Delen:
10 Eerie Saints Worthy Of A Halloween Celebration
Herfstschaduwen groeien lang. Skeletten gluren door huisvensters. Enge kostuums vullen winkelpromenades. Maar hoe zit het met dat andere deel van Halloween - degene die beweert dat dit All Hallows 'Eve is?
In elke kerkagenda wordt opgemerkt dat Halloween vlak voor Allerheiligen valt, maar hoe gaan heilig en griezelig samen? Deze lijst zal kijken naar heiligen die met heldenmoed met heldhaftige moed ontmoetten. Hier zijn tien heiligen geschikt voor een Halloweenviering.
10 St. Johannes de Doper
Johannes de Doper is misschien de enige man die stierf voor een dans. Deze voorloper van Christus drong er bij mensen op aan zich van de zonde te bekeren. Hij doopte hen met water om hun gereinigde harten te symboliseren als ze zich eenmaal bekeerd hadden. Hij vroeg iedereen zich te bekeren, zelfs koning Herodes, die de vrouw van zijn eigen broer trouwde. In plaats van zich te bekeren, sloot Herodes Johannes in de gevangenis. John wist echter dat hij slechts de openingsact was voor de man in het hoofdpodium. Dus toen de Messias arriveerde, zei Johannes: "Hij moet toenemen, maar ik moet verminderen." (Johannes 3:30)
Herodes gooide later een feestje. Hij beloofde zijn dochter alles wat ze wenste, als ze maar een dans zou geven voor zijn gasten. Ze danste, maar de wens was eigenlijk van haar moeder. De vrouw van Herodes liet haar dochter om John's hoofd vragen op een presenteerblaadje. Het verzoek is ingewilligd. Het is vreemd om te denken dat het afgehakte hoofd er minder verschrikkelijk uitzag op een glimmend schaaltje. Blijkbaar eisen alle prijzen een goede presentatie.
9 St. Lawrence
Als we bij het keukenthema blijven, bespreken we de patroon van koks, St. Lawrence. Deze vroege christelijke diaken verkocht veel van zijn gouden schepen en andere rijkdommen. Geld van de verkoop betekende meer donaties voor de armen. Een prefect van Rome zei tegen Lawrence dat hij de kerkschatten moest afgeven, en Lawrence stemde toe. Hij vroeg drie dagen om dit te doen. Op de derde dag presenteerde Lawrence een menigte mensen. Maar waar waren de rijkdommen? De prefect zag alleen bedelaars en wezen.
Hij hield niet van Lawrence's woordenspel en veroordeelde hem om op een grote grill te roosteren. Er wordt gezegd dat Lawrence's hart heter brandde dan het vuur onder hem. Dit verklaart zijn vrolijke schreeuw: "Draai me om! Ik ben klaar aan deze kant! "Is het verrassend dat St. Lawrence ook de beschermheilige is van komieken? Maar echt ... wie zou de stervende wens van een man verloochenen om gelijkmatig te worden gekookt?
8 St. Rita van Cascia
Als het gaat om vreemde verzoeken, denk dan aan St. Rita van Cascia, de patrones van onmogelijke zaken. Rita bad dat haar zoons hun zielen niet zouden verwoesten met dodelijke zonden. Ze maakte zich zorgen omdat in de middeleeuwen van zonen werd verwacht dat ze fouten wisten die ze hun familie hadden aangedaan. Rita's man was net gedood in een familievete. Zouden haar zonen de moordenaars doden? Rita bad tegen geweld. Binnen enkele dagen werden beide zonen ziek en stierven. Rita was alleen, maar haar gebed was verhoord. Ze was er zeker van dat haar zonen de hemel hadden verdiend.
Rita volgde haar droom om non te worden. Ze werd zich diep bewust van het lijden van Christus en bad om te delen in Zijn pijn en zo deel te hebben aan Zijn zielenbezuiniging. Onmiddellijk sloeg een doorn van het kruisbeeld voor haar op haar voorhoofd. Nogmaals, God had haar gebed verhoord! Deze doorn wond bleef vele jaren open tot ze stierf. St. Rita is een goed voorbeeld van de kracht van gebed - en wees voorzichtig met wat je vraagt!
7 St. Lucy
Bij koppige dames blijven we bij St. Lucy. Haar vader, een christen, was gestorven. Lucy werd uiteindelijk beloofd in het huwelijk met een heidense Romeinse edelman. Lucy had zichzelf echter heimelijk tot Christus gezworen en daarom vroeg ze haar moeder om haar de bruidsschat te geven. Haar moeder weigerde. Lucy bad voor de liefdadigheid van haar moeder en voor het genezen van haar bloedende wonden. Er vond een wonderbaarlijke genezing plaats en Lucy's vrolijke moeder gaf de bruidsschat aan de armen.
Was de bruidegom net zo enthousiast? Niet precies. Toen hij hoorde dat de bruiloft was afgelopen, meldde hij Lucy's christendom. De lokale gouverneur eiste dat ze haar geloof afkeurde. Ze weigerde en hij stak Lucy's ogen uit. Zo wordt ze vaak getoond met een schaal met ogen. Alsof dat niet griezelig genoeg was, zegt de legende dat Lucy's ogen op wonderbaarlijke wijze werden hersteld! Welke aanblik zou ze kunnen hebben gezien na haar genezing?
6 St. Pio
St. Pio stond bekend als een levende martelaar. In 1918 ontving deze franciscaner monnik de mystieke wonden van Christus. Hij bloedde uit zijn handen, zijn zij en zijn voeten. Hoe bloedde hij dag en nacht en bleef hij leven? Waren deze wonden echt? Religieuze oversten beperkten Pater Pio van het dienen in het openbaar. Hij kon de mis zelfs niet aanbieden.
Pio bewees al snel dat hij niet zelf de wonden veroorzaakte, en de paus herstelde hem tot openbare bediening. Tijdens de mis leek Pater Pio deel te hebben aan het lijden van Christus. Zijn hele lichaam leek de pijn van Christus opnieuw te beleven toen hij het kruis naar Golgotha droeg. Broeder Fucci zag Pio het brood opheffen ter herinnering aan het offer van Christus. Fucci zei: "Zijn lijden bereikte zijn hoogtepunt. Kijkend naar zijn geween, zijn gesnik, was ik bang dat zijn hart zou barsten. [...] Hij offerde zichzelf met Christus ... "
De heiligheid van Pater Pio bracht veel faam, wat meer problemen veroorzaakte. Hij zei vaak: "Ik wil alleen maar een arme monnik zijn die bidt." Pio bad dat zijn wonden verborgen zouden blijven, zodat mensen hem niet langer zouden loven of twijfelen. Toch droeg hij 50 jaar lang de bloedende Christus-achtige wonden! Ze sloten vlak voor zijn dood.
5 St. Thomas More
St. Thomas verloor gemakkelijker zijn hoofd, maar toch bewaarde hij zijn baard. De advocaat weigerde koning Hendrik VIII als het hoofd van de kerk van Engeland te aanvaarden. Henry claimde deze rol om katholieke kerkwetten tegen echtscheiding te voorkomen. Zijn vrouw kreeg alleen dochters, dus hij had geen koninklijke erfgenaam.De oplossing? Trouw met een andere vrouw die misschien een zoon zal baren!
Als een vader begreep Sir Thomas More de frustratie van de koning, maar als een advocaat zag hij de gevaren van het veranderen van wetten om persoonlijke redenen. Een meer geëerd huwelijk als heilig en onveranderlijk, zelfs voor een koning. Dus koning Henry beschuldigde More van verraad en stuurde hem toen naar het hakblok in London Tower Hill. Sir More verklaarde: "Ik sterf de goede dienaar van de koning en de eersten van God." Dat was zijn laatste publieke verklaring.
Er is echter een laatste regel Meer gezegd tijdens het buigen over het hakblok. Hij trok zijn baard (die vermoedelijk was gegroeid toen hij in de gevangenis zat) opzij en legde uit: 'Jammer dat er geknipt moet worden. Dat heeft geen verraad gepleegd. "De man kon zijn leven aanbieden voor zijn overtuigingen. Maar het opgeven van zijn knappe baard bleek te beangstigend.
4 St. Polycarp
Net als St. Thomas More stond St. Polycarp voor de autoriteiten met ongelooflijke moed. Op een dag riep een grote menigte om Polycarpus, maar ze vroegen de bisschop van Smyrna niet om les te geven. Ze wilden meer slachtoffers voor de hongerige arenabeesten. De Romeinse proconsul drong er bij Polycarpus op aan om zichzelf te redden en zei tegen hem "zweer bij Caesar." Polycarpus verklaarde: "Als je je voorstelt dat ik bij Caesar zal zweren, weet je niet wie ik ben. Laat me u duidelijk vertellen, ik ben een christen. "
Deze koppigheid verwarde de proconsul. Hij schreeuwde dat hij beesten zou brengen. Polycarp heeft niet gezworen. Hij zei dat hij vuren zou aansteken. Polycarp zweeg. Hij beval de bewakers de inzet en het stro te brengen en Polycarp levend te verbranden. Polycarpus vroeg God om hem bij zijn dood te accepteren. Soldaten wilden hem vastspijkeren, zodat hij niet zou vluchten voor de vlammen, maar Polycarp zei dat ze zich geen zorgen hoefden te maken; God zou hem door de dood helpen zoals Hij hem door het leven had geholpen. En zo stond Polycarp in de arena, vastgebonden aan de brandende staak.
Er wordt gezegd dat wanneer het vuur werd aangestoken, Polycarp niet zou branden. Na een tijdje kreeg de beul te horen dat hij Polycarpus met een zwaard moest steken, wat er alleen toe leidde dat zijn bloed het vuur doofde. Het vuur was in reliëf en Polycarp's lichaam brandde uiteindelijk.
3 St. Ignatius van Antiochië
Een andere moedige vroege christen was St. Ignatius. Keizer Trajanus eiste dat hij zijn geloof ontkende. Ignatius weigerde hevig. Dus Trajanus veroordeelde Ignatius om te sterven in het Colosseum. Daar zou hij tegenover een brullende menigte en hongerige beesten staan. (Er is ook beweerd dat Ignatius stierf in het Circus Maximus.)
Ignatius wist dat zijn dagen geteld waren, dus ging hij aan het werk, haastte zich om brieven te schrijven aan al zijn mensen. Smeekte hij om hulp? Nee, hij drong er bij hen op aan trouw te blijven. Sommige mensen hadden medelijden met de gedoemde Ignatius, maar hij bleef een "breng het op" mentaliteit. Zijn laatste brief luidde: "Laat niets mij verleiden totdat ik gelukkig mijn weg naar Jezus Christus ga maken! Vuur, kruis, worstelt met wilde dieren, rukken van botten, verminking van ledematen - laat ze naar me toe komen, op voorwaarde dat ik alleen maar naar Jezus Christus ga. "
Praten over houding. Deze stoere vent wordt regelmatig afgebeeld terwijl hij naar de hemel kijkt terwijl hij door leeuwen wordt gebombardeerd. Dat is angstaanjagend!
2 St. Damien Of Molokai
Verdwijnen door leeuwen is gruwelijk. Door melaatsheid levend worden gegeten, kan erger zijn. In 1864 vroeg Damien (geb. Jozef De Veuster) zijn bisschop om hem naar Molokai Island te sturen. Vroeg deze Belgische missionaris een vakantie? Nee. Hij wilde de melaatsen helpen daarheen te gaan. De Hawaiianen hadden ze weggestuurd om te voorkomen dat de vleesetende ziekte zich verspreidde. De bisschop stemde toe.
Fr. Damien organiseerde de wetteloze melaatsen. Samen bouwden ze huizen, ziekenhuizen, gebedshuizen en plaatsen om met waardigheid begraven te worden. Fr. Damien zei: "Ik maak mezelf melaats met de melaatsen om alles te winnen voor Jezus Christus. Daarom zeg ik in de prediking 'wij melaatsen'. ”
Fr. Damien diende de Molokai-melaatsen gedurende 16 jaar. En ja hoor, hij heeft ook lepra. Zijn standbeeld bevindt zich in de National Statuary Hall Collection in Washington, DC. De figuur toont lepra littekens op zijn gezicht en rechterarm. Dit standbeeld eert Fr. Damiens service te midden van het gruwelijke.
1 St. Isaac Jogues
Geen top St. Isaac Jogues wanneer geconfronteerd met afschuwelijke lot. Deze zendeling werd gevangen genomen in Noord-Amerika, ontsnapte ternauwernood en besloot terug te keren. Was hij de angstaanjagende Mohawks vergeten? Hoe ze hem en zijn vrienden slaan met stokken en messen? Hoe kon hij het vergeten? Hij had twee vingers missen; de Mohawks kauwden ze af. Dit alles gebeurde omdat ze een hekel hadden aan het christendom evenals het feit dat pater Fr. Jogues had de Hurons, hun vijanden, onderwezen. De Mohawks noemden Jogues "The Unconquerable One." Zijn geest kon niet verpletterd worden.
Ongelooflijk, Fr. Jogues verlieten de veiligheid voor een vredesgesprek. Hij sprak voor de Fransen tot de Iroquois Confederatie, waaronder zijn kwelgeesten. Hij slaagde erin vrede te bereiken en vergaf de Mohawks. Wat nog belangrijker is, hij sloot vrede tussen de Fransen en de indianen.
Helaas duurde de vrede niet lang. Een paar natuurrampen troffen. Ziekte verspreid. Rupsen aten gewassen en vreselijke honger kwam over de mensen. De Mohawks gaven Fr. Jogues voor hun ontberingen. Hij wist dit. Toch ging hij naar de hut van het opperhoofd wanneer hij werd uitgenodigd. De chef begroette Fr. Jogues met een dodelijke tomahawk.
Er worden heilige verhalen verteld, zodat we ons kunnen vasthouden aan de dingen die belangrijk voor ons zijn. Deze mannen en vrouwen werden met felle moed geconfronteerd met ziekte, pijn en dood - zoveel dat het eng is. Ze stonden voor vreselijke dingen, maar hielden hun hart gefixeerd op hun geloof in plaats van op hun angsten. We zouden ze het hele jaar door kunnen eren. We herinneren ze zich misschien nog het best op Halloween.