Top 10 Significante historische coups d'Etat

Een staatsgreep is de plotselinge, ongrondwettelijke deponering van een legitieme regering, door een kleine groep van het staatsbedrijf - meestal het leger - om de afgezette regering te vervangen door een andere, civiel of militair. Een staatsgreep slaagt wanneer de usurpanten hun legitimiteit vestigen als de aangevallen regering hen niet dwarsboomt, door hun (strategische, tactische, politieke) consolidatie toe te staan ​​en vervolgens de overgave van de afgezette regering te ontvangen; of de instemming van de bevolking en de niet-deelnemende strijdkrachten. Deze lijst kijkt naar 10 van de belangrijkste coups in de geschiedenis.

10

Nazi nemen macht over

De regering van Duitsland installeerde een totalitaire dictatuur in een reeks maatregelen snel achter elkaar. In de nacht van 27 februari 1933 werd het Reichstag-gebouw in brand gestoken en werd de Nederlandse gemeentecommunist Marinus van der Lubbe in het gebouw gevonden. Hij werd gearresteerd en beschuldigd van het starten van de brand. De gebeurtenis had een onmiddellijk effect op duizenden anarchisten, socialisten en communisten in het Reich, van wie velen naar het concentratiekamp Dachau werden gestuurd. Het zenuwachtige publiek vreesde dat het vuur een signaal was geweest dat was bedoeld om de communistische revolutie in te leiden, en de nazi's vonden de gebeurtenis van onschatbare waarde bij het wegwerken van potentiële opstandelingen. Deze gebeurtenis werd snel gevolgd door het Reichstag Brandbesluit, het herroepen van habeas corpus en andere burgerlijke vrijheden.

De machtigingswet werd in maart 1933 met 444 stemmen aangenomen bij de 94 van de overgebleven sociaal-democraten. De wet gaf de regering (en dus ook de nazipartij) wetgevende bevoegdheden en machtigde het ook om gedurende vier jaar af te wijken van de bepalingen van de grondwet. In feite had Hitler dictatoriale machten in beslag genomen.

Dit staat zo laag op de lijst omdat het een coup was tegen de eigen regering van Hitler.

9

De oranje revolutie

De Oranje Revolutie was een reeks protesten en politieke gebeurtenissen die plaatsvonden in Oekraïne van eind november 2004 tot januari 2005, in de onmiddellijke nasleep van de verkiezingsuitslag van de Oekraïense presidentsverkiezingen van 2004, waarvan werd beweerd dat ze werden ontsierd door massale corruptie, intimidatie van kiezers en directe verkiezingsfraude. Kiev, de Oekraïense hoofdstad, was het brandpunt van de beweging met dagelijks duizenden demonstranten. Nationwide, de democratische revolutie werd benadrukt door een reeks van handelingen van burgerlijke ongehoorzaamheid, sit-ins en algemene stakingen georganiseerd door de beweging van de oppositie. De protesten zorgden voor een herstemming die uiteindelijk de zittende leider van Oekraïne afzette.

8

Iraanse revolutie

De Iraanse revolutie (meestal bekend als de Islamitische Revolutie) verwijst naar gebeurtenissen die de omverwerping van de monarchie van Iran onder Shah Mohammad Reza Pahlavi en de vervanging ervan met een Islamitische republiek onder ayatollah Ruhollah Khomeini, de leider van de revolutie, met zich meebrengen. Het is een evenement genoemd dat "het islamitische fundamentalisme tot politieke macht heeft gemaakt ... van Marokko tot Maleisië." De revolutie was populistisch, nationalistisch en vooral sjiietisch. Het was voor een deel een conservatieve reactie tegen de verwesterende en seculariserende inspanningen van de door de westerse overheid gesteunde sjah, en niet-zo-conservatieve reactie op sociale onrechtvaardigheid en andere tekortkomingen van het ancien regime. De Sjah werd door velen beschouwd als een aanhanger van - of als een marionet van - een niet-moslim westerse macht (de Verenigde Staten) wiens cultuur die van Iran verontreinigde.

7

Egyptische revolutie

De Egyptische revolutie van 1952, ook bekend als de revolutie van 23 juli, begon met een militaire staatsgreep die plaatsvond op 23 juli 1952 door een groep jonge legerofficieren die zichzelf 'de vrije officiersbeweging' noemden. De revolutie was aanvankelijk gericht op het omverwerpen van koning Farouk I. De beweging had echter meer politieke ambities en al snel werd de grondwettelijke monarchie afgeschaft en een republiek opgericht. Het succes van de revolutie inspireerde veel Arabische en Afrikaanse landen om een ​​soortgelijk proces te ondergaan om wat zij als corrupte regimes beschouwden te verwijderen. Het belang van deze staatsgreep is dat het niet alleen andere landen heeft geïnspireerd tot opstand, maar ook dat het suezkanaal genationaliseerd werd, wat de crisis van de vrede veroorzaakte die Frankrijk en Groot-Brittannië verplichtte te dekoloniseren.

6

De Cubaanse revolutie

De Cubaanse revolutie verwijst naar de revolutie die leidde tot de omverwerping van het regime van de Amerikaanse proxy-heerser generaal Fulgencio Batista op 1 januari 1959 door de beweging van 26 juli en andere revolutionaire elementen in het land. De Cubaanse revolutie verwijst ook naar de voortdurende implementatie van sociale en economische programma's door de nieuwe regering sinds de omverwerping van de dictatuur van Batista, inclusief de implementatie van marxistisch beleid. Het startpunt van de Cubaanse revolutie wordt algemeen aanvaard als 26 juli 1953, de datum waarop een groep van 160 slecht bewapende rebellen de Moncada-kazerne in Santiago en de barakken in Bayamo aanviel. Het exacte aantal vermoorde rebellen is betwistbaar, maar in zijn biografie beweert Castro dat er vijf werden gedood tijdens de gevechten en dat er nog eens zesenvijftig werden gedood door het Batista-regime. Dit is een belangrijke staatsgreep omdat het een communistisch land in de achtertuin van de VS zette dat later (in 1962) bijna een oorlog veroorzaakte tussen de USSR en de VS.

5

Tsjechoslowaakse staatsgreep van 1948

De Tsjechoslowaakse staatsgreep van 1948 (vaak gewoon de Tsjechische staatsgreep) was een late gebeurtenis in februari waarin de Communistische Partij van Tsjechoslowakije, met steun van de Sovjet-Unie, de onbetwiste zeggenschap over de regering van Tsjechoslowakije overnam, waardoor meer dan vier decennia van dictatuur onder zijn regel.De betekenis van de staatsgreep strekte zich echter ver buiten de landsgrenzen uit, aangezien het een duidelijke markering was langs de reeds goed ontwikkelde weg naar de volledige Koude Oorlog. De schok waarmee het Westen de gebeurtenis begroette, hielp bij het snel aannemen van het Marshallplan, de oprichting van een staat in West-Duitsland, krachtige maatregelen om communisten uit de macht te houden in Frankrijk en met name Italië, en stappen naar wederzijdse veiligheid die, in iets meer dan een jaar, resulteren in de oprichting van de NAVO en de definitieve tekening van het IJzeren Gordijn tot de herfst van Naties in 1989.

4

Xinhai Revolution

De Xinhai-revolutie of Hsinhai-revolutie, ook bekend als de revolutie van 1911 of de Chinese revolutie, begon met de Wuchang-opstand op 10 oktober 1911 en eindigde met de troonsafstand van keizer Puyi op 12 februari 1912. De belangrijkste partijen bij het conflict waren de Keizerlijke troepen van de Qing-dynastie (1644-1911) en de revolutionaire krachten van de Chinese Revolutionaire Alliantie. De revolutie is zo genoemd omdat 1911 een Xinhai-jaar is in de geslachtelijke cyclus van de Chinese kalender. De Xinhai-revolutie werd gemotiveerd door woede over corruptie in de Qing-regering, door frustratie over het onvermogen van de regering om de interventies van buitenlandse machten te beperken, en met meerderheid tegen Han-Chinese wrevel jegens een regering die wordt gedomineerd door een etnische minderheid (de Manchus). De revolutie resulteerde niet onmiddellijk in een republikeinse regeringsvorm; in plaats daarvan richtte het een zwakke voorlopige centrale regering op over een land dat politiek gefragmenteerd bleef. De revolutie eindigde op 12 februari 1912, toen de Republiek China formeel de Qing-dynastie verving.

3

18 Brumaire

18 Brumaire verwijst naar de staatsgreep waarmee generaal Napoleon Bonaparte de Franse republiek omver wierp en die door het consulaat verving. Dit gebeurde op 9 november 1799, dat was 18 Brumaire, jaar VIII onder de Franse Republikeinse kalender.

Op de ochtend van 18 Brumaire waarschuwden leden van de Raad van Ouderen die sympathiseerden voor de coup hun collega's van een Jacobijnse samenzwering en haalden hen over om te verwijderen naar het Château de Saint-Cloud, ten westen van Parijs. Generaal Bonaparte werd belast met de veiligheid van de twee Raden. Later die ochtend namen Sieyès en Roger Ducos ontslag als directeuren. Talleyrand overtuigde Barras om hetzelfde te doen (de troepen in de tuin buiten waren overtuigend).

Het ontslag van drie van de vijf directeuren voorkwam een ​​quorum en dus praktisch de Directory, maar de twee Jacobin-directeuren, Gohier en Moulin, weigerden af ​​te treden. Gohier werd gevangen genomen en Moulin ontsnapte. De twee Raden waren nog niet geïntimideerd en bleven elkaar ontmoeten. De volgende dag hadden de afgevaardigden zich voor het grootste deel gerealiseerd dat ze geconfronteerd werden met een poging tot staatsgreep in plaats van beschermd te worden tegen een rebellie van Jacobin. Geconfronteerd met hun terughoudendheid stormde Napoleon de kamers binnen, geëscorteerd door een kleine groep grenadiers. Hoewel misschien ongepland, bleek dit een staatsgreep binnen een staatsgreep.

Dit is vooral belangrijk omdat Napoleon Bonaparte aan de macht kwam en de Napoleontische oorlogen mogelijk werden.

2

Oktoberrevolutie

De Oktoberrevolutie, ook wel bekend als de Sovjetrevolutie of Bolshvka-revolutie, verwijst naar een revolutie - als onderdeel van de Russische revolutie - die begon met een gewapende opstand in Petrograd (ook beschouwd als een staatsgreep door de arbeiders- en soldatenmassa's). Het was de tweede fase van de algemene Russische revolutie van 1917, na de Februari-revolutie van hetzelfde jaar. De Oktoberrevolutie gooide de Russische Voorlopige Regering omver en gaf de macht aan de Sovjets die werden gedomineerd door bolsjewieken. Het werd gevolgd door de Russische Burgeroorlog (1917-1922) en de oprichting van de Sovjet-Unie in 1922.

De revolutie werd geleid door de bolsjewieken, die hun invloed in de Petrogradse sovjet gebruikten om de strijdkrachten te organiseren. Bolsjewistische Rode Garde troepen onder het Militair Revolutiecomité begonnen op 24 oktober met de overname van overheidsgebouwen. Op 25 oktober werd het Winterpaleis (de zetel van de Voorlopige Regering in Petrograd, toen de hoofdstad van Rusland) veroverd.

1

Glorieuze revolutie

De glorieuze revolutie, ook wel de revolutie van 1688 genoemd, was de omverwerping van koning Jacobus II van Engeland (VII van Schotland) in 1688 door een unie van parlementsleden met een binnenvallend leger onder leiding van de Nederlandse stadhouder Willem III van Oranje-Nassau (Willem van Orange), die als gevolg daarvan de Engelse troon besteeg als Willem III van Engeland. Het wordt soms de Bloodless Revolution genoemd, maar dit is angstaanjagend omdat het de drie grote veldslagen in Ierland en serieuze gevechten in Schotland negeert. Zelfs in Engeland was het niet volledig bloedeloos, omdat er twee belangrijke botsingen waren tussen de twee legers, plus anti-katholieke rellen in verschillende steden.

Dit staat op de lijst omdat kan worden aangevoerd dat de omverwerping van James de moderne Engelse parlementaire democratie begon: nooit meer zou de monarch absolute macht hebben en de Bill of Rights werd een van de belangrijkste documenten in de politieke geschiedenis van Groot-Brittannië.

Dit artikel is gelicentieerd onder de GFDL omdat het citaten bevat van Wikipedia.

Listverse Staff

Listverse is een plek voor ontdekkingsreizigers. Samen zoeken we naar de meest fascinerende en zeldzame pareltjes van menselijke kennis. Drie of meer lijsten vol met feiten per dag.