Delen:
10 schandalige sloppenwijken op onverwachte plaatsen
Iedereen heeft wel eens gehoord van de beroemdste sloppenwijken ter wereld: Hell's Kitchen, Skid Row, het grootste deel van Detroit, enz. Maar er zijn overal sloppenwijken, zelfs op de laatste plaatsen waar je stedelijk verval zou verwachten. Soms zijn de oorzaken van de erbarmelijke omstandigheden die er zijn ook onverwacht.
10Vancouver, Downtown Eastside in British Columbia
Consequent uitgeroepen tot een van 's werelds beste steden om te leven in reismagazines, Vancouver staat bekend om zijn mooie uitzichten en prachtige architectuur. Net ten oosten van Main Street ligt echter een van de ergste voorbeelden van stedelijk geweld in de moderne tijd.
De oostkant van het centrum is de armste stedelijke postcode in heel Canada. Het is de thuisbasis van duizenden drugsverslaafden, van wie velen HIV-positief zijn. Vreemd genoeg zijn veel van degenen die lijden aan de dodelijke ziekte in een straal van 18 blokken samengedoken. Hepatitis C-gevallen zijn ook te talrijk om te tellen. De bloeiende Hastings Street Market, waar gestolen goederen openlijk worden verkocht, opereert langs de hoofdweg.
Diefstal, prostitutie, moord en geestesziekte pesten het district, en daklozen en rechteloze personen kunnen overal in het verwoeste gebied worden gevonden. De beruchte Robert Pickton vond de meeste van zijn slachtoffers in dit gebied, omdat het tijdelijke karakter van de bevolking hen gemakkelijk maakte.
Ondanks de enorme inspanningen voor vernieuwing en opruiming in de loop van de jaren, lijken de omstandigheden aan de oostkant alleen maar erger te worden. Velen blijven in de met drugs doordrenkte levensstijl om hen heen vallen, verdwijnen binnen enkele jaren en worden nooit meer gehoord. Een uitstekende documentaire over de werkelijk gruwelijke omstandigheden van de binnenstad die oostkant heet Pijn en verspilling is gemaakt in 2008.
9Canada Real, Madrid
Canada Real Galiana is meer dan 16 kilometer lang en de grootste sloppenwijk van Europa, met meer dan 30.000 inwoners. Gelegen naast de vuilnisverbrandingssite van Madrid, zijn bewoners van het gebied vaak te zien door het vuilnis om bruikbare goederen te doorzoeken om door te verkopen of zichzelf te gebruiken.
De meeste huizen in het gebied werden gebouwd door de bewoners zelf, vaak van wat stukjes hout en metaal ze konden vinden binnen de verlatenheid. Het gebied is de drugshoofdstad van Spanje en een druk stuk van de enige verharde weg staat bekend als een "schiettent", waar allerlei illegale stoffen kunnen worden gekocht. De mensen die de pech hebben om dit gebied naar huis te bellen, zitten in de val, krijgen geen hulp en geen officiële erkenning van hun regering.
De Spaanse autoriteiten hebben zelfs stappen ondernomen om het gebied volledig te slopen en huizen van mensen te laten vallen die geen andere manier van leven hebben gekend. Verlaten zonder middelen en nergens heen, deze mensen plunderen simpelweg de slooplocaties waar de brokken van hun vorige huizen worden gedumpt en herbouwen wat werd afgebroken. Als ze geen geluk hebben, worden ze vaak achtergelaten om te hurken in het gat in de grond waar hun huis ooit was.
Lokale maatschappelijk werkers proberen de bewoners vaak te helpen, maar moeten dit op hun eigen tijd en met weinig kennisgeving doen, aangezien het gebied in wezen "niemandsland" is in de ogen van de overheid. Slechts een paar dozijn mensen proberen de families van deze sloppenwijk te bereiken, en dankzij de uitpuilende bevolking is hulp inderdaad schaars. Voorlopig wordt het gebied alleen als een probleem gezien dat moet worden verborgen als het niet wordt uitgeroeid.
8Colonias in Texas
Gevonden in verschillende delen van Texas en het Amerikaanse zuidwesten, de gemeenschappen die de uitgestrekte sloppenwijken vormen bekend als colonias bestaan voornamelijk uit Latijns-Amerikaanse mensen. Sommige zijn afkomstig uit Mexico naar Amerika op zoek naar een beter leven, terwijl anderen zijn geboren in de colonias en weet niets anders van de buitenwereld. Bijna 2.300 van deze geïmproviseerde gemeenschappen bestaan langs de grens en rond de staat, de thuisbasis van naar schatting 500.000 mensen. Omdat de meerderheid van degenen die in deze gemeenschappen wonen, geen inwoners van een land hebben en van voorbijgaande aard zijn, is het bijna onmogelijk om een officieel personeelsbestand te krijgen.
De meeste van deze gemeenschappen ontstonden in de jaren 1950, toenemend van percelen die werden verkocht aan wanhopige immigranten op zoek naar een beter leven. Voor het grootste deel blijven deze arme gemeenschappen zoals ze aanvankelijk werden gevormd: sloppenwijken zonder echte infrastructuur. In sommige gemeenschappen zijn goed gebouwde huizen met stromend water en elektriciteit te vinden, maar dit type woning is nog steeds erg zeldzaam. De bewoners telden schrale levens als landarbeiders of bouwvakkers.
De Amerikaanse regering en wetgevers in Texas hebben beide de wetten voorgesteld die deze gemeenschappen beschermen en hen van middelen voorzien. Helaas zijn de overweldigende omvang van de taak en de complicaties om het uit te voeren nog steeds een uitdaging.
7Mahwa Aser, Jemen
Gevonden naast Sana'a, de hoofdstad van Jemen, is het gebied dat bekend staat als Mahwa Aser een van de armste en gevaarlijkste op aarde. De thuisbasis van de Akhdam, een volk van Afrikaanse afkomst dat als tweederangsburgers in de Jemenitische samenleving wordt behandeld, dient bijna 17.000 inwoners als een gevangenis. Ze zijn uitgesloten van alle ambtenarij in Jemen, kunnen niet stemmen en hebben bijna geen rechten.
Hierdoor blijven ze gevangen in omstandigheden die maar weinig Westerlingen zich maar kunnen voorstellen. Er is geen riolering, elektriciteit, bouwland, of echte infrastructuur in het gebied, en ze mogen worden bedolven voor wat de goede wil van hun medemens is als straatschoonmaakster in de nabijgelegen hoofdstad.
Tijdens de beroemde "Arabische lente" die de laatste jaren door het Midden-Oosten en Noord-Afrika trok, profiteerden de inwoners van Akhdam van de tijdgeest om een aantal stakingen en protesten te organiseren, alleen om de volledige macht van het leger van Jemen onder ogen te zien. Honderden demonstranten werden gedood door militaire troepen en het was pas na een massale staking door de straatverzorgers dat de overheid bepaalde concessies deed om infrastructuur en huizen in het gebied te bouwen.
Helaas is er niet veel gedaan om de omstandigheden van de sloppenwijk permanent te veranderen. Tot op de dag van vandaag ondervindt een hele etnische groep mensen, die bijna iedereen in de buitenwereld niet kent, niet alleen eindeloze ellende maar de aanhoudende woede van hun eigen regering.
6The Cage Slums Of Hong Kong, China
Soms kan leven in armoede zich een gevangenis voelen, maar er zijn mensen in deze wereld die in letterlijke kooien leven. Verbazingwekkend genoeg zijn ze te vinden in Hong Kong, een van de meest welvarende steden van China.
Naar schatting 200.000 mensen leven in dergelijke omstandigheden in de stad. Sommige kooien zijn op elkaar gestapeld, 10 kooien hoog of meer. Sommige mensen die deze plaatsen naar huis noemen, hebben daar tientallen jaren gewoond en sommigen zijn zelfs in de levensstijl geboren. Het leven in deze huizen biedt geen bescherming tegen het weer, geen gevoel voor privacy en een constante atmosfeer van lawaai en vervuiling.
Een kleine stap omhoog van de 'kooiwoningen' zijn de 'kistwoningen', die niet veel meer zijn dan slaapruimtes die zijn uitgehold uit de muren van een gebouw, waar 25 of meer mensen kunnen wonen. Degenen die in kooi- of kistwoningen wonen, kunnen zichzelf zien als de gelukkigen in de sloppenwijken van Hong Kong. Degenen die geen huis van welke aard dan ook kunnen veroorloven, worden gedwongen te slapen onder bruggen of direct op straat.
Al decennia lang is de situatie van deze sloppenwijken alleen maar erger geworden, dankzij inadequate sociale systemen, hoge vastgoedprijzen in de extreem drukke stad en de gewetenloze verhuurders die bereid zijn ongeschikte woonruimtes te verhuren aan de wanhopigen en behoeftigen. De lijst van aanvragers van gesubsidieerde woonnummers in de honderdduizenden, van wie velen sterven aan hun vreselijke levensomstandigheden voordat ze de kans krijgen om een normaal leven te leiden. Helaas is het probleem van de armoede in Hongkong nu zo groot, dat steeds meer verarmde nieuwe inwoners elke dag verhuizen, dat er geen oplossing lijkt te zijn.
5City Of The Dead, Cairo
Ongelooflijk in moderne tijden, er bestaat een echte necropolis in Egypte, bekend als de "City of the Dead." Al meer dan 700 jaar lang is Cairo zo overvol dat ongeveer 500.000 van de 18 miljoen inwoners tussen de graven moeten leven van hun voorouders. Het aantal dode 'bewoners', naar schatting één miljoen graven binnen een gebied van 6,5 kilometer (4 mijl), is ook duizelingwekkend.
De huizen zelf lijken bijna normaal, met keukens, binnenplaatsen en zelfs tuinen. In de graven worden mannen en vrouwen gescheiden begraven, elk graf eenvoudigweg bedekt met een stenen plaat. Elektriciteit is echter zeldzaam, er is vrijwel geen politie of veiligheid van welke aard dan ook, en de straten die de verschillende huizen verbinden zijn onverhard en verwarrend. Misdaad heerst en veel inwoners leven illegaal onder de doden, hoewel de Egyptische regering heel weinig doet om eigendomsrechten af te dwingen.
De toekomst van de mensen die leven in deze moderne stad van de doden blijft onzeker. De Egyptische overheid onderneemt stappen om haar bewoners te verhuizen, maar aangezien onroerend goed zo duur is in Caïro en nauwkeurig vastleggen en volgen van de bewoners van de sloppenwijk lastig is, lijkt de taak bijna onmogelijk. Voorlopig lijken stappen om meer inwoners van stromend water en elektriciteit te voorzien de enige positieve actie die de overheid kan nemen.
4The Tent Cities Of Seattle, Washington
Tentsteden komen van tijd tot tijd overal opduiken, maar in Seattle - vooral in een gebied dat bekendstaat als "Nickelsville" - lijken ze een vaste waarde te zijn. Ongeveer 275 mensen noemen deze geïmproviseerde gemeenschappen thuis, nog afgezien van de honderden meer die elke nacht "kamperen" om hun inzet op te heffen en de volgende ochtend te verdwijnen. Of ze nu permanent of tijdelijk zijn, alle bewoners zijn arm en de meesten zijn ongeschoold, met weinig uitzicht op werk of hoop op een beter leven.
In de jaren zeventig leidde een reeks tragische branden tot de sluiting van verscheidene complexen van goedkope en veilige wooneenheden, bekend als "SRO's" (Single Room Occupancy), waardoor veel minder bedeelden in Seattle de straat op moesten. Dit nieuwe ras van de daklozen in Seattle wordt gedwongen om in constante angst voor arrestatie te leven voor illegaal kamperen. De enige oplossing die ze hadden was tentsteden, waarin een persoon in minder dan een minuut kan inpakken en verder kan als dat nodig is. Veiligheid en beveiliging zijn op deze plaatsen minimaal en elektriciteit en sanitaire voorzieningen zijn niet aanwezig. De mensen die deze plaatsen thuis noemen wonen van hand tot mond, soms zelfs jagend op lokale dieren in het wild als voedsel.
Het lijkt erop dat de bewoners van deze woningen weinig hoop op verbetering hebben, althans voorlopig niet. Seattle kwam met een 10-jarig plan om dakloosheid binnen de stad meer dan een decennium geleden te elimineren, duidelijk te weinig effect, en de politie in de stad behandelde tentbewoners meestal als criminelen. Gelukkig zijn sommige leden van het publiek zo vriendelijk geweest om donaties af te geven en te pleiten voor een betere oplossing dan alleen maar om hen heen te hoeden.
3Paris, Frankrijk
De stad van de romantiek verbergt een donker geheim op slechts 10 minuten met de trein. Een gebied dat bekend staat als La Courneuve is door de lokale politie bestempeld als een 'no-go zone', een van de 150 die het Franse landschap bedekken, meestal rond Parijs.
La Courneuve en andere geïmproviseerde gemeenschappen zoals het ontstonden met een golf van Midden-Oosten en Roma-immigratie in het midden van de 20e eeuw, die autoriteiten op dat moment te traag waren om mee om te gaan. Als gevolg hiervan groeiden de kinderen van deze mensen, en hun kinderen na hen, op als over het algemeen niet-erkende burgers in hun eigen land. Deze houding en de ontevredenheid van de bewoners over hun leefomstandigheden hebben het afgelopen decennium enorme rellen veroorzaakt.
Hoewel de woede van hun verarmde burgers grotendeels verdwenen is, is er weinig veranderd in de slechtste delen van Parijs. Omdat de meeste inwoners geen hoop op werk hebben vanwege een combinatie van racisme en een gebrek aan beschikbare banen, brengen ze hun dagen door met hoge en te sterke corrupte politieagenten die hen willen arresteren, zodat ze het medicijn zelf kunnen gebruiken of doorverkopen. Het gebied is, zoals een bewoner het noemde, geheel grijs. "De gebouwen zijn grijs. De mensen zijn grijs. Alles is grijs. Het zijn dezelfde mensen, en er is niets te doen, niets te doen. Je wordt elke ochtend wakker op zoek naar werk. Maar waarom? Er is geen. "
2Hollywood, Californië
In de plaats waar dromen worden gemaakt, worden sommigen gedwongen om te leven op plaatsen die het slechtst zijn voor uw ergste nachtmerrie. Talloze hoopvolken vluchten elk jaar naar de stad om het groot te maken in de wereld van de showbusiness, maar misschien zouden ze, als ze uit de eerste hand de levensomstandigheden van de minder bedeelden van La-La Land zagen, met afgrijzen terugkeren.
Beroemd om zijn Skid Row, heeft Los Angeles nu meer sloppenwijken binnen Hollywood zelf dan zijn meer bekende neef. Ze begonnen te verschijnen met de hausse van de filmindustrie en werden vanaf dat moment alleen maar erger, met de komst van "B-films" en de pornografie-industrie in de jaren zeventig die het aantal armen massaal naar de stad deed toenemen. Sommige gebouwen bevatten honderden inwoners in omstandigheden die onleefbaar lijken. De gebruikelijke optocht van drugs, prostitutie, misdaad en wanhoop kan worden gevonden in de slechtste gebieden van Hollywood, versterkt door de meer principiële leden van de filmindustrie die diegenen willen proberen die een schot in de zaak willen halen uit hun magere spaargeld.
Hoewel de recente inspanningen van lokale bewoners een aantal concessies hebben gedaan om grootsheid in het gebied te herstellen, zijn zowel stadsbestuurders als inwoners het erover eens dat het een verloren strijd is. Het lijkt erop dat zodra een gebouw wordt veroordeeld of gesloopt, een ander op zijn plaats springt. Terwijl duizenden beroemdheden- en fortuinzoekers elk jaar onvoorbereid naar de stad komen, overvallen de sterren in hun ogen de plannen in hun hoofd, leidend tot een probleem dat groeit als een kanker in een van Amerika's meest gekoesterde nationale schatten.
1Dubai, Verenigde Arabische Emiraten
Dubai leek een wonder voor de meeste buitenstaanders tot de wereldwijde financiële inzinking van 2008, waarna de lelijke kant voor iedereen zichtbaar werd. De stad met een aantal van 's werelds duurste gebouwen herbergt ook enkele van' s werelds ergste sloppenwijken.
Minder dan 1 procent van de bevolking van Dubai is geboren en veel van deze buitenlanders kunnen geen legaal burgerschap verkrijgen. In de poging van de regering om enige schijn van culturele identiteit te behouden, zijn wetten die voor iedereen van toepassing zijn bevooroordeeld ten gunste van degenen die daar zijn geboren.
Als zodanig werden ontelbare duizenden arbeiders die naar het land kwamen voor een baan, na de ineenstorting van 2008 verarmd, zonder sociaal vangnet en geen ander toevluchtsoord dan zich te vestigen in gebieden die de stad liever niet had. Hoewel de werkelijke statistieken over enkele van de slechtste gebieden moeilijk te vinden zijn vanwege overheidsinmenging, spreken beelden duizend woorden.
Het trieste feit is dat het grootste deel van het moderne Dubai werd gebouwd vanuit slavenarbeid, meestal door immigranten uit Pakistan en India die naar het land kwamen voor werk om uiteindelijk in een van de goed verborgen sloppenwijken van Dubai terecht te komen, of erger nog, de vele werkkampen. die opduiken rond bouwprojecten. Deze mensen zijn vergeten in Dubai, achtergelaten om voor zichzelf te zorgen in een stad waar ze onwelkom blijven ondanks dat ze hebben geholpen met de constructie ervan.