Top 10 Twisted maar opmerkelijke exploitatiefilms

Deze lijst is een van de vele nieuwe boodschappenlijstjes die we sinds begin september publiceren. Zorg ervoor dat u de rest van de proefwinkelcategorie bekijkt om te zien wat we al hebben gepubliceerd. We publiceren geen boodschappenlijstjes naar de hoofdartikelfeed, dus u moet de winkelcategorie elke dag controleren (u vindt dit in de andere categorieën op de bovenste menubalk van de site). Nu doorgaan! Het is tijd voor wat uitbuiting!

Exploitatiefilm neemt een vreemde en verloren plaats in de Amerikaanse film in. Hoewel er recentelijk pogingen zijn ondernomen om de off-the-rails en grens-negatieve eigenschappen van de beste van deze illustere B-films te heroveren, zijn ze grotendeels tekortgeschoten.

Veel uitbuitingstips zijn vooral opmerkelijk voor de artiesten die ze produceerden, de controverses die ze veroorzaakten of de grenzen die ze braken. Hier zijn er tien die je waarschijnlijk zou moeten bekijken ... tenzij je natuurlijk kip bent.

10Beyond the Valley of the Dolls
1970

https://www.youtube.com/watch?v=_THMtUTSe8Q

Met: Erica Gavin, John LaZar
Regisseur: Russ Meyer

De gevierde schlockmeister Russ Meyer is verantwoordelijk voor een gigantisch aantal films van zeer dubieuze kwaliteit. Zijn nadruk op pure kwantiteit boven productiewaarden - om maar te zwijgen van schokkende en taboe-inhoud - maakte hem succesvol, maar de aanpak leidde wel tot de ontdekking van talent zoals Francis Ford Coppola (die de horrorfilm Dementia 13 voor Corman regisseerde) en James Cameron (wiens debuutfilm de door Corman geproduceerde Piranha II was).

Dit satirische melodrama is één van de meest gevierde eigenschappen van Corman om een ​​ongelooflijke reden - hij schreef het samen met de legendarische filmcriticus Roger Ebert. Ebert schrok zich nooit terug uit de discussie over zijn korte gekwets met exploitatiescreening, niet dat hij noodzakelijkerwijs trots was.

9Shivers
1975

Met: Paul Hampton, Lynn Lowry
Regisseur: David Cronenberg

Shivers is een buitenaardse parasietinfestatie film met een ongemakkelijke venerische ziekte-thema haak. Het is verontrustend, gruwelijk en goed gemaakt, wat te verwachten is van David Cronenberg, die binnenkort wordt gerespecteerd.

Deze film valt ook op omdat hij is geproduceerd door Ivan Reitman, die Ghostbusters en zijn vervolg samen met verschillende andere goed ontvangen komedies zou regisseren. Dit was zijn eerste van twee functies bij Cronenberg, de tweede was Rabid, een iets meer bekende film met als hoofdrol de legendarische actrice Marilyn Chambers.

8 Roze Flamingo's
1972

Met: Goddelijk, David Lochary
Regisseur: John Waters

Kunstenaar John Waters was nooit bekend om subtiliteit, en zijn filmwerken zijn zeker geen uitzondering. Zelfs de meer mainstream van het stel, zoals Cry-Baby (een vroege hoofdrol voor Johnny Depp) en Serial Mom hebben een duidelijke, verwrongen neiging tot hen - maar in zijn vroege werk is Pink Flamingos verreweg de beruchtste.

Ogenschijnlijk een crimineel-op-de-scène-verhaal met de drag queen Divine, duwt Pink Flamingos zo ver tegen de grenzen van de goede smaak dat het gemakkelijk te begrijpen is waarom de film zonder rating werd uitgebracht. Surrealistisch en duister komisch, het is een must voor fans van uitbuitingsfilms - althans diegenen die de laatste scène kunnen strelen.

7Super Fly
1972

Met: Ron O'Neal, Sheila Frazier
Regisseur: Gordon Parks, Jr.

De blaxploitatie-uitloper van B-cinema was een rijke mijn van het vreemde en extreme op zich, met het produceren van sterren als Fred "The Hammer" Williamson en Pam Grier. Regisseur Gordon Parks, zoon van de regisseur van de zaadschacht, creëerde misschien wel de beste van het stel, een keihard pooiersverhaal met een magnetische hoofdrol van Ron O'Neal.

Merk ook op: deze film bevat een van de grootste soundtracks aller tijden. Ex-Impressions zanger Curtis Mayfield creëerde het als een van zijn eerste solo-projecten, en het is misschien de top van zijn carrière, een veelgeprezen klassieker uit de jaren 70.

6De giftige wreker
1984

Met: Mitch Cohen, Mark Torgl
Regisseur: Michael Herz, Lloyd Kaufman

Misschien de meest puur schaamteloze filmmaker op deze lijst, behalve Corman, is Lloyd Kaufman het brein achter de Troma Studios, beroemd om zijn eclectische reeks krankzinnige low-budgetfilms. Dit is de film die de studio tot iets heeft gebracht dat vaag op bekendheid lijkt, voor beter of slechter, en het is waarschijnlijk hun meest coherente en gepolijste inspanning.

Het verhaal van een gepeste conciërge verleende superkrachten na te zijn gevallen in een vat met chemisch afval. The Toxic Avenger is een bizarre symfonie van belachelijke karaktertrekken en brutaal cartoonesk geweld. Onbekende fans van het genre zouden het minstens één keer moeten zien - de knotsgekke basis van de studio die nooit gestopt is met het tillen van uitbuiting tot zijn eigen merk van vreemde kunst.

5Caligula
1979

Acteurs: Malcolm McDowell, Helen Mirren
Regisseur: Tinto Brass

Waarschijnlijk de meest bijzonder bizarre inzending op de lijst, Caligula is de enige speelfilm die geproduceerd wordt door het mannenblad Penthouse. Het is gefotografeerd door de Italiaanse regisseur Tinto Brass en bevat extra scènes met een zeer expliciete aard die zijn gemaakt door niemand minder dan Penthouse-uitgever Bob Guccione zelf.

Maar dit is een beoordeelde film met een stamboom die anders is dan alle andere. Het werd geschreven door de gerespecteerde auteur Gore Vidal en de sterren Malcolm McDowell, Peter O'Toole, Helen Mirren en John Gielgud - de laatste twee hebben elk de acteerwerkende 'Triple Crown' volbracht, door een Oscar, Tony en Emmy te winnen. De rijkelijk geproduceerde, waanzinnig gewelddadige, pornografische en controversiële film werd absoluut door critici verwoest (waaronder Roger Ebert, die in dit geval misschien geen stenen had moeten gooien), maar is sindsdien beschouwd als een cultklassieker met een aanzienlijke artistieke verdienste.

4Cannibal Holocaust
1980

Met: Robert Kerman, Francesca Ciardi
Regisseur: Ruggero Deodato

Als je nog nooit van deze beruchte film hebt gehoord, is dit opmerkelijk om twee verschillende redenen. Ten eerste creëerde het een nieuw genre; het verhaal van een documentaire filmploeg die vermist raakt in de ongetemde Amazone, de tweede helft van de film wordt gepresenteerd als de herstelde beelden van de crew, waardoor het de eerste gevonden film ooit is. Het genre zou niet bijna 20 jaar populair zijn bij het The Blair Witch Project in 1999, en het blijft populair vandaag.

En ten tweede ... de gruwelijke speciale effecten, die zo verbazingwekkend effectief zijn dat regisseur Rugodo Deodato bij een Italiaanse rechtbank werd gedaagd en de opdracht kreeg om zijn acteurs te produceren en de effecten ervan te repliceren, om te bewijzen dat niemand daadwerkelijk voor de camera was overleden. Ondanks dat hij werd vrijgesproken, werd de film in verschillende landen verboden en is nog steeds afschuwelijk in zijn brutaliteit - niet voor bangeriken.

3Thriller: A Cruel Picture
1973

Met: Christina Lindberg, Heinz Hopf
Regisseur: Bo Arne Vibenius

Dat thema gaat hier verder, met een film die Quentin Tarantino heeft aangehaald als 'de ruwste wraakfoto' die hij ooit heeft gezien. Het verhaal van een stomme jonge vrouw gedwongen tot heroïneverslaving en prostitutie - en de wraak die ze op de verantwoordelijken neemt - het is het resultaat van de poging van regisseur Bo Arne Viberius om 'het meest commerciële beeld aller tijden' te maken. Hij faalde volledig.

Deze film zit boordevol schokkend grafisch geweld en seks, en is ook het type film waar geruchten snel over verspreiden (zoals het vermeende gebruik van een echt kadaver voor een scène waarin een personage in het oog wordt gestoken). Ook op de markt gebracht onder de deadpan-titel They Call Her One-Eye, heeft de film een ​​directe invloed op hedendaagse exploitatietips zoals Tarantino's eigen Kill Bill.

2I Spuug op je graf aka Day of the Woman
1978

Met: Camilla Keaton, Richard Pace
Regisseur: Meir Zarchi

Hoewel het een serieuze poging was van filmmaker Meir Zarchi om een ​​krachtige uitspraak te doen over seksueel geweld en feminisme, is The Day of the Woman uit 1978, beter bekend onder zijn veel beschrijvende retitling, I Spit On Your Grave, tot op de dag van vandaag van de meest controversiële en beruchte films ooit gemaakt. Daarin wordt schrijver Jennifer Hills (Camille Keaton, in een verpletterend veeleisende rol) op haar geïsoleerde huurhuisje achtervolgd door een groep gestoorde locals. Waar ze haar doorheen hebben gebracht, kan hier niet worden beschreven, maar ze laten haar in leven ... ze leidt haar om wraak te nemen op een manier die nog schokkender en gewelddadiger is dan de gebeurtenissen die haar hebben aangespoord.

Nogmaals, Roger Ebert's totale minachting voor deze film droop van de pagina in zijn recensie, waarin hij het als "een gemene zak vuilnis beschouwde, zonder een vleugje artistiek onderscheid ... een van de meest deprimerende ervaringen van mijn leven". We laten het aan u over om te beslissen of hij gelijk had, niet alle recensies waren zo woest, maar dit is zonder twijfel een film die lang na het bekijken bij u blijft.

1Blood Feast
1963

Met: Mal Arnold, Lyn Bolton
Regisseur: Herschell Gordon Lewis

Ten slotte hebben we wat mogelijk de grootvader is, de grondlegger van het gehele uitbuitingsgenre. De oudste film die op de Video Nasty-lijst van het Verenigd Koninkrijk verscheen, 1963's Blood Feast was een (succesvolle) poging van regisseur Herschell Gordon Lewis om de filmconventies van die tijd volledig te verbreken. Het verhaal van een psychotische cateraar die slachtoffers opneemt in zijn maaltijden als een offer aan een Egyptische godin, de film was absoluut geen precedent in het enthousiast serveren van emmers van grafisch bloed en bloed.

Lewis - die zich drie jaar eerder 'bedrogen' voelde door de afwezigheid van meridiaan in de klassieke Psycho van Alfred Hitchcock - ging verder naar een gerenommeerde carrière in uitbuiting, achter die legendarische films als The Wizard of Gore en Two Thousand Maniacs! De invloed van zijn films is tegenwoordig overal te zien in het moderne horrorgenre, aangezien Lewis met trots de eerste was om te laten zien wat geen enkele filmmaker eerder zou laten zien.