Delen:
10 verrassende problemen opgelost door de natuur
Moderne technologie heeft de dagelijkse overleving van een wrede uitdaging in een cakewalk veranderd. Een weer-app kan u bijvoorbeeld de lokale temperatuur in seconden vertellen en in het donker kijken is net zo eenvoudig als het inschakelen van de zaklamp van uw telefoon.
Hoe kunnen we dit spul accuraat en gemakkelijk doen zonder elektronica en machines? Nou, Moeder Natuur heeft er al veel van uitgevonden.
We hebben het niet over inspiratie halen uit de natuur of een dier genetisch veranderen om iets anders te doen. Deze lijst bestaat uit verrassende mogelijkheden en functies van de natuurlijke wereld die kunnen worden gebruikt om een probleem direct op te lossen.
10 Wil je de temperatuur kennen?
Zoek enkele krekels
Het bepalen van de temperatuur kan op een aantal manieren worden gedaan: van de thermometer in uw bureaula tot de weerpresentator op uw lokale nieuws tot de krekels die buiten uw huis tjirpen. Dat klopt, je kunt de temperatuur in een verrassend nauwkeurige mate achterhalen door het aantal keren te tellen dat een cricket binnen een ingestelde tijd tjilpt. Dit is allemaal te danken aan het werk van de negentiende-eeuwse wetenschapper Amos Dolbear, hoewel het voor het eerst werd waargenomen door de ongecultureerde Margarette W. Brooks.
De frequentie van het getjilp van een krekel komt overeen met de temperatuur van zijn omgeving. Dus je kunt de ruwe temperatuur achterhalen door het aantal cricket-tjilpen te tellen. Dit is theoretisch te wijten aan het hogere metabolisme van de krekel bij hogere temperaturen.
De formule is afhankelijk van de soort. Voor gewone veenmollen telt u de tjilpen in een periode van 15 seconden en voegt u er 40 toe voor een redelijk nauwkeurige schatting van de temperatuur in Fahrenheit. Het zal zelfs nog nauwkeuriger zijn als je een besneeuwde boomkrekel gebruikt zoals deze door Dolbear werd gebruikt. Hun getjilp wordt ook minder beïnvloed door niet-gerelateerde factoren zoals leeftijd.
9 tanden worden eruit geslagen?
Zoek zo snel mogelijk een kokosnoot of wat melk
Beeld de scène in. Het is een hete zomerdag, je fietst, er is een briesje in je haar en het leven gaat over het algemeen goed. Uit het niets, een gat. Je vliegt, landt gezicht - eerst op het asfalt en je voelt iets in je mond loskomen. Wat doe jij?
Wel, als er een kokosnoot rondslingert, dan is de beste manier om hem open te breken en je losse tanden erin te leggen. Een onderzoek uit 2007 ontdekte dat kokoswater een effectief medium is voor het opslaan van losse tanden en het behoud van de parodontaal ligamentcellen, die van vitaal belang zijn voor een succesvolle herbevestiging van de tand.
Kokoswater bleek effectiever dan melk of zoutoplossing. Deze studie werd echter uitgevoerd om te bepalen hoe effectief de media waren nadat de tanden al 30 minuten waren gescheiden. Tandartsen raden melk nog steeds aan als het beste om te gebruiken als het bij de hand is.
Als melk klinkt als een raar ding om een lichaamsdeel te behouden, beschouwen tandartsen het eigenlijk als effectiever dan water. Het heeft niets te maken met het calciumgehalte, maar in plaats daarvan de neutrale pH van de melk.
Eenmaal in melk gedompeld, moet de tand voorzichtig terug in de uitholling worden geplaatst om hem vochtig te houden en moet onmiddellijk medische hulp worden ingeroepen. Eén uur is over het algemeen de kritieke periode, hoewel een tand tot zes uur levensvatbaar kan blijven.
8 Verloren op een wandeling?
Ontdek waar je bent door water te koken
Als u ooit hebt gewandeld of bergbeklimmen, kent u misschien de effecten van lage luchtdruk. Ademen wordt moeilijker, je zicht kan wazig worden, mensen kunnen veel sneller flauwvallen en elke stap kost twee keer zoveel moeite. De natuur heeft een handige kleine truc om uit te zoeken hoe dun de atmosfeer is: kokend water.
Door te koken, kun je grofweg zeggen hoe ver je boven zeeniveau bent, omdat de lagere atmosferische druk ervoor zorgt dat water kookt bij lagere temperaturen. Ruwweg zal elke verhoging van 150 meter (500 ft) in hoogte het kookpunt verlagen met 0,56 graden Celsius (1 ° F).
Je kunt dus zien hoe hoog je bent met niets meer dan een vlam, een container, wat water en een thermometer. Het kan ook belangrijk zijn om dit te weten, want voedsel bereid door te koken of te sudderen zal langer duren om te koken, hoe hoger je bent. (Dat komt omdat je op een lagere temperatuur kookt dan normaal.) Als je de Mount Everest beklimt, duurt je maaltijdvoorbereiding elke dag iets langer.
Interessant is dat dit effect ook de andere kant op werkt, wat betekent dat water kookt bij een hogere temperatuur, hoe lager je onder de zeespiegel komt. Water zou ongeveer 493 graden Celsius (919 ° F) moeten bereiken voordat het op zijn diepste punt in de Mariana Trench kookte. Water kookt echter rond de 71 graden Celsius op de top van de Everest. (Nogmaals, dit zijn benaderingen, ze zijn niet precies.)
7 Wil je een crimineel vangen?
Zoek gewoon de dichtstbijzijnde mug
Het is veilig om te zeggen dat muggen geen populaire dieren zijn, maar ze hebben wel enkele verrassende voordelen. Net zoals in Jurassic Parkbloed dat is gedronken door een mug behoudt alle eigenschappen van de oorspronkelijke gastheer van het bloed, inclusief het DNA. In zekere zin fungeren deze wezens als levende bloedflesjes.
Dit wetende, besloot de Finse politie een verzegelde plaats delict te onderzoeken om hun enige getuige te houden: een mug. DNA dat in het insect werd aangetroffen, kwam overeen met dat van een man die al in het politieregister was, die prompt werd opgepakt voor ondervraging. Dus een crimineel werd betrapt toen een mug de enige getuige was van zijn misdaad.
De sage van misdaadbestrijdende muggen stopt daar niet. In 2017 slaagden Japanse wetenschappers erin om de techniek vast te leggen om bloed uit muggen te extraheren en te analyseren. Hun doorbraak was dat bloed binnen muggen identificeerbare DNA-strengen kunnen bevatten voor maximaal twee dagen.
Dientengevolge kunnen muggenbloedmonsters worden gebruikt om grofweg te ontdekken wanneer een persoon zich in een bepaald gebied bevond. In theorie zou dit niet alleen kunnen worden gebruikt om verdachten te identificeren, maar ook om te bepalen wanneer ze ergens waren geweest.
6 Wil je gaan vissen?
Gebruik sommige walnoten (illegaal)
Vissen was een belangrijke voedselbron voor de meeste inheemse Amerikaanse stammen. De achttiende-eeuwse historicus James Adair observeerde enkele vismethoden, zoals eenvoudige speren en netten, gebruikt door inheemse volkeren.
Een van de meer inventieve werkwijzen was het toestaan dat een meerval de hand van de visser inslikte. Dan zou de visser snel de vissen naar het droge trekken. Een zeldzame techniek die door sommige stammen werd gebruikt, was compleet anders dan al het andere: chemische oorlogsvoering.
Ze gebruikten zwarte walnootrompen om te vissen, en dat kan ook. Maar dat zou je absoluut niet moeten doen. Veel landen hebben de praktijk verboden vanwege de ernstige mate van schade die het kan toebrengen aan de lokale natuur.
De walnootschillen bevatten een chemische stof genaamd saponine. Mensen kunnen saponine afbreken in hun spijsvertering, maar vissen verwerken het direct in hun bloedbanen. De chemische stof verdooft ze, waardoor ze naar de oppervlakte van het water drijven voor een gemakkelijke vangst. Het vereist veel walnoten en is illegaal in de meeste staten.
5 Wilt u in het donker zien?
Gebruik wat rottend vis
Licht is tegenwoordig zo'n gemakkelijk koopwaar dat we soms vergeten dat onze voorouders in veel donkerdere omstandigheden leefden. Open vuur was de meest voor de hand liggende en toegankelijke lichtbron, maar dat vereiste constant onderhoud of dure kaarsen. Zelfs als je bereid bent om met die problemen rekening te houden, kunnen open vuur extreem gevaarlijk zijn. Gelukkig is er een verrassend alternatief.
Achttiende-eeuwse mijnwerkers in Newcastle, Groot-Brittannië, moesten werken in de donkere, krappe en gevaarlijke omstandigheden van een mijn zonder de luxe van moderne elektrische lampen. Ontvlambaar gas was een constante zorg, dus vlamlantaarns waren ook uitgesloten. Rottende vis vulde gelukkig de leegte. De bacteriële kolonies die zich op de huid van rottende vissen voeden, gaven via bioluminescentie voldoende natuurlijk licht af om te zien.
In de VS gebruikten mijnwerkers de enigszins aangenamere oplossing van potten gevuld met vuurvliegjes, die niet dezelfde risico's als echte branden met zich meedroegen. Zeventiende-eeuwse Indonesiërs gebruikten bioluminescente schimmels als fakkels in het dichte bos. Pas in de Tweede Wereldoorlog verzamelden Japanse soldaten enorme aantallen bioluminescente kreeftachtigen om 's nachts kaarten te lezen zonder hun posities weg te geven.
4 Wil je wat alcohol?
Verstikken van een goudvis
Het verlangen om dronken te worden heeft de mensheid in beslag genomen voor de hele geschiedenis. Er zijn aanwijzingen dat de wijnproductie in Georgië minstens 8000 jaar oud is. Het zet de prioriteiten van de mensheid echt in beeld.
Onlangs hebben wetenschappers een verrassende nieuwe bron van alcohol ontdekt: goudvis.
U leest dat goed. Goudvis. Ze ontwikkelden het vermogen om alcohol te produceren om te overleven in ijzige omstandigheden. Wanneer een meer bevriest, snijdt het de zuurstoftoevoer af voor alle organismen in het water. Een bijwerking van het niet krijgen van voldoende zuurstof is een trage opbouw van melkzuur in de spieren, die uiteindelijk giftig zal worden.
De ingenieuze oplossing van de goudvis voor dit probleem bestaat uit het omzetten van het opgeslagen melkzuur in vloeibare ethanol. De ethanol wordt vervolgens onschadelijk in het water afgegeven.
Onderzoekers van de Universiteit van Liverpool hebben besloten dat je 200 dagen lang een goudvis in een afgesloten bierglas moet stoppen om een goede pint te krijgen. Hoewel het niet echt een efficiënte manier van brouwen is, is het interessant om te weten dat je uiteindelijk dronken kunt worden met niets meer dan duizenden goudvissen en ijzig water.
Als dat niet goed genoeg is, dan kan natuurlijk voorkomende palmwijn de drank voor je zijn. Door gist in het sap van palmbomen begint palmwijn te vergisten zodra het uit de boom wordt verwijderd.
Binnen enkele uren drinkt u een drankje met hetzelfde alcoholgehalte als een zwak bier. Binnen enkele dagen lijkt het meer op azijn. Deze palmwijn is een delicatesse over de hele wereld - van India tot West-Afrika - en er zijn regelmatig groepen chimpansees gezien die deze natuurlijk voorkomende alcohol drinken.
3 Drone vliegplannen nodig?
Volg gewoon de meeuwen
Drones zijn nog steeds een opkomende technologie die voortdurend in ontwikkeling is en die voor nieuwe uitdagingen staat. Een van die uitdagingen is het plannen van de meest efficiënte routes, omdat er een groot aantal verschillende variabelen zijn die van invloed kunnen zijn op de vlucht.
Windsnelheid, temperatuur, thermische opwaartse stroming, het weer en het tijdstip van de dag kunnen allemaal volledig veranderen hoe een vliegend object zich gedraagt. Kortom, het is een ongelooflijk moeilijk onderwerp om te onderzoeken zonder ontelbare uren van vallen en opstaan. Dat wil zeggen, tenzij we vals spelen en de natuur kopiëren.
Wetenschappers in Bristol hebben zeemeeuwen gebruikt om te begrijpen hoe een drone het best in een stedelijke omgeving kan vliegen. Door observatie van zeemeeuwvluchtpatronen, kregen de onderzoekers een veel beter inzicht in waar thermiek en veranderingen in windsnelheid plaatsvonden. Met deze informatie willen ze de brandstofefficiëntie en de potentiële afstand die een drone kan afleggen drastisch verhogen.
2 Te veel vervuilers in de grond?
Doe gewoon wat tuinieren
Zware industrie vervuilt niet alleen het mondiale milieu, maar ook het directe lokale gebied. Metalen, zoals kwik en lood, komen vaak voor in de bodem rond industriële gebieden. Dat zijn ook verontreinigende stoffen zoals arseen.
Deze vervuilende stoffen kunnen een verwoestende uitwerking hebben op de lokale flora en fauna, waardoor ze nierschade, bloedarmoede en talloze andere problemen veroorzaken. De traditionele methoden om met deze bodemverontreinigende stoffen om te gaan, zijn zowel duur als inefficiënt.
Het moderne antwoord op dit fenomeen dat wilde dieren vernietigt, is natuurlijk om er meer dieren mee te doden, met name planten, schimmels en algen die in staat zijn tot fytoremediatie. Dit proces zorgt ervoor dat schadelijke verontreinigende stoffen worden geabsorbeerd door de wortels van planten zoals hennep, mosterdplanten of een varken.
Na een bepaalde tijd worden de planten geoogst en behandeld en worden nieuwe zaden op hun plaats geplant. Waardevolle verontreinigingen, zoals cadmium of nikkel, kunnen zelfs uit de planten worden gewonnen en opnieuw worden gebruikt in een proces met de naam fytomining. We zijn letterlijk mijnen aan het versmachten met mosterdplanten.
1 Dorstig?
Zoek gewoon een reuzenschildpad
Voor iedereen die ooit melk heeft gedronken, lijkt het voor de hand te liggen dat we eetbare drankjes van een grote verscheidenheid aan dieren kunnen krijgen. Bijna elk zoogdier produceert melk in een of andere vorm, en als je echt wanhopig bent, kun je het bloed van een dier drinken zoals de Mongolen dat deden.
Het probleem doet zich voor in situaties zoals lange zeereizen waarbij er simpelweg geen ruimte is voor dieren van het hele melkveebedrijf. Normaal water drinken was ook niet haalbaar omdat het snel stilviel in het ruim van het schip. Lange tijd was de enige oplossing het drinken van zwakke alcohol.
Maar ontdekkingsreizigers die naar de Galapagos Eilanden gingen ontdekten een nieuwe waterbron: schildpadden.
Nu hebben we het al gehad over de Galapagos-schildpad en de met vloeistof gevulde blaas. Maar we hebben niet besproken hoe nuttig het voor sommige kapiteins werd.
Zo nam kapitein David Porter van de Amerikaanse marine nota van de schildpadden in zijn dagboek. Hij beschreef hoe hun blazen waren gevuld met "ongeveer [8 liter (2 gal)] perfect vers en zoet" water. Niet alleen dit, maar de schildpadden konden tot 18 maanden zonder voedsel in het ruim van een schip worden opgeslagen. Ze smaakten zo goed dat "elk ander diervoeder enorm in onze schatting viel."
Ze waren bijna perfect ontwikkeld om te dienen als een menselijke lunchbox: heerlijk vlees, liters zoet water en een lange houdbaarheid, allemaal verpakt in een dier dat beroemd is omdat het langzaam en volgzaam is. Hun schelpen maken ze zelfs stapelbaar! Helaas bleken ze iets te nuttig voor hun eigen bestwil, en de Galapagos-schildpad is nu een beschermde soort.