Delen:
10 moderne humanitaire rampen De wereld negeert
Wanneer een crisis plaatsvindt, horen de meesten van ons er voor het eerst over op het nieuws, maar niet elke crisis wordt op dezelfde manier gemeld. Terwijl het bloedbad in Syrië en de situatie in Oekraïne van muur tot muur dekking hebben gekregen, kunnen honderden even afschuwelijke rampen niet eens een blik krijgen.
10Eritrea's vluchtelingencrisis
Kun je Eritrea op een kaart zetten? Zo niet, schaam u dan niet; het is een van de meest ondergemelde landen, ondanks het feit dat het de thuisbasis is van een van 's werelds ergste dictaturen. Onder president Isaias Afewerki worden kinderen gerekruteerd om als soldaat te worden gebruikt, duizenden worden gedwongen tot slavenarbeid en onschuldige mensen worden routinematig ontvoerd. Het is niet verwonderlijk dat duizenden ervoor kiezen om het land te ontvluchten. De resultaten zijn niet mooi.
Eritrea handhaaft een "shoot to kill" -beleid voor elke burger die zijn grenzen verlaat. Degenen die overleven, belanden vaak in gevangeniskampen in de buurlanden of worden simpelweg opgepakt en teruggevoerd naar Eritrea. Degenen die wel terugkeren, worden over het algemeen nooit meer gezien.
In oktober 2013 gaf de VN toe dat de vluchtelingensituatie "hopeloos somber" werd. Met ongeveer 300.000 vluchten per jaar vanuit Eritrea, bereikt het een breekpunt. Toch krijgt Eritrea niet meer dan een voetnoot op de meeste nieuwssites, als dat zo is.
9Mali's voedseltekort
Eind 2013 vernietigden VN-troepen een terroristische opstand in het noorden van Mali. Hoewel een grootschalige gruweldaad was afgewend, hadden al deze gevechten een onverwacht effect. De gemeenschappen die het hardst werden getroffen door de recente droogte, merkten dat ze het volgende jaar niet in staat waren om een oogst te produceren. Het resultaat is een voedselcrisis die op elk moment wanhopig kan worden.
Volgens World Vision lopen meer dan drie miljoen Malinees het risico op te weinig voedsel te hebben in de komende zes maanden. Op dit moment zijn er al 800.000 mensen aan het verhongeren, en ondervoeding veroorzaakt grote schade aan de gezondheid van 400.000 kinderen. Tegelijkertijd maakt een gebrek aan financiering het moeilijk voor hulporganisaties om veel te doen aan de zich ontvouwende ramp.
Zonder een wonder is de kans groot dat de komende zes maanden de honger, ellende en dood overspoeld worden door het Malinese landschap. Er wordt momenteel verwacht dat 50.000 kinderen zullen sterven in doodsangst.
8Colombia's Forgotten Displaced
Sinds 1964 bevindt Colombia zich in een staat van constante burgeroorlog. Linkse terreurgroepen FARC en ELN hebben grote delen van het land tot no-go-gebieden gemaakt. Hoewel de oorlog zelf routinematig wordt gerapporteerd in de wereldpers, is één aspect minder bekend - het lot van Colombia's 4,9 miljoen interne vluchtelingen.
Daklozen, straatarm en door hun eigen regering genegeerd, nemen de ontheemden in Colombia de hoofdrol in hun eigen slow-motionrampfilm. Specialistische liefdadigheid IDMC schat dat 94 procent van hen in armoede leeft. "Extreme armoede" plaag 77 procent van hen. Dit betekent dat ze moeten rondkomen van minder dan $ 1,25 per dag.
Voor de meeste van deze vluchtelingen betekent het leven gewelddadig aangevallen worden in sloppenwijken, gekidnapt en verkracht, of gedwongen om een krijger te worden voor de FARC. De Colombiaanse regering beschouwt ze ondertussen als hinderlijk, eentje die je het best bent vergeten.
Op dit moment is de hoop groot dat 2014 het jaar zal worden waarin FARC eindelijk zal ontwapenen, waardoor de langstlopende burgeroorlog tot een einde komt.
7Cameroon's Health Crisis
Kameroen is veel minder bekend dan zijn beruchte buur, het door conflicten geteisterde Nigeria. Maar het land lijdt aan een crisis die bijna net zo slecht is als de huidige die over zijn grenzen brouwt. In Kameroen staat de gezondheidszorg op het punt van ineenstorting.
Een ineenstorting van de gezondheidszorg zou al erg genoeg zijn, zelfs in de gezondste samenleving. Maar in Kameroen zou het een doodvonnis voor het hele land kunnen zijn. HIV-tarieven zijn al van de schaal. Meer dan 50.000 kinderen lijden aan de ziekte en nog veel meer hebben hun ouders zien wegkwijnen tot niets. Met niemand om voor hen te zorgen, hebben honderdduizenden kinderen nu honger - wat resulteert in een tweede epidemie van ernstig ondergewicht.
Als dit allemaal niet erg genoeg was, is malaria ook endemisch in de regio en draagt het bij aan de stratosferische kindersterfte in Kameroen.
6Burma's ethnische zuiveringsbeleid
Toen de winnaar van de Nobelprijs voor de vrede, Aung San Suu Kyi, onverwacht werd vrijgelaten uit haar Myanmar-gevangenis en vervolgens werd verkozen in 2012, verklaarden velen de ramp met de mensenrechten van het land beëindigd. Maar hoewel de militaire junta misschien is verdwenen als een kracht voor het kwaad, is er iets nieuws in de plaats gekomen: etnische zuivering.
Sinds 2012 is Myanmar's kleine moslimminderheid het doelwit geweest voor uitroeiing door gewelddadige boeddhistische milities. Terwijl lokale politie en militair personeel toekijken, zijn huizen platgebrand, lijken verminkt en zijn kinderen vermoord. Degenen die ontheemd zijn door het geweld - bijna een kwart miljoen mensen - worden routinematig naar kampen gedreven met ontoereikende sanitaire voorzieningen, wat leidt tot nog meer doden.
Human Rights Watch heeft de regering beschuldigd van 'door de staat gesponsorde discriminatie' en noemde de moorden een poging tot etnische zuivering. Helaas heeft hun rapport weinig publieke aandacht gekregen.
5Kosovo's Roma-probleem
Kosovo was de laatste grote vluchtelingencrisis van de 20ste eeuw. Honderdduizenden werden ontheemd door het conflict en duizenden anderen werden gedood. Maar misschien heeft geen enkele etnische groep zoveel geleden als de Roma van Kosovo.
In de loop van 16 wrede maanden zagen 9 van de 10 Romani hun huizen vernietigd en hun wijken afgevlakt. De overlevenden vluchtten of trokken op weg naar vluchtelingenkampen met weinig sanitaire voorzieningen, onvoldoende huisvesting en dodelijke chemicaliën die de grond verontreinigden. En raad eens? Bijna 15 jaar na het einde van de gevechten zijn er nog steeds veel van hen over.
Om de omstandigheden in deze kampen belachelijk te noemen, zou een understatement zijn.In het Konik-kamp in Montenegro worden families in containers vervoerd en weggegooid. Tijdens de brute winter van 2012 werd het hele kamp verlaten zonder elektriciteit. Degenen die gehuisvest waren in het nu gesloten Mitrovica-kamp werden blootgesteld aan niveaus van lood die zo toxisch waren dat ze misvormingen bij kinderen veroorzaakten.
Hoewel velen inmiddels zijn teruggekeerd naar de Kosovaarse samenleving, heeft dit geleid tot een terugkeer naar discriminatie en extreme armoede.
4The Plight Of Liberia's Children
In januari 2014 maakte de Liberiaanse regering een schokkende aankondiging: Van alle gevallen van verkrachting die in 2013 aan de politie werden gemeld, ging meer dan tweederde over kinderen in de leeftijd van 3 tot 14 jaar.
Volgens UNICEF worden er elke maand meer dan 130 gevallen van seksueel geweld tegen kinderen gemeld in Liberia. Veel van de daders worden nooit voor het gerecht gebracht, zelfs niet als het resultaat moord is. Om het nog erger te maken, riskeren slachtoffers die getuigen dat ze worden verstoten door hun gemeenschap, dus misdaden worden vaak niet gemeld. Degenen die wel spreken, bevinden zich aan het verkeerde eind van een rechtssysteem dat zijn houding ten opzichte van kinderrechten zou kunnen samenvatten met een simpele schouderophalen.
Neem een stap terug en het wordt nog somberder. Liberia is een van 's werelds hotspots voor kinderhandel - een eufemisme door te zeggen dat mensen daar kinderen gevangen zetten en herhaaldelijk verkrachten zonder een enkele gewetenswesp. Lokale weeshuizen zijn berucht vanwege het prostitueren van hun gevangenen, terwijl commerciële bedrijven kinderen jonger dan 10 jaar kopen om als slavenarbeid te gebruiken. Het is alsof het land een gigantisch zwart gat is voor empathie en hoop, en de dingen laten geen teken van verbetering zien.
Migranten van 3Mexico
Het is geen geheim dat Mexicaanse arbeiders vaak naar de Amerikaanse grens trekken. Maar een deel van het verhaal wordt vaak weggelaten: de extreme gruwelen die deze migranten op hun reis tegenkomen.
Volgens Amnesty International worden werknemers die vanuit Mexico oversteken routinematig gekidnapt, verkracht en vermoord door lokale bendes. De autoriteiten reageren door niets te doen. Volgens Amnesty's schattingen resulteert deze onverschilligheid elk jaar in tienduizenden doden en aanrandingen. De liefdadigheidsorganisatie noemt het een nieuwe humanitaire crisis.
Dankzij de versterkte veiligheid en de aanwezigheid van militiebendes is het bereiken van de grens praktisch een doodvonnis geworden. Migranten worden geconfronteerd met de afgelegen gebieden van de brandende woestijn van Arizona - een gebied dat bekend staat als de Corridor of Death. Sinds 2001 heeft dit stuk wildernis 2.100 mensen gedood. Maar in de laatste vier jaar is de lichaamstelling echt van de grond gekomen, zwevend naar duizelingwekkende nieuwe hoogtepunten. Goede doelen zoals de Samaritanen noemen het een complete crisis.
De uitgehongerde kinderen van South Sudan
Net als Mali hierboven is Zuid-Sudan een regio die nog steeds gebukt gaat onder een bloedig en catastrofaal conflict. En, zoals in Mali, hebben de gevechten vreselijke, onverwachte gevolgen gehad. Omdat er dit jaar bijna niets wordt geoogst in het noorden van het land, schat men dat meer dan een miljoen kinderen op de rand van de hongerdood zijn.
Volgens liefdadigheid World Vision is ondervoeding endemisch in de regio. Om de zaken nog erger te maken, flakkert de strijd regelmatig, waardoor nog meer kinderen dakloos worden. Verloren, hongerig en in de war, velen van hen hebben hun toevlucht gezocht tot het eten van bladeren en afval. In januari 2014 hadden sommige staten letterlijk te weinig voor mensen om te eten.
UNIECF schat momenteel dat totale rampspoed alleen kan worden voorkomen door een humanitaire operatie van $ 75 miljoen te lanceren. Het raken van dat doel ziet er niet waarschijnlijk uit. Er wordt voorspeld dat een mist van dood zich in juni in Zuid-Sudan zal vestigen, wat de waarschijnlijke dood van 1,25 miljoen kinderen aangeeft.
1De Ramp van de Centraal Afrikaanse Republiek
Op dit moment zijn christelijke en islamitische milities in de Centraal-Afrikaanse Republiek één verkeerde stap verwijderd van het veroorzaken van een genocide. Een kwart van de bevolking dreigt met de dood te verhongeren. En dat is voordat we zelfs maar aan de vluchtelingencrisis komen.
In de afgelopen paar maanden hebben duizenden vluchtelingen de grens overgeslagen naar het naburige Tsjaad. Er zijn maar weinig kampen opgezet en velen zijn achtergelaten langs de kant van de weg. Bomen zijn de enige schaduw beschikbaar van de zinderende Afrikaanse zon. Eten is bijna onbestaande. En met het regenseizoen aanstaande, kan een verwoestende cholera-uitbraak slechts enkele weken ver weg zijn.
Dus wat kunnen we hieraan doen en alle andere gruweldaden op deze lijst? Realistisch gezien, waarschijnlijk niet veel. Maar we moeten deze rampen niet in duisternis laten ontplooien. Toen de aardbeving in Haïti in 2010 toesloeg, leidde de wereldwijde berichtgeving tot een recordaantal mensen dat contact opnam met het Rode Kruis om te helpen. Tot op de dag van vandaag blijft 9/11 mensen inspireren om hun tijd gratis op te geven. Als we die vreselijke rampen in het licht zouden kunnen sleuren, kunnen we misschien hetzelfde doen voor de mensen in de Centraal-Afrikaanse Republiek en de rest van de vergeten slachtoffers van onze wereld.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.