Delen:
Top 10 relikwieën van Jezus Christus
Er zijn veel heilige relikwieën in verband met het leven van Jezus Christus. Velen werden eeuwen geleden ontdekt en tentoongesteld. Sommige zijn niet te zien, maar nog steeds goed bekend. Geniet van deze fascinerende lijst en vergeet niet om anderen te vermelden waarvan je weet in de reacties.
10De naadloze mantel van Christus De heilige mantel, heilige tuniek, heilige jas van dieven en heilige jas van Trier
Van de heilige tuniek van Christus wordt gezegd dat hij tijdens of kort voor zijn kruisiging door Jezus werd gedragen. Het wordt bewaard in de kathedraal van Trier in Duitsland. In het evangelie van Johannes wierpen de soldaten er veel op wie de tuniek zou ontvangen omdat het in één stuk was geweven. Vandaar de naam, de naadloze mantel.
"Toen namen de soldaten, toen zij Jezus gekruisigd hadden, Zijn klederen (ta himatia) en verdeelden ze in vier delen, aan elke soldaat een deel en de mantel (kai ton chitona). Nu was de jas zonder naad, helemaal van boven naar beneden geweven. Daarom zeiden ze onderling: laten we het niet verscheuren, maar er veel voor werpen, van wie het zal worden. Aldus werd het woord in de Schrift vervuld: zij verdeelden Mijn kleding (ta imatia) onder hen, en op Mijn kleed (epi ton himatismon) wierpen zij het lot "(Johannes 19: 23-24; citaat van de Septuagint-versie van Psalm 21 [22]) ]: 18-19).
Volgens de legende ontdekte Helena, de moeder van Constantijn de Grote, het naadloze gewaad in het Heilige Land in het jaar 327 of 328 samen met verschillende andere relikwieën, waaronder het Ware Kruis. Volgens verschillende versies van het verhaal liet ze het na of stuurde het naar de stad Trier, waar Constantijn enkele jaren had gewoond voordat hij keizer werd. (De monnik Altmann van Hautvillers schreef in de 9e eeuw dat Helena in die stad werd geboren, hoewel dit rapport door de meeste moderne historici sterk wordt betwist.)
De geschiedenis van de Trier-gewaad is alleen zeker vanaf de 12e eeuw. Op 1 mei 1196 wijdde aartsbisschop Johann I van Trier een altaar in waarin het naadloze gewaad was vervat. Het is niet langer mogelijk om het exacte historische pad te bepalen dat de mantel nam om daar aan te komen, zo velen houden het als een middeleeuwse vervalsing. De verschillende pogingen tot conservering en restauratie door de eeuwen heen hebben het moeilijk gemaakt om te bepalen hoeveel van het reliek (indien echt) eigenlijk stamt uit de tijd van Jezus. Er is geen wetenschappelijk onderzoek van het monster uitgevoerd. De stigmatisme Therese Neumann van Konnersreuth verklaarde dat de Trier-mantel authentiek was.
9 De Heilige Lans
De Heilige Lans (ook bekend als de Speer van het Lot, de Heilige Speer, de Lans van Longinus, de Speer van Longinus of de Speer van Christus) is de naam die werd gegeven aan de lans die Jezus 'zijde doorstak toen hij aan het kruis hing in Johannes' verhaal van de Kruisiging.
De lans (Grieks: λογχη, longche) wordt alleen genoemd in het evangelie van Johannes (19: 31-37) en niet in een van de synoptische evangeliën. Het evangelie zegt dat de Romeinen van plan waren om de benen van Jezus te breken, een oefening die bekend staat als crurifragium, een methode om de dood te bespoedigen tijdens een kruisiging. Vlak voordat ze dat deden, realiseerden ze zich dat Jezus al dood was en dat er geen reden was om zijn benen te breken. Om er zeker van te zijn dat hij dood was, stak een Romeinse soldaat (in de extra Bijbelse traditie aangeduid als Longinus) hem in de zij. ... maar een van de soldaten doorstak zijn zij met een lans (λογχη), en onmiddellijk kwamen er bloed en water. -Johannes 19:34
Doornenkroon
Saint John vertelt dat in de nacht tussen Witte Donderdag en Goede Vrijdag, Romeinse soldaten Christus en zijn Soevereiniteit bespotten door een netelige kroon op zijn hoofd te plaatsen (Johannes 19:12). De kroon in de kathedraal van Parijs is een cirkel van stokken samengebundeld en gehouden door gouden draden. De doornen waren bevestigd aan deze gevlochten cirkel, die 21 centimeter in diameter meet. De doornen waren in de loop van de eeuwen verdeeld door de Byzantijnse keizers en de koningen van Frankrijk. Er zijn er zeventig, allemaal van hetzelfde type, die zijn bevestigd als de originele doornen. De overblijfselen van de Passie gepresenteerd aan de Notre-Dame de Paris zijn onder meer een stuk van het kruis dat in Rome werd bewaard en werd afgeleverd door Saint Helen, de moeder van keizer Constantijn, een spijker van de passie en de heilige doornenkroon. Van deze relikwieën is de Doornenkroon zonder twijfel de meest waardevolle en meest vereerde. Ondanks talrijke studies en historische en wetenschappelijke onderzoeksinspanningen, kan de authenticiteit niet worden gecertificeerd. Het is het voorwerp geweest van meer dan zestien eeuwen van vurig christelijk gebed.
7 Het ware kruis
In de christelijke traditie verwijst het Ware Kruis naar het eigenlijke kruis dat gebruikt werd in de Kruisiging van Jezus. Tegenwoordig worden veel houtfragmenten geclaimd als True Cross-relikwieën, maar in de meeste gevallen is het moeilijk om hun authenticiteit vast te stellen. De verspreiding van het verhaal van de ontdekking van het Ware Kruis in de vierde eeuw was deels te wijten aan de opname in 1260 van het zeer populaire boek The Golden Legend van Jacopo de Voragine, dat ook andere verhalen bevatte zoals Saint George en de Draak. Stukjes van het beweerde True Cross, inclusief de helft van de INRI-inscriptietablet, worden bewaard in de oude basiliek Santa Croce in Gerusalemme in Rome. Zeer kleine stukjes of deeltjes van het Ware Kruis zijn naar verluidt bewaard in honderden andere kerken in Europa en binnen crucifixen. Hun authenticiteit wordt niet universeel geaccepteerd door die van het christelijk geloof en de nauwkeurigheid van de rapporten rond de ontdekking van het Ware Kruis wordt door veel christenen in twijfel getrokken.
6The Shroud of Turin
De Lijkwade van Turijn is het bekendste relikwie van Jezus en een van de, zo niet de, best bestudeerde kunstvoorwerpen uit de menselijke geschiedenis. Gelovigen beweren dat de lijkwade de doek is die op het lichaam van Jezus Christus is gelegd ten tijde van zijn begrafenis en dat het gezichtsbeeld het heilige gezicht van Jezus is.Detractors beweren dat het artefact de kruisiging van Jezus na meer dan een millennium nadert. Beide kanten van het betoog gebruiken wetenschap en historische documenten om hun argumenten te verdedigen. Het opvallende negatieve beeld werd voor het eerst waargenomen op de avond van 28 mei 1898 op de omgekeerde fotografische plaat van amateurfotograaf Secondo Pia, die het mocht fotograferen terwijl het in de kathedraal van Turijn werd tentoongesteld. De katholieke kerk heeft de lijkwade niet formeel goedgekeurd of verworpen, maar in 1958 keurde paus Pius XII het beeld goed in overeenstemming met de rooms-katholieke toewijding aan het heilige gezicht van Jezus.
De IJzeren Kroon van Lombardije is zowel een reliekschrijn als een van de oudste koninklijke insignes van Europa. De kroon werd een van de symbolen van het koninkrijk van Lombards en later van het middeleeuwse koninkrijk van Italië. Het wordt bewaard in de kathedraal van Monza, in de buitenwijken van Milaan. De ijzeren kroon wordt zo genoemd vanuit een smalle strook ijzer ongeveer een centimeter (drie-achtsten van een inch) erin, waarvan gezegd wordt dat hij geslagen is uit een van de nagels die gebruikt zijn bij de kruisiging. De buitenste circlet van de kroon is van zes segmenten van geslagen goud deels geëmailleerd, samengevoegd door scharnieren en bezet met tweeëntwintig edelstenen die opvallen in reliëf, in de vorm van kruisen en bloemen. Het kleine formaat en de scharnierende constructie hebben sommigen gesuggereerd dat het oorspronkelijk een grote armband of misschien een votieve kroon was; voor anderen werd de kleine omvang van de huidige kroon veroorzaakt door een aanpassing na het verlies van twee segmenten, zoals beschreven in historische documenten.
4Sluier van Veronica
De sluier van Veronica, die volgens de legende werd gebruikt om het zweet van het voorhoofd van Jezus af te vegen terwijl hij het kruis droeg, zou ook de gelijkenis van het gelaat van Christus dragen. Tegenwoordig beweren verschillende beelden de sluier van Veronica te zijn. Er is een afbeelding bewaard in de Sint-Pietersbasiliek in Rome, die beweert dezelfde Veronica te zijn als vereerd in de middeleeuwen. Zeer weinig inspecties worden vastgelegd in moderne tijden en er zijn geen gedetailleerde foto's. De meest gedetailleerde geregistreerde inspectie van de 20ste eeuw vond plaats in 1907 toen de jezuïet kunsthistoricus Joseph Wilpert twee platen glas mocht verwijderen om het beeld te inspecteren.
3 Scala Sancta
De Scala Sancta (Engels: Heilige Trappen) zijn, volgens de christelijke traditie, de stappen die leidden naar het praetorium van Pontius Pilatus in Jeruzalem, waar Jezus Christus tijdens zijn Passie op stond tijdens zijn weg naar het proces. De trappen werden, naar men zegt, door St. Helena in de 4e eeuw naar Rome gebracht. Eeuwenlang heeft de Scala-kerstman christelijke pelgrims aangetrokken die de passie van Jezus wilden eren. Het bestaat uit achtentwintig stappen van wit marmer, nu omhuld door houten trappen, gelegen in een gebouw met een deel van het oude Lateranenpaleis, gelegen tegenover de basiliek van Sint Jan van Lateranen. Ze bevinden zich naast een kerk die op de grond van de Calvarieberg is gebouwd. De trap leidt naar het Sancta Sanctorum (Engels: Holy of Holies), de persoonlijke kapel van de vroege pausen in het paleis van Lateranen, bekend als de kapel van St. Lawrence.
2De Mandylion
Het beeld van Edessa, ook bekend als de Mandylion, zou door Jezus zelf naar koning Abgar V van Edessa zijn gestuurd om hem van melaatsheid te genezen, met een brief waarin hij een uitnodiging afsloot om de koning te bezoeken. Het verhaal van dit beeld is het product van eeuwen van ontwikkeling waarbij het beeld meerdere keren verloren ging en opnieuw verscheen. Tegenwoordig beweren twee beelden dat het de Mandylion is, het ene het heilige gezicht van Genua in de kerk van St. Bartholomeus van de Armeniërs in Genua, het andere het heilige gezicht van San Silvestro, bewaard in de kerk van San Silvestro in Capite in Rome tot aan 1870 nu in de Matilda-kapel van het Vaticaanse paleis, de theorie dat het voorwerp dat als de Mandylion werd vereerd van de zesde tot de dertiende eeuw in feite de Lijkwade van Turijn was, was het onderwerp van debat, maar wordt nu grotendeels afgewezen als een hypothese.
1 De Heilige graal
De Heilige Graal is een heilig object uit de literatuur en bepaalde christelijke tradities, meestal geïdentificeerd met de schaal, het bord of de beker die Jezus tijdens het laatste avondmaal gebruikte en waarvan gezegd wordt dat hij wonderbaarlijke krachten bezit. De connectie van Joseph van Arimathea met de Graal-legende dateert van Robert de Boron's Joseph d'Arimathie (eind 12e eeuw) waarin Joseph de Graal ontvangt van een verschijning van Jezus en deze met zijn volgelingen naar Groot-Brittannië stuurt; voortbouwend op dit thema vertelden latere schrijvers hoe Jozef de Graal gebruikte om Christus 'bloed te vangen terwijl hij hem in de war bracht en dat hij in Groot-Brittannië een lijn van bewakers oprichtte om het veilig te houden. De zoektocht naar de Heilige Graal vormt een belangrijk onderdeel van de Arthur-cyclus, die het eerst voorkomt in werken van Chrétien de Troyes. De legende kan de christelijke kennis combineren met een Keltische mythe van een ketel begiftigd met speciale krachten. De ontwikkeling van de Graal legende is in detail opgespoord door cultuurhistorici: het is een legende die voor het eerst samenkwam in de vorm van geschreven romances, misschien afgeleid van enkele voorchristelijke folklore-hints, in de latere 12e en vroege 13e eeuw. De vroege graal-romances waren gecentreerd op Percival en waren verweven met de meer algemene Arthur-stof. Een deel van de Graallegende is verweven met legendes van de Heilige Miskelk. Het werk van Leonardo da vinci presenteert de Heilige Graal als een afgeleide van zong waarachtig letterlijk betekent heilig bloed, dat wil zeggen bloedlijn van Jezus met zijn vermeende vrouw Maria Magdalena die tot nu toe verborgen werd gehouden.