Delen:
Top 10 intrigerende beelden uit de oude kunst
Oude afbeeldingen speelden in het verleden een belangrijke rol en zijn vaak mysterieus totdat wetenschappers hun kijk op de geschiedenis aanpassen. Houtsnijwerk kan de regels verbrijzelen, geen uitleg geven over waarom en hoe ze zijn gemaakt, en zelfs de vreemde inspiratie voor een complottheorie worden.
Schilders en ambachtslieden onthullen hedendaagse angsten, persoonlijke ervaringen en de ambities van hun klanten. Dan zijn er de onverwachte en unieke beelden die zelfs de experts verdoven.
10 De vrouwelijke gladiator
In een Duits museum staat een interessante dame. Ze draagt alleen een lendendoek en haar arm staat op terwijl ze een gebogen voorwerp vasthoudt. Niemand weet waar het bronzen beeldje vandaan kwam, maar ze werd ongeveer 2000 jaar geleden geworpen.
Aanvankelijk dacht men dat de vrouw een atleet was die een strik hield, een schraapwerktuig dat werd gebruikt om het lichaam schoon te maken. Maar waarom zou je het in de lucht hanteren terwijl je naar de grond staart?
In plaats daarvan zijn de onderzoekers optimistisch dat dit een ongelooflijk zeldzame afbeelding van een vrouwelijke gladiator kan zijn. Wat het wapen betreft, leek het object ook op het gladiatorenzwaard genaamd a SICA. Het gebaar van de arm paste in het saluut dat overwinnaarlijke jagers de menigte gaven, en dit kon haar neerwaartse blik op een verslagen tegenstander verklaren.
Vrouwelijke gladiatoren in het oude Rome waren iets. Hoewel ze werden verboden in 200 na Christus, merkten oude referenties op dat ze fel vochten en toeschouwers waren enthousiast om ze te zien.
Ze had ook een gebonden knie, een algemene trend onder gladiatoren. Het is mogelijk dat het levensechte beeld in het verleden een echte vrouw vertegenwoordigde. Als dit als zodanig wordt bevestigd, is dit slechts het tweede kunstwerk met een vrouwelijke gladiator.
9 honden vastgebonden aan mensen
In Saoedi-Arabië toont onlangs blootgelegde rotskunst wat honden zouden kunnen zijn die vastzaten aan de taille van jagers. Het houtsnijwerk in Shuwaymis en Jubbah toont dieren die worden achtervolgd door boogschutters.
Honden omringen de mannen en verschijnen als middelgrote dieren met rechtopstaande oren, korte neuzen en gekrulde staarten. Mogelijke touwen, getekend als eenvoudige lijnen, lopen van de nek van de hond naar de nabijgelegen menselijke heupen. Hoewel het beeld van een aangelijnde hond niet opvallen kan, de oudste in zijn soort misschien.
De Arabische galerij is oud. Maar er is geen onweerlegbare manier om gravures te dateren, dus moesten onderzoekers een andere manier vinden om tot een schatting te komen. Ze analyseerden thema's in de scènes en vergeleken ze met bekende tijdperken. De etsen waren onder meer runderen en schapen, wat betekende dat de hondenbezitters tot een pastorale of hoedende gemeenschap behoorden.
Hoewel het eerste bewijs van herders op het Arabische schiereiland dateert van 5000 v.Chr., Wordt aangenomen dat het inheemse pastoraal veel ouder is. Als de verdenkingen van het team kloppen (dat kunstenaars de site rond 9000-8000 voor Christus hebben bezocht), dan zijn dit de eerste bekende tekeningen van honden van de mensheid.
8 Enorme Egyptische hiërogliefen
Toen archeologen van Yale Elkab, een oude Egyptische stad, verkenden, stuitten ze op een ongelooflijke plek. Riep El-Khawy, het werd ontdekt tijdens een expeditie van 2017. Verscholen tussen de vele rotsgravures waren de vroegste monumentale hiërogliefen. Ze behoorden tot een tijd toen het Egyptische schrift nog steeds vorm kreeg.
Ongeveer 5.200 jaar geleden gescoord, waren ze een waardevolle blik op de creatie van het unieke hiërogliefensysteem. Schrijvers schreven al van rechts naar links, dezelfde richting als de later gevestigde vorm.
Maar dat was niet wat de archeologen choqueerde. De individuele symbolen waren enorm. Enkele hiërogliefen waren meer dan 0,5 meter lang vergeleken met de 1-2 centimeter (0.4-0.8 in) van eerder ontdekte geschriften. De symbolen waren niet onbekend, maar ze werden nooit op deze schaal gevonden.
Omdat Elkab in de oudheid een belangrijke aanwezigheid was, toonde het dat het geschreven woord de communicatie aanvulde die in het gebied wordt gebruikt. Omdat andere systemen slechts kleine labels en tokens waren, werd hiëroglifisch schrift waarschijnlijk op grotere schaal gebruikt. Dit komt de overtuiging teniet dat het vroege Egyptische schrift zich langzaam ontwikkelde en beperkt was tot uitsluitend bureaucratisch gebruik.
7 Rebel from The Paleolithic
In 2013 werd een kleine plak ontdekt op de Moli del Salt-site in Spanje. Het was niet indrukwekkend - in het begin. Nadat het vuil was opgeruimd, steeg een uitgehouwen tableau van 13.800 jaar geleden naar de oppervlakte. De simplistische afbeelding bestond uit zeven gebouwen die op hutten leken. Als het bedoeld is om een prehistorisch kamp te laten zien, is dit het oudste beeld van de samenleving dat ooit is gevonden.
Maar het druist in tegen de stroom van de Paleolithische kunst, die strikte stilistische thema's had van voornamelijk dieren, symbolen en mensen. De keuze om architectuur te tekenen, kan een experiment zijn geweest om sociale scènes of het werk van een rebel die artistieke grenzen had, te proberen.
Wat de reden ook was, de beeldhouwer was anders. Hij of zij plaatste de hutten in drie niveaus in een waarschijnlijke poging om diepte te creëren. Afgezien van het interviewen van de carver, is de interpretatie van hutten niet definitief.
Studies over recente stammen van jager-verzamelaars vanuit de hele wereld brachten echter een sterke gelijkenis en voorkeur voor koepelvormige woningen aan het licht. De neiging om een kamp op te zetten met 3-7 huishoudens past ook bij de zeven hutten in de gravure.
6 De Pylos-gevechtsagaat
Toen archeologen een kraal in een Grieks graf vonden, legden ze het opzij. De ongelode begrafenis uit 1450 v.Chr. Leidde tot betere schatten, zoals gouden ringen. De kamer werd in 2015 ontdekt en lag dicht bij het oude paleis van Pylos.
Opmerkelijk genoeg bleek de grote kraal een van de meest overweldigende vondsten uit het graf te zijn. Een goede reiniging in het laboratorium heeft zijn ware aard onthuld. Het was een zegelsteen, een hulpmiddel dat werd gebruikt om indruk te maken op een afbeelding op een zachte substantie. Gemaakt van agaat, droeg het een driemansstrijd.Het was gedaan in opvallend detail, met enkele functies zo fijn dat het blote oog hen bijna miste.
Hoe en waarom de miniatuur op de harde edelsteen is gegraveerd, 3,8 cm lang (1,5 inch) lang, is een raadsel. Het is moeilijk voor te stellen dat deze prestatie plaatsvond zonder een vergrootinstrument. Maar dergelijke technologie is nooit gevonden op Kreta, waar onderzoekers geloven dat het meesterwerk is gemaakt.
Het was gemonteerd om als een polshorloge gedragen te worden. Opmerkelijk genoeg wordt een vergelijkbare band gedragen door de enige zegevierende krijger in de scene.
5 De grafsteen van de magistraat
Een monumentaal graf met het langste stenen epigrafie werd onlangs in Pompeii opgegraven. Over 4 meter (13 ft) en zeven verhalende registers, ontvouwt het leven van de overledene zich in foto's.
Marmeren figuren verbeelden zijn coming-of-age en huwelijk evenals sponsoring van games en vieringen. Ondertussen vermeldt een korte biografie dat hij een van de magistraten van Pompeii was. Vreemd genoeg is zijn naam nergens te vinden.
Er is ook een verslag over een publieke ramp. In AD 59 hield Pompeii een gladiatorevenement. Tijdens de spelen laaide de gemoederen op en brak er een gewelddadige ruzie uit in het amfitheater. Het werd als zo ernstig beschouwd dat keizer Nero een onderzoek naar het incident bestelde. De senaat in Rome vond verschillende mensen schuldig aan opruiing en ze werden verbannen, inclusief een voormalige senator. Pompeii was verbannen voor het houden van Gladiator-spellen voor een decennium.
Het verhaal is al bekend bij geleerden, dankzij de geschriften van de Romeinse historicus Tacitus. De grafsteen ondersteunt niet alleen het verhaal van Tacitus, maar vermeldt ook een onbekend detail: onder de verbannen waren de magistraten van Pompeii. Hun overleden collega in de tombe is mogelijk overleden tijdens het amfitheater-incident.
4 De laptop Lady
Rond 100 voor Christus stierf een Griekse vrouw van de hogere klasse. Haar graf omvatte een prachtige reliëfscène die de overledene liet zien comfortabel te zitten met een aanwezig kind. Wat de aandacht van complottheoretici trok, was het object dat het meisje vasthield. Ze beweerden dat ze een open laptop voor de vrouw had.
Het leek erop dat de vrouw op het punt stond haar Facebook-wachtwoord in te typen. Speculatie ging zelfs zo ver als het identificeren van USB-poorten en suggereert dat het beeld een profetie was van het orakel van Delphi, die misschien computers had voorzien.
Historici zijn niet onder de indruk omdat de algemene overeenkomst beweert dat het object een kader is. Experts van het J. Paul Getty Museum, eigenaar van het reliëf, suggereerden dat het een juwelenkist of een scharnierende spiegel zou kunnen zijn. De laatste bestond echt tijdens de tijd van de vrouw.
Een professor van de Universiteit van Oregon keek naar de zogenaamde "USB-poorten" in de kant van het artefact. Hij identificeerde ze als boorgaten bedoeld om een extra kunstwerk te ondersteunen. Andere geleerden hebben reden om te voelen dat er geen mysterie is. In soortgelijke grafmonumenten worden vrouwen vaak getoond bij het selecteren van sieraden.
3 Het Boxford-mozaïek
In tegenstelling tot zijn ietwat saaie naam, is het Boxford-mozaïek levendig met actie. De scènes wervelen als een Romeinse actiefilm - een eeuwige strijd tussen de mythische helden en monsters.
Ontdekt in 2017 in het dorp Boxford in Engeland, de betegelde wonder bedwelmd archeologen. Onderdelen waren herkenbaar. Hercules en Bellerophon, die op Pegasus reden, voerden veldslagen met de Chimera en centauren. Toen werd het herkenbare ongewoon.
In de hoeken van het 6 meter lange (20 ft) stuk zaten Cupido, Atlas en andere mythische figuren in hun eigen lijst. In tegenstelling tot de meeste Romeinse mozaïeken leunden ze buiten deze frames.
Sommige elementen werden voor het eerst gezien in een Romano-Brits mozaïek, zoals de centaurs en Bellerophon die de hand van zijn vrouw won. Het 1600 jaar oude werk bevat inscripties, een zeldzame toevoeging aan elk mozaïek, en ze blijven ontcijferd.
Nog intrigerender was dat de kunst buiten zijn gebruikelijke sociale klasse lag. Mozaïeken waren dure statussymbolen, maar de Boxford-villa was niet indrukwekkend en klein. Gebaseerd op de ruwe afwerking, waren de artiesten niet de beste die geld kon kopen ondanks het weergeven van een van de meest spectaculaire mozaïeken van Groot-Brittannië.
2 Een schilderij te gevaarlijk
Adrian Vanson was een in Nederland geboren schilder die zijn beroep uitoefende in het 16e-eeuwse Schotland. In 1589 maakte hij een portret van Sir John Maitland, een Tudor-aristocraat. Maar het was pas in 2017 dat Vanson's angst werd gevoeld.
Toen het schilderij röntgen werd gemaakt, werd ontdekt dat Maitland niet het oorspronkelijke onderwerp was. Daaronder was de etherische tekening van een vrouw. Haar uiterlijk en pose identificeerde haar zonder meer als Mary, Queen of Scots. Hedendaagse schilderijen van de koninklijke zijn schaars, en het is niet moeilijk voor te stellen waarom. Mary was een controversiële en zelfs gehate figuur.
Gedwongen om in 1567 af te treden, werd ze beschuldigd van de moord op haar man. Bovendien was Mary verstrikt in de religieuze politiek van de dag. Verdacht van het aanzetten tot een opstand, werd Mary geëxecuteerd door haar neef Elizabeth I.
Het was geen veilige tijd om Mary's gezicht te schilderen. Vanson's portret van de Schotse koningin is onvolledig, wat suggereert dat hij het project na haar dood in 1587 haastig heeft verlaten. Na bijna 450 jaar verborgen te zijn geweest, werd Vanson's schilderij, te gevaarlijk voor zijn dag, eindelijk getoond in de Scottish National Portrait Gallery.
1 Sint Roch's Worm
In 2017 inspecteerden Italiaanse onderzoekers een schilderij van Saint Roch. De 14e-eeuwse Fransman zou de mensen van de pest hebben genezen en vervolgens zelf hebben gecontracteerd. Hij wordt vaak afgebeeld met een bubo, een zwelling op het bovenbeen van slachtoffers van de pest.
De middeleeuwse schilderkunst was anders.Het been van Saint Roch toont een wond die druipt van een lange witte klodder. In het verleden werd gedacht dat het vreemde filament pus was, maar de recente auteurs van het onderzoek zijn ervan overtuigd dat het een worm was.
De onbekende schilder maakte ook geen gebruik van zijn verbeeldingskracht. Dit is mogelijk de vroegste afbeelding van een grafische parasiet genaamd Dracunculus medinensis. Ook bekend als de Guinese worm, worden de larven via geïnfecteerd water ingenomen.
Na een incubatie van een jaar worden de dingen gruwelijk. De beenblaren van de persoon en een worm tot 1 meter lang (3 voet) barsten door de huid. Hoewel het niet dodelijk is, is het een ondraaglijke ervaring.
Er zijn geen gevallen bekend uit Italië, maar waarschijnlijk heeft de kunstenaar het uit de eerste hand gezien. Veel reizigers uit geïnfecteerde landen bezochten Bari, waar het schilderij nog steeds verblijft.
De "vurige slangen" waarmee de Israëlieten tijdens hun exodus uit Egypte werden geconfronteerd, hadden Guinea-wormen kunnen zijn. In die tijd waren ze wijdverbreid in het Midden-Oosten en de slachtoffers beschrijven een ernstige verbranding wanneer de parasiet uitbreekt.