10 Verstikkende verhalen over mensen die onder water gevangen zitten

Mensen zijn gewend aan water, en waarom niet? Het bedekt het grootste deel van onze planeet, het maakt het grootste deel van ons lichaam uit, we hebben het nodig om te leven, we recreëren ons erin, en velen van ons reizen er overheen. De alomtegenwoordigheid van water terzijde, totale onderdompeling daarin kan zeker dodelijk zijn. Sommige mensen die onder water gevangen zijn geraakt, hebben het overleefd. Anderen ademden hun laatste adem uit, ingekapseld in kou, duisternis en angst.

10 Edward Young

Op 19 juli 1941, de HMS Scheidsrechter, een gloednieuwe Britse U-klasse onderzeeër, vertrok Sheerness voor proefvaarten op zee. De Scheidsrechter varende langs de oppervlakte toen ze in botsing kwam met een trawler, die de onderzeeër niet kon zien in de vroege ochtend duisternis. De commandant van de onderzeeër en drie anderen zaten buiten op de brug tijdens de botsing en werden verlaten om water te betreden. De Scheidsrechter zonk snel, waardoor de rest van de bemanning op de zeebodem, 18 meter (60 voet) naar beneden.

Water begint de onderstroom snel te laten overstromen. Edward Young, een junior officier op de Scheidsrechter, later herinnerd, "In de halfdonkerheid waren de mannen anonieme betastende figuren geworden, wanhopig komen en gaan." Young kwam een ​​man tegen die probeerde een waterdichte deur te openen, zeggende: "Mijn vriend zit daar." Young kon het alleen maar vertellen man dat het hopeloos was. "Er is niemand levend aan de andere kant van die deur."

De jongeman waadde naar de kamer op zoek naar fakkels. Nadat hij slechts één werkende fakkel had gevonden, keerde hij terug naar de controlekamer, maar vond deze leeg en de deur naar de machinekamer verzegeld. Hij kon alleen het geluid van water aan de andere kant horen.

Uiteindelijk zijn Young en vier anderen de commandotoren opgeklommen om te proberen te ontsnappen. Dat was niet zo eenvoudig als het luik opengooien. Ze moesten eerst de commandotoren overspoelen om de waterdruk gelijk te maken, wat betekent dat ze hun laatste adem moesten halen nog voordat ze een voor een het luik uitvielen en naar het oppervlak sprongen door het donkere water. Twee van de vier mannen overleefden de beklimming niet.

Het zinken van de Scheidsrechter eiste 22 levens, met Young en 14 anderen die overleefden. Young werd uiteindelijk zelf een vooraanstaande onderzeeër-commandant.

9 Koosha-1

In oktober 2011 noemde een Iraans schip de Koosha-1 hielp bij het installeren van een onderwateroliepijpleiding in de Perzische Golf, ongeveer 24 kilometer (15 mijl) uit Assaluyeh. Op 20 oktober kapseisde het schip bij slecht weer en zakte zo snel weg dat er geen noodsignaal kon worden verzonden. Zes mensen verdronken in het zinken, maar hulpverleners slaagden er nog in 60 anderen te redden.

Echter, vastgebout aan de Koosha-1 was een hyperbare recompressiekamer, die zes duikers vasthield toen het schip naar beneden ging. De kamer stond onder druk op 60 meter (200 voet) ten tijde van het zinken, maar de Koosha-1 kwam tot stilstand op de zeebodem 72 meter (236 ft) naar beneden, waardoor hulpverleners bang zijn dat de zegels van de kamer mogelijk zijn gescheurd. Reddingsacties werden verder bemoeilijkt door aanhoudend slecht weer, waarbij de wind 30 knopen bereikte.

Uiteindelijk, op 23 oktober, werden de zes duikers dood verklaard nadat ze zonder lucht waren. Er wordt aangenomen dat ze genoeg lucht hadden om twee dagen op de bodem van de Golf te blijven.

8 Blizzard River

Je hoeft niet per se in de open oceaan te zijn om plotseling en onverwachts onder water gevangen te raken. Dat was het geval in Agawam, Massachusetts, op 7 augustus 1999, in het Riverside Amusement Park (sinds de vernieuwde Six Flags New England). Rond 21.30 uur viel een vlot op de rit van de "Blizzard River" plotseling kapseisde. Acht omgordde passagiers bleven met hun gezicht naar beneden liggen in slechts 0,8 meter (2,5 ft) water.

Dat was alles wat nodig was. Hoewel parkmedewerkers er in slaagden om een ​​deel van de ruiters weg te krijgen voordat de hulpverleners opdoken, verdronken de renners (waaronder minstens twee jonge kinderen en een zwangere vrouw) bijna, en verscheidene werden in kritieke toestand in het ziekenhuis achtergelaten. Eén rijder kreeg een hersenletsel en een andere raakte achter met "permanent lichamelijk letsel."

In 2001 daagden de acht ruiters de parkeigenaren en de fabrikanten van de rit voor de rechter. De aanklagers betoogden dat de beklaagden van het risico op de hoogte hadden moeten zijn, aangezien een vrouw eerder in 1999 in Texas was overleden. Ook plaatsten de werknemers van het park de drie zwaarste passagiers aan één kant van het vlot, wat het risico alleen maar verergerde.

7 Chao Phraya River Ferry

Op 18 september 2016 reisde een veerboot met meer dan 100 mensen langs de Chao Phraya-rivier in Thailand. De passagiers waren voornamelijk islamitische pelgrims die terugkeerden naar de provincie Nonthaburi nadat ze een ceremonie in Ayutthaya hadden bijgewoond.

Niet ver in de reis draaide de veerboot zich om en vermeed een andere boot, waardoor hij tegen een betonnen brugpilaar botste. Het benedendek van het schip met twee niveaus kwam onder water te staan. Er volgde een chaotische scène. Hulpverleners gooiden touwen naar passagiers die naar de kust zwommen, terwijl anderen wanhopig probeerden slachtoffers te reanimeren die op de oever van de rivier werden getrokken. Uiteindelijk stierven 27 mensen en ongeveer 40 anderen raakten gewond. Het duurde twee dagen om de meeste lijken uit het wrak te halen.

Thailand staat bekend om het hoge aantal ongevallen met openbaar vervoer, omdat veiligheidsvoorschriften nauwelijks worden gehandhaafd. In dit geval werd de kapitein van de veerboot beschuldigd van roekeloos rijden met de dood tot gevolg.

6 Patrick Peacock en Chris Rittenmeyer

Grotduiken is een gevaarlijke hobby, niet bedoeld voor beginnende duikers. Duiken in Eagle's Nest, in de buurt van Tampa, Florida, is nog veel meer. Duikers dalen af ​​van wat lijkt op een onopvallende vijver tot een netwerk van 1,6 kilometer aan passages, soms wel 90 meter van het oppervlak. "De Mt. Everest of cave diving "heeft in het verleden levens geëist.

Patrick Peacock en Chris Rittenmeyer, twee ervaren grotduikers, ondergedompeld in Eagle's Nest op 15 oktober 2016. Ze hadden er de vorige dag gedoken zonder incidenten. De mannen wisten de gevaren, en toen ze rond 14.00 uur de grot in doken, wachtte een veiligheidsduiker genaamd Justin Blakely dichter bij de oppervlakte voor hen. Peacock en Rittenmeyer zouden elkaar om drie uur 's middags weer ontmoeten met Blakely.

De twee zijn niet weergegeven. Blakely checkte om de 30 minuten terug naar de vergaderlocatie tot 18.00 uur. toen hij om hulp riep. Reddingsduikers konden die avond Peacock en Rittenmeyer niet vinden.

Een team duikers vond de volgende dag de twee mannenlichamen bij elkaar in de buurt, 79 meter verderop in een uitzonderlijk gevaarlijk deel van de grot. Peacock en Rittenmeyer zijn de negende en tiende mensen die stierven in Eagle's Nest sinds 1981.

5 Twin Caves Rescue

Soms hebben grotduikongevallen een happy end. Zo'n einde vond plaats in een andere onderwatergrot in Florida, Twin Caves, in de zomer van 2012. Een vader en zijn universiteitsoude zoon en dochter besloten om de grot in te duiken. De vader was duikinstructeur in open water, maar geen van de drie was gecertificeerd voor grotduiken.

Een groep grotduikers die Twin Caves verlieten, terwijl het open water trio binnentrad, vertelde hoe hun open water stijl kick veel slib verstoorde in de al over het algemeen siltige grot. Omdat het zicht snel achteruitging, zorgden de grotduikers er snel voor dat hun eigen lijnen veilig waren. Het duurde niet lang of de zoon botste tegen een van hen aan en werd naar de oppervlakte geleid. De vader kwam snel tevoorschijn, maar de dochter niet. De grotduikers riepen om redding.

Gelukkig was in de buurt Edd Sorenson, een deskundige grotduiker en redder, die op dat moment een grotduikles gaf. Hij beëindigde zijn klas en snelde met zijn uitrusting naar Twin Caves. Daar vond hij "een 18-meter (60 ft) cirkel van modder waar Twin moest zijn."

Zonder tijd te verspillen, verzekerde Sorenson zijn lijn en begon met een zigzag-zoektocht bij nulzicht. Hij vond de dochter snel, haar gezicht nauwelijks boven water in een kleine luchtzak op het plafond van de grot. Ze had de zak verschillende keren verlaten om te proberen naar boven te komen, maar ze kon niets zien. Sorenson leidde haar naar buiten.

Vóór 2012 waren slechts vier verloren grotduikers succesvol gered, totdat Sorenson in dat jaar vier mensen redde.

4De AS-28

In een ander happy end slaagden zeven Russische zeilers erin te overleven nadat ze drie dagen onder water gevangen waren gehouden.

In augustus 2005 heeft de AS-28, een Priz-klasse mini-onderzeeër, zelf bedoeld voor reddingsmissies, werd ongeveer 70 kilometer (40 mijl) ten zuiden van Petropavlovsk-Kamtsjatski, de hoofdstad van het schiereiland Kamtsjatka, ondergedompeld. Een onderzeese bewakingsantenne hing tegen de ondergrond en stukjes visnet raakten vast in de propellers, 190 meter onder het oppervlak. Russische reddingspogingen mislukten.

Ondanks de AS-28 gestrand in een militair gevoelige regio die de toegang tot een onderzeese basis omvat, was Rusland bereid om een ​​beroep te doen op andere landen om hulp. Uiteindelijk is een Britse robot met duikvermogen afgedaald en heeft hij de AS-28 vrij met zijn bladen, waardoor het vaartuig naar het oppervlak kan. De zeven matrozen werden naar een ziekenhuis gebracht en zouden in goede staat zijn.

3 jongen overleeft wordt ondergedompeld gedurende 42 minuten

In 2015 sprong een groep van zes jongens in een kanaal in Milaan. Vijf kwamen meteen weer terug, maar de zesde, een 14-jarige genaamd Michael, raakte vast, gevangen in slechts twee meter (6,5 ft) water. Het duurde 42 minuten voordat redders hem konden bevrijden. Tegen die tijd was zijn hart gestopt.

Artsen slaagden erin Michael's hart te herstarten. Hij werd vervolgens op levensondersteuning geplaatst, zodat zijn hart en longen konden herstellen. Gedurende tien dagen bleef Michael in een geïnduceerde coma en onderging extracorporale membraanoxygenatie (ECMO), een techniek die zuurstofarm bloed uit het lichaam verwijdert en zuurstof toevoegt en opwarmt voordat het aan het lichaam wordt teruggegeven. Zijn rechterbeen moest wel onder de knie worden geamputeerd, maar 15 dagen na het ongeval gaf een MRI aan dat het brein van Michael blijkbaar onbeschadigd was.

Verbazingwekkend genoeg werd vier weken nadat Michael het kanaal inging, hij wakker en sprak met zijn ouders. Hij was volledig coherent en kon zich de gebeurtenissen vóór het ongeluk herinneren. Hij vroeg op een gegeven moment zelfs om een ​​mojito. Zijn arts speculeert dat het koude water van het kanaal de lichaamsfuncties van Michael vertraagde en waarschijnlijk een rol speelde bij zijn overleving.

2 De Johnson Sea Link

Op 17 juni 1973, een onderdompeling genaamd de Johnson Sea Link daalde af in de wateren van Key West, Florida, met vier mannen aan boord: Archibald Menzies, Robert Meek, Edwin Link en Albert Stover. Hun doel was om een ​​visvangst uit de USS te halen Fred T. Berry, een gezonken vernietiger.

Ze konden de val niet ophalen en rond 9.45 uur de Johnson Sea Link raakte verwikkeld in een kabel in de scheepswrak, 110 meter (360 ft) onder water. De Amerikaanse marine stuurde de USS tringa helpen. Het schip arriveerde ongeveer zes uur later, maar het kostte tijd om de exacte locatie van de onderwaterboot te bepalen, omdat het geen noodboei had. Tot overmaat van ramp mislukte de CO2-scrubber van de onderwaterwereld in de tussentijd.

Tegen de avond van 17 juni was de temperatuur in het onderwaterboot gedaald tot ongeveer zeven graden Celsius (ruwweg de temperatuur van het omringende water). De mannen waren niet gekleed voor dergelijke omstandigheden, en de lucht werd steeds minder ademend.

De eerste reddingspoging door de tringa's crew rond 11:00 uur. werd gehinderd door de schipbreuk.Link en Stover ademden op dit moment uit luchttanks en de helium-zuurstofmix die ze ademden, verergerde alleen maar het verlies van lichaamswarmte. De atmosferische druk in de Johnson Sea Link was ook enorm toegenomen. Tegen 1:12 uur waren Link en Stover stuiptrekkend.

Twee verdere reddingspogingen door de tringa om verschillende redenen mislukt, net als een poging van een andere onderzeeër. Eindelijk, met de hulp van een ander schip, de Johnson Sea Link was in staat om het oppervlak te breken om 16:53 uur. op 18 juni. Link en Stover hebben het niet overleefd.

1 Het Kursk

Op 12 augustus 2000 voerde Rusland een grootschalige marineoefening uit. Onder de 33 schepen in de Barentszzee die dag was de Kursk, Oscar-klasse nucleaire onderzeeër. De Kursk werd hoog aangeschreven. Opvallend was dat het bestand was tegen een directe torpedo-hit, dat het hele groepen Amerikaanse schepen in dienst kon nemen en dat het onzinkbaar was.

Er wordt aangenomen dat tijdens de oefening brandstof die lekt uit een beschadigde torpedo een explosie teweegbracht. De daaropvolgende brand veroorzaakte vijf tot zeven torpedo's om te exploderen, waardoor de sub open scheurde. Het kwam tot rust op de zeebodem 108 meter onder het oppervlak, ongeveer 135 kilometer van de kust van Severomorsk.

Slecht weer bemoeilijkte Russische reddingspogingen voor dagen, terwijl ze aanvankelijk weigerden toe te geven dat er een ramp had plaatsgevonden. Rusland was ook op zijn hoede voor het accepteren van buitenlandse hulp, gezien het geavanceerde karakter van de Kursk, maar uiteindelijk toegegeven. Op 21 augustus gaven ze eindelijk toe dat de bemanning dood was.

Niet alle 118 mannen aan boord van de Kursk Direct stierf. Noorse duikers vonden dat 23 mannen enige tijd in de. Hadden overleefd Kurskachterste compartiment. Op 13 augustus kwamen er meldingen van tikkende geluiden uit het wrak. Het tikken zou op 14 augustus zijn gestopt. Een brief over luitenant-kapitein Dmitry Kolesnikov gaf details over de laatste dagen van de ingesloten mannen, schilderend een beeld van dalende temperaturen, dimmen licht, lekkend water en aangroei lucht. Sommige mannen waren zwaar verbrand en anderen waren gewond door rondvliegend puin. Kolesnikov schreef: "Niemand van ons kan aan de oppervlakte komen."