Delen:
Top 10 Apple-mislukkingen
Nadat Apple Inc. halverwege de jaren negentig op death-the-deur was beland, heeft Apple Inc. een van de grootste tweede bedrijven in de zakengeschiedenis. De productlijnen van iMac, iPod, iPhone en iPad brachten Apple terug naar de top van de tech-industrie. Ondanks beschuldigingen van gebrek aan innovatie en uitloop na Steve Jobs 'erfenis na zijn dood in 2011, is Apple nog steeds een van de meest winstgevende (en geldrijke) bedrijven ter wereld.
Maar er zijn verschillende skeletten in Apples kast: falende producten en managementgaffes, zowel met als zonder Steve Jobs. Laten we naar de top 10 van fouten van Apple kijken.
10 Apple III
Aan het einde van elk Apple-persbericht neemt het bedrijf de eer om de personal computerrevolutie met Apple II in de jaren zeventig in te luiden. Zelfs hun grootste concurrenten zullen hier waarschijnlijk niet over uitkomen. Maar in 1980 wist Apple dat het nodig was om in te breken in de zakelijke markt om zijn vroege succes te behouden, vooral omdat de gigantische IBM lange tijd op de eerste personal computer werkte.
Uit deze marktproblemen is de Apple III geboren. Met de goodwill die hoort bij de naam Apple II en verschillende innovatieve functies, waaronder een ontwerp zonder ventilator voor stil computergebruik en een optie voor 512 KB geheugen (destijds ongehoord voor een personal computer), werd verwacht dat de Apple III een succes. Toen de machine echter in het najaar van 1980 verscheept was, stond Apple op het punt zijn eerste grote schaamte te lijden.
De Apple III was bijna een nonstarter op basis van zijn prijs alleen. Afhankelijk van de configuratie kostte de machine overal $ 3.495 tot $ 4.995, ongelooflijk hoge prijzen voor een personal computer in 1980 (of in 2017 overigens).
De beslissing om een ventilator niet mee te nemen zorgde ervoor dat de Apple III oververhit raakt, waardoor chips losraken en de machine niet functioneel werd. In een bizar stukje technische ondersteuning, adviseerde Apple dat gebruikers de machine 5 centimeter (2 in) in de lucht tillen en deze vervolgens laten vallen om de chips opnieuw te plaatsen.
Met de extravagante prijs, niet-werkende machines en belachelijke technische "fix" stierf de Apple III een snelle dood op basis van reputatie alleen. Het was de eerste grote mislukking van Apple, maar het zou niet de laatste zijn.
9 De 'Hockey Puck Mouse'
Apple staat erom bekend dat ze evenveel aandacht schenkt aan de esthetiek van hun producten als aan de technologie binnenin. Toen Steve Jobs in 1998 de eerste iMac introduceerde, werd een nieuwe trend in computerontwerp gelanceerd. Beige dozen waren uit; er waren kleurrijke, doorschijnende kunststoffen in. Dit motief breidde zelfs uit naar de ronde muis van de iMac. Jobs verklaarde dat het "de beste ooit gemaakte muis" was, maar zelfs voordat de iMac werd verzonden, waren mensen dubieus.
Wat bekend kwam te staan als de "hockeypuckmuis" was visueel interessant maar vreselijk in dagelijks gebruik. De kleine muis en de ongewone vorm ervan veroorzaakten kramp in de hand, en de ronding ervan betekende dat je niet eens wist of je het in de goede richting hield. (Bij een latere revisie werd een inkeping bovenaan de muis toegevoegd, zodat u kon voelen waar de bovenkant was.)
Meteen was er een markt voor twee nieuwe producten. Een ervan was een stuk plastic dat de muis van de iMac een meer traditionele vorm gaf. De andere was een hele reeks nieuwe muizen die conventionele vormen hadden maar de doorschijnende plastische esthetiek behielden.
Wat Apple betreft, zij stopten al snel met het produceren van de "hockey-puck" en gingen over op vervangingen zoals de Mighty Mouse en de Apple Magic Mouse.
8 eWorld
Toen het internet voor het eerst beschikbaar werd gemaakt voor het publiek, realiseerden veel nieuwkomers op de "informatiesnelweg" niet dat ze alleen een internetverbinding en een webbrowser nodig hadden om online te gaan. Dit leidde tot een toename van de populariteit van diensten zoals AOL, die niet alleen inbel-internettoegang verleenden, maar ook toepassingen die de gebruiker leidden over hoe toegang te krijgen tot de vele functies van het internet.
Apple maakte een noodlottig uitstapje naar AOL-gebied met eWorld, dat een dorpsmetafoor voor internet was. Hoge prijzen voor inbelservice en de beschikbaarheid van eWorld voor alleen Macs (in een tijd dat 95 procent van de computers op Microsoft Windows draaide) verdoofden eWorld vanaf het begin.
Gelanceerd in juni 1994, was eWorld in maart 1996 dood. Abonnees die daarna de applicatie lanceerden, kregen een bericht dat eWorld niet langer beschikbaar was.
7 Mac-klonen
Microsoft Windows kreeg de overhand in de markt voor desktopcomputing door niet alleen op de pc's van IBM te werken, maar ook op de miljoenen IBM-compatibele klonen die in de jaren tachtig begonnen op te duiken.
Apple nam een andere strategie: als je het Mac OS wilde draaien (OS staat voor "besturingssysteem"), moest je een Mac kopen. Vanaf het midden van de jaren tachtig hebben verschillende managers binnen Apple aangedrongen op het bedrijf om een versie van het Mac OS voor IBM-compatibele pc's te maken of de leiding van IBM te volgen en Apple-hardware te laten klonen.
Deze ideeën werden tot 1994 altijd vernietigd. Op dat moment verkeerde Apple in financiële moeilijkheden. In 1995 probeerde Apple het clone-idee en verleende Mac OS-licenties aan kloonmaker Power Computing. Verschillende andere bedrijven, met name Motorola en UMAX, hebben zich ook aangemeld om een licentie te verlenen voor het Mac OS.
Helaas voor Apple konden ze het succes van Microsoft niet repliceren met deze strategie. Het hele kloonprogramma deed de verkoop van Apple's eigen Mac kannibaliseren, waarbij het bedrijf slechts een kleine licentiekost voor Mac OS ontving in plaats van de gebruikelijke hoge winstmarges op hun hardware.
Na de terugkeer van Steve Jobs naar Apple in 1997, ging hij op zoek naar een oplossing voor de clone-deals die tijdens zijn afwezigheid waren gemaakt.In de contracten was een makkelijke oplossing te vinden, waardoor alleen de kloonbedrijven versies van Mac OS 7 konden verzenden.
Jobs nam een intern project dat Mac OS 7.7 moest worden en hernoemde het naar Mac OS 8. Tegen 1997 was het korte tijdperk van Mac-klonen voorbij. Maar de schade was al aangericht, met het verlies van miljoenen aan hardwareverkoop door Apple, waar het hen het hardst nodig had.
6 Newton
Het huisdierenproject van voormalig Apple-CEO John Sculley, de Newton-serie van persoonlijke digitale assistenten (PDA's) wordt herinnerd als een grote schande voor Apple. In veel opzichten waren de verschillende Newton-modellen hun tijd ver vooruit, maar leden ze aan één fatale tekortkoming.
Vóór de Palm Pilot PDA's van de late jaren 1990 en begin 2000 en de smartphones van vandaag waren de verschillende Newtons capabele handheld computers. Maar het vlaggenschip Newton-functie - handschriftherkenning waarbij tekst met een stylus werd geschreven en in computertekst omgezet - was lang niet klaar voor prime time.
De handgeschreven conversie fouten van Newton waren zo slecht dat de functie werd belachelijk gemaakt in de Doonesbury stripverhaal, op Saturday Night Live, en in een aflevering van The Simpsons.
Net als bij de Mac-klonen vermoordde Steve Jobs de Newton-linie snel toen hij terugkeerde. Met de iPhone en iPad heeft Apple zijn reputatie gepolijst in de wereld van mobiele apparaten.
5 PowerMac G4 Cube
Als je de PowerMac G4 Cube op een lijst met Apple-fouten plaatst, zul je zeker meer waarderen dan een paar Apple-fans. De prachtig vormgegeven desktopcomputer heeft nog steeds zijn aanhangers, zo'n 18 jaar na de release. Het is zelfs te zien in het New York Museum of Modern Art.
Maar met de Cube heeft Apple overschat hoeveel hun klanten zouden betalen voor schoonheid. Een basismodel dat wordt verkocht voor $ 1.799 (zonder een monitor) en tegelijkertijd een krachtigere en veel meer uitbreidbare PowerMac G4-toren beschikbaar was voor $ 200 minder. Velen die een Kubus wilden, wachtten tot deze op de gebruikte markt terechtkwam, waar de Kubus tegen een meerprijs in overeenstemming met zijn technische specificaties verkrijgbaar was.
Geïntroduceerd in juli 2000, realiseerde Apple zich dat de Cube slechts een jaar later, in juli 2001, zijn productlijn verkocht en liet vallen.
4 Lisa
De computers die we vandaag allemaal gebruiken, hebben een grafische gebruikersinterface (GUI). Dit betekent dat onze schermen pictogrammen hebben waarop we klikken of tikken. De documenten en mappen op onze harde schijven worden weergegeven door pictogrammen voor bestanden en mappen.
Maar vóór de GUI-revolutie waren computers voornamelijk op tekst gebaseerde zaken. Nadat je een opdrachtprompt kreeg aangeboden, typte je commando's in om programma's uit te voeren die voornamelijk uit tekst waren gemaakt (en misschien een aantal primitieve grafische afbeeldingen). Velen geloven dat Apples eerste GUI-aangedreven computer de eerste Mac was, uitgebracht in januari 1984. Maar Lisa van Apple, met een vergelijkbare GUI, werd een volledig jaar eerder in januari 1983 vrijgegeven.
Hoewel innovatief in zijn tijd, was de Lisa gebukt onder twee belangrijke factoren. Ten eerste, zoals de eerdere Apple III, was de Lisa waanzinnig duur: $ 9.995 voor een basismodel, of ongeveer $ 25.000 in 2018 geld! Ten tweede was het erg traag, aangedreven door een low-5 MHz Motorola 68000-processor. Degenen die de technische industrie volgen, wisten dat Apple de Mac ook had laten werken en dat het naar verwachting sneller en goedkoper zou zijn.
En ja hoor, een jaar later verscheepte de Mac met dezelfde 68000 CPU maar met een snelheid van 8 MHz, een snelheid van 60 procent ten opzichte van de Lisa. Het duurde niet lang voordat de consument ontdekte dat de Mac een betere deal was. Bestaande Lisas in de inventaris werden geconverteerd om Mac-software uit te voeren en de naam "Macintosh XL" te geven. En degenen die nog niet hadden verkocht, werden geliquideerd op een stortplaats.
3 Pepijn
Nog nooit van de Pepijn gehoord? Veel buiten Japan hebben dat ook niet. Dit was Apple's voorzichtige inval in de markt voor gameconsoles. Maar in plaats van een speciale console te maken, hebben ze de binnenkant van de Macintosh Classic II omgevormd tot iets dat op een speelautomaat leek en een gamecontroller.
Het is moeilijk te zeggen wat Apple probeerde te bereiken. Misschien was het om ontwikkelaars aan te moedigen om meer spellen voor de Mac te schrijven. Of misschien was het om te verslappen in de consolemarkt door bestaande hardware te gebruiken in plaats van R & D-geld te besteden aan een nieuw platform. Hoe dan ook, Apple was voorzichtig met dit initiatief en testte het eerst op de Japanse markt.
Toen de Pippin was verpletterd door de concurrenten van zijn tijd, zoals de Nintendo 64, trok Apple ondersteuning voor de console. Het was voor een korte tijd te koop in de Verenigde Staten, te beginnen in juni 1996. Maar binnen een jaar werd het uit de Japanse en Amerikaanse schappen getrokken.
2 Copland
Na het maken van de golven met de Mac en zijn GUI in 1984, was Apple in iets van een dilemma. Gebruikers waren dol op het Mac OS, dat innovatief was voor 1984. Maar de technologie ging snel achteruit, net als vandaag.
Apple moest moderne standaarden bijhouden, maar was bang om teveel te rommelen met het geliefde Mac OS. In plaats daarvan bleef Apple 17 jaar lang de Mac OS-codebasis hacken om te blijven voldoen aan de moderne computerbehoeften. Eindelijk verscheepte het bedrijf de veel modernere Mac OS X in 2001.
Copland was een intern project om een nieuw besturingssysteem te leveren dat de moderne functies zou hebben die nodig zijn, maar achterwaartse compatibiliteit met het originele Mac OS zou behouden. Een van de nieuwere functies was echte ondersteuning voor meerdere gebruikers en beveiligd geheugen, zodat een gecrashte toepassing niet de hele computer kon laten crashen. Apple startte het project in 1994 maar leverde in 1996 maar één preview-release voor softwareontwikkelaars.
Met onnoemelijke miljoenen dollars aan het project heeft de toenmalige CEO van Apple, Gil Amelio, het project feitelijk vermoord toen hij besloot om een bestaand besturingssysteem te kopen dat als de nieuwe Mac OS-opvolger zou kunnen worden herwerkt. Apple heeft uiteindelijk de NeXT van Steve Jobs gekocht voor zijn zeer bewonderde OpenStep OS (voorheen bekend als NeXTSTEP), waardoor Jobs terug naar Apple kwam na de coup-coup in 1985 die leidde tot zijn vertrek.
Copland is misschien alleen bekend aan de ware Mac-gelovigen. Gezien het geld dat eraan is besteed en het onvermogen van Apple om op dat moment zijn eigen moderne besturingssysteem te maken, geldt Copland echter als een van de grootste mislukkingen van het bedrijf.
1 Lemmings Commercieel
Bij de productlancering voor de Mac van januari 1984 toonde Apple de innovatieve commercial "1984", die ook dat jaar in de Super Bowl werd uitgezonden. Die commercial, geregisseerd door de beroemde regisseur Ridley Scott, is nu legendarisch. Advertising Age zet de commercial op zijn lijst met de beste advertenties aller tijden.
Voor een follow-up kochten Apple en zijn reclamebureau, Chiat / Day, advertentietijd voor de Super Bowl 1985. Ridley Scott was deze keer niet beschikbaar, dus zijn broer, Tony, leidde de nieuwe commercial "Lemmings". De advertentie was bedoeld om het concept van de "Macintosh Office" te promoten, wat geen product op zich was, maar een bundeling van technologieën waarmee een groep Macs kon worden genetwerkt om eenvoudig bestanden en printers te delen.
"Lemmings" toonde een groep zakenlieden, gekleed in pakken en met koffers, blindelings achter elkaar aan het lopen en van een klif af. Op basis van de belofte van de voice-over van de Macintosh Office stopt de laatste persoon. Terwijl "1984" duister was maar inspirerend, werd "Lemmings" gezien als beledigend voor de klanten die het probeerde binnen te halen.
Na het maken van de 'grootste commercial aller tijden', markeerde de nieuwe advertentie het begin van een donkere periode voor Apple. Tegen het einde van het jaar was Steve Jobs verdwenen en Microsoft was begonnen aan een opmars naar dominantie met Windows op elke IBM-compatibele pc. Ondanks kleine overwinningen hier en daar, herstelde Apple niet volledig totdat Jobs de iMac in 1998 onthulde.