Delen:
10 Fascinerende en trippy kunstwerken
Kunst is een manier voor mensen om hun gedachten, gevoelens en emoties te uiten. Voor mensen die drugs gebruiken of psychiatrische stoornissen hebben, kunnen hun kunstwerken enig inzicht geven in de ongewone innerlijke werking van hun geest.
10 Brian Pollett
Brian Pollett is een 20-jarige grafisch ontwerper die ook de naam Pixel-Pusha draagt. Als een project besloot hij om een 20-daagse drugsverslaving uit te voeren, waarbij hij elke dag een nieuw ontwerp creëerde.
Pollett zei dat hij elk medicijn testte om de zuiverheid te garanderen en vervolgens in zijn studio illustraties maakte terwijl hij naar zijn favoriete muziek luisterde. De drugs omvatten alcohol, cocaïne en meer.
Pollett zette zijn financiën en zijn reputatie op het spel voor dit project. Hij zei dat het nemen van psychedelische medicijnen hem echt heeft veranderd. Hij gelooft dat hij "meer open, eerlijk, empathisch, vergevingsgezind en moedig is. Ik ben voortdurend onder de indruk van de schoonheid die ons dagelijks omringt. "
Het laatste 'medicijn' dat hij gebruikte om zijn kunstwerk te beïnvloeden, was liefde. "Voor mij is liefde niet beperkt tot seks en romantiek," zei hij. "Liefde is toewijding om een persoon of idee op te vrolijken om hen te helpen hun hoogste potentieel te bereiken."
Hoewel hij toegeeft de meeste medicijnen te nemen, heeft hij geen GHB, psilocybine, poppers, ether, 25i of MDMA gebruikt.
9 Edmund Monsiel
Edmund Monsiel werd geboren en opgegroeid in Polen tot de nazi-invasie hem dwong zich te verstoppen in het hok van zijn broer. Hij werd al snel een kluizenaar. Nadat de oorlog voorbij was, bleef hij verborgen tot zijn dood in 1962.
Van Monsiel was bekend dat hij aan zowel visuele als auditieve hallucinaties leed als gevolg van zijn schizofrenie. Op het moment dat zijn lichaam werd ontdekt, bleek hij meer dan 500 ingewikkelde stukken in potlood te hebben getrokken. Zijn tekeningen - die voornamelijk Christus of de duivel voorstellen - suggereren dat hij buitengewoon religieus werd in zijn teruggetrokken staat.
Veel van zijn kunstwerken tonen een mix van gezichten waarvan gedacht wordt dat ze zijn innerlijke worstelingen vertegenwoordigen. Hij documenteerde visuele hallucinaties die hij van God en de duivel had in 1943.
Ondanks dat hij in een eenvoudige loft woont, zijn zijn tekeningen vol leven en patronen. Hij tekende gezichten in uiteenlopende maten en vormen, met een aantal tekeningen die maximaal 3000 gezichten bevatten.
8 Anonieme LSD
Een reddit-gebruiker die bekend staat als whatafinethrowaway zei dat ze besloot om een artistiek experiment te doen met haar vriend die LSD gebruikt. Dit experiment bestond erin haar vriendin 200 microgram LSD te laten innemen en vervolgens zelfportretten te tekenen gedurende negen uur om de effecten op haar hersenen te illustreren.
Na het innemen van de LSD ging haar vriend zitten om de foto's te tekenen, die elk 15-45 minuten in beslag namen. De foto's werden steeds abstracter. Ongeveer 45 minuten na aanvang van het experiment is er een merkbare verandering in haar gebruik van kleuren, hoewel de kunstenaar beweerde dat ze zich niet anders voelde.
Op een gegeven moment stopte de kunstenaar plotseling met het tekenen van ogen omdat ze "geen zin had om ze te tekenen" en ze wilde niet dat ze "naar haar keek." Na vier uur en 45 minuten zei de kunstenaar: "Ik ben violet . "Toen tekende ze haar zelfportret in een paarse tint. Dit veranderde in haar volgende reeks tekeningen naar vlammen.
De kunstenaar begon meer van haar lichaam te tekenen, wat al snel leek op een reeks willekeurige lijnen. Tegen negen uur en dertig minuten vroeg een vriend haar om een normaal beeld te tekenen. Het is duidelijk dat de kunstenaar van haar kant komt, maar de foto verschilt nog steeds sterk van haar originele tekening.
7 Arthur Ellis
Wanneer de meeste mensen zich voorstellen hoe het is om blind te zijn, stellen ze zich de duisternis voor. Maar vaak is dit verre van het geval. Een 66-jarige schilder genaamd Arthur Ellis blijft alles wat hij ziet schilderen, ondanks het feit dat hij op 59-jarige leeftijd zijn gezichtsvermogen aan meningitis verloor.
Ellis lijdt aan een aandoening die bekend staat als Charles Bonnet-syndroom en ervaart extreem levendige visuele hallucinaties in plaats van duisternis. Dit syndroom wordt vaak verkregen door diegenen die lijden aan dementie, de ziekte van Parkinson of maculaire degeneratie.
Op een dag had Ellis een vreselijke oorpijn, die werd veroorzaakt door bacteriële meningitis. Al snel kreeg hij levensondersteuning in het ziekenhuis. Zijn familie kreeg te horen dat hij waarschijnlijk niet zou herstellen, maar Ellis bewees dat de artsen het bij het verkeerde eind hadden.
Toen hij wakker werd, was hij met afschuw vervuld om zichzelf op de rand van een gigantische klif te vinden. Verteld dat hij blind was, besefte Ellis dat zijn visioenen niet echt waren. Maar ze waren toch angstaanjagend.
Aanvankelijk liet Ellis zijn zonen hem naar verschillende kamers brengen om te proberen de visioenen te ontvluchten. Rond de tijd dat hij formeel werd gediagnosticeerd met Charles Bonnet-syndroom, begon Ellis de visies het hoofd te bieden. Er is niet veel bekend over de stoornis, maar het geloofde dat de hersenen proberen de duisternis uit de blindheid in te vullen met beelden uit het verleden van de patiënt.
Ellis heeft zijn oude hobby van het schilderen hervat om te proberen deze beelden te begrijpen. Hij weet dat zijn geest gewoon trucjes met hem is, maar hij vindt het leuk om anderen een kijkje te laten nemen naar wat hij ziet. Omdat hij niet kan zien wat hij tekent, vertrouwt Ellis op buitenstaanders om hem te vertellen wat hij van zijn schilderijen vindt.
6 Oscar Janigar-experiment
Oscar Janigar was een experimentele psychiater aan de Universiteit van Californië, die bekend stond om het trippen. Hij deed zwaar onderzoek naar LSD van 1954 tot 1962 en was de man die het medicijn bij veel beroemdheden introduceerde.
Ondanks zijn steun voor het medicijn, was het bekend dat hij LSD ongeveer 13 keer had gedaan voordat het illegaal werd. Hij was uitermate geïnteresseerd in hoe het medicijn kan worden gebruikt om iemands geest te openen en hun creativiteit te vergroten.
In een van zijn experimenten liet hij 900 mensen 200 microgram van het medicijn nemen, en vervolgens legde hij hun ervaringen vast. Gedurende deze tijd liet hij 100 van deze patiënten foto's schilderen.
Na analyse waren deze schilderijen lichter van kleur en abstracter dan normaal. Een reeks tekeningen gemaakt door iemand op LSD is hierboven samengesteld. De kunstenaar werd gevraagd om op te nemen wat hij voelde tijdens het tekenen van elke foto.
De tekeningen begonnen als realistische afbeeldingen met houtskool, maar werden al snel bijna onherkenbaar. De kunstenaar merkte voortdurend op dat het moeilijk was de controle over het tekenwerktuig te behouden.
Het is duidelijk dat de stemming van de patiënt van onopvallend naar euforisch en terug naar onopvallend ging. Het experiment eindigt met de patiënt die zegt: "Ik heb niets te zeggen over deze laatste tekening. Het is slecht en oninteressant. Ik wil nu naar huis."
5 David Feingold
Toen hij jong was, werd David Feingold getroffen door een ongeval waarbij hij een traumatisch hersenletsel opliep. Later in zijn leven ontwikkelde hij een bipolaire stoornis, temporaalkwab epilepsie en andere cognitieve problemen door dit hersenletsel.
Ondanks deze beperkingen vond Feingold troost in het artwork. Zoals hij uitlegde in een interview over healing-power-of-art.org:
Ik heb een bipolaire stoornis. Ik word hartelijk gevreesd, vermeden, geoordeeld en gemarginaliseerd, zelfs door familie en vrienden die het moeilijk vinden om met me samen te werken vanwege mijn verwende, bipolaire reputatie. Mijn kunstwerken weerspiegelen mijn gevoelens van hulpeloosheid, wanhoop en woede, die voortkomen uit angst en angst voor anderen.
Aanvankelijk wendde hij zich tot de kunst toen hij per ongeluk zijn stoornis openbaarde tijdens een manische fase. Feingolds bipolaire stoornis wordt nu goed gecontroleerd door medicatie en de steun van zijn geliefden, maar hij worstelt nog steeds met het dagelijkse stigma.
Daarnaast is hij een voorstander geworden van andere artiesten met cognitieve en psychologische beperkingen. Sommigen vinden zijn kunstwerken storend, maar Feingold gebruikt het om anderen een blik in zijn geest te geven.
Vaak is het moeilijk om te begrijpen wat mensen met psychiatrische stoornissen ervaren. Feingold doet een poging om zijn gedachten, frustraties, woede en verdriet te delen met de mensen die zijn kunstwerken zien. Hij hoopt dat zijn kunstwerk het stigma rondom mensen met een bipolaire stoornis zal verminderen en mensen met de stoornis zal helpen hun strijd beter te begrijpen.
4 Karen May Sorensen
Karen May Sorensen is een kunstenaar die 20 jaar lang schizoaffectieve stoornissen heeft aangepakt. Al in het begin leek ze overweldigd te worden door activiteiten zoals het aannemen van een baan en naar school gaan. Al op jonge leeftijd wilde ze schrijfster worden, maar ze merkte dat ze alleen in stappen van 90 minuten kon schrijven.
Op 19-jarige leeftijd begonnen haar mentale vermogens drastisch te veranderen. Ze werd terughoudender en staarde minutenlang naar de ruimte. Al snel was ze toegewijd aan een psychiatrisch ziekenhuis. Ze bleef daar twee jaar voordat ze de diagnose schizoaffectieve stoornis kreeg.
Sorensen is een autodidactische kunstenaar en houdt een blog bij waarop ze haar dagelijkse schilderijen samen met haar gedachten en gevoelens over hen plaatst. Hoewel ze gelooft dat haar hersenen normaal gesproken slecht functioneren vanwege haar stoornis, is ze hoogfunctionerend als het gaat om kunst.
Kunst heeft haar geholpen om te gaan met de stress en strijd in haar leven. Het heeft haar een manier gegeven om uit te drukken hoe zij zich van binnen voelt. Veel mensen met psychiatrische stoornissen moeten de experimentele fase doorlopen om de juiste medicatie en dosering te vinden om hun symptomen te behandelen.
De schilderijen van Sorensen laten ons toe om haar voortgang te zien terwijl haar medicatie verandert. Sommige schilderijen hebben een vrij rustig uiterlijk, terwijl andere haar stoornis een beetje meer verlichten.
In haar blog vergelijkt ze af en toe haar kunstwerken met die van haar broer, die niet lijdt aan een schizoaffectieve stoornis. Haar kunstwerken illustreren haar evolutie door het proces van haar aandoening.
Ze geeft ook commentaar op haar schilderijen om ons te laten begrijpen wat er in haar hoofd omgaat. Het is fascinerend om de veranderingen in haar illustraties met elk medium, medicatie en stemming te bekijken.
3 Missy Douglas
Veel mensen houden een dagboek bij om hun dagelijkse gedachten vast te leggen, maar Missy Douglas besloot in plaats daarvan foto's te schilderen. Missy schilderde elke dag een jaar lang een foto die haar dagelijkse gedachten en gevoelens tot uitdrukking bracht.
Deze 37-jarige kunstenaar, die lijdt aan een bipolaire stoornis, besloot om te stoppen met het innemen van haar medicatie voor een jaar om haar geest op het doek te laten zien. Nadat ze op 19-jarige leeftijd werd gediagnosticeerd, begreep ze eindelijk waarom ze extreem hoge en extreem lage dieptepunten ervoer. Ze begon het project nadat ze haar diagnose voor 17 jaar geheim had gehouden.
Al snel besefte ze hoe catharsis het project voor haar was en besloot het met anderen in haar boek te delen 2:365. Ze hoopt dat het anderen met een bipolaire stoornis zal laten zien dat ze niet de enige zijn in hun gevoelens. Ze hoopt ook dat het project het stigma rond geestesziekte zal verminderen.
Missy wil kijkers een kijkje geven in de dagelijkse geest van een vrouw met een bipolaire stoornis. Haar schilderijen zijn abstract, maar het thema van elk schilderij is te zien en te voelen door de vormen, texturen en kleuren die ze gebruikte.
2 Louis Wain
Louis Wain was een Engelse kunstenaar die het meest bekend is om zijn tekeningen van antropomorfe katten. Zijn eerste kat werd in 1886 getekend en gepubliceerd in Illustrated London News in een afbeelding bekend als Een Kitten's Christmas Party.
Naarmate de jaren vorderden, werden zijn katten menselijker met meer overdreven functies. Wain was een productieve artiest die regelmatig meer dan 100 kattenfoto's per jaar zou tekenen.Zijn werk was te zien in veel verschillende tijdschriften en op verschillende ansichtkaarten.
Wain begon al snel tekenen van schizofrenie te vertonen. Er wordt gespeculeerd dat het begin van zijn aandoening werd veroorzaakt door de Toxoplasma gondii parasiet die leeft in kattenuitwerpselen. In 1924 was hij toegewijd aan het Mental Hospital in Springfield, waar hij zijn hobby van het tekenen van katten voortzette.
Naarmate zijn stoornis vorderde, veranderden zijn tekeningen drastisch. De katten werden abstracter en experimenteler. Zijn beroemdste werk bestond uit een reeks van acht schilderijen die zijn "achteruitgang" toonden.
Sommigen geloven dat zijn stijlverandering het gevolg was van het Asperger-syndroom in plaats van schizofrenie. In plaats van zijn capaciteiten als kunstenaar te verminderen, leek zijn psychische aandoening hen te intensifiëren. Hij begon te experimenteren met fellere kleuren, meer ingewikkelde details en meer abstracte ontwerpen. Het is echter niet bekend of zijn beroemde schilderijenreeks in de juiste volgorde staat, omdat Wain zijn kunstwerk niet dateerde.
1 Brian Lewis Saunders
Net zoals Brian Pollett besloot Brian Lewis Saunders te experimenteren met meer dan alleen drugs. Hij was vooral bekend als een performancekunstenaar uit Tennessee totdat hij zelfportretten tekende op verschillende drugs.
In 1995 besloot Saunders elke dag een zelfportret te maken. Vanaf begin 2016 heeft hij meer dan 8700 schetsen. Maar gedurende 50 dagen op rij creëerde hij zijn zelfportret elke dag onder de invloed van een ander medicijn.
Hij verkreeg deze medicijnen van verschillende artsen, drugs, buren en vrienden. Hij kreeg ook een deel van de medicijnen tijdens zijn verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis. Volgens Saunders waren alle medicijnen gratis.
Hij heeft zichzelf aangetrokken op alles van cocaïne tot de uitzonderlijk angstaanjagende badzout. Als er ooit een goede reden was om weg te blijven van drugs, illustreren deze zelfportretten dat zeker.
Saunders beweert dat hij lusteloos werd en al snel leed aan lichte hersenschade. Maar hij wilde zien hoe de medicijnen zijn zelfperceptie veranderden. Het is onduidelijk hoe hij voldoende gemotiveerd bleef om zijn tekeningen te voltooien terwijl hij deze medicijnen gebruikte.
+ Spiders op drugs
Het is geen verrassing dat NASA aan leuke dingen werkt. Op een gegeven moment tijdens hun studie van de ruimte, richtten ze hun aandacht op spiders. Ze probeerden te zien of de gewone huisspin kon worden gebruikt om de toxiciteit van medicijnen te testen op basis van hun webben.
Om dit te doen, hebben de wetenschappers een groep spinnen echt laten stoned op verschillende stoffen. Volgens hun gegevens hebben de spinnen op marihuana een goede poging gedaan om hun webben te spinnen. Maar ze leken ongeveer halverwege op te geven en lieten een gat in hun webben achter.
Op slaappillen zouden de spinnen hun web niet spinnen. Spinnen op snelheid leken enthousiast hun web te draaien, maar planten het niet en creëerden verschillende gaten. De effecten van deze medicijnen op het web draaien lijkt opmerkelijk veel op wat er gebeurt met mensen die drugs gebruiken.