Top 10 vrouwelijke avonturiers

Wanneer we aan avonturiers en ontdekkingsreizigers denken, is het gebruikelijk om aan mannen te denken, baard en grimmig, op zoek naar nieuwe landen of opwinding. De geschiedenis is echter bezaaid met vrouwen die de trend hebben doorgemaakt om thuis te blijven en op avontuur te gaan. Hier zijn tien vrouwen die de wereld hebben overgereisd en avontuurlijke levens hebben geleid, omdat ze hun horizon wilden verbreden, geld wilden verdienen of omdat verveling niet hun stijl was.

10

Lady Hester Stanhope 1776-1839

Lady Hester werd geboren in het hart van het Engelse establishment, dochter van de 3e graaf Stanhope en nichtje van de toekomstige premier, Pitt the Younger. Lady Hester's reislust manifesteerde zich al in het begin toen ze probeerde een bootje naar Frankrijk te roeien, maar werd al snel heroverd. Ze was een actieve en intelligente jongedame en werd gekozen om als gastvrouw te fungeren voor de ongetrouwde premier tijdens officiële evenementen, en zou later als zijn secretaris dienen. Na de dood van Pitt kreeg Lady Hester een aanzienlijk pensioen van de natie voor haar diensten. Het was dit inkomen dat haar de vrijheid gaf om te reizen. Ze zeilde naar Athene, waar Lord Byron naar haar schip zwom om haar te verwelkomen, met een plan om terug te werken naar Parijs en Napoleon te bespioneren. Britse diplomaten hebben hier een eind aan gemaakt en zo zijn Lady Hester en haar kleine gezin op weg gegaan naar Egypte. Toen hun schip uiteenviel uit Rhodos, werd Hester gereduceerd tot het dragen van herenkleding, een gewoonte die ze vanaf dat moment opnam. Nu begon de uitbuiting van het Midden-Oosten door Lady Hester. Ze ontmoette de heerser van Egypte, handelde met bandieten, bezocht bijbelse plaatsen en ontving door het ontvangen van Arabische gastvrijheid een koningin voor de lokale bevolking. Lady Hester was de eerste Europeaan die verschillende steden bezocht en werd hartelijk ontvangen door hun heersers. In de verwoeste stad Palmyra stelde Lady Hester zich voor dat ze tot koningin van de woestijn was gekroond en nooit van dit geloof kon worden geschud. Ze bracht haar laatste jaren door in een paleis in de bergen van Libanon.

9

Annie Smith Peck 1850-1935

Peck bereikte academisch succes in haar twintiger jaren toen ze diploma's behaalde in de filologie en een bijzondere aanleg voor het oude Grieks toonde. Dit leidde ertoe dat zij een van de eerste vrouwelijke hoogleraren in Noord-Amerika werd. Peck bracht tijd door met het studeren van archeologie aan de American School of Classical Studies, in Griekenland, de eerste vrouw die dit deed. Ze leek zich gelukkig in een academische carrière te hebben gevestigd. Toen ze echter 44 was, nam Peck het bergbeklimmen op terwijl ze in Europa was, en werd ze de derde vrouw die de Matterhorn schaalde. Terugkerend naar Amerika bracht ze tijd door met klimmen in Zuid-Amerika, met name op zoek naar de hoogste berg in de Nieuwe Wereld. Peck dacht ten onrechte dat ze dit had bereikt toen ze de eerste persoon werd die de berg Huascarán beklom. De noordelijke piek werd later om haar eer hernoemd. Ze schreef en doceerde uitgebreid over haar avonturen en bleef klimmen tot op hoge leeftijd. In 1909, toen Peck de berg Coropuna in Peru beklom, plantte ze een vlag op de top met de tekst 'Stemmen voor vrouwen!'

8

Gudridur

Gudridur (of Guðríður) werd rond 980 in IJsland geboren en haar levensverhaal komt van de grote IJslandse sagen. Van IJsland zou ze over een veel grotere afstand reizen dan de meeste andere mensen van die leeftijd. Gudridur werd door haar vader meegenomen naar de kolonie op Groenland, gesticht door Erik de Rode, en trouwde met Thorstein, de zoon van Erik. Samen met haar man sloot ze zich aan bij de expeditie ten westen van Groenland naar een plaats genaamd Vinland, nu bekend als Noord-Amerika, om het lichaam van Thorstein's broer te herstellen. Helaas was deze expeditie een mislukking en op de terugreis stierf Thorstein zelf. In Groenland trouwde ze opnieuw. Met haar nieuwe echtgenoot, Thorfinnr, deden ze opnieuw een poging om Vinland te koloniseren. De twee jaar dat deze kolonie in de Nieuwe Wereld heeft geduurd, zijn gedocumenteerd in de Groenlandse Saga. Terwijl hij daar was, gaf Gudridur geboorte aan het eerste Europese kind in de Nieuwe Wereld; haar zoon Snorri. De saga van Groenland vertelt over vreemde mensen, die de kolonisten Skraelings noemen, die inheems zijn in het gebied. Aanvankelijk ruilde de Noor het met de Skraelings, maar later vond een gevecht plaats, wat de Noormannen winnen. Uit vrees voor een grotere aanval trok de Noormannen zich terug naar Groenland. Op een gegeven moment bekeerde Gudridur zich tot het christendom, samen met de rest van de Noorse. Toen haar man stierf, besloot Gudridur om een ​​bedevaart naar Rome te maken. Daar ontmoette ze de paus en vertelde hem van haar avonturen. Toen ze terugkeerde naar Groenland werd ze een non en leefde ze de rest van haar leven als een kluizenaar.

7

Harriet Chalmers Adams 1875-1937

Adams kreeg haar liefde voor het buitenleven van haar vader die, zonder zonen, Harriet meenam en reed in de bergen. Op veertienjarige leeftijd vergezelde zij haar vader op een jaarlange tocht te paard door de Mexicaanse grenslanden. Toen ze met Frank Adams trouwde, besloot het stel om geen huwelijksreis te maken totdat ze het zich konden permitteren om ergens opwindend te reizen. Frank, een ingenieur, kreeg een baan aangeboden in Mexico en de twee maakten van dit werk een uitgebreide huwelijksreis. Harriet bezocht alle van de ruïnes van de Azteken en Maya's, waarvan vele pas onlangs in de bossen werden ontdekt. Harriet raakte gecharmeerd van Latijns-Amerika en moedigde Franklin aan een functie op te nemen bij een mijnbouwbedrijf, waardoor ze, en wat nog belangrijker is, kon betalen om door Zuid-Amerika te reizen. Omdat ze hun reizen wilden documenteren, leerde Harriet foto's maken. Het zouden haar verbluffende foto's zijn en het vermogen om het publiek te boeien met haar ervaringen die Adams tot een van de belangrijkste ontdekkingsreizigers van haar tijd zouden maken. Ze maakte van haar reizen artikelen voor tijdschriften en gaf lezingenreeksen. Ze is vooral bekend om haar Zuid-Amerikaanse verkenningen, maar ze bezocht ook Azië en werd bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog oorlogscorrespondent.Omdat de Geographical Society vrouwen geen volwaardige leden liet zijn, hielp ze met het vinden en diende ze als eerste president van The Society of Woman Geographers.

6

Freya Stark 1893-1993

In haar overlijdensadvertentie werd Freya Stark 'de laatste van de romantische reizigers' genoemd. Deze reputatie heeft haar positie als een van de meest geliefde reisschrijvers in het Engels versterkt en haar lange leven heeft veel avontuur gekend. Haar vroege leven werd doorgebracht in Italië, hoewel ze lange tijd werd beperkt door ziekte. Na een ongeluk waarbij haar haar in machines verstrikt raakte, had ze maandenlange huidtransplantaties nodig die haar in het ziekenhuis hielden. Stark bracht haar tijd door met het lezen en onderwijzen van Latijn. Haar reizende leven begon in de late jaren 1920, en ze was vanaf dat moment een rusteloze ziel. Haar tweede boek, The Valleys of the Assassins, vertelt hoe Freya Stark de eerste Europese vrouw werd die Luristan in Iran binnenkwam. In de bergen bracht ze voor het eerst het gebied voor westerlingen in kaart en zag de verwoeste kastelen van de Assassijnen. Terugkerend van dit avontuur publiceerde ze de eerste van bijna dertig boeken over reizen die vandaag nog gelezen worden. De Tweede Wereldoorlog vond haar kennis van het Midden-Oosten en talen nuttig in de strijd tegen het fascisme. In Egypte richtte ze een pro-democratische politieke groep op om de fascistische propaganda die door Duitse agenten werd verspreid tegen te gaan. Na de oorlog zette ze haar reizen en schrijven voort, waarvoor ze in 1974 een Dame werd. Ze bleef reizen tot het einde van haar leven, vaak neerdalend op vrienden wier huizen ze zou opeisen.

5

Nellie Bly 1864-1922

Nellie Bly is misschien wel de meest bekende naam op deze lijst, maar ze werd geboren als Elizabeth Cochran. Haar avonturen ontstonden dankzij haar werk voor de New York World-krant. Dit was het tijdperk van 'stunt'-journalistiek, en Bly's eerste rapport moest een uiteenzetting van een vrouwengekkenhuis zijn. Doen alsof ze dement was, werd Bly opgenomen en ondervond het lot van de patiënten die op het eiland waren vastgehouden. Het eten was ranzig, de verpleegsters wreed en het asiel was nauwelijks geschikt voor mensen. Het artikel dat ze schreef was een doorbraak in de onderzoeksjournalistiek en leidde tot hervormingen voor psychiatrische ziekenhuizen. Haar volgende avontuur was er een die haar wereldwijde faam bracht. Bly nam de uitdaging aan om een ​​reis rond de wereld te maken in een tijd die sneller was dan de tachtig dagen van Phileas Fogg. Ze ging op 14 november 1889 met een speciaal paspoort ondertekend door de staatssecretaris. Haar reis begon in zeeziekte maar zou eindigen in triomf. In Frankrijk ontmoette ze Jules Verne, die dacht dat ze de reis in 79 dagen zou afhandelen, maar nooit de 75 die ze hoopte. Gestoomd over zeeën, door het Suezkanaal gegaan, Colombo en Aden gezien, een Chinese leprakolonie bezocht en een aap gekocht, Bly maakte het terug naar New York in een tijd van 72 dagen, 6 uur en 11 minuten.

4

Louise Boyd 1887-1972

Louise Boyd werd geboren in rijkdom en zou haar grote erfenis gebruiken om de arctische gebieden waar ze zo dol op was te verkennen. Boyd zou de eerste vrouw zijn die de noordpool bereikte, in de relatieve comfort van een vliegtuig, in 1955. Op reis naar Europa na de dood van haar ouders, in 1920, bracht ze enige tijd door in Spitsbergen, waar ze het ijs verleidelijk vond. Haar eerste Arctische verkenning vond plaats in 1926 toen ze tijd besteedde aan het filmen en fotograferen van de omgeving van de Noordpool. Het was haar jacht op ijsberen op deze reis die haar de bijnaam 'Diana van de Noordpool' opleverde. Haar bekendste wapenfeit was het helpen bij de jacht op de beroemde Antarctische ontdekkingsreiziger Roald Amundsen, die was verdwenen terwijl ze een neergehaald Italiaans luchtschip hielp. Haar vliegtuig dekte tienduizend mijlen in de zoektocht, maar Amundsen werd nooit gevonden. Voor haar inspanningen werd Boyd de eerste niet-Noorse vrouw die het Chevalierkruis in de Orde van Sint Olav ontving, door koning Haakon VII. Ze keerde terug naar de VS en leidde vijf expedities in Groenland, waarvoor ze werd geëerd door de Geographical Society, en een gebied in Groenland werd Louise Terre Land genoemd ter ere van haar.

3

Kira Salak 1971-

De Gouden eeuw van avontuur voor vrouwen lijkt misschien voorbij te zijn, maar er is nog steeds een grote wereld om te documenteren. Kira Salak is een schrijver en professionele avonturier. Na haar afstuderen met een doctoraat in literatuur en reisschrijven, doorkruiste ze Papoea-Nieuw-Guinea. Deze ervaring heeft ze omgezet in het boek Four Corners. Sindsdien heeft ze talloze artikelen geschreven en onder meer Peru, Iran, Bhutan, Mali, Libië en Birma bezocht. Misschien was haar meest gewaagde uitbuiting in Congo op het spoor van berggorilla's. Salak werd het land binnengesmokkeld door Oekraïense kanonniers. Het bekroonde artikel dat ze over deze reis schreef, geeft een duidelijk beeld van een land met veel menselijke problemen, maar ook van de pogingen om de berggorilla's in leven te houden. In de stad Bunia ontmoette Salak enkele kindsoldaten van de lokale milities. Er zit niets van de charme van de Britse Victoriaanse avonturiers in haar geschriften, maar dan laten de dingen waarover Salak rapporteert vaak weinig ruimte voor zo'n sieraad. De minder schokkende reizen van Salak onthullen een wereld die we, levend in een tijdperk van gemakkelijk reizen, veel beter kunnen onderzoeken als we alleen de honger naar kennis en avontuur hebben.

2

Mary Kingsley 1862-1900

Mary Kingsley is nooit formeel opgevoed, maar heeft haar reizigersvader geholpen bij zijn onderzoek. Haar vader zette haar aan het werk om aantekeningen te maken voor zijn studie van vergelijkende religie, maar toen hij stierf, werd dit niet voltooid. Bij gebrek aan een richting, maar met een erfenis in de hand, besloot Kingsley om het werk van haar vader voort te zetten door de religies van West-Afrika te bestuderen. Toen ze deskundigen vroeg waar ze naartoe moest reizen en wat ze moest doen, werd Kingsley geadviseerd helemaal niet te gaan, maar als ze dat wel deed, vroegen ze haar om biologische monsters terug te brengen.Dus vertrok ze met een kleine hoeveelheid bagage, verzamelde dozen voor monsters, en een zinnenboek met zulke handige zinnen als "Sta op, luie sloepjes!" Ondanks deze beperkingen, maakte Kingsley twee reizen naar West-Afrika en beschreef ze in haar boek 'Reizen in Afrika'. Ze bracht wel een aantal interessante flora en fauna terug naar Groot-Brittannië en drie soorten vis werden genoemd ter ere van haar, maar het echte belang van haar reizen lag in het verspreiden van een wat meer verlichte kijk op Afrika dan toen bestond. De inboorlingen, zei ze tijdens haar lezingen, we wilden niet wachten om naar Europese maatstaven te worden gebracht, maar hadden onafhankelijke geesten en culturen van zichzelf. Ze stierf in Zuid-Afrika aan tyfus, terwijl ze de gewonden behandelde in de tweede Boerenoorlog.

1

Gertrude Bell 1868-1926

Gertrude Bell was veel dingen in haar leven maar wordt vandaag het best herinnerd voor haar rol in het vormgeven van de natie Irak na de Eerste Wereldoorlog. Bell zou veel primeurs op haar naam hebben staan; ze was de eerste vrouw die een eerste graad in geschiedenis ontving van Oxford en de eerste vrouw die een witboek schreef voor de Britse regering. Ze reisde tweemaal de wereld rond. Op een keer, tijdens het bergbeklimmen in Zwitserland, werd ze betrapt in een sneeuwstorm en bracht ze twee dagen aan een touw door. De echte roeping van Bell kwam toen ze naar Teheran reisde om haar oom te bezoeken. In het Midden-Oosten leerde ze zichzelf de lokale talen en studeerde ze archeologie. Veel archeologen van het Midden-Oosten dienden destijds ook als scoutings intelligence-agenten, zoals T. E. Lawrence, die ze op een opgraving ontmoette. In 1915 werkte ze opnieuw met Lawrence in Caïro voor het Britse Arabische Bureau. Bell's kennis van het Midden-Oosten werd gebruikt om Britse legerbewegingen te helpen. Toen ze naar Basra ging, legde ze contacten met veel belangrijke locals. Bell ontmoette ook de toekomstige koningen Abdullah en Faisal. Tijdens de naoorlogse conferentie over het Britse mandaat in het Midden-Oosten, pushte Bell hard voor zelfbestuur en hielp hij koning Faisal te adviseren. Ze is begraven in Bagdad, de hoofdstad van een land dat ze heeft helpen creëren.