10 Vreemde historische ideeën over buitenaardse wezens

Op dit moment zijn de beste kandidaten die we hebben om buitenaards leven te vinden, een soort gefossiliseerde bacteriën op Mars. Als we geluk hebben, kunnen er microben op Europa zijn, hoewel het niet gemakkelijk zal zijn om ze te bereiken.

In de afgelopen eeuwen wisten mensen veel minder over ruimte, dus kwamen ze met beduidend meer uitgebreide mogelijkheden over de aliens die we daar zouden kunnen vinden.

10 Het buitenaardse hiernamaals van Camille Flammarion

De Franse astronoom Camille Flammarion ondersteunde de theorieën van Percival Lowell over kanalen op Mars. Toen sommige wetenschappers een experiment deden dat suggereerde dat Lowell een optische illusie zag, herhaalde Flammarion het experiment om te proberen het verkeerd te bewijzen.

Hij geloofde dat marsmannetjes superieure mensen zouden zijn, vanwege de lage limiet die we hadden doorgemaakt door onze gewoonte van oorlog en hoe 'we het zelfs niet eens kunnen worden over een universele kalender'. Hij suggereerde dat wezens op de rode planeet mogelijk geprobeerd hebben om met ons te communiceren toen we nog steeds op mammoeten jaagden, maar ze reageerden niet en gaven het op. Hij concludeerde: "Ik zou graag naar Mars willen gaan, het moet een interessante plek zijn."

Hij geloofde dat de maan waarschijnlijk bewoond was. Hij speculeerde over buitenaardse wezens in het licht van de baanbrekende theorieën van Darwin en kwam met het idee van een ras van gevoelige planten die spijsvertering en ademhaling in één proces combineren. Een mysticus, hij geloofde dat de ziel na de dood van de ene planeet naar de andere zou reizen in de vervolging van perfectie. Dat geloof was begonnen in de Verlichting en Flammarion hield het levend in de 20e eeuw.

Dit geloof wordt weerspiegeld in een stukje fictie dat hij schreef, waarin hij een dode beschrijft, Lumen, die zichzelf op een verre wereld vindt. Lumen komt bij een berg, bedekt met door bomen geweven paleizen, waaruit hij de zon en planeten als verre sterren kan zien. Op de top van het bergstadje staren 20 of 30 oude mannen de lucht in, kritiek op het verschrikkelijke menselijke geweld dat hun magische ogen in Parijs kunnen zien.

9Mormon Moon Men

Veel verhalen hebben betrekking op mormoonse overtuigingen van het leven op andere werelden, sommige betrouwbaarder dan andere. De meest voorkomende, vaak door critici van de kerk naar voren gebracht, is dat Joseph Smith beweerde dat de maan bewoond was. Deze maan-mannen verkleedden zich als quakers en leefden 1000 jaar lang. Het verhaal werd voor het eerst verteld door een mormoon genaamd Oliver Huntington, die het in 1881 in zijn dagboek had geschreven.

Het is geen betrouwbaar verslag van wat Smith geloofde, maar het is niet onwaarschijnlijk. Preken van Joseph Smith's broer Hyum in 1843 zeiden: "Zon en maan zijn bewoond." Brigham Young, de tweede president van de kerk, predikte in 1870 dat er "geen vraag" was dat de zon was gemaakt om licht te geven aan zijn eigen bewoners, zoals evenals die op aarde en elders.

8William Herschel

De Britse wetenschapper William Herschel is een van de belangrijkste astronomen in de geschiedenis. Tot zijn ontdekkingen behoorden Uranus, verschillende manen van Saturnus, infrarode straling en dubbelstersystemen. Hij was ook geobsedeerd door het idee van buitenaards leven, met name op de maan.

In de jaren 1770 schreef hij in zijn dagboek dat hij bossen en weilanden op het maanoppervlak had gezien. Later geloofde hij dat hij kanalen en stukken vegetatie had gezien. Toch waren het kraters die het meest de verbeelding van Herschel hebben gepakt. Hij bouwde tot dat moment de grootste telescoop uit de geschiedenis en hij zag perfect ronde structuren in tegenstelling tot wat iemand eerder had gezien. Hij noemde ze "circussen" en dacht "misschien, dan op de maan elke stad is een heel groot Circus?"

Herschel's gedachten over Lunarians (zoals hij ze noemde) waren pas na zijn dood bekend. Sommige van zijn tijdgenoten waren minder verlegen. Franz von Paula Gruituisen publiceerde in het midden van de jaren 1820 drie artikelen waarin hij de kolossale gebouwen, dierenpaden, wegen, steden en tempels beschreef die hij had gevonden. Toch verbleekten ze allemaal in vergelijking met de ontdekkingen die werden toegeschreven aan William Herschel's zoon John, zelf een beroemde astronoom, van wie werd gezegd dat hij een telescoop had gebouwd die krachtig genoeg was om maaninsecten te bestuderen. Helaas waren deze beweringen onderdeel van een van de meest beruchte hoax's uit de geschiedenis.

7 Kosmologische doctrines van Islam

Buitenaards leven was een onderwerp van speculatie voor geleerden tijdens de gouden eeuw van de islam. De beroemde filosoof Avicenna schreef een verhaal over een held genaamd Absal, die reisde naar werelden buiten de aarde. Er zijn negen rijken van de hemel, elk met een ander type bewoner.

De maan is de thuisbasis van snelbewegende mensen met korte trunks. De stammen van Mercurians zijn nog korter en ze gaan langzamer. Venus wordt natuurlijk geregeerd door een vrouw. De mensen zijn mooi, verfijnd en zorgeloos - het tegenovergestelde van de bruten op Mars. Marsmannetjes worden geregeerd door een rode koning en ze houden ervan te doden en te verminken. De inwoners van Jupiter zijn wijs en medelevend. De mensen van Saturnus zijn meestal slecht, maar kunnen buitengewoon goed zijn als ze daar zin in hebben.

Helaas weten we niets van de mensen op Uranus of Neptunus, omdat die planeten nog niet ontdekt waren. De hemel van de sterrenbeelden (of sterren) staat echter vol met steden. Zelfs de zon heeft een koninkrijk van zeer knappe, grote mensen, die dingen verlangen die ver van hen verwijderd zijn. Zoals, vermoedelijk, airconditioning.

6Cusa en Bruno

Nicholas of Cusa, of Nicholas Cusanus, wordt "de man die extraterrestrials uitvond." Genoemd. Hoewel dat niet helemaal waar is (het verhaal van Avicenna's planet-hopping had hem eeuwenlang doen kloppen), was hij de eerste prominente geleerde om het idee te bespreken in Christelijk Europa. In 1439 schreef hij: "We zullen veronderstellen dat er in elke regio inwoners zijn, die van nature in rang verschillen en allemaal hun oorsprong aan God hebben."

Cusanus stelde voor dat bewoners de werelden zouden weerspiegelen waarop ze leefden.Bewoners van de Zon zouden "helder en verlicht" zijn, terwijl die op de Maan "gekken" zouden zijn. Hij gaf zijn medemensen weinig krediet, suggererend dat ze "van een inferieur type" zouden zijn. Hij had weinig invloed tot hij zijn werk werd herontdekt in de 19e eeuw, behalve op een andere man: Goirdano Bruno.

Bruno, geboren meer dan 80 jaar nadat Cusanus stierf, werd in 1600 op de brandstapel verbrand voor ketterij. Veel van dit kwam door zijn manuscript On the Infinite Universe and Worlds, gepubliceerd in 1584, waarin werd betoogd dat het universum oneindig was en werd bewoond door buitenaards leven.

5 Joodse theologie

Eén veelvoorkomend joods verhaal zegt niet alleen dat aliens bestaan, maar vertelt ons ook hoeveel planeten ze in totaal bewonen: 18.000. Dit is gebaseerd op een citaat uit de Talmoed, dat zegt: "God vliegt door 18.000 werelden."

Maar het Judaïsme leert ook dat het universum in zijn geheel voor de mens is geschapen. Dat laat de vraag achter waarom God werelden zou vullen met intelligente wezens, als we geen interactie met hen kunnen hebben. Het antwoord is dat de werelden zijn opgezet voor de meest rechtvaardige, spirituele meesters uit de mensheid-Tzadiks-overheersing wanneer de aarde te beperkend wordt voor hun voortdurende spirituele groei. Dientengevolge kan interstellaire ruimtevaart een vereiste zijn om een ​​messiaans tijdperk van universele vrede te bereiken.

4De avonturen van Lucian

Hoewel een werk van fictie, Ware geschiedenis door de tweede-eeuwse satiricus Lucian is het oudste overlevende verhaal van reizen naar andere werelden. In het verhaal willen Lucian en een groep mannen de Atlantische Oceaan oversteken, maar ze worden naar de maan gebracht door een watertuit met een lengte van 550 kilometer (350 mijl). Lucian ontmoet Endymion, de koning van de maan, die op een gigantische gier rijdt. Hij vraagt ​​Lucian en zijn gezelschap te helpen in hun oorlog tegen de koning van de zon, wiens troepen reuzenmieren besturen.

Een gevechtsscène beschrijft spectaculaire inwoners van beide werelden. Aan de kant van de maan staan ​​gigantische vogels met veren van kruiden en vleugels van sla. Een contingent boogschutters rijdt op vlooien met de massa van een dozijn olifanten, ondersteund door schermutselaars die door de lucht vliegen door hun shirts als zeilen te gebruiken. De boogschutters van de zon waren op grote muggen gemonteerd. Ze hadden ook troepen die gigantische radijs sloten, "een wond waarvan bijna onmiddellijk dodelijk was." Hun zwaar bewapende troepen gebruikten paddestoelen als schilden en asperges als speren.

Terwijl mensen zeggen dat er geen winnaars in oorlog zijn, eindigt deze specifieke, door salades gevoede nachtmerrie met de overwinning van de Maanmensen. Ze onderhandelen over een vredesverdrag dat de zonbewoners zegt weg te blijven. Lucian keert terug naar de aarde en vervolgt zijn avonturen in een 320 kilometer lange (200 mijl) walvis bewoond door intelligente zeedieren die nog gruwelijker zijn dan zelfs die uit de ruimte.

3Fontenelle's speculaties

Een meervoud van werelden is het beroemdste werk van de Franse wetenschapper Bernard Le Bovier de Fontenelle. Gepubliceerd in 1686, is het bekendst om het Copernicaanse idee dat de zon in het centrum van het zonnestelsel staat, te populariseren. Toch speculeerde het ook over inwoners op Venus.

Fontenelle redeneerde dat omdat Venus dicht bij de zon staat, het waarschijnlijk heet is. Daarom zouden de bewoners zijn zoals die in de warmere delen van de aarde. Hij vermoedde dat ze zouden lijken op "de Moren van Granada, die een klein zwart volk waren, verschroeid met de Zon, geestig, vol vuur, erg verliefd, veel geneigd tot muziek en poëzie, en altijd maskers en toernooien uitvinden ter ere van hun minnaressen.”

Hij zegt dat de Aarde er groter zou uitzien voor Venusianen dan Venus voor ons, dus zou niet de naam van de moeder van liefde krijgen, "want zulke namen zijn alleen geschikt voor een kleine levendige luchtige planeet, helder en glanzend als de godin zelf." Die eer zou naar de maan van de aarde gaan, wat Fontenelle ertoe zou brengen onze satelliet te vragen "hoe gelukkig is de kunst om het leven van die inwoners van Venus te presideren, die zulke meesters van dapperheid moeten zijn!"

Fontenelle's speculaties over Mercurius zeiden dat, omdat ze nog dichter bij de zon staan, de bewoners 'zo vol vuur zouden zijn, dat ze absoluut gek zijn: ik denk dat ze helemaal geen herinnering hebben, niet meer dan de meeste negers'.

2 Oosterse volksverhalen

Het oudste nog bestaande sprookje uit de Japanse geschiedenis, het 10e-eeuwse 'The Tale of the Bamboo Cutter', vertelt over prinses Kaguya uit een koninkrijk op de maan. Een oude man ontdekt Kaguya als een miniatuurbaby in een bamboesteel. De man en zijn vrouw werpen Kaguya op voordat ze ontdekken dat ze verplicht is terug te keren naar haar maanstad.

Toch is het niet de prinses, maar de dieren die de bewoners van de Maan hebben gedomineerd in de Oost-Aziatische folklore. In zowel Japanse als Chinese tradities vraagt ​​een uitgehongerde oude man de dieren van het bos om voedsel. De aap geeft noten en de vos geeft vis, maar het konijn moet zichzelf aanbieden als tussendoortje. Het blijkt dat de oude man eigenlijk een god is, en hij beloont het konijn met het eeuwige leven op de maan.

Later werd een meisje verbannen om het konijn te begeleiden nadat ze een onsterfelijkheidspil van haar man had gestolen. Toen de Apollo 11-bemanning op weg naar de maan over deze legende werd geïnformeerd, grapte Michael Collins: "We zullen het konijnenmeisje goed in de gaten houden."

1Emmanuel Swedenborg

Je kunt je Emmanuel Swedenborg herinneren aan zijn bizarre visioenen van de hel. Toch ontving hij niet alleen kennis van de onderwereld. Zijn vele gesprekken met geesten leerden hem ook over inwoners van alle planeten in het zonnestelsel - behalve Neptunus en Uranus, die pas na de dood van Swedenborg werden ontdekt en waarvan de geesten niet dachten dat ze het noemden.

Swedenborg beweerde dat alle planeten en manen werden bevolkt door mensachtige inwoners. Op de maan waren deze ongeveer zo groot als kinderen. Hij vergeleek hun stemmen met donder, zo luid gemaakt vanwege de immense longen die nodig waren om genoeg lucht uit de dunne atmosfeer van de maan te zuigen. Inwoners van Mars daarentegen waren telepathisch, waardoor ze met engelen konden spreken.

Mensen van andere planeten zijn over het algemeen beter dan mensen. Diegenen op Saturnus zijn "oprecht en bescheiden", terwijl ze ook veel dichter bij God staan. De mensen van Jupiter wonen in afgelegen gezinseenheden waar hun voornaamste zorg de opvoeding van hun kinderen is. Ze hebben geen jaloezie, diefstal of oorlog - en vinden zulke menselijke trekken ondraaglijk om er zelfs maar iets van te horen.