Delen:
Top 10 recent ontdekte kosmische verschijnselen
We weten veel over de ruimte, dat wil zeggen dat we heel weinig weten over de ruimte. Maar dat is fantastisch, want we blijven constant denken wanneer we nieuwe dingen ontdekken. Onlangs hebben we de verbazingwekkende hemelverschijnselen hieronder ontdekt.
10 Een menselijk 'ruimteschild'
NASA-onderzoekers hebben een verrassend en heilzaam bijproduct gevonden van radio-uitzendingen: een anthropogenisch gecreëerde "VLF-ballon (zeer lage frequentie)" rond de aarde die ons beschermt tegen bepaalde soorten straling.
De aarde heeft ook zijn volledig natuurlijke Van Allen-stralingsgordels, waar door de zon uitgespaarde energetische deeltjes gevangen zitten in de plooien van het magnetisch veld van de aarde. Maar nu zien wetenschappers dat de geaccumuleerde elektromagnetische output van de aarde onbedoeld een soort radioactieve barrière heeft gecreëerd die enkele van de hoog-energetische ruimtedeeltjes die constant de Aarde aanvallen, afbuigt.
De barrière is een mix van elektromagnetische smurrie, inclusief resten van de orbitale nucleaire testen van de atoomtijd. De aarde straalt nu al meer dan 100 jaar consequent radiogolven de ruimte in, evenals elektrisch "residu" van de vele stroomnetten die zich over de hele wereld verspreiden.
9 Een dubbelringige melkweg
Galaxy PGC 1000714 is mogelijk de "meest" unieke ooit waargenomen. Het is een voorwerp van het Hoag-type met een ring er omheen, zoals Saturnus, behalve opgeschaald tot de galactische grootte. Nog geen 0,1 procent van de sterrenstelsels is gering, maar PGC 1000714 is een klasse apart met niet één twee ringen.
De ringen omringen de kern, een 5,5 miljard jaar oude regio vol met ouder wordende sterren die rood gloeien. Rond dat is een grote, veel jongere buitenring van 0,13 miljard jaar oud, die gloeit met de heter, blauwe schittering van jeugdige sterren.
Toen wetenschappers naar de Melkweg keken over meerdere golflengten, zagen ze de totaal onverwachte vingerafdruk van een tweede, binnenste ring, dichter bij de kern in de leeftijd en volledig los van de buitenste ring. Gezien het feit dat de overgrote meerderheid van sterrenstelsels elliptisch of spiraalvormig zijn, kan PGC 1000714 nog lang uniek blijven.
8 A Planet heter dan sterren
De heetste exoplaneet die tot nu toe is ontdekt, is heter dan een heleboel sterren. De nieuw beschreven Kelt-9b is een verzengende 3.777 graden Celsius (6.830 ° F), en dat is aan de donkere kant! Aan de kant die feitelijk naar de ster kijkt, stijgen de temperaturen tot ongeveer 4.327 graden Celsius (7.820 ° F), bijna net zo warm als het oppervlak van de zon.
De ster in kwestie, Kelt-9, is een ster van het A-type, op slechts 650 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Cygnus. A-type sterren behoren tot de heetste, en dit specifieke individu is een baby van slechts 300 miljoen jaar oud. Maar naarmate het ouder wordt en zich uitbreidt, raakt zijn opgeblazen oppervlak uiteindelijk Kelt-9b.
Tegen die tijd is de planeet misschien niet meer dan een rotsachtige sintel omdat de UV-spervuur van zijn ouder 10 miljoen ton materiaal per seconde wegstopt, en een glanzende, stromende staart vormt als Kelt-9b zich om zijn ster beweegt op een vreemde, polaire to-pole baan.
7 A Silent Supernova
Het vereist geen space-ripping supernova of een botsing tussen twee ongelooflijk dichte voorwerpen zoals neutronensterren om een zwart gat te creëren, omdat schijnbaar sterren in zwarte gaten kunnen instorten met een relatief gejammer.
Onderzoekers dachten dat dit kon gebeuren, dat het op computers kon gebeuren en nu denken dat ze het eindelijk in het wild hebben gezien. De Large Binocular Telescope-enquête heeft duizenden potentiële "mislukte supernova's" uitgezocht. Van al deze lijkt één de echte deal te zijn.
Ster N6946-BH1 had precies de juiste hoeveelheid massa om dit voor te doen, ongeveer 25 keer meer dan de zon. De afbeeldingen laten zien dat het precies doet wat onderzoekers dachten dat het zou doen - een beetje helderder worden (in vergelijking met andere supernova's) en vervolgens verdwijnen in de duisternis.
6 De grootste magnetische velden van het universum
Veel hemellichamen produceren magnetische velden, maar de grootste ooit ontdekt behoren tot zwaartekracht verbonden clusters van sterrenstelsels.
Een typisch cluster beslaat ongeveer 10 miljoen lichtjaren, vergeleken met de relatief slanke taille van 100.000 lichtjaren van de Melkweg. En deze gravitationele kolossen produceren de magnetische velden om hun enorme immensheid te evenaren.
De clusters zijn een botsautoput van geladen deeltjes, gaswolken, sterren en donkere materie, en hun chaotische interacties creëren een elektromagnetisch heksenbrouwsel. Wanneer de sterrenstelsels zelf te dichtbij drijven en tegen elkaar botsen, comprimeert het de kolkende gassen, schietende boogachtige "relikwieën" die zich uitstrekken tot zes miljoen lichtjaar, mogelijk groter dan het cluster dat het gebeente.
5 sterrenstelsels op snel vooruit
Het vroege universum zit vol met mysteries, waaronder een stel mysterieus mollige sterrenstelsels die niet lang genoeg hadden moeten bestaan om hun waargenomen niveau van vetheid te bereiken.
Deze sterrenstelsels hadden honderden miljarden sterren (een behoorlijk aantal volgens de huidige normen) toen het universum slechts 1,5 miljard jaar oud was of zo. Nog verder terug kijkend in de ruimte-tijd, hebben astronomen een nieuw type hyperactief melkwegstelsel gevonden dat de vroege reuzen heeft gepredikt en gevoed.
Toen het universum nog geen miljard jaar oud was, pompten deze voorloperstelsels al een krankzinnig aantal sterren uit met een snelheid die 100 keer sneller was dan de Melkweg. En zelfs in het dunbevolkte babyuniversum vonden onderzoekers bewijzen dat de sterrenstelsels samensmolten tot de vroegste, meest vlezige exemplaren.
4 Een mysterieuze röntgenontploffing
Het Chandra X-ray Observatorium zag iets vreemds terwijl het in het vroege universum tuurde. Chandra observeerde een raadselachtige röntgenbron, 10,7 miljard lichtjaren verwijderd. Het groeide plotseling duizend keer helderder en vervaagde vervolgens in de loop van ongeveer een dag tot duisternis.
Astronomen hebben al eerder bizarre röntgenuitbarstingen ontdekt, maar deze steekt uit omdat hij 100.000 keer lichter is in het röntgenbereik. Voorlopige boosdoeners zijn onder meer gigantische supernova's, neerstortende neutronensterren of mogelijk witte dwergen.
Maar het bewijs wijst niet op een van die gebeurtenissen. Het sterrenstelsel dat de explosie heeft gehost, is veel kleiner en verder weg dan de eerder waargenomen bronnen, dus astronomen hopen dat ze een "volledig nieuw soort cataclysmische gebeurtenis" hebben gevonden.
3 Een meest precaire baan
We stellen ons zwarte gaten voor die alles wat dwaas genoeg is vernietigen om bij hen in de buurt te komen, maar objecten kunnen belachelijk dichtbij ronddwalen zonder in triljoenen stukjes te worden gebarsten.
De pas ontdekte witte dwerg X9 is het dichtstbijzijnde rondlopende lichaam dat ooit rond een zwart gat is gespied. X9 is niet eens drie keer zo ver weg van zijn zwarte gat als de maan van de aarde is, dus het voltooit zijn baan in slechts 28 minuten. Dit betekent dat een zwart gat sneller een witte dwerg om zich heen drijft dan de gemiddelde pizzakoerier.
Het is 15.000 lichtjaren verwijderd in de bolvormige sterrenhoop 47 Tucanae, onderdeel van de Tucana (toekans) -constellatie. Astronomen zeggen dat X9 waarschijnlijk een grote rode ster was voordat een zwart gat hem overhaalde om dichterbij te komen en vervolgens de buitenste lagen opzoog, een continu proces dat een diamantachtig lichaam kan achterlaten.
2 Galactische dode zone
Cepheïden zijn peutersterren die slechts 10 miljoen tot 300 miljoen jaar oud zijn. Ze pulseren en hun regelmatige veranderingen in helderheid maken ze perfecte kosmische mijlmarkeringen.
Onderzoekers hebben ze over de hele Melkweg ontdekt. Maar ze wisten niet zeker wat er aan de hand was, Cepheid-wijs, in de buurt van de galactische kern, die bijna onzichtbaar gemaakt werd door enorme klodders interstellair stof. Astronomen kunnen er doorheen gaan door de kern in het nabij-infrarood waar te nemen, wat een verrassend dorre "woestijn" onthult waar geen jonge sterren ontbreken.
Een paar Cepheïden nestelen zich in het centrum van de melkweg. Maar net buiten deze regio, breidt een grote dode patch 8.000 lichtjaar in alle richtingen uit. Deze extreme binnenste patch heeft geen nieuwe sterren en is al honderden miljoenen jaren griezelig sluimerend.
1 Een onverwacht planetair trio
Hot Jupiters hebben geen zin. Het zijn gasballetjes van Jupiter-formaat, maar veel dichter bij hun sterren dan ze zouden moeten zijn, draaien in kleinere banen dan zelfs Mercurius.
Wetenschappers hebben de afgelopen 20 jaar deze vreemde beesten bestudeerd en hebben er ongeveer 300 geregistreerd. Maar ze zijn altijd alleen in hun banen. In 2015 bevestigden de onderzoekers van University of Michigan eindelijk iets dat onmogelijk leek, een hete Jupiter met een metgezel.
En niet slechts één, maar twee! De WASP-47-familie omvat de zon-plint hete Jupiter in kwestie en twee wild verschillende onderlingen, een groter Neptunus-achtig lichaam evenals een kleinere, veel dichtere, rotsachtige super-aarde.