10 Rariteitenkabinet van het Britse parlement

Het VK ondergaat momenteel zijn verkiezingsproces, dus het leek ons ​​gepast om deze lijst nu te publiceren. Het Britse parlementaire systeem is interessant en veel andere landen baseren hun systeem daarop. Hopelijk laat deze lijst ons allemaal achter met een beter begrip van dat systeem.

10

Geen grondwet

Of om nauwkeuriger te zijn, er is geen enkel document waarin wordt uiteengezet hoe het land moet worden bestuurd. Het Verenigd Koninkrijk is een van de weinige landen zonder een geschreven grondwet (de anderen zijn Israël, Nieuw-Zeeland en San Marino), maar vertrouwt in plaats daarvan op een groot aantal afzonderlijke wetten en tradities die zich over honderden jaren hebben ontwikkeld.

Een verrassend aantal kenmerken die centraal staan ​​in het Britse politieke systeem zijn niets anders dan conventies. Er is geen grondwettelijke vereiste voor bijvoorbeeld een premier, het is gewoon een rol die zich in de loop van de tijd heeft ontwikkeld.

Het ontbreken van een concrete grondwet zal waarschijnlijk in de nabije toekomst een serieus politiek debat worden, nu de liberaal-democratische partij campagne begint te voeren voor constitutionele hervormingen.

9

Koninklijke instemming

Voordat een wet wet kan worden, moet de koningin haar goedkeuring of 'koninklijke toestemming' geven. Ze heeft nog steeds de bevoegdheid [de] toestemming te verlenen [te weigeren] of de koninklijke instemming met een wetsvoorstel van het Parlement [uit te stellen].

In werkelijkheid heeft geen enkele vorst een wetsvoorstel geweigerd dat door het parlement is aangenomen sinds 1708, dus aangenomen wordt dat de koningin instemt met elke parlementaire wet die haar wordt voorgelegd.

8

Stemsysteem

Het aantal stemmen dat een partij krijgt en het aantal stoelen dat ze in het Parlement winnen, laten zelden een relatie zien. Kiezers kiezen een kandidaat voor hun omgeving en de persoon met de meeste stemmen wint de stoel. Als een kandidaat wint met 60% van de stemmen, wordt de andere 40% van de stemmen verdisconteerd.

Een eenvoudig systeem, maar in een land met drie grote partijen, kan het een aantal anomalieën veroorzaken die sommige mensen ertoe hebben gebracht zich af te vragen hoe representatief het stemsysteem is. Die kortingsstemmen stijgen snel en kunnen leiden tot resultaten zoals de verkiezing van 2005 waarbij de PvdA slechts 37% van de stemmen kreeg, maar 55% van de zetels en de liberaal-democraten kregen 22% van de stemmen maar slechts 9% van de zetels .

Het stemsysteem heeft echter de neiging om een ​​duidelijke algemene winnaar te produceren die ons leidt naar ...

7

De premier kiezen

Britse burgers hebben geen zeggenschap over wie PM wordt - het beste wat ze kunnen doen is stemmen op het parlementslid en de hoop van hun partij. Zoals je zou verwachten van een systeem dat gebouwd is op oude conventies, is het proces om te beslissen wie PM wordt, verre van ongecompliceerd. Nadat de resultaten van de algemene verkiezingen bekend zijn gemaakt, gaat de leider van de partij met een algehele meerderheid (dwz met meer parlementsleden dan alle andere partijen bij elkaar) naar Buckingham Palace en vraagt ​​de koningin toestemming om een ​​regering te vormen. Gelukkig voor hen is er nog een afspraak dat de koningin nooit nee zal zeggen tegen de leider van het grootste feest.

Het systeem is niet erg democratisch in feite heeft bij de meeste verkiezingen minder dan 40% van de mensen voor de grootste partij gestemd. Sommige partijen staan ​​hun parlementsleden toe om de partijleider te kiezen - niet

6

Hung Parliament

Het stemsysteem zorgt er meestal voor dat de winnende partij een sterke algemene meerderheid heeft, maar af en toe leveren de stemmen geen duidelijke winnaar op. Deze 'opgehangen parlementen' dwingen de partijen met een aanzienlijk deel van de zetels om deals te sluiten, soms komen twee van hen overeen om samen te werken tot de volgende verkiezingen.

Als geen van de partijen samen kan werken om een ​​algemene meerderheid te vormen, is de afspraak dat de vorige premier in functie blijft. Dit betekent dat de mogelijkheid bestaat dat Labour derde wordt in de verkiezingen van 2010, maar Groot-Brittannië heeft nog steeds een premier van Labour!

5

Een verkiezing oproepen

Er is geen vaste tijd tussen de verkiezingen. De wet stelt dat een regering minstens om de vijf jaar een verkiezing moet hebben, maar een verkiezing kan op elk moment binnen die tijd worden opgeroepen. De koningin heeft de ultieme macht over de ontbinding van het parlement, maar de conventie staat de premier toe te kiezen wanneer dit zou moeten zijn.

Wanneer de premier besluit dat de tijd rijp is om een ​​verkiezing te houden, vragen zij de koningin en vragen haar het parlement te ontbinden. Dit is vaak een voordeel voor de regering, die meestal wacht totdat ze in populariteit zijn voordat ze de stemming voor het publiek brengen.

4

huis van Afgevaardigden

De parlementsleden die in het Lagerhuis zitten zijn niet de enige politici in het Parlement, hoewel je het je zou kunnen vergeven als je dat denkt. Het Parlement heeft ook een bovenkamer van 'Lords Temporal', benoemd door de koningin op aanbeveling van de regering en 26 prominente bisschoppen van de Anglicaanse kerk.

Alle wetsvoorstellen die met goed gevolg door het Parlement zijn aangenomen, worden besproken en geratificeerd door het House of Lords. De heren kunnen en willen wetsvoorstellen afwijzen, maar de uiteindelijke macht ligt bij het Lagerhuis, dat de 'Parliament Acts 1911 en 1949' kan aanroepen om de rekening ongeacht te geven. Dit is pas sinds 1911 zeven keer gebeurd, voor het laatst in 2004 om de jacht met honden te verbieden.

Omdat de bovenkamer niet-geselecteerd is en uiteindelijk machteloos tegenover het Lagerhuis staat, zijn er oproepen tot verandering van sommige parlementsleden die de voorkeur geven aan een gekozen tweede huis dat vergelijkbaar is met het Congres in de VS.

3

Unparliamentary Language

Tijdens een sessie mogen Kamerleden geen taal gebruiken die de waardigheid van het Parlement zou kunnen beledigen. Dit omvat meestal vloeken, persoonlijke beledigingen en, het ernstigst, beschuldigen een parlementslid van oneerlijk zijn. Veel woorden zijn door de luidsprekers van de Tweede Kamer als niet-parlementair beschouwd, inclusief 'lafaard', 'guttersnipe', 'hooligan', 'leugenaar', 'verrader' en 'git'.

Veel parlementsleden hebben de kunst van het beledigen geperfectioneerd, terwijl ze berisping van de huisspreker vermijden en genieten van het spotten met rivalen zoals 'zuinig zijn met de waarheid' als ze liegen of 'ongewoon moe' zijn als ze dronken zijn.

2

The Ceremonial Mace

De Foelie van het Lagerhuis is een sierlijke gouden staf die in het midden van de kamer rust wanneer het Parlement in zitting is. Het personeel vertegenwoordigt het gezag van de koningin en moet aanwezig zijn in de kamer voor de vergadering van het huis om legaal te zijn.

De foelie heeft in de loop van de decennia een eerlijk deel van de actie gezien, gegooid, weggerukt en zelfs geworsteld door parlementsleden die protesteerden tegen de beslissingen van het Parlement. In 2009 werd Labour-lid John McDonnell geschorst wegens het oppikken van het personeel en het verstoren van een debat over de uitbreiding van Heathrow Airport, Londen.

1

Parlementaire stemming

The House of Commons maakt gebruik van een oude en nogal excentrieke manier van stemmen. Nadat de stem door de voorzitter van het Parlement is aangekondigd, krijgen de aanwezige parlementsleden acht minuten om zich te vestigen in een van de twee kamers - de 'aye' of de 'nee'-kamer. Als de tijd voorbij is, worden de deuren vergrendeld en worden de parlementsleden opgesteld om te worden geteld.

Staatssecretarissen en zelfs de premier stemt over belangrijke zaken en kan vaak worden gezien als klauteren voor de juiste kamer tussen de anderen. Ondanks dat het belachelijk lijkt, biedt het stemsysteem een ​​uitstekende gelegenheid voor parlementsleden om met de premier en de rest van de regering te praten.