Delen:
10 schandalige Nestlé-schandalen
Nestle is het grootste voedingsmiddelenbedrijf ter wereld. Daarom is het begrijpelijk dat een bepaald aantal fouten zal optreden en dat er af en toe een schandaal zal optreden. Het bedrijf is echter vaak betrokken bij onethische praktijken, zoals het gebruik door Nestle van kinderarbeid.
Hier documenteren we 10 van de meest beruchte schandalen waarbij Nestle betrokken is en moedigen je aan dieper te graven. De publieke terugslag heeft ertoe geleid dat Nestlé in de loop van de jaren bepaalde standpunten heeft gewijzigd. Draai geen oog dicht. Laten we doorgaan met het porren van Nestle om beter te worden.
Uitgelicht beeldtegoed: ponedelnikmag.com10 Nestle Baby Formula
Natuurlijk is borstvoeding voor moeders niet altijd mogelijk. Studies tonen echter aan dat het de voorkeur heeft om een formule voor de ontwikkeling van een baby te gebruiken. Daarom zou het voor een bedrijf ongelooflijk onethisch zijn om klanten opzettelijk te misleiden of te misleiden op een manier waardoor ze geen borstvoeding zouden geven.
Tijdens een campagne die zich over verschillende decennia heeft uitstrekt, wordt ervan overtuigd dat Nestle dat volgens sommige critici precies heeft gedaan. De meest prominente Nestlé-boycot werd in 1977 gelanceerd om te strijden tegen wat werd gezien als 'agressieve marketing' van melkformules in minder economisch ontwikkelde landen.
Daar werden melkformulemonsters gegeven aan nieuwe moeders terwijl ze nog in het ziekenhuis waren, en het gebruik van de formule wordt verondersteld te zijn aangemoedigd door financieel gestimuleerde artsen. Tegen de tijd dat het monster op is, is de lactatie van de moeder in die mate onderbroken dat dit kan leiden tot een beroep op de vervanger.
De voedingswaarde en instructies van het product zijn vaak onbegrijpelijk voor de consument. In 1999 bijvoorbeeld bracht comedian en tv-journalist Mark Thomas de Westerse aandacht erbij dat Nestle babymaaltinblikken verkocht in Mozambique alleen in het Engels waren gelabeld.
Portugees is de officiële taal van het land. Het is echter verbonden met de academische elite. De rest van de bevolking spreekt meer dan 60 verschillende dialecten van Bantu-talen. Engels wordt zelden gebruikt, behalve in de toeristische sector.
Dus moeders hebben geen idee wat ze hun baby's geven of hoeveel ze geven. In plaats daarvan moeten deze vrouwen vertrouwen op het vaak vlekkerige, zelfingenomen advies van artsen en verpleegkundigen.
Dit leidt ook tot hygiënische problemen. Niet alleen zijn moeders in economisch achtergestelde gebieden minder geneigd om de juiste manier te kennen om flessen te steriliseren, ze hebben ook minder kans op de juiste kookapparatuur. Diarree is een veel voorkomend resultaat. Bronnen van medicijnen en goede voeding zijn niet altijd beschikbaar. Als gevolg hiervan sterven baby's vaak.
9 Het publiekrecht op water
Denk aan de slechterik Mad Max: Fury Road wie was het water aan het hamsteren? Sommige mensen zijn van mening dat er sterke overeenkomsten tussen hem en de hoge pieten bij Nestle moeten worden gemaakt. Ze hebben water gedolven op een manier die vaak als onethisch wordt beschouwd.
Als het eenmaal is gedolven, wordt het water het eigendom van Nestle. Dit neemt een sinistere toon aan als je rekening houdt met het toenemende watertekort in de wereld, vooral in combinatie met de voortdurende politiek van Nestle om water te herclassificeren als een 'behoefte' in plaats van een 'recht'. Door de subtiele verschuiving van de classificatie van water, Nestle kan zelfs meer bezitterig worden ten opzichte van de natuurlijke hulpbron.
Op het Wereldwaterforum in 2000, toen - Nestle CEO Peter Brabeck - Letmathe werd geciteerd zoals zeggend, "Toegang tot water zou geen publiekrecht moeten zijn." Nestle debatteert dat de commentaar uit zijn context werd gehaald.
Brabeck-Letmathe heeft sindsdien gezegd: "Ik ben de eerste die zegt dat water een mensenrecht is. Dit mensenrecht is de vijf liter (1,3 gals) water die we nodig hebben voor onze dagelijkse hydratatie en de 25 liter (6.6 gals) die we nodig hebben voor minimale hygiëne. [...] Waar ik het probleem heb is dat de 98,5 procent van het water dat we gebruiken, wat voor al het andere is, geen mensenrecht is en omdat we het als één behandelen, gebruiken we het op een onverantwoordelijke manier, hoewel het is de meest waardevolle hulpbron die we hebben. "
Hoewel het waar is dat er enorm veel water wordt verspild, is het de vraag of verhoogde privatisering de beste manier is om te gaan. Hoewel overheden en het grote publiek vaak geen prioriteit geven aan milieukwesties, heeft Nestle ook niet de beste staat van dienst.
Grote bedrijven kiezen er vaak voor om de winstmarges te vergroten in plaats van te handelen met het grotere goed in gedachten. Het lijkt ons kortzichtig om onze 'meest waardevolle hulpbron' onder de hoede van een groep te plaatsen die voornamelijk wordt gemotiveerd door eigenbelang.
8 Greenwashing
Perceptie is belangrijk voor elk bedrijf. Als uw bedrijf als onethisch wordt ervaren, kan het uw volledige merk devalueren. Daarom is het belangrijk om uw klanten te overtuigen dat u om hen geeft en dat uw praktijken milieubewust zijn. Het is echter veel goedkoper om te vervuilen en het te verdoezelen. Deze praktijk staat bekend als greenwashing. Nestle is er op grote schaal van beschuldigd.
Een opmerkelijk voorbeeld deed zich voor in oktober 2008, toen Nestle in Canada een nieuwe reclamecampagne startte met de melding: "De meeste waterflessen vermijden stortplaatsen en worden gerecycled. [...] Flessenwater is het meest milieubewuste consumentenproduct ter wereld. "Milieugroeperingen smeekten om te verschillen en dienden klachten in met reclamestandaarden. De groepen geloofden niet dat Nestle hun beweringen over hun recyclingactiviteiten kon ondersteunen.
Volgens verklaringen toegeschreven aan Beatrice Olivastri, CEO van Friends of the Earth, in het boek Guerrilla Marketing om de wereld te genezen, Nestle's 2008 Corporate Citizenship Report zei dat een groot aantal van hun flessen nooit gerecycled werd en uiteindelijk in de vaste afvalstroom belandde.
7 Gedwongen arbeid in de Thaise visindustrie
Als je ooit een kat hebt gehad, heb je op een gegeven moment misschien wat Purina kattenvoer gekocht. Door dit te doen, hebt u mogelijk ook geholpen om Nestle's gebruik van slavenarbeid in Thailand te ondersteunen. Sorry dat ik je zoek.
Meestal zijn de arbeiders immigranten, afkomstig uit de nog armere buurlanden van Myanmar (Birma) en Cambodja. Voor het voorrecht van een Thaise baan zijn ze een illegale vergoeding verschuldigd en zitten ze gevangen in de visserij om zware schulden af te betalen.
Een Birmese arbeider beschrijft hun arbeidsomstandigheden: "Soms is het net te zwaar en worden arbeiders in het water getrokken en verdwijnen ze gewoon. Als iemand sterft, wordt hij in het water gegooid. '
In 2014 lanceerde Nestle een eigen onderzoek naar de praktijken van de Thaise visindustrie. De bevindingen werden openbaar gemaakt en onthulden dat bijna alle andere bedrijven die hun visproducten betrekken uit Thailand (de op twee na grootste exporteur van schaal- en schelpdieren ter wereld) waarschijnlijk met het misbruik verwikkeld waren.
Nestle beloofde actie te ondernemen om de arbeidsomstandigheden van werknemers te verbeteren en meer ethische manieren te vinden om zeevruchteningrediënten te betrekken. Mensenrechtengroepen reageerden positief op de plannen.
Nick Grono, CEO van het Freedom Fund, zei: "Als je een van de grootste merken ter wereld proactief uittrekt en toegeeft dat ze slavernij hebben gevonden in hun bedrijfsactiviteiten, dan is het mogelijk een enorme game-wisselaar en kan het leiden tot echte en duurzame verandering in de manier waarop supply chains worden beheerd. "
Toen Nestle hun voornemen bekendmaakte om de arbeidspraktijken in Thailand te verbeteren, stapte de kennis over abusieve arbeidsomstandigheden aldaar (of ze nu in verband werden gebracht met Nestlé of andere leidende merken) zich al op. Eerder had de Associated Press een onderzoek uitgevoerd dat resulteerde in de redding van 2000 vissers.
6 ontbossing in Ghana en Ivoorkust
Volgens sommige critici is de chocoladeproductie van Nestle een lelijke aangelegenheid, bezaaid met beschuldigingen van misdrijven. In september 2017 heeft milieugroep Mighty Earth een onderzoek uitgevoerd waaruit bleek dat de industriële praktijken in Ivoorkust en Ghana zwaar bijdroegen aan de ontbossingscrises van de landen.
Zoals gemeld door Mighty Earth kopen grote cacaohandelaars bonen die illegaal zijn geteeld in beschermde gebieden. Vervolgens verkopen de handelaren deze cacaobonen aan grote chocoladeproducenten zoals Nestle, Hershey en Mars.
Regenwoud maakt nu minder dan 4 procent uit van de landmassa van Ivoorkust. In combinatie met de populariteit van stroperij heeft dit extreme problemen voor het wild veroorzaakt. De olifantenpopulatie is teruggebracht tot minder dan 400. Chimps, een van onze naaste verwanten, heeft ook enorme verliezen geleden.
Volgens Mighty Earth is ongeveer 90 procent van de ruimte in sommige nationale parken omgezet in cacaoproductie. De studie van Mighty Earth concludeerde dat als de vraag naar onethisch vervaardigde chocolade in zijn huidige tempo doorgaat, er in 2030 geen bos meer zal zijn in deze landen.
Eind 2017, The Guardian vroeg grote chocoladeproducenten zoals Nestle en Mars om commentaar op dit probleem. Hoewel de bedrijven het gebruik van cacaobonen uit gebieden met illegale ontbossing niet ontkenden, zeiden ze wel dat ze stappen namen om deze cacaobonen uit hun producten te verwijderen.
5 Ethiopische schuld
In de jaren zeventig greep een militair regime in Ethiopië alle bezittingen van buitenlandse bedrijven aan. Een van de betrokken merken was Nestle. Het bedrijf probeerde voortdurend compensatie te ontvangen voor hun verliezen van ongeveer $ 6 miljoen.
Nestles campagne voor compensatie werd uitgebreid door de hongersnood in Ethiopië in 1984, die het leven kostte van meer dan een miljoen mensen. Het duurde zelfs tot eind 2002, toen Ethiopië na drie jaar droogte opnieuw aan de rand van de hongersnood was.
De publieke kennis van het conflict werd opgevoerd door The Guardian. De nieuwsorganisatie inspireerde meer dan 40.000 mensen om brieven te schrijven aan Nestle en smeekte de zaak op een humane manier op te lossen. Nestle had eerder geweigerd om Ethiopië van de haak te slaan, bewerend dat het "het principe" van de zaak was dat belangrijk was.
Na de publieke weerslag herzag Nestle hun overtuigingen en besloot ze zich te vestigen. Ze accepteerden een aanbod van de Ethiopische regering voor $ 1,5 miljoen, dat Nestle beloofde opnieuw te investeren in het land.
4 Vermeende prijsbepaling van chocolade
In 2012 leek het Competition Bureau in Canada klaar om na vijf jaar een aanklacht in te dienen voor een chocoladefixatie-schandaal. Er werd beweerd dat voormalig Robert Leonidas, CEO van Nestle Canada, de prijsplannen van het bedrijf deelde met concurrenten Hershey, Mars en Cadbury, die hetzelfde deden in een poging om de markt illegaal te controleren.
Volgens uitspraken van de rechtbank door het Competition Bureau zou Leonidas naar verluidt een ontmoeting hebben gehad met rivaliserende leidinggevenden en de prijslijsten hebben overhandigd, inclusief een incident waarbij Leonidas een envelop met Nestle's prijsplannen aan een concurrent overhandigde en zei: "Ik wil dat je het van de top hoort -Ik neem mijn prijzen serieus. "
In 2015 heeft het Openbaar Ministerie van Canada de aanklacht tegen Nestlé en Robert Leonidas geschrapt. Een woordvoerder van Nestle zei: "Nestle Canada Inc. had zich krachtig verdedigd tegen deze aanklachten. We zijn er trots op dat we werken volgens de hoogste ethische zakelijke normen, en we zijn erg blij dat dit hoofdstuk nu achter ons ligt. "
In 2013 betaalde Nestle echter C $ 9 miljoen om een afzonderlijk Canadees proces van burgerlijke stand te regelen dat beweerde dat de prijzen in de chocolademarkt zouden worden vastgesteld. Ondanks de schikking heeft Nestle elke vergissing ontkend. Deze actie werd in 2008 ondernomen door particuliere consumenten, niet door de Canadese overheid.
3 The Chinese Milk Scandal
In 2008 werden alle Chinese producten op basis van melk onder de loep genomen toen werd ontdekt dat een breed scala aan bedrijven, waaronder Nestle, melamine had in hun producten gemaakt in China.
Melamine kan gemakkelijk worden aangezien voor eiwit. Zo claimden Chinese zuivelproducenten illegaal hogere niveaus van eiwit in hun producten door het gebruik van goedkopere melamine. In babyformules, waar eiwithoeveelheden zo belangrijk zijn, leidde dit tot ernstige tekortkomingen.
De toxische besmetting werd duidelijk nadat een duidelijk patroon van ziekte naar voren kwam in de provincie Gansu. In korte tijd werden 16 baby's gediagnosticeerd met nierstenen.
In dit geval hadden de baby's een zuigelingenvoeding gekregen die was geproduceerd door Sanlu Group. Maar het bracht een groter probleem aan het licht in het hele land, dat gevolgen had voor Nestlé en zijn producten die in China zijn gemaakt.
In oktober 2008 verbood Taiwan de verkoop van poedermelk en zuigelingenvoeding door Nestlé in China. Hoewel Nestlé de consumenten probeerde gerust te stellen dat zijn in China vervaardigde producten veilig waren, ontdekte de Taiwanese overheid spoorhoeveelheden melamine in deze producten. In reactie daarop stuurde Nestle 20 Zwitserse gespecialiseerde testers naar hun Chinese fabrieken om een strengere methode voor melaminedetectie te ontwikkelen.
2 Melkaankopen uit Mugabe
Als leider van Zimbabwe heeft Robert Mugabe toezicht gehouden op de inbeslagname van bijna alle boerderijen die eigendom zijn van blanke mensen. Onder hen was Foyle Farm, die werd omgedoopt tot Gushungo Dairy Estate. De eigenaar werd gedwongen zijn eigendom voor ongeveer een kwart van zijn waarde te verkopen. Hij ontving vervolgens 40 procent van de overeengekomen verkoopprijs.
Mugabe's vrouw, Grace, nam de melkveehouderij over. Onder haar produceerde het 6.500 liter (1.700 gals) melk per dag - ongeveer 35 procent van wat het deed onder de vorige eigendom. Het was niet zeldzaam om een daling van de uitvoer als deze te zien. Onder Mugabe nam Zimbabwe een enorme economische duik, grotendeels veroorzaakt door door de staat goedgekeurde agrarische verschuivingen.
Nestle Zimbabwe bleef melk kopen van de boerderij van Grace Mugabe, een beweging die zowel door de Europese Unie als door de Verenigde Staten werd bekritiseerd. Beide regeringsautoriteiten plaatsten sancties tegen de Mugabes in een poging hun landgrepen en andere oneerlijke acties te stoppen. Nestle is echter gevestigd in Zwitserland, dat geen deel uitmaakt van de EU. Daarom was het bedrijf niet verplicht om zich te houden aan de sancties van beide overheden.
Aanvankelijk maakte Nestle duidelijk dat ze geen wetten overtreden, noch in Zwitserland, noch in Zimbabwe, en dus van plan waren hun praktijken voort te zetten. Het bedrijf draaide echter uiteindelijk zijn positie om en stopte met het kopen van de Mugabes als reactie op de steeds negatievere berichtgeving in de pers.
Het bedrijf verdedigde zijn eerdere acties en verklaarde: "Had Nestle besloten haar activiteiten in Zimbabwe te beëindigen, dan zou het bedrijf in een al zeer moeilijke situatie nog meer voedseltekorten en honderden banenverlies hebben veroorzaakt onder haar werknemers en melkleveranciers."
1 Mislabeled producten
Niet alleen kan het verkeerd etiketteren van producten onethisch zijn (indien opzettelijk), het kan ook gevaarlijk zijn. Dat was het geval in 2002, toen Nestle Colombia door de administratieve afdeling Beveiliging werd bevolen om 200 ton melkpoeder te ontmantelen. Het melkpoeder was geproduceerd tussen augustus 2001 en februari 2002. De pakketten waren echter opnieuw gelabeld met productiedata van 20 september 2002 en 6 oktober 2002.
De Verenigde Staten zijn ook getroffen door het onjuiste etiket van Nestlé. In 2014 moesten 10.000 verpakkingen van Haagen-Dazs rond de oostelijke VS worden teruggeroepen. De ingrediëntenlijst had de consumenten niet kunnen waarschuwen dat het ijs pinda's bevatte.
In 2017 inspireerde Nestle's Spring Water uit Polen een rechtszaak die op zoek was naar een class action-status. Het is gebaseerd op de bewering dat gewoon grondwater wordt gebruikt in het product van Nestle, dat op de markt wordt gebracht met '100 procent natuurlijk bronwater'.
Volgens de eisers, als de acht sites die Nestle beweert te gebruiken voor Polen Spring Water eigenlijk veren bevatte, zouden ze zo bruut moeten gutsen dat het publiek ze zou kunnen zien.
De rechtszaak stelt: "Zo'n veer zou duidelijk zichtbaar zijn - meer als een geiser dan als een veer - en ongetwijfeld welbekend. [...] Toch is er geen fotografisch bewijs dat zelfs een dergelijke lente - veel minder acht - op of in de buurt van de locaties van verdachte in Maine voorkomt. "
In reactie zei een woordvoerder van Nestle: "Het voldoet aan de voorschriften van de Amerikaanse Food and Drug Administration die het bronwater definiëren. [...] We hebben nog steeds veel vertrouwen in onze juridische positie. "