10 plaatsen tussen deze wereld en de volgende

Veel geloofsystemen schrijven toe aan een tussentoestand tussen deze wereld en de volgende. Deze "gebieden tussen" dienen een aantal doelen. Soms is het oordeel of reflectie. Andere keren is het slechts een passage of gewoon een verzamelplaats voor degenen die nergens anders heen kunnen.

10 De boezem van Abraham

Het evangelie van Lucas verwijst naar een plaats die "de boezem van Abraham" wordt genoemd, waar Jezus in een gelijkenis zei dat een overleden bedelaar genaamd Lazarus na de dood woonde. Sommige joodse geschriften vergelijken de Boezem van Abraham met een paradijs, maar vroeg-christelijke werken presenteren het in het algemeen als een soort limbo waar de rechtvaardigen die stierven vóór de opstanding van Christus zijn komst afwachtten.

Volgens het Helleense Testament van Abraham zit Adam aan de poort van de hel en het paradijs, maar later heeft Abraham daar uitzicht. Deze onderwereld was verdeeld in twee delen, Gehenna en Abrahams Boezem, gescheiden door een grote kloof ertussen. Aan de ene kant verblijven de zielen van de goddelozen in voortdurende kwelling. Aan de andere kant zijn de zielen van de rechtvaardigen, die genieten van een soort van paradijs. Vroeg-christelijke tradities echter, houden beide als louter tijdelijke holdingstanks tot de eeuwige opwekking in de hemel.

Het Nieuwe Testament zegt dat Jezus "afdaalde in de hel", maar de exacte betekenis van die woorden is al eeuwenlang onderwerp van discussie door christelijke theologen. Hoewel veel moderne christelijke opvattingen het als een metafoor beschouwen, zegt de traditionele katholieke doctrine dat Jezus naar de hel is afgedaald om diegenen te redden die rechtvaardig waren maar toch nog steeds vanwege de erfzonde. In deze zin was Abrahams Boezem de plaats waar de rechtvaardige zielen die vóór Christus 'verschijning stierven, op zijn opstanding wachtten. Andere interpretaties zeggen dat de genoemde "hel" de gehele inzittenden omvatte, en dat Jezus ging om zowel de rechtvaardigen als de onrechtvaardigen te redden. Dit is echter een minder populaire interpretatie.

9 The Rivers Of Death

Verschillende religies hebben rivieren die deze wereld van de volgende scheiden, die dienen als wegen naar het hiernamaals. Styx is bekend, hoewel zijn magische kracht om iemand onkwetsbaar te maken dat niet is. De Styx-legende heeft, net als Hades zelf, de rivier die de naam deelt van de godin wiens domein het behoort. Styx was de eerste godin die tijdens zijn oorlog tegen de Titanen naar Zeus rende. Ter ere van haar loyaliteit aan hem, riep Zeus uit dat wanneer de goden een eed zwoeren, ze dat zouden doen op Styx. De god die de eed zwoer, zou een kopje Stygisch water ontvangen en het dan uitgieten als hij de belofte deed. Gezien het feit dat de wateren niet zo fout waren als gedacht, maar eerder een diep lapis lazuli-blauw, was dit niet noodzakelijk een angstaanjagend iets. Achilles werd in de rivier gedompeld om hem onkwetsbaar te maken, alles behalve zijn hiel, waar zijn moeder hem vasthield.

Hubur is een legendarische rivier in Mesopotamië die erg lijkt op Styx, behalve de legende over onkwetsbaarheid. Net als Styx wordt het geassocieerd met een god, en zelfs een bootman wordt genoemd in verband daarmee. In tegenstelling tot de Stygische incarnatie van de bootsman is Hubur echter een vierhandige demon met het gezicht van een stormvogel.

Evenzo spreekt de Shinto-legende over de Sanzirivier, die moet worden doorkruist om naar de onderwereld te gaan. In sommige tradities werd gezegd dat mensen de oversteek maakten op de zevende dag na de dood. De Shinto-versie is iets meer vergevingsgezind dan de Griekse en Mesopotamische versie, omdat de doden op de zevende dag als laatste vaarwel naar de aarde kunnen terugkeren voordat ze naar het hiernamaals oversteken. Er is ook een jaarlijkse feestdag genaamd Obon, waarin de geesten een tijdje hun families kunnen bezoeken.

8 Hamestagan

Een zoroastrisch concept, Hamestagan, is waar de zielen van degenen wiens goede en slechte daden gelijk bleken te wachten op de opstanding. Zielen worden gewogen op de schalen van de god Rasnu en men gelooft dat het concept van Hamestagan verscheen als een antwoord op de vraag wat er gebeurt met zielen wier goede en slechte daden hetzelfde wogen.

Hamestagan bevindt zich tussen het centrum van de aarde en de bol van de sterren en heeft eigenschappen van beide gebieden. Er wordt gezegd dat zielen lijden onder extreem koud en warm weer. Hamestagan is echter geen strafplaats, dus de kou of hitte die ze doorstaan ​​is niet zozeer foltering als een product van de locatie van hun leven na de dood.

Er zijn echter verschillende gebieden voor degenen die als goed en slecht worden beschouwd. Een goede man die verschillende ernstige fouten heeft gemaakt, bijvoorbeeld, gaat naar de goede Hamestagan. Een slechte man die verschillende zeer goede daden heeft gedaan, gaat naar de goddeloze. Er is blijkbaar geen verschil tussen de twee, behalve voor wie waar naartoe wordt gestuurd. Ongeacht het lot van een ziel, wordt aangenomen dat in de eindtijd alle hemel en aarde opnieuw in een paradijs zullen worden gemaakt. Hel en Hamestagan zijn slechts tijdelijk en uiteindelijk zullen alle zielen gered worden.

7 Bardo

Bardo is de Tibetaanse boeddhistische limbo, waar de ziel van een dode persoon gedurende 49 dagen beelden ziet die zowel vredig als angstaanjagend zijn. De afbeeldingen worden de "mandala's van de vreedzame en toornige goden" genoemd. Geloof houdt ze vast als reflecties van de overledene die door hun eigen geest zijn voortgebracht.

Een ziel herkent deze beelden echter niet voor wat ze werkelijk zijn, dus moet het door hen worden geleid. De Bardo Thol Dro is een verzameling boeddhistische geschriften die gewoonlijk wordt vertaald als het 'Tibetaanse Dodenboek', hoewel een betere vertaling zou zijn 'Bevrijding door hoorzitting in de Bardo'. Na het overlijden van een persoon en soms zelfs als ze ' Sterven, een priester zal de verzen van het boek reciteren. De Schrift fungeert als een gids door de liminale toestand, en herinnert hen er vaak aan geen angst te hebben voor wat ze zien omdat het allemaal gewoon in hun eigen gedachten is.

Dit gaat door gedurende de voorgeschreven 49 dagen, de Schriften worden gericht aan een beeld van de overledene nadat hun lijk begraven is. De ziel "hoort" de boodschap, en als het de beelden herkent als vanuit zijn geest, bestaat de mogelijkheid om Nirvana te bereiken. Als ze dat niet doen, zullen ze gereïncarneerd worden volgens het karma dat ze in hun vorige leven hebben opgebouwd.

6 Barzakh

De islamitische Barzakh wordt vaak vergeleken met het katholieke vagevuur, maar er zijn veel verschillen. Hoewel het algemeen wordt aanvaard als de grens tussen deze wereld en het hiernamaals, zijn moslimtheologen het oneens over zelfs de fundamenten van Barzakh.

Sommigen geloven dat het een onstoffelijke plaats is waar geen fysieke pijn is. Voedsel is er ook niet van belang, dus het kan alles worden wat een persoon wil eten. In Barzakh hebben de lichamen van de doden geen barrières, dus hebben ze een bijna alwetend perspectief op de wereld en de tijd. Ze kunnen er echter geen interactie mee hebben, alleen observeren.

Anderen geloven dat iemands toestand in Barzakh afhankelijk is van hun daden in het leven. Er is straf in Barzakh voor de zielen van de goddelozen, die dienen als een soort van opmaat naar die van de hel. De ziel kent het uiteindelijke doel al en ontvangt passende ervaringen van plezier of pijn in een mindere vorm. Ze kunnen hun uiteindelijke lot niet beïnvloeden, alleen erover mediteren. Dan, eens de grote dag van het oordeel gebeurt, zullen zielen gaan om hun uiteindelijke lot te ontmoeten.

Sommige tradities zeggen zelfs dat de levenden door dromen kunnen communiceren met degenen in Barzakh. Ze geloven dat ze droomvisioenen kunnen ontvangen van heiligen of hemellichamen. Aanhangers van dit specifieke geloof zijn echter een zeer kleine minderheid.

Het woord "Barzakh" werd slechts drie keer genoemd in de Koran en slechts één keer in relatie tot een tussenstaat tussen deze wereld en de volgende. Gezien de beknoptheid van zijn dekking in het heilige boek van de islam, benadrukken veel moderne islamitische denkers Barzakh. Ze beschouwen tradities over de bijzonderheden ervan als dubieus. In plaats daarvan zeggen ze dat ze zich moeten concentreren op de eigen verantwoordelijkheid als de laatste dag van het oordeel arriveert.

5 Life Review

Sommigen die bijna-doodervaringen hebben gehad, beweren hun leven voor hun ogen te hebben gezien. Dit fenomeen wordt nu een 'life review' genoemd. Soms is het hun hele leven van begin tot eind. Andere keren zijn het slechts enkele selecte hoogtepunten. Sommigen vertellen zelfs ervaringen te ervaren vanuit het perspectief van degenen die ze pijn doen. Sommigen zeggen dat hun ervaring werd geleid door overleden familieleden of een soort hemels wezen van licht.

Zo zeldzaam als bijna-doodervaringen zijn, zijn degenen die beweren een levensbeoordeling te hebben gehad, nog zeldzamer. Studies verschillen van het aantal mensen dat ze ervaart, maar een onderzoek toonde aan dat ongeveer 25 procent van de mensen die bijna-doodervaringen hebben ook levensevaluaties hebben. Interessant is echter dat, hoewel vele delen van bijna-doodervaringen cross-cultureel zijn, zoals de Hemel vaak (maar niet altijd) als een veld of tuin verschijnt, de levensreview controversieel is omdat deze niet wordt gedeeld door de Stille Oceaan en jager-verzamelaar samenlevingen. Ze zullen ook veel vaker voorkomen wanneer de bijna-dood crisis onverwacht is (in tegenstelling tot degenen die zich voordoen tijdens operaties of zelfmoord, bijvoorbeeld).

Tijdens de bijna-doodervaring rapporteren mensen dat ze verschillende gebeurtenissen hebben meegemaakt. Afgezien van de bekende ervaring van het reizen naar het licht, zijn sommige mensen erg overstuur door helse, nachtmerrieachtige beelden. Anderen melden ongeldig. Degenen die dit soort negatieve ervaringen ervaren, hebben ook de neiging negatieve levens beoordelingen te ervaren.

Ongeacht de inhoud van de levensevaluatie, zeiden bijna alle mensen die ze hadden, dat ze enige vorm van oordeel hadden meegemaakt. Soms was het van zichzelf en soms was het van een soort van licht of van God. Sommigen vonden vrede, maar anderen vonden het niet altijd prettig.

4 Het zomerland

Summerland wordt vaak de "Wicca-hemel" genoemd, hoewel het eigenlijk meer als een limbo is. Het is een plaats waar de doden gaan rusten en nadenken over hun leven, zonder oordeel, voor hun volgende reïncarnatie. Aangezien Wicca een gedecentraliseerde religie is, kunnen de specifieke kenmerken van het zomerland verschillen.

Sommige Wiccans geloven dat wat een ziel heeft geleerd van zijn vorige leven, hun volgende zal beïnvloeden in een soort van karma. Iemand die bijvoorbeeld kinderen lastigvalt, wordt waarschijnlijk in zijn volgende leven gepest, zodat hij van de ervaring kan leren. Anderen geloven dat de volgende reïncarnatie van een persoon een gebeurtenis is die ze plannen, waarbij ze zichzelf in de wereld stoppen waar ze nog meer kunnen leren totdat ze genoeg hebben geleerd om een ​​niveau van hoger wezen te bereiken. Zodra ze dit toppunt van bestaan ​​hebben bereikt, stoppen ze hun cyclus van wedergeboorte en blijven ze in het zomerland.

Sommige zielen besluiten niet onmiddellijk in de wereld herboren te worden, maar blijven als geesten om te handelen als spirituele gidsen voor hun vrienden en familieleden die nog op aarde zijn. Er is een geloof dat sommige zielen in groepen reizen en elkaar ontmoeten tijdens elke cyclus van wedergeboorte. Een partner in één leven kan bijvoorbeeld uw baas worden in de volgende. (Voor sommigen is dat misschien niet veel van het verschil.)

3 Spirit World And Spirit Prison

De mormoonse geestenwereld is een plaats waar rechtvaardige zielen wachten op de dag van de opstanding. Geesten in de geestenwereld lijken veel op hun incarnaties in deze wereld. Hun houding, begeerten en verlangens zijn allemaal hetzelfde als op aarde. Ze hebben dezelfde vorm als stervelingen, maar hun geestlichaam is zowel volmaakt als volwassen, vermits mormonen geloven dat alle geesten volwassen waren voordat ze in deze wereld werden geboren.

Het mormonisme beweert dat de mormoonse kerk in de geestenwereld net zo georganiseerd is als op aarde. Priesters houden dezelfde posities aan en voeren dezelfde taken uit, zelfs na lichamelijke dood.Gezinnen blijven ook ongewijzigd, tenzij ze hun roeping in het leven niet eren.

Terwijl de geestenwereld voor de rechtvaardigen is, is de geestgevangenis voor de onrechtvaardigen. Degenen die Jezus op aarde niet accepteerden, zullen daarheen worden gestuurd. De meest extreme vorm is de hel, hoewel die in de Geestgevangenis, in tegenstelling tot de hel, kan vertrekken als ze Jezus accepteren en zich bekeren van hun zonden. Te dien einde gelooft het mormonisme dat, in tegenstelling tot de Boezem van Abraham, waarin de rechtvaardigen door een kloof van de goddelozen werden gescheiden, de kloof overbrugd werd door Jezus. Rechtschapen zielen kunnen de Geestgevangenis binnengaan en het evangelie prediken. Die zielen die het accepteren worden vrijgelaten en gaan de geestenwereld binnen.

2 Limbo van de baby's

De vraag waar niet-gedoopte zuigelingen na de dood naartoe gaan, vormde een probleem voor de oude katholieke kerk, omdat het Nieuwe Testament hierover zwijgt. De kerk geloofde in de erfzonde die de mens van God scheidde en dat gedoopt worden noodzakelijk was voor toelating tot de hemel. Toch waren baby's niet slecht, dus God kon hen zeker niet naar de hel sturen als volwassen zondaars.

Als antwoord op dit raadsel van het geloof werden verschillende theorieën voorgesteld. Een daarvan was het 'voorgeborchte der baby's'. Vroeger dacht men dat het een minderwaardige plaats in de hel was waar de baby's van God zouden worden gescheiden maar geen straf zouden verduren. De reden hiervoor was dat ze niet zondig waren, maar niet verdiende straf maakte hen niet waardig om geëerd te worden met het binnengaan in de Hemel. Later was de algemene consensus dat ze konden genieten van de volledige natuurlijke goedheid die ze bezaten terwijl ze in het voorgeborchte van de baby's waren en daardoor een perfect natuurlijk geluk ervoeren. Er was ook een geloof dat ze zouden reïncarneren bij de opstanding en gelukkig zouden leven in de nieuwe wereld voor alle eeuwigheid.

'Het voorgeborchte der baby's' is echter slechts een term die wordt gebruikt om de ingebeelde plaats te bespreken, aangezien deze geen deel uitmaakt van de katholieke doctrine. Het moderne katholicisme zegt nu dat het God vertrouwt om niet-gedoopte baby's te redden, aangezien de sacramenten aan God zijn gebonden, maar God is niet gebonden aan de sacramenten. Kortom, de houding van de katholieke kerk is dat alle baby's naar de hemel gaan.

1 De hal van twee waarheden

In de oude Egyptische religie, voordat een ziel de hemel binnenging, zou het naar de hal van de twee waarheden worden geleid. Daar, voor de goden, zou het een rituele belijdenis reciteren die de "42 negatieve bekentenissen" wordt genoemd en die beweren dat hij niet schuldig is aan strafbare feiten, zoals diefstal, moord of belediging van de goden. De bekentenis zou eindigen met de verklaring: "Ik ben puur", meerdere keren herhaald.

Maar er was meer nodig dan woorden om binnen te komen in het rietveld, de oude Egyptische hemel. De Hall of Two Truths werd ook wel de Hall of Maat genoemd omdat na de bekentenissen de zielen op een gouden schaal werden gewogen tegen de veer van Maat, die de waarheid vertegenwoordigde. Een aantal goden was aanwezig voor de weging, waaronder Thoth, die rechts van de schalen stond en beiden de zonden van de ziel verkondigde en de resultaten van de tests registreerde. Als de ziel lichter werd gevonden, kreeg hij toegang tot het rietveld, waar geen ziekte, teleurstelling of dood was. Zielen leefden voor eeuwig door beekjes en onder bomen die ze in het leven hadden liefgehad, een overtuiging die sommigen ertoe aanzette om bomen te planten.

Maar als de ziel zwaarder dan de veer van de waarheid bleek te zijn, werd deze niet naar de hel gestuurd; er was geen hel voor de oude Egyptenaren. Zielen die niet zuiver genoeg waren om het rietveld binnen te gaan, werden op de grond gegooid. Daar werden ze op staande voet verslonden door de krokodilkop god Ammut en stopten te bestaan.