Delen:
10 rare dingen die op een dag Noord-Korea kunnen redden
Het "Hermit Kingdom" van Noord-Korea is een woeste, despotische toestand die de VN heeft vergeleken met nazi-Duitsland. In de twee weken die nodig zijn om dit artikel te schrijven, heeft het land vier raketten in de Zee van Japan laten vallen en hebben zijn leiders verwezen naar het Internationaal Strafhof. Zeker als ergens niet meer te redden is, is het de DVK.
Of is het? Ongelooflijk genoeg zijn enkele lichtpuntjes erin geslaagd deze sombere communistische staat binnen te dringen. De huidige factoren - sommige klein, een beetje enorm - zouden grote veranderingen kunnen aankondigen. Dingen zoals…
10 Worstelen
http://www.youtube.com/watch?v=w8U0ldmyNzY
Antonio Inoki is een voormalig worstelaar en nu lid van het Japanse parlement dat regelmatig Noord-Korea als particulier bezoekt. Deze zomer is hij van plan een Pyongyang-worstelevenement te houden, waardoor hij klinkt als het Japanse equivalent van Dennis Rodman. Tenminste, totdat je je realiseert dat Inoki serieuze resultaten krijgt.
Als een direct gevolg van zijn rapport met de DVK is Inoki erin geslaagd een ontmoeting tussen het Kim-regime en Japan te organiseren over de historische ontvoering van Japanse burgers. Dit is zo'n beladen probleem voor beide landen dat ze nooit diplomatieke banden hebben gelegd; ze zover krijgen dat ze erover praten, is net zoiets als Hamas en Benjamin Netanyahu vragen een snelle deal over de Tempelberg te verslaan. Als de bijeenkomst goed verloopt, kan dit mogelijk leiden tot een normalisering van de betrekkingen tussen de twee landen, of in ieder geval tot het soort dooi dat niet is gezien sinds de Sovjetunie instortte.
9 De middenklasse
Het leven in Noord-Korea is verdeeld in twee groepen: de insiders van de partij en alle anderen. Het partijfeest heeft geld, banen en een kleine mate van vrijheid. Iedereen heeft ellende, ondervoeding en geen wereldse bezittingen. Tenminste, zo was het totdat de handelaars langs kwamen.
In de afgelopen tien jaar zijn er in de DVK kleine groepen handelaars verschenen. Vaak niet aangesloten bij de partij en de kost verdienen door illegaal goederen uit Zuid-Korea en voedsel uit China te importeren, kunnen ze op het punt staan de revolutie teweeg te brengen die het Noorden zo dringend nodig heeft.
Dankzij een chronisch tekort aan alles, worden deze handelaren in handelaars de nieuwe rijken van Pyongyang. En omdat ze daar komen door spullen te verkopen die gewone Noord-Koreanen echt willen, heeft het regime het onmogelijk gevonden ze uit te roeien.
Ze zijn een Noord-Koreaanse middenklasse en de geschiedenis heeft herhaaldelijk aangetoond dat er niets beters is om positieve sociale verandering te sturen. In het veertiende-eeuwse Venetië veranderde de opkomst van een grote middenklasse de stadstaat in een wereldwijde grootmacht. In de jaren vijftig van de vorige eeuw heeft een enorm uitdijende middenklasse de sociale rechten voortgestuwd en de machtigste natie gecreëerd die de wereld ooit heeft gekend. Op dit moment worden miljarden mensen in Azië arm en in een veilig leven gebracht, terwijl de middenklasse van het continent supernova wordt. Kan hetzelfde gebeuren in Noord-Korea? De tijd zal het leren.
8 muziek
In 2008 werd voor het eerst het volkslied van de Verenigde Staten op Noord-Korea gespeeld.
De gelegenheid was een bezoek van het New York Philharmonic Orchestra, een persoonlijke poging tot op muziek gebaseerde diplomatie met het psychopathische regime. Hoewel het Noorden routinematig heeft gedreigd om de VS van de kaart te vegen, zag het Philharmonisch bezoek de twee vlaggen van het land zij aan zij in Pyongyang gedrapeerd. Nog opmerkelijker was dat toen de Star Spangled Banner werd gespeeld, hooggeplaatste Noord-Koreaanse functionarissen in het publiek respectvol stonden voor de duur - iets dat je in normale omstandigheden zou verwachten dat ze worden beschoten.
Hoewel symbolische handelingen moeilijk te vertalen zijn naar de fysieke realiteit, hebben soortgelijke concerten ongelooflijke effecten gehad. Een bezoek van het Boston Symphony Orchestra aan Rusland in 1956 betekende het begin van een langdurige warme periode in de betrekkingen tussen de USSR en de VS. Een vergelijkbaar bezoek aan China door het Philadelphia Orchestra in 1973 hielp het einde van de Culturele Revolutie te markeren.
7 Chocolade
Voor de meeste Noord-Koreanen betekent "een uitgebalanceerd dieet" "niet uithongeren". Maar er is een deel van het land waar de zaken een beetje anders zijn. In het Kaesong-complex nabij de gedemilitariseerde zone zorgen Zuid-Koreaanse fabriekseigenaren ervoor dat hun Noordelijke werknemers fatsoenlijk eten krijgen, inclusief chocoladetaarten.
Een eenvoudige snackcake voor Zuid-Koreanen, deze "Choco Pies" worden enorm gewaardeerd op de zwarte markt in Noord-Korea. CNN meldt dat ze elk voor $ 10 verkopen (een mogelijke overdrijving, want dat is meer dan een weekloon in het complex). Proeven, anders dan ooit geproduceerd door door de overheid gecontroleerde Noord-Koreaanse voedselfabrieken, zijn Choco Pies een teken van subversie in het noorden geworden, een vleugje decadentie die door het systeem is geglipt. Zoals de London Review of Books het formuleerde, onthult de Choco Pie-rage "een gevoeligheid voor invloeden van buitenaf in een samenleving die algemeen als ondoordringbaar wordt beschouwd."
Dit is niet alleen lege retoriek. Het verlangen naar een goed leven in West-Duitsland was een van de redenen waarom inwoners van Oost-Berlijn de Muur verscheurden. Met tienduizenden Noord-Koreanen die nu via Kaesong het Zuid-Koreaanse leven hebben ervaren, zijn ze misschien niet meer zo bereid om alles te geloven wat hun 'geliefde leider' hen vertelt. Op hun eigen manier kunnen deze kleine snacks ooit bijdragen aan een sociale revolutie.
6 voetbal
Logica vertelt ons dat Zuid-Korea en de DVK dodelijke vijanden zouden moeten zijn. En dat zijn ze in de meeste opzichten. Maar er is één ding dat consequent de twee naties bijeenhoudt en de spanningen hielp ontdooien, zelfs in de slechtste tijden: voetbal.
Het klinkt gek, maar de toewijding van de naties om een bal door een veld te trappen heeft enkele tastbare, positieve gevolgen gehad. In 2002 koos de DVK-staatstelevisie ervoor om de Wereldbekerwedstrijden van Zuid-Korea uit te zenden en de inwoners van Pyongyang aan te moedigen hun dodelijke vijanden op te vrolijken. Toen het zuidersteam de halve finale bereikte, stuurde een van de topambtenaren van het Noorden zelfs een felicitatieboodschap over de grens en beweerde dat het succes van het team fungeerde als een blauwdruk voor het verenigen van de twee Korea's.
Als een direct gevolg van deze voetbaldiplomatie, organiseerde Seoul twee voetbalwedstrijden. Bij één van de wedstrijden stond het hele stadion van 60.000 Zuid-Koreanen op en begon te zingen voor een 'verenigd vaderland'. Het laat zien dat zelfs na 50 jaar bittere rivaliteit, de hoop op eenwording nog steeds leeft.
5 Privé-onderwijs
Wat denk je dat er zou gebeuren als je Noord-Korea binnen zou lopen en mensen westerse waarden gaat leren? Nou, als je toevallig in dienst bent van de Pyongyang Universiteit voor Wetenschap en Technologie, is het antwoord: ze zullen je betalen.
Gefinancierd door evangelische christenen en het bevorderen van de leer van het kapitalisme en het creëren van civiele technologie, is de universiteit misschien gewoon een spelwisselaar op de lange termijn. Leraren mogen zich verdiepen in onderwerpen die de DVK-regering als verboden beschouwt, en studenten worden aangemoedigd om westerse bedrijfspraktijken te leren.
Het regime hoopt dat de universiteit een nieuwe elite zal produceren die in staat is om de economische problemen van het land op te lossen. De universiteit hoopt dat het geven van toegang tot westerse ideeën en relatief ongefilterde internettoegang hen meer ontvankelijk zal maken voor de buitenwereld. Net zoals idealistische jonge Chinezen in de jaren '70 en '80 het land naar zijn meer open, moderne vorm hebben gedirigeerd, bestaat de kans dat de afgestudeerden van Pyongyang University op een dag hetzelfde zullen doen voor de DVK.
4 Hostingwedstrijden
http://www.youtube.com/watch?v=LC1TzYP60p4
Terwijl het kijken naar Zuid-Koreaanse voetballers op tv Noord-Koreanen opwarmde naar hun zuidelijke buren, zou het hosten van hun eigen evenementen de kloof verder kunnen helpen overbruggen. Weet je nog hoe we zeiden dat de Star Spangled Banner in 2008 voor de eerste keer in Noord-Korea werd gespeeld? Welnu, 2013 leverde een soortgelijke verrassing op. Nadat een Zuid-Koreaan goud won in het Interclub Gewichthefkampioenschap van Pyongyang, stond het hele stadion voor het Zuid-Koreaanse volkslied.
Hoewel het moment puur symbolisch was, was het niettemin baanbrekend. Het duurde slechts enkele maanden nadat het Noorden de totale nucleaire oorlog had bedreigd, het was een belangrijke concessie om de spanningen op het schiereiland te verminderen.
Andere sportevenementen hebben ook in het afgelopen decennium een rol gespeeld. In 2005 werd een inter-Koreaanse marathon gehouden in de hoofdstad van het noorden. In een ongekende beweging liet de DVK de Zuid-Koreaanse agenten schijnbaar ongeorganiseerd chatten met hun Noordelijke tegenhangers. In februari 2013 bood het Noorden zijn skioord aan voor Zuid-Koreaanse atleten die trainden voor de Olympische Winterspelen van 2018.
Betekenen zulke kleine momenten echt iets in het aangezicht van een brutaal regime? Welnu, in 1971 slaagde een enkel pingpong-spel er in om rechtstreeks naar de VS en China te leiden en normale relaties tot stand te brengen. Als sport het meest moorddadige regime in de geschiedenis kan ontsluiten, kan het misschien hetzelfde doen voor Noord-Korea.
3 Toerisme
http://www.youtube.com/watch?v=ykt9Q_S-eN4
Elk jaar betalen ongeveer 3000 toeristen goed geld om Noord-Korea te bezoeken. Reacties op deze statistiek variëren van gematigdheid tot milde afkeer dat mensen bereidwillig het Kim-regime financieren. Maar het toerisme zou de Noord-Korea zelfs kunnen helpen pacificeren.
Dankzij de botsing van culturen die het toerisme onvermijdelijk met zich meebrengt, hebben onderzoekers ontdekt dat het vrij goed is in het onschadelijk maken van internationale spanningen. Dan zijn er de basisrealiteit van een toeristische economie. Als het je primaire doel is om bezoekers prettige ervaringen te bieden, moet je ervoor zorgen dat je ze niet afschrikt met constante bedreigingen van een nucleaire oorlog.
Maar zijn er 3000 per jaar genoeg om dergelijke veranderingen aan te brengen? Welnu, er zijn tekenen dat het land veel meer bezoekers wil aantrekken en een uiteindelijk toeristisch "paradijs" wordt. Als het hen uit de nucleaire bommenbouw haalt, kan dat alleen maar een goede zaak zijn.
2 Kapitalisme
Wat hebben Rusland, China, Vietnam en Cuba met elkaar gemeen? Antwoord: Het zijn allemaal communistische staten die hun deuren (in verschillende mate) hebben geopend voor het kapitalisme. En Noord-Korea volgt dit voorbeeld.
In 1991 noemde het Kim-regime het kleine stadje Rason een "speciale economische zone" waar de normale DVK-regels niet van toepassing zijn. Hoewel de vooruitgang glazig langzaam is, zijn er tekenen dat Rason nu een aantrekkelijke propositie wordt voor Chinese investeerders. In 2011 heeft de New York Times meldde dat het gebied op weg was naar 'een markteconomie'. In 2013 investeerde Beijing miljoenen in de stad.
Voor het regime zou een kapitalistische hausse in Rason onbedoelde neveneffecten kunnen hebben. Voordat China in het begin van de jaren 80 begon met het kapitalisme, was het een ramp voor de mensenrechten. Snel vooruit naar 2014 en de zaken zijn aanzienlijk verbeterd. Er zijn aanwijzingen dat de komst van internationale multinationals de rechten van werknemers rechtstreeks verbeterde, en de dagen van door de staat gesanctioneerde pogroms en massale hongersnoden zijn allang voorbij.
Voor gewone Noord-Koreanen zou een vergelijkbare overgang hun leven enorm kunnen verbeteren.
1 keer
Richt uw ogen op elk rapport met betrekking tot Noord-Korea en het kan behoorlijk hopeloos lijken. Over het hele land worden uitgehongerde mensen routinematig verkracht, gemarteld, verdwenen of geëxecuteerd voor dergelijke misdaden als grapjes over Kim Jong-Un. Ondervoeding is endemisch en het nucleair bewapende regime zou waarschijnlijk Zuid-Korea en Japan vernietigen als het binnengevallen zou worden.
En toch, niets duurt voor altijd. Al veertig jaar was Albanië onder Enver Hoxha drukkender en afgesloten dan zelfs Noord-Korea. Toch zakte de dictatuur uiteindelijk omver, en het leven verbeterde langzaam. Gedurende 50 jaar werd Myanmar geregeerd door een gekke dictator en een wrede militaire junta. Toen, ongeveer twee jaar geleden, begon er onverwacht iets als democratie op te duiken. Zelfs de langdurige Edo-periode van Japan - die de landsgrenzen stevig gesloten zag en de opkomst van een repressieve militaire dictatuur - vouwde uiteindelijk na 260-oneven jaren.
Dus ja, het ziet er hopeloos uit. En over 50 jaar zullen we misschien onze handen schudden naar de gekke kleinzoon van Kim Jong-Un. Maar het afschuwelijke lijden van het Noord-Koreaanse volk kan niet eeuwig duren. Het kan volgend jaar zijn, het jaar erna of een eeuw later. Maar op een dag zal de nagedachtenis van de Kim-dynastie in de vuilnisbak van de geschiedenis worden geschopt en zullen de mensen in Noord-Korea eindelijk gewone, gelukkige levens kunnen leiden.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.