Vanwege zorgen over spanning op het casco heeft de A2 geen ramen. Claustrofobische klanten vinden de vlucht misschien ongemakkelijk.

7 Bombardier Antipode

Niet tevreden om het VK het voortouw te laten nemen met hypersonische ontwerpen voor de ruimtevaart, het Canadese bedrijf Bombardier kwam onlangs in het spel met de Antipode, hun business-jet voor concepten. Ze ontwierpen een klein vliegtuigje dat maar een paar mensen vervoert maar kan vliegen op Mach 24. Met die snelheid kan de Antipode in 11 minuten van New York naar Londen reizen.

Het Antipode-concept maakt gebruik van een scramjet-engine, een vrij eenvoudige verbetering van de normale straalmotor. Scramjets hebben geen bewegende delen zoals ventilatoren of compressoren. In plaats daarvan vertrouwen ze op de snelheid van het vliegtuig om lucht door de motor te persen.

Terwijl de scramjet met hoge Mach-nummers reist, komt hypersonische lucht de motor binnen en vertraagt ​​hij tot supersonische snelheden. Daarna komt er meer hypersonische lucht de motor binnen na de vertraagde lucht, waardoor deze door de motor wordt gedwongen en stuwkracht wordt geproduceerd met verbranding.

Om de snelheden te bereiken die nodig zijn om de scramjet te laten werken, zou de Antipode raketboosters gebruiken om van de grond te lanceren.Zodra het vliegtuig op kruishoogte en snelheid kruipt, zal de scramjet instappen en het voertuig versnellen naar Mach 24.

Een grote zorg is echter dat het lichaam van het vliegtuig bij die snelheden te heet zou worden van luchtwrijving. Bombardier stelt een oplossing voor die lange penetratiemodus wordt genoemd. Het systeem maakt gebruik van ventilatieopeningen in de neus van het vliegtuig om gekoelde supersonische lucht over de romp te blazen, af te koelen en tevens het geluid van de sonische giek te verminderen.

Of de Antipode ooit in gebruik zal worden genomen, staat ter discussie, maar de concepten die hiervoor zijn ontworpen, kunnen worden gebruikt in de volgende generatie lijnvliegtuigen.

6 Boeing Pelican

Begin 2000 heeft Boeing de constructie van een nieuw transoceanisch vliegtuig, de Pelican, onderzocht. Hoewel ze voornamelijk zijn ontworpen om vracht te vervoeren, zijn de ideeën achter de Pelican van toepassing op commerciële vliegtuigen. In concept was de Pelican een enorm vliegtuig dat het grondeffect gebruikte om te vliegen.

Het grondeffect is een aërodynamisch verschijnsel waarbij laagvliegende objecten met speciaal gevormde vleugels de lucht eronder kunnen vasthouden en het kussen gebruiken om snel en efficiënt over water te glijden. De Pelikaan zou profiteren van het grondeffect over de oceaan en slechts 6 meter (20 voet) boven het water vliegen.

Tijdens de overlandvlucht zou de Pelikaan op normale hoogten vliegen. Door het grondeffect te gebruiken, hoopte Boeing dat de Pelikaan extreem zuinig zou zijn, wat belangrijk was voor het gigantische vliegtuig. Met een spanwijdte van 150 kilometer (500 voet) zou de Pelican het grootste vliegtuig ter wereld zijn.

Hoewel het ontwerp veelbelovend was, heeft Boeing het concept sinds het begin van de jaren 2000 om onbekende redenen niet opnieuw bekeken. Het concept van een transport met grondeffect zal echter waarschijnlijk terugkeren in de burgerluchtvaart, omdat het ladingen kan vervoeren die vergelijkbaar zijn met schepen op hogere snelheden met minimale brandstofkosten.

5 SAX-40

Zelfs wanneer vliegtuigen reizen als subsonische snelheden, is hun motorgeluid hinderlijk voor mensen die in de buurt van luchthavens wonen en kan dit nadelige gezondheidseffecten hebben voor mensen die in vliegtuigen werken. Om dit probleem te verhelpen, ontwikkelde een groep van MIT en Cambridge University de SAX-40, een superstil vliegtuigconcept.

Vliegtuigen zijn lawaaierig voornamelijk vanwege onregelmatigheden in hun lichaam, dus de SAX-40 is zeer gestroomlijnd. Door zijn lichaamsvorm heeft de SAX-40 veel meer lift dan een normaal vliegtuig. Als gevolg hiervan zou het niet nodig zijn om flappen te gebruiken om genoeg lift te krijgen tijdens het opstijgen en landen, waardoor het lawaai van de motoren wordt verminderd.

De motorinlaten bevinden zich bovenop het vliegtuig, waardoor de romp mensen op de grond beschermt tegen motorgeluid. Om het lawaai van de motoruitlaat te verminderen, gebruikt de SAX-40 variabele uitlaten die tijdens de vlucht van vorm zouden veranderen voor minimale ruis.

Dit zijn de belangrijkste ontwerpkenmerken van de SAX-40. Met het ontwerp van het heflichaam en speciale vleugels zou het vliegtuig slechts 63 decibel geluid genereren bij het opstijgen en landen buiten de perimeter van het vliegveld. Ter vergelijking, normale stralen stijgen op 100 decibel. De SAX-40 genereert evenveel geluid als een airco-unit.

4 SpaceLiner

Het Duitse Aerospace Center (GAC) werkt momenteel aan een eigen ontwerp voor snelle reizen. In plaats van alleen te vertrouwen op standaard vliegtuigideeën, ontwikkelt de GAC een ruimtevliegtuig dat de SpaceLiner wordt genoemd.

In concept combineert de SpaceLiner de beste eigenschappen van een raket en een vliegtuig. Net als de Amerikaanse spaceshuttle maakt de SpaceLiner gebruik van een tweetrapsconcept. Het ruimtevliegtuig rijdt naar een hoge baan op een cryogene raketaanjager, die vervolgens wegvalt.

Om het concept herbruikbaar te maken, ontwikkelen de Duitsers speciale vliegtuigen om de vallende booster in de lucht vast te leggen. Op extreem hoge hoogten accelereert de SpaceLiner naar Mach 25, waardoor deze in minder dan 90 minuten van Australië naar Europa zou kunnen vliegen.

Aan het einde van de reis landt het ruimtevliegtuig zoals elk normaal vliegtuig. Het project heeft vele voordelen, waaronder snelheid en herbruikbaarheid. Maar de SpaceLiner is ook milieuvriendelijk. Omdat het vloeibare brandstof en waterstof als raketmotor gebruikt, is het enige bijproduct van zijn motoren waterdamp. De GAC hoopt de SpaceLiner tegen 2050 operationeel te zien zijn.

3 AWWA-QG Progress Eagle

De AWWA-QG Progress Eagle is een van de meest complexe conceptvliegtuigen die rondzweven. Op het eerste gezicht lijkt het alsof iemand elke coole toekomstige technologie heeft gecombineerd in één vliegtuig, maar de Progress Eagle is een geldig voorstel voor een groot, milieuvriendelijk passagiersvliegtuig.

De Progress Eagle is enorm en versmelt elk ander vliegtuig met zijn driedubbele ontwerp en 800 passagierslaadvermogen. Vanwege zijn enorme formaat heeft de Progress Eagle vleugels die inklappen zodat de huidige luchthavens niet door grote renovaties hoeven te gaan.

Voor kracht gebruikt de Progress Eagle zes waterstofmotoren, die ook elektriciteit leveren tijdens de vlucht. Het grootste deel van de elektriciteit zou echter afkomstig zijn van de zonnepanelen in de vleugels. Deze panelen gebruiken quantum dot-materiaal om de efficiëntie te verhogen.

De Progress Eagle zou ook een CO hebben₂ schoner om de lucht waar het doorheen gaat actief te reinigen. Ontwerper Oscar Vinals is optimistisch dat zijn vliegtuig in 2030 in dienst zal treden.

2 Concorde 2

https://www.youtube.com/watch?v=tlUGjA7btx8

Hoewel de Concorde, het eerste supersonische passagiersvliegtuig, uiteindelijk met pensioen ging, leeft zijn nalatenschap voort met de volgende generatie van voorgestelde vliegtuigen. Vorig jaar won Airbus patentrechten voor hun ontwerp van een nieuw vliegtuig, de Concorde 2. In de voetsporen van het oorspronkelijke vliegtuig zou deze tweede versie de grenzen van de vlucht verleggen om het eerste hypersonische passagiersvliegtuig te worden.

Het belangrijkste verkoopargument van het nieuwe vliegtuig zou zijn kruissnelheid Mach 4.5 zijn. Maar het vliegtuig heeft een aantal andere vreemde functies, met name het voortstuwingssysteem.De Concorde 2 zou drie soorten motoren gebruiken.

Voor het opstijgen zou het vliegtuig gebruikmaken van liftstralen voor een verticale start, vergelijkbaar met een Harrier-jumpjet. Als de Concorde 2 eenmaal in de lucht is, schiet een raketmotor de passagiersvliegtuig op zijn hoogte en supersonische snelheden. Uiteindelijk zouden ramjets op de vleugels het vliegtuig versnellen naar zijn kruissnelheid Mach 4.5.

Om te bezuinigen op geluidsgolven, heeft de Concorde 2 een vreemd uitziende vleugel die ook een hoge lift biedt. Hoewel de Concorde 2 sneller zou zijn dan het originele vliegtuig, heeft deze ook een kleiner passagierscomplement - slechts 20 personen in vergelijking met de originele Concorde's 120.

1 Mobula

Fotocredit: Chris Cooke via diseno-art.com

De Mobula, ontworpen door Chris Cooke van Coventry University, is een van de vreemdste nieuwe concepten voor een vliegtuig. Dit adembenemende ontwerp overbrugt de kloof tussen vliegtuigen en oceaanstomers. De Mobula kan meer dan 1.000 passagiers vervoeren op vijf dekken en is meer dan alleen maar naar de bestemming gaan. Het gaat ook om de ervaring.

Net als de Pelikaan is de Mobula een ekranoplan. Vliegend slechts een paar meter boven de oceaan, kan de Mobula het grondeffect gebruiken voor heffen en snel reizen. Voor wateractiviteiten beschikt de Mobula ook over drijvende capaciteiten en kan hij gemakkelijk op het wateroppervlak rusten.

Na het bestuderen van de vorm van dieren, ontwierp Cooke de Mobula met zijn organische uiterlijk. Maar het ontwerp is niet bedoeld voor pure esthetiek. In windtunneltests bleek de Mobula ideaal voor vliegen op lage hoogte met minimale weerstand.

Hoewel de Mobula waarschijnlijk een concept-voertuig zal blijven, geeft het een glimp van de toekomst van het luchtverkeer. Grote, snel bewegende ekranoplans zouden de manier veranderen waarop mensen over de oceaan reizen. Zelfs als de Mobula nooit wordt gebouwd, kan het een belangrijke voorloper worden van een revolutie in de luchtvaart.