Delen:
10 'geheime steden' die verborgen werden gehouden voor het publiek
De recente geschiedenis is gevuld met geheimen. Het is bijvoorbeeld vaak nodig om steden om verschillende redenen uit de buurt van het publiek te bouwen.
Wanneer een land geheime tests moet uitvoeren of ervoor moet zorgen dat het een veilige basis heeft voor het uitvoeren van missies, zijn ze meer dan in staat om te bouwen wat ze nodig hebben zonder het publiek daarin te laten. Van ondergrondse bases tot complete steden verborgen in de woestijn, hier zijn 10 steden die ooit geheim werden gehouden voor het publiek.
10 Oak Ridge
Het was 1943, de Tweede Wereldoorlog was in volle gang en de geallieerden probeerden het enige te bouwen waarvan ze wisten dat ze de oorlog voorgoed zouden kunnen beëindigen: de atoombom.
Veertig kilometer ten westen van Knoxville, Tennessee, was Oak Ridge gevuld met duizenden arbeiders, soldaten en wetenschappers. Je zou deze stad echter niet op een kaart vinden, omdat deze mensen hard aan het werk waren bij het Manhattan Project, een van de best bewaarde geheimen van de Tweede Wereldoorlog. Werknemers werden in het duister gehouden over de ware aard van het project en moesten zelfs leugendetectortests uitvoeren.
Meer dan 60.000 hectare grond rondom Oak Ridge werd gekocht door de federale overheid om ervoor te zorgen dat ze de benodigde ruimte hadden om de doelen van het project te bereiken zonder dat vijandige spionnen erachter kwamen. Oak Ridge werd gebouwd om uraniumerts te verfijnen om de kernwapens te produceren die de 20ste eeuw zouden domineren.
9 Plaats 40
Dit is een andere nucleair-gerelateerde geheime locatie. Stad 40 (ook bekend als Ozersk) was het begin van het Sovjet-kernwapenprogramma in 1946. De stad, met ongeveer 100.000 inwoners, werd beter bevoorraad en had een hogere kwaliteit van leven dan bijna overal in het land. Het werd echter van alle kaarten verwijderd en de identiteit van degenen die daar woonden, werd uit alle records gewist.
Het duistere geheim van deze 'gesloten stad' is dat er verschillende nucleaire ongelukken zijn gebeurd, waaronder één zwaar ongeval dat alleen door Tsjernobyl in ernst is verslagen.
Deze site is nog steeds in bedrijf, de burgers werken nog steeds, de prikkeldraadafscheidingen staan nog steeds op en bevatten nog steeds veel van het nucleaire materiaal van Rusland. Vreemd genoeg weten de burgers dat ze echt van de stad en hun manier van leven houden, ook al weten ze heel goed dat ze op het 'kerkhof van de wereld' wonen.
Tegenwoordig mogen burgers vertrekken als ze kiezen. Velen doen dit niet, maar wensen hun leven door te brengen in een van de meest radioactieve plaatsen op aarde.
8 Los Alamos
Los Alamos, New Mexico, staat bekend om de rol die het speelde in het Manhattan Project. Het was de primaire site voor het project en degene die iedereen zich herinnert.
Los Alamos, bijgenaamd 'The Hill', was de ware thuisbasis van de atoombom en werd gedurende de oorlog volledig geheim gehouden. De hele stad was geïsoleerd, met niemand die in staat was om vrienden of familie iets te vertellen over wat ze aan het doen waren. De hele stad heeft zelfs een eenzame postbus gedeeld.
Als een baby werd geboren, werd zijn geboorteplaats aangeduid als "P.O. Box 1663. "Meer dan 5.000 mensen woonden in deze geheime stad, die allemaal samenwerkten aan een doel dat bijna geen van hen volledig begreep.
De site is om verschillende redenen gekozen. Het was de perfecte maat, meestal al in handen van de federale overheid, en in een gebied dat directeur J. Robert Oppenheimer heel goed kende omdat hij een ranch in het gebied had. Wat de geheime stad zelf zou worden, was oorspronkelijk een jongensschool, die gelukkig graag verkocht werd.
Toen 1942 ten einde liep, was de bouw van de site met de geboorte van "Fat Man" en "Little Boy" goed op gang gekomen, weg van de nieuwsgierige ogen van het publiek en vijandige spionnen.
7 404
Deze gigantische geheime stad werd ook verwijderd van kaarten, geheim gehouden voor de buitenwereld en gebruikt om kernwapens te maken. Maar deze keer was het voor de Chinezen.
Sommige rapporten zeggen dat de stad bijna een miljoen mensen heeft. Anderen zeggen dat het dichter bij de 100.000 was. Met de bevolking van China op dat moment echter meer dan 600 miljoen, zou de hogere schatting heel gemakkelijk waar kunnen zijn. Maar het is onwaarschijnlijk dat China ooit het werkelijke aantal mensen zal onthullen die daar hebben gewoond.
De bouw begon in 1954. De stad omvatte mensen uit alle lagen van de bevolking, allemaal gekozen door de Chinese overheid om het land te laten concurreren met landen als de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie voor wereldwijde dominantie.
Gelegen in de provincie Gansu in het noordwesten van China aan de rand van de Gobi-woestijn, heeft de stad slechts vier jaar nodig om te bouwen en nog eens zes jaar om het doel te bereiken om China in een kernmacht te veranderen. In 1964 voerde China met succes zijn eerste wapenproef in de woestijn uit, waardoor het gezicht van de wereldwijde politiek voor altijd veranderde.
6 Hanford / Richland
Gelegen in de staat Washington, dit is de derde en laatste van de geheime steden rond het Manhattan-project. Het concentreerde zich op de productie van plutonium. Het werd ook tijdens de Koude Oorlog gebruikt om het nucleaire programma van de Verenigde Staten voort te zetten.
Deze stad is uniek omdat deze nog steeds werd gebruikt tijdens de Koude Oorlog en de meest geavanceerde van de drie Manhattan Project-locaties was in termen van zijn vermogen om kracht te produceren. In de vroege stadia waren er echter veel complicaties om deze stroomvoorziening in de loop van de tijd te laten vallen. Dit leidde tot de ontdekking van xenonvergiftiging waarbij de neutronen werden geabsorbeerd en problemen veroorzaakten bij de kettingreactie die nodig was voor het produceren van plutonium van de plutoniumkwaliteit.
5 Wunsdorf
Met bijnamen als "Little Moscow" en de "Verboden Stad" werd Wunsdorf het hoofdkwartier van het Rode Leger in het naoorlogse Oost-Duitsland. Het werd oorspronkelijk gebruikt als een nazi-basis.
De thuisbasis van naar schatting 60.000-75.000 mensen, waarvan de meerderheid soldaten waren, liet Wunsdorf de Sovjet-Unie tientallen jaren lang de macht in Oost-Duitsland projecteren. Het leverde zowel reguliere treinen naar Moskou op als een enorme opbouw van militaire macht mocht de Koude Oorlog warm zijn geworden.
Gesticht door het Duitse Rijk in 1871, was de site de thuisbasis van de eerste moskee van Duitsland, die werd gebruikt voor de islamitische gevangenen en later het hoofdkwartier werd voor de Duitse strijdkrachten in 1935.
Tegenwoordig is de stad een vervallen ruïne. De afbrokkelende gebouwen worden bewaakt door een standbeeld van Vladimir Lenin, een duidelijke herinnering aan het legendarische verleden van de stad.
4 Camp Century
Een ander overblijfsel van de Koude Oorlog, deze Amerikaanse basis, maakte deel uit van de geheime militaire operatie bekend als Project Iceworm. De site, gelegen onder Groenland, was oorspronkelijk een eenvoudige faciliteit voor wetenschappelijk onderzoek. Omdat de behoefte van de VS om een voordeel te behalen ten opzichte van de Sovjets toenam, nam ook de Amerikaanse behoefte aan effectieve raketlanceringssites toe.
Deze ondergrondse stad huisvestte alles wat nodig was om zijn bevolking voor de lange termijn te behouden - van een bioscoop tot een kapel.
Het doel van Project Iceworm was om de uitgebreide ondergrondse tunnels van Camp Century te gebruiken om een mobiele nucleaire lanceerbasis te hebben waar raketten konden worden afgevuurd op de Sovjets vanuit een van de tientallen lanceerplatforms in dit enorme 4.000 kilometer lange tunnelnetwerk.
3 De gesloten steden
De Sovjet-Unie had veel gesloten steden zoals City 40, hoewel niet alle zo beroemd werden.
De gesloten steden verschillen in hun niveau van geheimhouding. Sommige waren bekend, maar hadden beperkte gebieden voor de gemiddelde burger, terwijl anderen volledig verborgen waren. Sommigen zijn tegenwoordig normale steden en worden zelfs gekozen als gaststeden voor het WK. Ondertussen zijn anderen nog steeds van vitaal belang voor de Russische nationale veiligheid.
Ze tellen in de tientallen, verspreid over de Russische Federatie en de voormalige gebieden van de Sovjet-Unie. In 2001 erkende de Russische regering dat er ten minste 42 gesloten steden bestonden.
De enorme omvang van Rusland, het afgelegen karakter van het platteland en het tirannieke regime van de Sovjets waren belangrijke factoren waardoor veel van deze sites zo lang verborgen konden blijven. Veel mensen geloven dat er nog steeds steden zijn waarvan we niets afweten en misschien ook nooit zullen doen.
2 Burlington Bunker
Onder het rustige stadje Corsham, in Engeland, ligt nog een geheime stad. Deze keer heeft het als doel een nucleaire apocalyps te overleven in plaats van er een te veroorzaken.
In het geval van een nucleaire oorlog zouden 4.000 hooggeplaatste leden van de regering in staat zijn om te overleven en de nucleaire winter af te wachten in het enorme complex van 35 hectare Burlington Bunker.
Deze ondergrondse stad is uitgerust met alles van een radio-uitzendstation tot een ziekenhuis en een ondergronds meer, waardoor de bunker over een ruime toevoer van water beschikt.
Als dat niet genoeg was, beschikte de faciliteit over een eigen spoorlijn om snel en gemakkelijk toegang te krijgen in het geval van de "vier minuten durende waarschuwing" (zoals het in Groot-Brittannië bekend was), wat de tijd is die het zou duren. Russische ICBM's om het VK te bereiken.
De site werd buiten gebruik gesteld in 2004 en is sindsdien meerdere malen voor het publiek geopend en stond zelfs te koop voor de relatief lage prijs van £ 1,5 miljoen in 2016.
1 Sarov
Sarov is een andere Russische "gesloten stad" die tot op de dag van vandaag bekend staat als een van de belangrijkste producenten van het nucleaire arsenaal van het land.
Wat deze stad op de lijst zet, is niet het feit dat het een andere gesloten stad is of dat het decennialang van het publiek was afgesloten of zelfs dat het in 1947 van kaarten werd verwijderd en pas in 1994 werd erkend.
Sarov (voorheen Arzamas-16 genoemd) is uniek omdat een van de meest prominente religieuze sites van de natie, een 18e-eeuws klooster, naast de nucleaire industrie van de stad staat.
Dit vreemde contrast heeft de afgelopen jaren veel aandacht getrokken van de Russisch-orthodoxe kerk. Ze proberen de kerk te herstellen ondanks de beperkingen die pelgrims ontmoedigen om de site te bezoeken.
Dit klooster was de thuisbasis van een van de meest beroemde Russische heiligen, St. Seraphim, die bekend staat om zijn leringen op basis van liefde en vriendelijkheid, een schril contrast met het moderne doel van de stad Sarov.