10 momenten die voor altijd kleur veranderden

Kleur is overal om ons heen: het rood van een verkeerslicht, het blauw van een zomerhemel. Zo erg zelfs dat we het vaak vergeten. We denken zeker niet dat kleur een geschiedenis heeft of anders is dan hoe we het nu ervaren. Maar kleur is niet altijd geweest hoe het vandaag is.

10 Het urinewiel

Meestal is urine één kleur. Die kleur is geel, althans die van mij en ik hoop dat die van jou dat ook is. Maar soms kan die kleur om verschillende redenen veranderen.

In de Middeleeuwen en de Renaissance dachten artsen dat de ziektes van een patiënt konden worden gediagnosticeerd door de kleur van hun urine te vergelijken met een kaart die zou illustreren wat er mis was. Ze zouden ook proeven (yup!) En de plas ruiken om te proberen hun conclusies te stollen. Het resultaat was het urinewiel, een vroege voorouder van het kleurenwiel dat zo populair is in de hedendaagse kunst klaslokalen.

9 Josef Albers

Albers (1888-1976) was een Duitse ontwerper en opvoeder die geobsedeerd was door hoe een kleur reageerde met andere kleuren. Hij bedacht oefeningen voor zijn studenten waarin ze een grote collectie veelkleurige papieren zouden kopen. De papieren zouden naast elkaar worden gesneden en gerangschikt om een ​​specifiek doel te bereiken, zoals kleuren van licht naar donker rangschikken of proberen een illusie van diepte te creëren met slechts twee kleuren.

In essentie kwam Albers tot de overtuiging dat kleur geen vaste constante was, maar veranderde, afhankelijk van de ervaring en waaraan het werd blootgesteld. Albers publiceerde deze oefeningen en theorieën in zijn 1975 Interactie van kleur, een boek dat ongeveer zo groot is als een koffer en vaak wordt genoemd als een van de meest invloedrijke kunstboeken van de moderne tijd. Kort geleden, Interactie van kleur is gepubliceerd als een app voor de iPad en brengt de kleurentheorieën van Josef naar de moderne wereld.

8 Wittgenstein

Ludwig Wittgenstein (die ons griezelig bekeek in de bovenstaande foto) was een Oostenrijks-Britse filosoof die de manier waarop we praten over kleur door taal (of op zijn minst een puzzel erover) wezenlijk heeft veranderd. Zijn 1950 Opmerkingen over kleur was een filosofisch woordspel dat hij schreef als een reactie op het complex van Goethe Theorie van kleuren (zelf een schitterend werk dat, onder andere, gekleurde schaduwen bespreekt en de kleur die je ziet wanneer je op hun oogbol drukt).

In Opmerkingen over kleur, Wittgenstein probeerde de theorieën van Goethe te verduidelijken, met het argument dat door taalwoordspelletjes men zou kunnen begrijpen hoe kleur functioneert. Kleur, zo theoretiseert hij, bevat veel problemen die het onmogelijk maken om als iets te categoriseren. Het resultaat is een moeilijk en soms fragmentarisch werk met meerdere koppenvangers. "Waarom kan er geen transparant wit zijn?" "Waarom kan er geen roodachtig groen zijn?" "Is wit altijd de lichtste kleur?"

De vragen zijn raar genoeg, maar misschien nog vreemder is dat ze nog nooit eerder zijn geposeerd. Het zijn "kleurproblemen" die lang werden genegeerd. Geen antwoord wordt bereikt, en dit is misschien omdat er geen echt antwoord is. Kleur, voor Wittengstein, en misschien ook voor ons, blijft een mysterie.

7 bedrijfskleuren

Je kunt een kleur bezitten. Nou, jij niet, maar bedrijven kunnen dat wel. McDonald's, Starbucks, Coca-Cola en Gap bezitten allemaal de kleuren die worden gebruikt in hun logo's en merknamen. De gouden bogen, Starbucks groen, Coca-Cola rood en Gap marineblauw kunnen alleen worden gebruikt door hun respectieve bedrijven. In eerste instantie klinkt dit bijna absurd. Hoe kan iemand een kleur bezitten? Als je er echter over nadenkt, is het logisch. Kleur raakt gebonden aan de volledige identiteit en bedrijfsstrategie van het bedrijf - waarom zou iemand anders het voor eigen voordeel kunnen gebruiken? Het is een volkomen legale praktijk en gebeurt overal om ons heen.

Daarnaast kan kleur via een advertentie aan een bedrijf worden gekoppeld. "Wat kan brown voor u doen?" Is verbonden met de filosofie van UPS over de snelle levering van pakketten. Evenzo is PINK - alles in hoofdletters net zoals dat - verbonden met een vrij dure ondergoedketen.

6 Cochenille

Na de ontdekking van de Nieuwe Wereld raakte Europa gefascineerd door het exotische, een trend die perfect geïllustreerd wordt door de rage voor cochenille. Een felrode kleurstof die populair was bij de Azteken en Maya's, cochenille werd beschouwd als een kostbaar goed in het pre-Colombiaanse Amerika en werd als eerbetoon gegeven door dienaren van Moctezuma. De Spaanse kolonisten waren verbaasd over de levendigheid van de kleurstof en verzonden enorme hoeveelheden ervan over de Atlantische Oceaan. Het werd snel de op een na meest gewaardeerde export van Mexico, na zilver.

De kleurstof is gemaakt door de cochenille kever te verpletteren - ja, cochenille kleurstof is gebroken stukjes beest. Het werd gesmokkeld, gekocht tegen waanzinnig hoge prijzen en tot in het begin van de 19e eeuw in heel Europa nagemaakt. Cochineal was onlangs in het nieuws toen ontstemde Starbucks-klanten hoorden dat kleurstof geproduceerd uit de kevers werd gebruikt om enkele van de rode dranken van het bedrijf in te kleuren (misschien verklaart dit de onredelijk hoge prijzen van het merk).

5 Pantone

Wanneer u een kleur op een computer selecteert en deze naar een printer stuurt, hoe weet u dan zeker dat de kleur die wordt afgedrukt in feite uw kleur zal zijn? Het korte antwoord is dat je dat niet kunt. Het Pantone-kleurafstemmingssysteem werd echter gemaakt met het oog op een standaardisatie voor afdrukken in kleur.

Pantone noemt zichzelf de "autoriteit op kleur" en noemt zelfs een kleur van het jaar, die de markt overspoelt met producten van die kleur. In 2013 is de kleur van het jaar Emerald (Pantone 17-5641), een mooie levendige groene kleur. Past-kleuren zijn de Tangerine Tango van 2012 (Pantone 17-1463) en de Fuchsia Rose uit 2001 (Pantone 17-2031). Pantone beweert dat de kleuren gekozen voor het jaar op dat moment verbonden zijn met de algemene atmosfeer van de wereld.In het persbericht waarin Emerald de kleur van dit jaar uitsprak, stond bijvoorbeeld: "Emerald, een levendig, groen groen, versterkt ons gevoel van welzijn verder door ons inzicht te inspireren en evenwicht en harmonie te bevorderen." Iets voor ons allemaal te hopen want, zeker (ervan uitgaande dat we dat nog niet waren).

4 Mauve

Mauve was de eerste kunstmatig gecreëerde kleurstof en het veegde de wereld stormenderhand. Het werd ontdekt in 1856 door een jonge chemicus William Henry Perkin, die probeerde een kunstmatige vorm van kinine te creëren maar in plaats daarvan mauve vond. Mauve is een vreemde kleur om te plaatsen. Het is paars, maar niet helemaal. Roze, maar niet echt. Het is tegelijkertijd en getint met grijs en blauw. Om de zaken gecompliceerder te maken, vervaagde de paarse kleurstof van Perkin snel, wat resulteerde in een verschuivend idee van wat de kleur was in de eerste plaats.

Perkin verkocht zijn ontdekking aan de verfindustrie, en in de komende decennia heerste er lichtblauw textiel. De jaren 1890 worden vaak aangeduid als het "Mauve Decade" vanwege de populariteit van de kleur onder de modebewuste. De ontdekking van Perkin markeerde een dramatische verschuiving in de manier waarop we geverfd textiel en kleur in het algemeen zagen. Vóór mauve was kleurstof iets dat werd gemaakt van basismateriaal en dat erg duur kon zijn. Vanwege Perkin kon de kleur chemisch worden vervaardigd in een laboratorium en werd deze gemakkelijker verkrijgbaar.

3 kleuren film en fotografie

Denk even na De tovenaar van Oz. Het eerste deel van de film - de avonturen van Dorothy in Kansas en de daaropvolgende tornado - zijn in zwart-wit. Dan opent ze de deur en Oz overstroomt het scherm in levendige Technicolor. Het moment is nog steeds magisch. Stel je nu eens voor hoe het moet zijn geweest in 1939, een wereld waarin foto's en film meestal zwart en wit waren, omdat het te duur was om kleuren te produceren. Het effect moet verrassend zijn geweest - zeker meer ontzagwekkend dan onze moderne speciale effecten.

Kleurenfotografie was al sinds het midden van de 19e eeuw in laboratoria aan het brouwen, maar kwam pas in de jaren 1900 echt tot zijn recht. Het proces was ingewikkeld en vereiste veel tijd en moeite van de fotograaf. Na verloop van tijd werd dit vereenvoudigd, waardoor de weg vrij werd voor de cameratelefoon die nu waarschijnlijk in je zak zit.

2 Het kleurenorgel

Wat als je de kleur van geluid zou kunnen zien? Mensen die synesthesie ervaren, een stoornis waarbij perceptie van geluid, smaak en zicht met elkaar verweven zijn, doet precies dat. Ze zien de kleur van een tsjilpende vogel en proeven de smaak van Pantone Emerald. De meeste mensen kunnen dat echter niet.

Maar wat als er een manier was om geluid naar kleur om te zetten? Het kleurenorgel deed precies dat. Een muziekinstrument dat veel op een gewoon orgel lijkt, het kleurenorgel gebruikte een kleurenschema dat overeenkwam met pianotoetsen en muzieknoten. Wanneer deze toetsen zouden worden ingedrukt, zou een overeenkomstig gekleurd licht gaan branden, waardoor een soort kleurmuziek wordt geproduceerd.

Dit werd misschien het best gebruikt door de vroeg-twintigste-eeuwse componist Alexander Scriabin, die een reeks muzikale uitvoeringen schreef die op een kleurenorgel te horen waren, waaronder een symfonie genaamd "Prometheus: The Poem of Fire", die te zien is in de videoclip hierboven .

1 Max Luscher

Zeggen de kleuren die je leuk vindt iets over je persoonlijkheid? De Zwitserse psychotherapeut Max Luscher denkt van wel. Hij heeft een kleurentest geproduceerd voor bedrijven om kenmerken (zowel gunstig als niet zo gunstig) bij potentiële werknemers te identificeren. Dit werd gepubliceerd als een boek in 1971 voor diegenen die geïnteresseerd zijn om het uit te proberen in hun eigen bedrijf (of het is ook een geweldig feestspel!). (Als u de test zelf wilt doen, klik hier voordat we het hieronder bederven.)

Tijdens de test worden proefpersonen acht verschillende kleurenkaarten getoond en wordt gevraagd om ze in een volgorde van voorkeur te sorteren. Deze volgorde geeft de diagnose. De kleuren zijn blauw, groen, geel, rood, violet, bruin, zwart en grijs. Een voorkeur voor blauw toont kalmte en tederheid, terwijl zwart niets zegt, en rood duidt op verlangen en seksualiteit.