Delen:
10 Conspiracy Theories Around Brexit
De Brexit-stemming op 23 juni 2016 was een van de meest monumentale stemmen in de politieke geschiedenis. In tegenstelling tot de meeste verkiezingen of referenda, zal het resultaat van het besluit van het VK om de Europese Unie te verlaten grote gevolgen hebben voor de resterende 27 lidstaten en de rest van de wereld, zelfs volgens de normen van onze steeds meer geglobaliseerde planeet.
Zo'n grote politieke verschuiving zal onvermijdelijk verborgen blijven in complottheorieën, sommige meer gefundeerd dan andere. Hieronder staan tien van de heersende theorieën over het Brexit-proces en wat eronder ligt. Maak van hen wat je wilt.
10 EU-superstaat
Een van de belangrijkste theorieën rond Brexit, en de Europese Unie als geheel, is dat de EU geleidelijk aan het verschuiven is naar het creëren van één Europees land. Om deze theorie te begrijpen, moet u weten dat de EU is ontstaan uit wat oorspronkelijk de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal was, die na de Tweede Wereldoorlog werd gevormd. Na getuige te zijn geweest van de verwoesting van de oorlog, wilden mensen overal in Europa garanderen dat het nooit meer zou gebeuren. Een manier om dit te doen, was om hun kolen- en staalmarkten met elkaar te verbinden, wat zou helpen om de schade aangericht in de oorlog te herstellen en te voorkomen dat landen wapens aan elkaars vijanden produceren en verkopen.
Tegen de tijd dat de eigenlijke Europese Unie zelf in 1993 werd opgericht, begon Europa in veel opzichten als één land te functioneren. Er werd geld bijeengebracht, ambtenaren werden gekozen, wetten en normen werden op elkaar afgestemd en internationale projecten werden ondernomen. Euroskeptici, inclusief Brexiteers, beweren dat we steeds dichterbij een Europese superstaat komen, een homogene, cultuurloze natie die moet worden geregeerd door ongekozen ambtenaren in Brussel. De Europese hoven, het Europese volkslied, de eurovaluta en de recente toespraak over het creëren van een Europees leger zijn daar een ander bewijs van. Maar er zijn veel problemen met deze theorie.
Ten eerste zijn veel van de citaten die gelovigen gebruiken over de "grondleggers" die "Europa willen verenigen onder één regering" eenvoudig verzonnen. Ten tweede is het bijna 70 jaar geleden en we hebben nog steeds geen superstaat. Waarom een stel mannen een land willen creëren dat ze nooit zullen zien om het af te staan aan mensen die nog niet zijn geboren, is onduidelijk. De theorie negeert ook het feit dat we sinds 1979 in EU-verkiezingen hebben gestemd (een recht dat alleen zou worden uitgebreid door meer overheid te creëren), we zouden 12 koninklijke families en 24 talen hebben, en dat zoveel grondwetten de EU uitdrukkelijk verbieden volledige controle over de rechtsstaat dat het nog decennia zou duren om dit te bereiken, opnieuw smeekte het de vraag waarom politici zo hard zouden werken om een land te creëren dat ze niet zullen zien of beheersen.
Deze theorie is onlangs weer opgepakt nadat de potentiële coalitiepartner van Angela Merkel opriep tot een 'Verenigde Staten van Europa', wat een perfecte soundbite is als je zijn volgende opmerkingen negeert over individuele landen die lid zijn.
9 Straf
Een veel plausibeler theorie is dat de EU het Verenigd Koninkrijk wil straffen voor hun beslissing om te vertrekken. Een aspect hiervan is dat de andere leden niet willen vertrekken als ze zien dat het VK in chaos en recessie vervalt. Aan de andere kant, als het VK eenmaal vertrekt, wordt het een concurrent. Het idee dat de EU het VK moet toestaan om "er zijn steentje aan te doen en het ook op te eten" door hen alle voordelen van het lidmaatschap te bieden zonder er iets voor te hoeven doen, is belachelijk. Dat zou hetzelfde zijn als uw zakenpartner die zich van u afsplitst en u hen toestaat om op uw site te blijven werken, met uw apparatuur, werknemers, klanten en winst.
De EU en het VK doen gewoon het logische en onderhandelen, net zoals de EU zou doen met elke andere niet-EU-lidstaat. Het is de taak van de EU hier om de beste deal voor zichzelf en haar burgers te krijgen, waarbij niet alles zonder reden wordt weggegeven. Als het Verenigd Koninkrijk tot nu toe niet had toegegeven aan alle belangrijke kwesties, zou men gemakkelijk kunnen beweren dat zij de EU bestraffen. Het echte probleem is hier of u het doel van het meedogenloze onderhandelen van de EU beschouwt als een kwetsende zaak voor het VK of om zichzelf geen pijn te doen.
8 Verenigd Ierland
In 1919 verklaarde de meerderheid van Ierland onafhankelijkheid van het VK, hoewel Noord-Ierland bleef. Het Britse besluit om de EU te verlaten heeft geresulteerd in een groot probleem voor beide eilanden. Als het VK de EU verlaat zonder een vrijhandelsovereenkomst, moet een harde grens tussen Ierland en Noord-Ierland worden opgemaakt. Gezien de emotionele en historische context is dit voor vrijwel iedereen op het eiland onaanvaardbaar. Maar een vrijhandelsovereenkomst betekent acceptatie van EU-regels en vrij verkeer van mensen, twee van de belangrijkste redenen waarom inwoners van het Verenigd Koninkrijk verlof hebben gekozen, wat betekent dat de winnaars van het winnende verlof een dergelijke deal niet zullen accepteren. Een andere optie is om Noord-Ierland te laten opereren als onderdeel van de EU en een zeegrens tussen Ierland en Groot-Brittannië te creëren. Maar voor de unionistische meerderheid in Noord-Ierland zou een dergelijke stap een grote stap in de richting van de Ierse hereniging zijn.
Net als Schotland stemde Noord-Ierland om te blijven, maar werd gecompenseerd door stemmen in Engeland en Wales. De leidende politieke partij, de DUP, is echter pro-verlof en heeft genoeg parlementsleden om de regering van Theresa May neer te halen als ze niet doet wat ze zeggen. Dit heeft geresulteerd in een situatie waarin ze tegelijkertijd een harde Brexit forceren op hun eigen kiezers en tegelijkertijd de Brexit blokkeert voor die in Groot-Brittannië. Omdat de regering van de republiek de Brexit-onderhandelingen kan uitstellen van de voortgang naar de tweede fase, hebben ze de garantie gekregen dat er geen deal met een harde grens kan plaatsvinden.
Dit alles, gecombineerd met enkele mantel- en dolkbijeenkomsten in Dublin, heeft geleid tot beschuldigingen van velen, waaronder de eerste minister van Noord-Ierland, dat de Ierse regering in het geheim werkt aan het heimelijk verenigen van Ierland.Aangezien slechts 14 procent van de mensen in de republiek tegen hereniging is, en veel Ierse ministers openlijk pleiten, is dit geen enorme stap vooruit. De enige vraag is of de Ierse regering, en mogelijk Europa, hier echt aan werkt of gewoon probeert te voorkomen dat het geweld opnieuw terugkeert dat Ierland al zoveel jaren in de mondiale krantenkoppen heeft geplaatst.
7 Nepnieuws
Net als de verkiezing van Donald Trump is het succes van de Leave-campagne ontsierd door beschuldigingen van nepnieuws. Er zijn veel argumenten, advertenties en virale sociale media-berichten waar je op zou kunnen wijzen om dit te ondersteunen. Onder de meest bekende is de verklaring dat £ 350 miljoen per week zou gaan naar de National Health Service (NHS), een claim onmiddellijk de volgende dag ingetrokken; de verspreiding van een verkeerd weergegeven foto van een moslimvrouw die wegloopt van de terroristische aanslag in Westminster, kijkend naar haar telefoon; koppen met de tekst "Queen Backs Brexit"; en natuurlijk Russische bots.
De universiteit van Edinburgh vond meer dan 400 Twitter-accounts waarvan werd bevestigd dat ze tijdens het referendum werden gebruikt als Russische propaganda-instrumenten, terwijl Facebook heeft gezegd dat het wel is gebeurd, maar geen statistieken zal uitbrengen, gewoon zeggen dat het niet significant was. Dat is echter ook hoe het in eerste instantie de pro-Trump Russische advertenties beschreef, waarvan later bleek dat ze 126 miljoen mensen bereikten. 139 miljoen mensen hebben gestemd in de 2016 Amerikaanse verkiezingen. Of nepnieuws of Russische inmenging tijdens het referendum werd gebruikt, staat buiten kijf; het is een simpel feit. Maar er blijven vragen over de omvang, de invloed ervan en wie erbij betrokken was, met mensen zoals multimiljonair Aaron Banks die momenteel wordt onderzocht.
6 The Poison Chalice
Ondanks het feit dat hij zou blijven als premier ongeacht de uitkomst van de stemming, nam David Cameron de volgende dag ontslag. Zichtbaar emotioneel aan het eind van zijn ambtstermijn van zes jaar, zei Cameron dat hij het aan zijn opvolger overlaat om artikel 50 te activeren en het Brexit-proces te starten.
Ga de Poison Chalice binnen. Zodra Cameron aftrad, nam vrijwel iedereen aan dat onvermurwbare Brexiteer en "British Donald Trump" Boris Johnson hem zouden opvolgen. En het werd al snel duidelijk dat Johnson genaaid was, want hij bleef zitten met drie vrij onaantrekkelijke opties: om het ambt van premier op zich te nemen maar artikel 50 niet in gang te zetten, wat hem de grootste hypocriet in Groot-Brittannië zou maken; om het te activeren en om te gaan met de chaos die we nu zien ontvouwen, wat in wezen zijn carrière zou beëindigen en hem een niet te benijden plek in de Britse geschiedenis zou opleveren; of om de positie door te geven, waardoor hij er zwak en zelfs incompetent uitziet dan hij al doet.
Op een bijeenkomst waar van hem verwacht werd dat hij zijn aanbod voor premier bekendmaakte, kondigde Johnson aan dat hij niet zou vluchten nadat zijn goede vriend Michael Gove hem als onbekwaam beschreef. Johnson-supporters waren woedend dat hij zich terugtrok en zijn positie is sindsdien niet verbeterd. Als secretaris van buitenlandse zaken van Theresa May, heeft Johnson blunder gemaakt na blunder, zoals het in gevaar brengen van het leven van een gevangen Brits-Iraanse journalist en zijn Ierse tegenpartij te vertellen dat hij voorbij het hele Noord-Ierse ding wilde gaan en naar de "echte vlees "van de problemen. Ondanks het feit dat zijn goedkeuringsclassificaties fors zijn gedaald, heeft Johnson gezegd dat hij nog steeds hoopt minister-president te zijn ... maar pas nadat al deze Brexit-aanvallen voorbij zijn.
5 Derailing
Een van de meest prominente Brexit-complotten is dat het zogenaamde establishment achter de schermen aan het werk is om het hele proces te laten ontsporen en het VK in de EU te houden. Talrijke hooggeplaatste ambtenaren, zoals de Duitse minister van Financiën, Wolfgang Schauble, en de EU-onderhandelaar Michel Barnier, hebben verklaard dat het VK artikel 50 kan intrekken en tot aan het vertrek in de EU kan blijven, waardoor dit een andere theorie is die volledig aannemelijk is. .
Gezien het feit dat de stemming zo dichtbij was, en Verlof toegeeft voordat ze zich realiseerde dat ze 51,89 procent van de stemmen hadden gewonnen, om nog maar te zwijgen van de spijt die veel kiezers sindsdien hebben geuit, is het niet alleen mogelijk maar waarschijnlijk zal de meerderheid verschuiven naar Remain by de tijd dat het VK zal vertrekken in 2019. Voeg daarbij het feit dat 65-plussers, die bijna een op de vier kiezers uitmaken, de meest pro-Brexit-groep waren, met 64 procent stemmen verlof, en de slinger zelfs swingt verder naar Remain als veel van deze kiezers naar de Hemel emigreren.
Veel politici hebben gezegd dat het referendum adviserend en niet-bindend was, de voormalige premier Tony Blair heeft opgeroepen tot een tweede referendum en de tegenpartij heeft een verwijzing naar het respect voor het resultaat in parlementaire documenten geschrapt. De concessie aan de Ierse grens betekent ook dat hun Brexit-opties nu ernstig beperkt zijn. Theresa May zelf was pro-Remain en weigerde te zeggen hoe ze zou stemmen in een nieuw referendum, wat de vraag oproept: zijn de chaotische onderhandelingen slechts een list om steun te krijgen voor een tweede referendum?
4 Onderdrukking van de kiezer
Vóór, tijdens en na de stemming beschuldigden beide partijen de regering van de onderdrukking van de kiezers. Voornamelijk aan de jongere, resterende kant van het spectrum, waren 175.000 mensen ontzet toen ze ontdekten dat de stemming werd gehouden de dag na het beroemde Glastonbury-festival. Euroskeptisch parlementslid Steve Baker heeft de onderdrukkingstheorie verworpen maar misschien een beetje gecompenseerd door te zeggen dat de regering nooit een samenzwering heeft kunnen uitstellen. Beide partijen beschuldigden de regering en later ook buitenlandse hackers van het crashen van de kiezersregistratiewebsite in de laatste uren. De last-minute rush was vooral te danken aan jongere kiezers die inloggen, hoewel de overheid de deadline verlengde met 48 uur na de crash.
Britten die in het buitenland wonen, voelden zich ook bedrogen, omdat iedereen die meer dan 15 jaar buiten het land woonde niet mocht stemmen. Hoewel dit de wet was lang voordat de stemming plaatsvond, moest deze worden gewijzigd, maar dat is nooit gebeurd. Logisch volgt dat Britse emigranten er speciaal voor blijven om hun recht om te wonen en werken in het buitenland te behouden. Daarom was 72 procent voorstander van Remain en zijn sinds de stemming juridische uitdagingen aangegaan.
3 MI5 vs. pennen
Tijdens het tellen van de Schotse onafhankelijkheidsstemming in september 2014, trok een generieke video van stemmen die snel geteld werd, ire en beschuldigingen van manipulatie door de pro-onafhankelijkheid Ja-stemmers, omdat het een stapel stemmen duidelijk gemarkeerd met "Ja" onthulde maar zittend op de "Nee" tabel. Iers ironisch genoeg beweerde Rusland dat deze stem niet klopte en niet voldeed aan internationale normen, terwijl een online petitie waarin om een hertelling werd gevraagd meer dan 100.000 handtekeningen opleverde, maar nergens heen ging.
Op de dag van de Brexit-stemming had Leavers dezelfde zorgen dat de stemmen zouden worden gewijzigd, deze keer letterlijk. Alle Britse stembureaus leveren potloden aan kiezers, en Twitter was overspoeld met mensen die kiezers dwongen pennen te gebruiken, waarschuwend dat MI5 van plan was de stemmen handmatig te wijzigen. Eén vrouw beweerde zelfs dat een overgebleven kiezer de politie had gebeld omdat ze haar pen leende aan andere verlofstemmers. Waar deze theorie precies vandaan kwam, is onduidelijk, maar het lijkt erop dat MI5 geen plannen had om de stemmen te veranderen of dat ze door de machtige pen werden gedwarsboomd.
2 Blijf planten
Nadat de stemmingsactie haar inmiddels beruchte £ 350 miljoen per week aan de NHS onthulde, verliet parlementslid Sarah Wollaston haar baan en begon campagne te voeren voor de overgebleven kant. Enkele ogenblikken nadat dit was aangekondigd, sprongen er talloze campagnevoerders van Leave in om ervoor te zorgen dat iedereen zich ervan bewust was dat ze de hele tijd een Remain-fabriek was en dat dit altijd al het plan was. Anderen suggereerden dat ze omgekocht was of dat ze de opdracht hadden om van kant te wisselen.
Kort nadat ze de overstap had aangekondigd, beweerde Wollaston dat er nog vele anderen in de campagne verlof waren die begonnen te twijfelen aan hun zaak, wat speculatie opwekte dat Remain de hele tijd een massale exodus had gepland om de campagne Verlof in diskrediet te brengen op het laatst minuut. Barones Sayeeda Warsi kreeg vergelijkbare beschuldigingen toen ze naar Remain verhuisde, hoewel gezien de context van het referendum een Moslimvrouw die van kant wisselt waarschijnlijk niet te veel kiezers zou overtuigen om te volgen. Planten of niet, geen uitval vond plaats en hun uitval had weinig of geen invloed op de kiezers.
1 Robert Mercer
Robert Mercer is een Amerikaanse miljardair en was de grootste donor voor de verkiezingscampagne van Trump. Mercer is de eigenaar en eigenaar van intellectueel eigendom van twee grote dataffirma's, het Amerikaanse, in het Verenigd Koninkrijk gevestigde Cambridge Analytica en het Canadese AggregateIQ. Steve Bannon, de 'CEO' van de Trump-campagne, is goede vrienden met Nigel Farage en was op een gegeven moment de vice-president van Cambridge Analytica, die de in Engeland gevestigde datafirma SCL Elections opzette. Farage is ook zeer bevriend met Mercer, wat misschien verklaart waarom Cambridge Analytica besliste om hun diensten gratis aan de Trump-campagne te leveren.
AggregateIQ daarentegen ontving £ 3,9 miljoen door de campagne Stemverlof, de helft van hun totale financiering. Stemverlof schonk ook £ 625.000 aan een jonge modestudent genaamd Darren Grimes in de laatste week van de campagne, evenals £ 100.000 aan de pro-Leave groep Veterans for Britain. AggregateIQ ontving een extra £ 50.000 van Grimes en £ 32.750 van de DUP.
Omdat het VK wetten heeft die buitenlandse bedrijven beletten zich met hun verkiezingen te bemoeien, uitgaven voor £ 700.000 oplegt aan campagnes en coördinerende campagnes vereist om gezamenlijk hun uitgaven te claimen, werden er beschuldigingen geuit dat deze rommelige mengelmoes van donaties en freebies simpelweg de wet moest omzeilen. Omdat Mercer de intellectuele eigendom van Aggregate IQ bezit, kon Cambridge Analytica al hun gegevens ook gratis gebruiken. Je zou kunnen zeggen dat het gebruik van dezelfde gegevens geen coördinatie is, maar onthoud dat een gelekte e-mail van parlementslid Steve Baker, dezelfde persoon die de theorieën over de onderdrukking van de kiezer ontkende, onthulde dat hij zei dat Stemmen verlof "zoveel mogelijk geld kon spenderen" om te winnen "door bedrijven te gebruiken die juridisch van elkaar zijn gescheiden. Mercer en zijn datafirma's zijn nu onderworpen aan onderzoek in zowel de VS als het VK en hebben de verslaggever bedreigd die dit verhaal met juridische stappen heeft gebroken.