Delen:
10 Eye-Opening Feiten over Space Junk
Stel je voor dat je in een auto zit, te snel rijdt, zonder remmen of vermogen om te draaien. Stel je nu tonnen andere chauffeurs voor in dezelfde omstandigheden. Het is slechts een kwestie van tijd voordat er een botsing plaatsvindt. Dat is in wezen wat ons te wachten staat als we de steeds groter wordende hoeveelheid rommel drijvend in een baan om onze planeet niet bestrijden. Hier zijn tien nogal ontnuchterende feiten over ruimteafval.
10 De Amerikaanse luchtmachtcatalogi en traceert ruimte-junk
Sinds het begin van de jaren tachtig heeft de Amerikaanse luchtmacht een toegewijd team in stand gehouden dat zoveel mogelijk ruimteschroot bijhoudt en bijhoudt. Er worden meer dan 20.000 afzonderlijke items bijgehouden die ten minste zo groot zijn als een kleine bal, evenals ongeveer 500.000 stukjes puin van marmerformaat - en dat aantal zal waarschijnlijk toenemen.
Elk van deze items reist rond de aarde met ongeveer 28.000 kilometer per uur (17.500 mph). Mocht een van hen een ander item treffen - of het nu meer ruimteschroot is, een 'levende' satelliet of zelfs het internationale ruimtestation - de gevolgen zouden tragisch zijn. Zelfs een enkel stukje verf (dat te klein is om te volgen) dat rond de planeet raast, kan aanzienlijke schade toebrengen aan ruimtevaartuigen of een astronaut doden tijdens een ruimtereis.
9 'Overeenkomst' voor het terugvoeren van ruimtetroep naar de aarde
Een manier om met de ruimteafval om te gaan, is door hem terug te sturen naar de Aarde en deze tijdens de terugkeer in de atmosfeer te verbranden. Hoe dit precies in de praktijk zal worden gebracht, is nog niet volledig afgesproken, maar het wordt aanvaard als een zeer haalbare optie voor het opruimen van een deel van het puinveld dat zich momenteel in een baan bevindt.
Er werd opgemerkt dat wanneer WT1190F (het loggetal van een bepaald stuk puin) voorspeld was te landen in de Indische Oceaan - nadat deze zich eens in een baan zo ver uit de buurt van de maan bevond - dat het mogelijk was om het object te volgen en te voorspellen. bewegingen. De landing van WT1190F stelde onderzoekers ook in staat om de effecten te observeren van ruimteschroot dat de atmosfeer binnendrong en om hun noodplannen te testen voor elk gigantisch ruimteschip dat plotseling onze kant op kwam.
8 Space Junk dwong het ISS om in 2014 drie keer te verhuizen
Rekening houdend met het feit dat zelfs een bescheiden verandering van positie dagen in beslag neemt, moest het Internationale Ruimtestation (ISS) in 2014 driemaal worden verplaatst om een mogelijk catastrofale en dodelijke botsing te voorkomen. Bovendien was 2014 geen bijzonder jaar in termen van het vermijden van dergelijke botsingen. Puin wordt constant gevolgd vanaf de aarde en aan boord van het ISS, waarbij veranderingen in de baan relatief regelmatig optreden.
Er zijn echter momenten waarop puin te laat wordt opgemerkt om het ISS op tijd te kunnen verplaatsen. In deze gespannen situaties moeten alle astronauten hun weg vinden naar noodopvanggebieden en de impact uitzoeken.
7 Gevaar voor kritisch belangrijke satellieten (en meer)
Als een satelliet wordt geraakt door een stuk ruimtepuin, zou deze ofwel ernstig beschadigd of volledig vernietigd zijn. Mocht dat zelfs gebeuren bij slechts een paar grote satellieten, dan zou het leven hier op aarde drastisch worden beïnvloed. Live televisie-uitzendingen, internet, GPS en uw mobiele telefoon kunnen worden beïnvloed.
Hoe cosmetisch deze veranderingen ook zijn, er is ook de zeer reële en grimmige mogelijkheid dat een dergelijke vernietiging van satellieten kan leiden tot conflicten tussen landen. In een al achterdochtige wereld kan een onschuldig ongeluk als een satelliet die door ruimteschroot wordt getroffen, worden aangezien voor een aanval op de defensievermogens van een land, wat op zijn beurt weer aanleiding kan geven tot vergeldingsacties. Dergelijke voorspellingen hebben grimmige overeenkomsten met de dagen van de Koude Oorlog.
6 Remote-controlled Astronaut
Het Europees Ruimteagentschap hoopt een stukje technologie in te zetten dat het leven van astronauten een beetje minder gevaarlijk maakt in termen van het moeten opereren in ruimtepuin. Een op afstand bestuurbare robot genaamd "Justin" zou ruimtewandelingen uitvoeren in plaats van levende astronauten, waardoor de mogelijkheid wordt uitgesloten dat mensen worden getroffen door puin.
De robotastronaut zou bestuurd worden vanuit het Columbus-laboratorium van ESA aan boord van het internationale ruimtestation door een operator die een handschoen met exoskelet draagt. Elektronische sensoren reproduceren vervolgens het tastgevoel, zodat de machinist het gevoel krijgt dat hij aanraakt wat Justin is.
5 Cube-satellieten creëren extra problemen
Er wordt gezegd dat "kubus" - of "doos" -satellieten (ook wel "cubesats" genoemd) bijna in een baan om de aarde kunnen worden gegooid en bijna net zo gemakkelijk routine-bevoorradingsmissies naar het internationale ruimtestation als een bagagestuk kunnen aannemen. Ze zijn echter ook onbeheersbaar. Zodra iemand in een baan om de aarde wordt gebracht, wordt gegooid of anderszins, wordt het in wezen een stuk ruimteschroot dat net zo waarschijnlijk ergens tegenaan botst als een stuk van een gebruikte raketaanjager.
Het oncontroleerbare karakter van cubesats is niet alleen een ongelukkig bijproduct; er wordt geschat dat een vijfde van alle cubesats de richtlijnen voor internationale verwijdering van orbitalen daadwerkelijk schendt en daarom niet in de eerste plaats had moeten worden gelanceerd. Hoewel er geen botsingen met cubesats zijn waargenomen, verhoogt de snelheid waarmee ze in hun huidige vorm in een baan worden gebracht, de kans dat dit in de nabije toekomst gebeurt.
4 Elke botsing vergroot het probleem 100-voudig
Hoewel er zeer weinig botsingen zijn geweest met actieve satellieten of ruimtevaartuigen, kan zelfs ruimtepuin dat ander ruimtepuin treft, ernstige gevolgen hebben. Er wordt gezegd dat elke botsing van ruimteafval het probleem 100-voudig verhoogt, omdat de inslag twee eerder bijgehouden stukjes puin in honderden nieuwe stukken verandert die opnieuw moeten worden geïdentificeerd en gevolgd. En hoe kleiner die stukjes zijn, hoe moeilijker (of zelfs onmogelijker) ze te vinden zijn.
Dit is in wezen het grootste probleem voor diegenen die het probleem van ruimteafval willen bestrijden - dat dood, baanrond puin geen enkele vorm van controle heeft. Terwijl u een shuttle of een satelliet uit de weg kunt verplaatsen, kunt u niet hetzelfde doen voor een stuk puin dat wordt geraakt door een ander puin.
3 Het project Space Fence
Hoewel het Space Fence-programma niet in staat zal zijn om de hoeveelheid ruimteschroot in een baan om de aarde te verminderen, zal het in staat zijn om de Amerikaanse luchtmacht te helpen beter te volgen wat er al is. De Space Fence is een digitaal radarsysteem dat een virtuele afrastering rond de planeet uitbreidt en de mogelijkheid heeft om puin van slechts 10 centimeter (4 in) te loggen, met behulp van optische sensoren en een veel hogere golflengtefrequentie dan momenteel wordt gebruikt
Het vermogen om veel kleinere objecten te volgen naast de grotere, zal wetenschappers veel beter in staat stellen om de bewegingen van dergelijke objecten in de toekomst te voorspellen en astronauten en satellieten met meer kennis uit de weg te ruimen. Het is ongetwijfeld een kleine stap in de goede richting, maar het is echt een opstap naar waar we moeten zijn voordat het probleem onder controle is.
2 Welke actie ook wordt ondernomen, de financiële kosten zullen enorm zijn
Er zijn talloze ideeën en theorieën over de beste manier om ruimteschroot te bestrijden, gaande van zeer plausibel tot avontuurlijker. Het enige wat hen echter verbindt, is dat ongeacht welke actie wordt besloten, de financiële kosten enorm zullen zijn. Dit plaatst alleen maar meer druk op de situatie, aangezien een fout niet alleen de inspanning niet uit de weg kan ruimen, maar ook een enorme verspilling van overheidsgeld zou zijn.
Over die enorme hoeveelheid ideeën gesproken om het probleem op te lossen, een van de voorgestelde methoden is om grotere stukken ruimteafval te "harpoen" en ze dan naar een gewenste locatie te slepen. Een andere was om een enorm "ruimteveer" in te zetten dat ruimteschroot zou verzamelen en het vervolgens op een koers zou plaatsen die het de ruimte in zou sturen of terug naar de aarde om in de atmosfeer te verbranden. Er zijn ook verschillende suggesties om lasers te gebruiken om voorwerpen "uit te duwen", uiteraard buiten de omloop.
Veel privébedrijven zijn ook naar de kosmische plaat toegekomen met suggesties voor het bestrijden van het probleem, wat een welkome opluchting is, omdat particuliere bedrijven privégeld zouden meenemen. Ze zouden de hele wereld als een podium hebben waarop ze hun baanbrekende technologie kunnen laten zien (en dan terecht of ten onrechte kunnen profiteren).
1 In A Matter Of Centuries zullen we op aarde gevangen worden door Space Junk
Als er geen manier wordt gevonden om de steeds groter wordende hoeveelheid dode, door mensen gemaakte items die rond onze planeet zweven, te vertragen, dan wordt voorspeld dat we in slechts een paar honderd jaar in wezen opgesloten zullen zijn op Aarde, waarbij ruimtemissies onmogelijk zijn om lanceren vanwege een bijna zekere botsing en verlies van mensenlevens. Er is ook het onbekende effect dat een verhoogde hoeveelheid ruimteschroot op Aarde en het toekomstige leven op de planeet zou kunnen hebben. Zou er een reële mogelijkheid kunnen zijn dat een groot stuk ruimteafval de atmosfeer binnenkomt en niet opbrandt, en een meteoor wordt die naar de grond raast?
De hoeveelheid gadgets en zelfs levensreddende apparaten die tegenwoordig door veel mensen op aarde worden gebruikt als bijproduct van ruimteverkenning is enorm. Moeten we ooit stoppen met duwen om de ruimte te verkennen simpelweg omdat het niet langer een mogelijkheid is, hoeveel toekomstige ontwikkelingen kan de mensheid dan missen?
Marcus Lowth is een schrijver met een passie voor iets interessants, of het nu UFO's, de Ancient Astronaut Theory, het paranormale of complotten zijn. Hij heeft ook een voorliefde voor de NFL, film en muziek.