Delen:
10 Extreme kosmische omgevingen die fysieke grenzen verleggen
Het universum zit vol verleidelijk vreemde plaatsen en dingen. Maar sommigen van hen zijn zo buitengewoon dat ze de grenzen verleggen van alles wat we mogelijk achtten.
Van plasmagolven die dansen op kleine sterren die de zon beschaamd maken met verrassende kracht en echte 'waterwerelden' die oneindig veel extremer zijn dan alles wat Hollywood bedacht heeft, lopen deze ontdekkingen in het spectrum van het schijnbaar onmogelijke.
10 Ganymede's ongeëvenaarde 'Chorus Waves'
De ruimte lijkt grotendeels leeg te zijn, maar er zijn tal van geladen deeltjes die rondscharrelen. En onder bepaalde omstandigheden kunnen ze 'dansen' of bewegen in ritmische golven.
Dit gebeurt rond Ganymedes, omdat deeltjes worden geslagen door de magnetosfeer van Jupiter, die 20.000 keer krachtiger is dan die van de aarde. Het wordt versterkt door het eigen magnetische veld van Ganymedes, waardoor een intens gebied van chorusgolven of laagfrequente plasmagolven wordt gecreëerd.
De plasmagolven creëren trippy-verschijnselen zoals aurora's, destructieve "moordenaar" -elektronen en tjilpende, fluitende geluiden (wanneer ze op de juiste manier worden omgezet voor menselijke oren).
Vanwege de krankzinnige magnetische orgie is Ganymede's elektromagnetische "fluitsignaal" (chorusgolfintensiteit) een miljoen keer groter dan alles in de buurt van de zon, inclusief de grote Jupiter zelf.
9 Een gigantische blauwe asteroïde die transformeert in een gesmolten metaal Hellscape
Asteroïde 3200 Phaethon bewees onlangs nog vreemder dan astronomen hadden gehoopt. Phaethon is een abnormale asteroïde-komeethybride met een excentrieke komeetachtige baan die hem van de drempel van de zon naar Mars brengt.
Het is een beetje lichter dan houtskool en het is blauw omdat het is gebakken op 815 graden Celsius (1.500 ° F). Deze bakactie verandert de 5 kilometer brede (3,1 mijl) asteroïde in een gesmolten woestenij die metaal in "goo" verandert.
Om het af te maken, Phaethon heeft mogelijk de jaarlijkse Geminid meteorenregen geboren die elke december schittert.
8 Rode dwergenbuurten verschroeid door apocalyptische fakkels
Driekwart van de sterren van ons sterrenstelsel zijn rode dwergen, zoals onze dichtstbijzijnde zonne-buurman Proxima Centauri. Ze zijn slechts 7,5-50 procent van de massa van de zon, maar ze laten veel gekkere, UV-zware zonnevlammen los die onze veel grotere ster niet kan evenaren.
De sterkste fakkels komen van jongere rode dwergen. De waargenomen door Hubble waren slechts 40 miljoen jaar oud en uitgesponnen fakkels waren 100-1.000 keer sterker dan hun ouderen.
Eén evenement, bekend als 'Hazflare', was sterker dan alles wat onze zon in een eeuw van observatie heeft vertoond. In die periode benaderde het slechts een of twee keer de enorme energie van Hazflare. En dat werd vastgelegd na een dag rode dwergen kijken, wat suggereert dat deze fakkels dagelijks of zelfs meerdere keren per dag kunnen voorkomen.
7 waterwolken ... op een mislukte ster
Bruine dwergen zijn mislukte sterren die ongelooflijk koud kunnen zijn zoals WISE 0855, het koudste bekende object buiten het zonnestelsel. Op 7,2 lichtjaar afstand, is het -23 graden Celsius (-10 ° F) en vijf keer meer massief dan Jupiter.
WISE 0855 is zo koud dat het op de drempel van zichtbaarheid voor de grootste infraroodtelescopen op aarde staat. En de ontdekking ervan in 2014 maakte het tot nu toe het zwakste dat ooit op die golflengte werd ontdekt door op de grond gebaseerde spectroscopie.
Hoewel WISE 0855 op Jupiter kan lijken, toonde spectrale analyse een natte, bewolkte wereld die wordt gedomineerd door 'waterdamp en wolken'.
6 Een babyster gehuld in de bouwstenen van het leven
Het grootste deel van het universum mist blijkbaar de voorwaarden voor het leven. Maar in 2015 vonden astronomen het eerste bewijs van "bouwstenen" rond de babyster MWC 480.
Gelegen in Taurus, een uitgestrekt geboortegebeid gebied op 455 lichtjaar afstand, is MWC 480 zo jong dat het nog steeds in zijn slabbetje ligt omringd door een protoplanetaire ring van stof en gas.
Het is grootser dan onze zon en schijnt 10 keer zo helder op tweemaal de massa. En de omgeving is rijk aan organische stoffen zoals methylcyanide. Met deze complexe elementen aanwezig in interstellaire wolken, bewijst dit dat deze substanties de vorming van een zonnestelsel kunnen overleven (en in grotere hoeveelheden) en dat ze waarschijnlijk ook andere sterren omringen.
5 Een Galaxy die niet kan stoppen met sterren maken
COSMOS-AzTEC-1 is een "monster" starburst-stelsel aan de rand van het universum, 12,4 miljard lichtjaren verwijderd. En het zijn schokkende astronomen met zijn verbazingwekkende snelheid van stervorming, ongeveer 1000 keer groter dan de Melkweg.
In de melkwegstelsels stort gas door de zwaartekracht naar binnen, waardoor sterren ontstaan. Dan gaan sterren dood en de resulterende supernova creëren een uiterlijke druk en slaan een evenwicht tussen instorten en uitzetten.
Maar COSMOS-AzTEC-1 is ongebalanceerd en onstabiel. De zwaartekracht verkrampt het gas en veroorzaakt een niet te stoppen, wegloperend sterrenvormingseffect in twee enorme puinwolken (onverwacht) die zich bevinden weg van het galactische centrum, waar gewelddadige stergeboorte meestal plaatsvindt.
4 Jupiter's Infernal Geometric Storms
Het Juno-ruimtevaartuig van een miljard dollar heeft een schat aan nieuwe Jupiter-gegevens teruggestuurd, inclusief beelden van verleidelijke stormen op de nog onontgonnen polen van de planeet.
Op de noordpool bespiedden de infraroodogen van Juno een centrale cycloon op de aarde, omringd door acht kleinere stormen, variërend in grootte van 4.000 - 4.700 kilometer (2.500 - 2.900 mijl) in diameter en draaiend met 354 kilometer per uur (220 mph). Juno vond een soortgelijke gigantische cycloon op de zuidpool, omringd door vijf stormen tot maximaal 6.900 kilometer (4.300 mijl).
Geheimzinnig migreren deze kosmische stormen van categorie 5 niet over de polen of worden ze samengevoegd in grotere vortexen, zoals zou worden verwacht van een gasachtige, snel draaiende stormbal.
3 Europa's chemische mixer
Jupiters maan Europa is ongetwijfeld de beste gok voor het vinden van ET. Het was bekend dat de Galilese maan een wereldomvattende 100 kilometer diepe oceaan onder de korst verstopte. Maar nu hebben astronomen bewijs dat de oceaan chemische stoffen uitwisselt met het oppervlak, evenals zijn broer of zus maan Io.
Spectrometrie toont de onverwachte aanwezigheid van epsomite, een magnesiumsulfaatzout, op het oppervlak van Europa. Het is gevormd met de toevoeging van zwavel, bestraald vanuit het meest vulkanische lichaam van het zonnestelsel, Io.
De zwavel vermengt zich met magnesiumzouten die uit de oceaan van Europa sijpelen, waardoor Europa een nog rijkere, meer aardse stoofschotel met stoffen wordt dan eerder werd gedacht.
2 De zand- en metaalregen van een bruine dwerg
De bruine dwerg 2MASS J21392676 + 0220226, op 47 lichtjaar afstand, is net zo uniek als de saaie naam doet vermoeden. In minder dan acht uur observatie zagen astronomen dat de helderheid met 30 procent verschilde, ongeëvenaard voor een bruine dwerg.
Een verklaring is dat diepere, warmere lagen door een atmosferisch gat gluren. Volgens de onderzoekers is de meest gnarste, beste verklaring echter dat we een onwereldse storm zien, een 'grotere versie' van Jupiter's driedubbele aardse Grote Rode Vlek.
En het is ook dodelijker. De turbulente stormwolken zijn gemaakt van steen en metaal, terwijl silicaten en metalen condenseren en neerstorten op de mislukte ster.
1 'Water Worlds' verzengen
Nieuw onderzoek suggereert dat waterige planeten belachelijk veel voorkomen. Bestudering van 4.000 bekende exoplaneten, modellen toonden aan dat die met 1,5 keer de straal van de aarde rotsachtig zijn en degenen met 2,5 keer de straal van de aarde stom zijn met water.
Maar het is gek buitenwater. Een laag damp omringt de planeet. Dan, terwijl je afdaalt, kun je vloeibare oceanen tegenkomen met consistenties gedicteerd door krankzinnige druk en temperaturen die in de buurt van 538 graden Celsius (1.000 ° F) liggen.
Over het algemeen zou 35 procent van de bekende exoplaneten groter dan de aarde overvloedig moeten zijn met water. Velen van hen zouden ook tot 50 procent watergewicht moeten hebben, vergeleken met de relatief piddly 0,02 procent van de aarde.