Delen:
10 Belachelijke politieke partijen die je niet zult geloven Gekozen
Politiek kan soms ongelooflijk saai lijken. Ondanks hun verschillende identiteiten en voorstellen, kunnen verschillende politici en politieke partijen vaak hetzelfde lijken.
Maar af en toe duikt er een compleet bizarre en excentrieke politieke partij op. Hoewel we gewoonlijk niet verwachten dat deze bizarre partijen worden verkozen, zijn we soms aangenaam verrast als ze dat doen.
10 Poolse bierliefhebbers 'partij
Geregistreerd in 1990, was het doel van de Poolse Beer Lovers 'Party om deel te nemen aan politieke discussies terwijl het drinken van uitstekend bier in cafés. Hoewel het feest aanvankelijk als een grap begon, ontwikkelden ze uiteindelijk een serieus platform.
De leden bleven echter hun besprekingen houden in cafés omdat dit intellectuele tolerantie, vrijheid van meningsuiting en een hogere levensstandaard vertegenwoordigde.
Na een plotselinge toename in populariteit won de Poolse Beer Lovers Party 16 zetels in het lagerhuis van het Poolse parlement bij de verkiezingen in 1991. Het succes van de partij werd grotendeels toegeschreven aan zijn humoristische naam, die hielp stemmen veilig te stellen van degenen die teleurgesteld waren in het Poolse politieke systeem van die tijd.
In 1992 splitste het feest zich op de Big Beer Party en de Little Beer Party. De Big Beer Party veranderde uiteindelijk de naam in het Poolse economische programma en verloor geleidelijk aan zijn eigenzinnigheid.
9 Piratenpartij van Zweden
Opgericht in 2006, werd de Piratenpartij van Zweden voor het eerst gezien als een beetje een grap. Vragen zoals "wie zou op een dergelijk smal platform willen stemmen" en "wie zou willen worden geassocieerd met piraten" werden opgeworpen door degenen die weinig begrip hadden van de richting van de partij.
Tot verbazing van velen echter, kreeg het feest plots succes door vragen te stellen over internetgerelateerde zaken, zoals auteursrechten en privacy. Geen enkele andere partij had deze vragen ooit gesteld. Kiezers waren blij om eindelijk hun zorgen te uiten over oudere, traditionele feesten en hun beleid.
In 2009 won de Piratenpartij van Zweden één zetel bij de verkiezingen voor het Europees Parlement. Destijds hadden slechts 18 van de 20 Zweedse zetels stemrecht. Maar dit veranderde met de ratificatie van het Verdrag van Lissabon, en de partij eindigde met twee zetels in het Europees Parlement.
8 Officiële Monster Raving Loony Party
De officiële Monster Raving Loony Party werd in 1983 in het Verenigd Koninkrijk opgericht door muzikant David Sutch (ook bekend als Screaming Lord Sutch). De slogan van het feest is "Stem op waanzin: je weet dat het logisch is."
In de loop der jaren heeft de partij enkele uiterst bizarre voorstellen gedaan, zoals "het hele land veranderen in een leuk park, acht miljoen banen creëren" en "Groot-Brittannië in 's werelds grootste belastingparadijs veranderen door de Kanaaltunnel door het Kanaal te rijden Eilanden. "Deze absurde proposities zijn niet alleen maar een grap. Leden van de officiële Monster Raving Loony Party leggen de nadruk op real-life absurditeiten.
Niettemin zijn enkele suggesties van de partij geïmplementeerd, zoals het kunnen stemmen op 18 en paspoorten voor huisdieren. Partijleden zijn gekozen voor verschillende gemeenteraadsfuncties in het hele land. Sommige van deze leden werden later burgemeesters.
7 Union Of Conscientiously Work-Shy Elements
In 1979 werd de Deense Unie van Conscientiously Work-Shy Elements opgericht door Jacob Haugaard, een acteur, muzikant en komiek. Deze politieke partij verklaarde dat iedereen het recht heeft op luiheid en pleitte voor acht uur slaap, acht uur rust en acht uur vrije tijd per dag.
In feite stond de Unie van gewetensvol werk-verlegen elementen bekend om het stellen van vragen als: "Als werk gezond is, waarom zou je het dan niet aan de zieken geven?"
Sommige van de partij's beleid omvatte grotere kerstcadeautjes en kortere lijnen in de supermarkt. Als politieke partij waren ze aanvankelijk vrij populair. Maar nogmaals, iedereen werd automatisch als lid beschouwd, tenzij ze anders verklaarden.
Na deelname aan verschillende niet-succesvolle verkiezingen won Jacob Haugaard een plaats bij de parlementsverkiezingen in 1994. Hij ontving meer dan 23.000 stemmen.
6 onafhankelijke royalistische partij van Estland
De Independent Royalist Party van Estland stond bekend om zijn humoristische uiting van protest. Tijdens de eerste post-Sovjetverkiezingen in 1992 won de partij acht zetels in het parlement, hoewel ze slechts één kroon op hun campagne spendeerden. Ze hadden wel drie komieken en stonden bekend om verontrustende en opvallende straatacties, zoals eetstakingen.
Het belangrijkste voorstel van de Onafhankelijke Royalistische Partij van Estland was om Estland te vestigen als een absolute monarchie. In 1994 schreef de partij aan Prins Edward om hem te vragen de koning van Estland te worden.
Hun belangrijkste motivatie was zeker verleidelijk: "Estse kranten zijn veel aardiger en respectvoller voor de Britse koninklijke dynastie dan de Engelse media." Helaas was het niet verleidelijk genoeg om Prins Edward te overtuigen.
Bij de verkiezingen in 1995 kregen de royalisten slechts 0,8 procent van de stemmen. Als gevolg daarvan verdwenen ze langzaam uit het politieke toneel. Desalniettemin suggereren documenten van verschillende ministers in de Estse regering dat de royalisten de afgelopen twintig jaar vele politieke beslissingen in Estland hebben beïnvloed.
5 Die Partei
Die Partei ("The Party") is een satirische politieke partij die in 2004 in Duitsland werd opgericht. Ze wordt geleid door Martin Sonneborn, copublisher van het Duitse satirische tijdschrift reusachtig.
Het feest staat bekend om het imiteren van de grootsheid van nazi-en Oost-Duitse communistische partijen. Ze hebben een jeugdvleugel genaamd "Hintner Youth", die is vernoemd naar secretaris-generaal Thomas Hintner en gebruikt de officiële groet "Hallo Hintner!"
In 2014 won Die Partei een zetel in het Europees Parlement. Aanvankelijk voerde de partij campagne voor de herbouw van de Berlijnse muur. Tegenwoordig willen ze echter de zomertijd wegnemen, terwijl ze de klokken elk najaar terugzetten om de Duitsers een extra uur slaap te geven.
Sonneborn wil ook de komkommer-krommingswet terugbrengen, die bepaalde hoe lang, hard, curvy, en groen een komkommer moet zijn. Maar in plaats van het toe te passen op komkommers, wil hij de wet aanpassen en toepassen op wapens.
4 Beste partij
The Best Party was een IJslandse politieke partij die in 2009 werd opgericht door acteur en komiek Jon Gnarr. Het feest werd gecreëerd als politieke satire om kritiek te uiten op de vorige politici die de economische inzinking van IJsland veroorzaakten.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2010 in Reykjavik won het gezelschap zes van de vijftien zetels en Gnarr werd burgemeester van Reykjavik. Maar het feestje had een coalitiepartner nodig. Vasthoudend aan de principes van zijn partij, verbood Gnarr elke partij wiens leden niet elk seizoen van de populaire Amerikaanse televisieshow hadden gezien De draad.
The Best Party bestond uit excentrieke leden, zoals muzikanten, rockers en zelfs een foodblogger. Het was dan ook geen verrassing dat groepsfoto's van dit unieke feest vaak leken op albumhoezen. Voor hun campagne, bereidde het feest de video hierboven voor die was ingesteld op Tina Turners lied 'The Best'. Het liet Gnarr zien poseren met een ijsbeer en een steen aaien.
De beloften van Gnarr waren ook vreemd. Ze bevatten een ijsbeer-display voor de dierentuin, gratis handdoeken bij openbare zwembaden en een Disneyland op de lokale luchthaven. Hoewel het aanvankelijk een grap leek, hadden zijn voorstellen eigenlijk enige logica achter de rug.
Neem bijvoorbeeld zijn ijsbeerbelofte. Vanwege het broeikaseffect zijn veel ijsberen naar IJsland gezwommen, waar ze vervolgens worden neergeschoten. Met behulp van de suggestie van Gnarr om ze in een dierentuin te zetten, kunnen de dieren worden gered tijdens het uitbreiden van de dierentuin. Dit zou leiden tot meer bezoekers en misschien een lichte economische impuls.
3 Coordinadora Reusenca Independent
De Coordinadora Reusenca Independent (ook bekend als Cori) is een Catalaanse politieke partij die werd opgericht in 2003. De partij is gevestigd in Reus en wordt geleid door Ariel Santamaria, die bekend staat om het verschijnen bij vergaderingen van de raad verkleed als Elvis Presley.
Cori nam deel aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2003 en 2007. Tijdens de laatste verkiezingen wonnen ze hun eerste zetel in de gemeenteraad van Reus. De filosofie van de partij is het Juantxisme. Volgens Cori verwijst 'Juantxi' in Reus-slang naar een actie of een persoon die 'grotesk of belachelijk' is. Tijdens de verkiezingen van 2003 was de campagneslogan 'legde een andere Juantxi in het stadhuis'.
Eenmaal gekozen, maakte Cori enkele bizarre voorstellen, zoals het bouwen van een 'sexodroom' in de stad met een bar, disco's en locaties voor paren en orgieën. Partijleden geloofden dat het bouwen van een sexodroom nieuwe banen voor Reus-bewoners zou creëren terwijl het de economie zou verbeteren door een belangrijke toeristische attractie te worden.
Het voorstel werd afgewezen, deels omdat Cori niet de exacte kosten van het bouwen en uitvoeren van het sexodrome kon aangeven. Een ander vreemd voorstel was om Sagrada Familia, de grote kerk ontworpen door Antoni Gaudi, van Barcelona naar Reus te verplaatsen. De redenering van de partij was dat de kerk in gevaar was vanwege bouwwerkzaamheden aan een spoortunnel onder Barcelona. Dit voorstel werd ook afgewezen.
2 Partidul Liber-Schimbist
Partidul Liber-Schimbist was een satirische politieke partij opgericht door Octavian Andronic in Roemenië in 1990. De term liber-schimbist in de naam van de partij is een dubbelzinnigheid die voor het eerst werd gebruikt in de komedie O scrisoare pierduta van Romanian playwright Ion Luca Caragiale.
Binnen Caragiale's spel beschrijft een van de personages zichzelf als een liber-schimbist. Een letterlijke vertaling betekent een 'voorstander van vrije handel', maar de term kan ook verwijzen naar iemand die gemakkelijk van mening verandert (afhankelijk van wat de situatie vereist). Op dezelfde manier heeft de naam van deze Roemeense politieke partij ook twee betekenissen. Het kan worden gelezen als de "Free Exchange Party" of de "Free to Change Party".
In 1990 won Partidul Liber-Schimbist één zetel in de Kamer van Afgevaardigden, die werd gevuld door Stefan Cazimir. Misschien is dit waarom Cazimir vaak ten onrechte wordt gecrediteerd als de oprichter van Partidul Liber-Schimbist.
Iedereen die zijn of haar loyaliteit van de ene politieke partij naar de andere veranderde, werd onmiddellijk een erelid van Partidul Liber-Schimbist. In 1992 veranderde de status van partijleider Stefan Cazimir in "erelid" toen hij lid werd van de sociaaldemocratische partij.
Partidul Liber-Schimbist ontbond in 1996 toen nieuwe regels in Roemenië vereisten dat elke partij minstens 10.000 leden moest hebben.
1 Rapaille Partij
Rapaille Partij (ook wel Scum Party genoemd) was een Nederlandse politieke partij die in 1921 in Amsterdam werd opgericht. Het doel van dit feest was om te bewijzen dat het politieke systeem een grap was. Nelis de Gelder, een alcoholische bedelaar en af en toe een straatartiest bekend als Had-je-me-maar, was de man die gekozen was om de Rapaille Partij te vertegenwoordigen.
De voorstellen van deze partij omvatten gratis jagen en vissen in het Vondelpark, schonere openbare urinoirs rond de Butter Markt (nu bekend als Rembrandt Square) en lagere prijzen voor brandewijn, brood en boter.
De oprichters van Rapaille Partij, die voornamelijk anarchisten en antikapitalisten waren, hadden een nette georganiseerde, succesvolle propagandacampagne met behulp van progressieve posters en reclamemateriaal. Had-je-me-maar werd verkozen in de gemeenteraad van Amsterdam.
Verontwaardigd over de verkiezing van Had-je-me-maar, ging de hoofdmagistraat van Amsterdam regelrecht naar het Nederlandse parlement om een oplossing te zoeken. Gelukkig voor de magistraat, had het parlement al een noodwet voorbereid om Had-je-me-maar te diskwalificeren om plaats te nemen in de gemeenteraad.
Hun actie was echter niet nodig. Had-je-me-maar werd een paar dagen voor de verkiezingen dronken gepakt en kon zijn plaats niet tijdig innemen. Als gevolg hiervan werd hij gediskwalificeerd om in de raad te dienen, en de Rapaille Partij werd korte tijd later ontbonden.