Delen:
10 oude critici van het christendom
Zoals elke religie heeft het christendom veel critici, wijzen mensen op de fouten of tegenstrijdigheden in de Bijbel of de hypocrisie van zijn volgelingen. Hoewel er tegenwoordig veel critici zijn, zijn veel van de oorspronkelijke kritieken vele eeuwen oud.
10 Keizer Julian
Zoals veel Romeinse keizers, was Julian bezorgd om de integriteit van het rijk bij elkaar te houden, en een van de manieren waarop de officieren dat deden was openbare ceremoniële offers. Hoewel het jodendom bepaalde privileges kreeg in de Romeinse maatschappij, mede dankzij zijn historische praktijk, kreeg het christendom niet hetzelfde aanzien. De christenen hadden de plicht om traditionele Romeinse religieuze rituelen uit te voeren, een daad die velen van hen weigerden te verrichten.
Julian betoogde dat er in het Oude Testament geen bewijs bestond met betrekking tot Jezus Christus, dus christenen hadden niet het recht om te beweren dat hun religie een verlengstuk van het jodendom was en niet dezelfde rechten verdienden als joden. Julian zei dat christenen de aanbidding van de joodse god hebben opgegeven, in plaats daarvan vergoddelijken wat hij een 'joods lijk' noemde, en koos en koos welke mozaïsche wetten zij wilden volgen. Opgegroeid als een christen, keerde Julian zich af van de religie en werd de laatste niet-christelijke keizer om te regeren.
9Guibert Of Nogent
Hoewel hij het christendom als geheel niet bekritiseerde en de religie niet veroordeelde, had Guibert van Nogent toch duidelijke en beknopte problemen met delen ervan. Zijn boek Over de relieken van de heiligen gericht op één onderwerp in het bijzonder.
Een nabijgelegen klooster, slechts 15 kilometer (10 mijl) van zijn huis, beweerde een gebit van Jezus Christus te hebben. Met betrekking tot de claim als ongelooflijk absurd, probeerde Guibert het idee van valse relikwieën en afgodenverering te weerleggen.
Meer dan wat dan ook, Guibert's kritiek was gericht op kerkfunctionarissen, mannen waarvan hij het gevoel had dat misbruik van valse relikwieën de kerk doordrong. Zijn boek krijgt zelfs vaak een afwijkend onderwerp, met Guibert duidelijk geïrriteerd en niet in staat om zich te concentreren. Vooral afkeurend voor hem was hoe kerkelijke functionarissen met valse relikwieën alleen leken op winst.
8Marcus Cornelius Fronto
Marcus Cornelius Fronto was in de tweede eeuw romaans redenaar en leraar van Marcus Aurelius. Zijn kritiek op het christendom illustreert verschillende items die typerend zijn voor de heidense weergave van de religie. Bewerend dat de christelijke rangen bestaan uit de "bezinksel van de samenleving", klaagde Fronto over de geheimzinnigheid en clandestiene aard van hun riten. Kannibalisme en losbandig gedrag werden ook beweerd onderdeel te zijn geweest van het christendom, met Fronto zelfs inclusief incest.
Hoewel niet zo welsprekend als sommige andere schrijvers, schreef Fronto toch dat christenen het "hoofd van een ezel, de geslachtsorganen van hun vader, en een geëxecuteerde misdadiger en zijn kruis" aanbidden. Net als veel andere onwettige sekten in die tijd, werd het christendom ook beschreven als vrouwen te corrumperen, ze op te sporen en te bekeren zoals ze 'gemakkelijk te overtuigen' zijn. Meer dan wat ook, Fronto zag het christendom als een anti-Romeins bijgeloof, iets dat zijn aanhangers tot vijanden van de staat maakte.
7Sossianus Hierocles
Als aristocraat en ambtenaar in het oosten van Rome bekritiseerde Sossianus Hierocles ronduit christenen in een traktaat die bekend staat als Lover of Truth, een werk dat hij ergens rond het begin van de vierde eeuw schreef. Het werk ging verloren aan de geschiedenis maar werd in fragmenten bewaard door het werk van de christelijke apologeet Eusebius. Zo goed thuis in de ideeën van de religie dat sommigen dachten dat hij op een gegeven moment christen moest zijn, stelde Hierocles dat Jezus een bendeleider was, met een groep ongeschoolde verliezers als zijn volgelingen.
Hoewel hij ontkende christenen ontkende, waarschuwde Hierocles hen niet om door de Bijbel te worden misleid, een boek dat hij als vol tegenstrijdigheden beschouwde. Hij heeft de wonderen van Jezus Christus echter niet verloochend. Integendeel, hij vergeleek ze ongunstig met het werk van Apollonius van Tyana, een man die bescheiden en bescheiden werd geacht. Hierocles beschouwen Christus in plaats daarvan opschepperig, zoals Hij beweerde goddelijk te zijn geweest. In feite prees Hierocles de heidenen omdat ze Apollonius niet in een god veranderden op basis van een paar miezerige wonderen, iets dat hij christenen beschuldigde van het doen met Christus.
6Isaac Of Troki
Een 16de-eeuwse geleerde en polemische schrijver, Isaac van Troki, is misschien het meest bekend om zijn boek met de titel Hizzuk Emunah ("The Strengthening of Faith"). Geschreven als een reactie op de bekering van een groot aantal Litouwse joden tot het christendom, was het boek bedoeld om de Joodse gemeenschap te onderwijzen over hun eigen religie, en om de beweringen van christenen dat Jezus Christus de Messias was, te weerleggen.
Op grote schaal gebruikt door tegenstanders van het christendom, evenals de christenen zelf, het boek is ongelooflijk gedetailleerd, bestaande uit twee delen en 99 hoofdstukken. (Het werd feitelijk afgemaakt door Isaac's student, toen hij stierf voordat het voltooid was.) Terwijl hij wijst op de discrepanties tussen de oudtestamentische versie van de Messias en de afbeelding van Christus, verlicht Isaac ook het gebrek aan bewijs dat christenen hebben voor bepaalde claims, zoals Christus 'Davidische afkomst. Bovendien merkt hij op dat Christus niet aan de verwachtingen van de Joodse Messias heeft voldaan, inclusief het herstellen van Israël in zijn oude glorie en het begin van het Messiaanse tijdperk.
5Ibn Hazm
Ibn Hazm werd algemeen beschouwd als de vader van vergelijkende religieuze studies en was een Spaanse geleerde uit de 11e eeuw. Onder zijn enorme bibliotheek met geschreven materiaal, waarvan sommigen zeggen dat het 400 werken bevatte, was een boek getiteld Kitab Al-Fasl ("The Book of Distinction"). Het boek onderzocht de verschillende beweringen van verschillende religies, vaak vergeleken met zijn eigen religie, de islam.Bewerend dat de geschriften van zowel het jodendom als het christendom onherstelbaar werden vervalst, beweerde Hazm dat de ware Tenach verloren was terwijl de joden verstrooid waren en de christelijke bijbel in het geheim gecreëerd was, waardoor onbekende fouten binnen konden dringen.
Hazm verzamelde verschillende passages uit de evangeliën en toonde verschillende tegenstellingen tussen de verschillende accounts. Bovendien waren veel van de alleen christelijke overtuigingen, zoals de Drie-eenheid en de goddelijkheid van Jezus Christus, niets meer dan verzonnen overtuigingen zonder basis in de traditie. Hij beweerde ook dat de christelijke versie van het Oude Testament anders was dan de Tenach, iets wat God niet zou hebben toegestaan. De fundamenten van beide religies waren op zijn best wankel, zo niet gebouwd op regelrechte leugens.
4Porphyry
Misschien de meest geleerde van de oude critici van het christendom, Porphyrius was een student van de grote filosoof Plotinus, en ook een vrij goede zelf. Bewijs van zijn intelligentie, evenals zijn status in de wereld, was dat verschillende generaties christenen de behoefte voelden om zijn beweringen te weerleggen. Keizer Constantijn ging nog een stap verder en verbrandde veel van Porphyrius 'geschriften, een act die later werd nagebootst door keizer Theodosius II.
Bijna zijn hele leven lang leefde Porphyrius in de derde eeuw niet alleen om het neoplatonisme als een alternatief voor het christendom voor te stellen - hij wilde het allemaal samen vervangen. Porphyrius viel eerst christelijke leraren aan en de manier waarop zij de Tenach interpreteerden. Hij illustreerde ook dat het christendom niet overeenkwam met traditionele religies, die geloofden in een opperste God, God te hebben vervangen door Jezus Christus.
Een van de meest controversiële en besproken delen van het argument van Porphyry was zijn aanval op het verhaal van Daniel. Hij beweerde dat de vermeende profetieën van Daniel pas jaren later werden geschreven.
3Galen
Galen, geboren in Pergamum, Klein-Azië in 129 na Christus, had oorspronkelijk een carrière in de geneeskunde, hoewel zijn neiging tot religieuze zaken duidelijk was voordat hij naar school ging. Hij schreef de gespecialiseerde functies van de organen van het lichaam toe aan de hand van God. Hij veroordeelde elke religie die van zijn volgelingen eiste dat hij alleen op geloof moest vertrouwen. Sprekend over Mozes die de Israëlieten over Gods wetten informeerde, bekritiseerde Galen het gebrek aan bewijs, terwijl Mozes eenvoudig zei: "God gebood, God sprak!"
Vooral kritisch over het verslag van de schepping in het eerste hoofdstuk van Genesis, behandelde Galen niettemin het christendom met meer respect dan veel van de oude critici, en associeerde het ook veel nauwer met het jodendom dan zijn collega's. Hij zag het meer als een school van filosofisch denken, zelfs als hij het niet eens was met de feitelijke leringen, maar hij waardeerde dat volgelingen van het christendom deugdzame levens leken te leven.
2Mosheh Ben Maimon
Soms aangeduid als de afkorting RaMBaM of Maimonides, Mosheh ben Maimon was een joodse rabbijn in de 12e eeuw, evenals een filosoof en een astronoom. Sterk beschouwd als zijn grootste werk, de Mishneh Torah ("Herhaling van de Thora") bevat, onder de vele passages over de Joodse wet, de bewering dat Jezus Christus zich slechts de Messias voorstelde en een struikelblok was voor het Jodendom. Hij smeekte soortgelijke klachten in de islam. Hij zag echter zowel Christus als Mohammed als noodzakelijke leraren die de weg moesten bereiden voor de ware Messias.
Hij zag het christendom echter als een kwaad. Hij zag het als de oorzaak van het antisemitisme dat de Joden over de hele wereld had verspreid. Een andere van zijn belangrijkste klachten tegen het christendom was dat Christus een afgod was geworden. Hij zei dat strikte Talmoedische wetten met betrekking tot de omgang van joden met heidenen ook op christenen van toepassing zouden moeten zijn, een mening die later door joodse denkers werd geprobeerd te veranderen.
1Celsus
Het beroemdste literaire werk van Celsus Het ware Woord is nu verloren. Maar bijna alles wat we weten (tot 90 procent van het origineel) is opgenomen in Origenes of Alexandria's Contra Celsum ("Tegen Celsus"). De filosoof, die zeer kritisch was over verschillende specifieke feiten in de christelijke theologie, probeerde de religie te ontrafelen door de fouten die hij zag te verdrijven. Celsus beschuldigt Jezus Christus bijvoorbeeld van het verzinnen van het verhaal van zijn 'geboorte van een maagd'. Hij klemde op dat Maria een overspelige was die een onwettige zoon had gebaard, verwekt door een Romeinse soldaat genaamd Panthera.
Een ander argument van Celsus was dat de wonderen van Christus het resultaat waren van toverij, krachten die hij van de Egyptenaren verwierf. Hij beweerde dat alleen "dwaze en lage individuen" de bekeerlingen van de nieuwe religie lijken te vormen, omdat hij het onderwijs zag als een belemmering van het christendom. Het idee van de opstanding, Christus en de gelovigen, werd ook gezien als een belediging van de natuur, een omkering van de regels van verval die voor iedereen duidelijk was.